Amazing TV #2: Dollhouse, 'Belonging'


Αποφασισμένοι να ξορκίσουν για τα καλά την πολύ κυριολεκτική φρίκη του 'Stage Fright', οι Jed Whedon & Maurissa Tancharoen γράφουν μετά το 'Epitaph One' ένα ακόμα αριστούργημα για το συναρπαστικά άνισο Dollhouse.

Έχω αρχίσει να πιστεύω πως οι συγγραφείς στον 2ο κύκλο του Dollhouse μαζεύονται γύρω από ένα τραπέζι και αποφασίζουν έπειτα από πολύωρα brainstorming sessions πώς θα κάνουν κάθε επεισόδιο να είναι ακόμα πιο creepy και off-putting από το προηγούμενο. (Με τον ίδιο ενδεχομένως τρόπο που στο Shield κάθε πράξη του Vic Mackey κατάφερνε να ξεπερνά την προηγούμενη.) Φαντάζομαι αυτά είναι τα καλά του να παίρνεις ανάσα ζωής από εκεί που δεν το περίμενες- είναι μεγαλύτερη η ελευθερία που δίνεις στον εαυτό σου, ειδικά σε συνδυασμό με τη γνώση οτι σε βλέπουν έτσι κι αλλιώς τόσο λίγοι που δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Όμως ό,τι έχει προηγηθεί, σε σχέση με το 'Belonging' είναι οδοντόκρεμα. Σε μια τηλεοπτική ώρα προορισμένη για να γαμήσει τα στομάχια μας και να ποδοπατήσει την ψυχή μας, αναδεικνύοντας όλα αυτά που κάνουν τη σειρά τόσο συναρπαστική στο ίδιο της το DNA, οι Whedon & Co μας αποκάλυψαν το κρυφό παρελθόν της Sierra, ή μάλλον Priya. (Πολυαγαπημένη, στα σανσκριτικά.) Όπως υποψιαζόμασταν, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες Κούκλες, η Priya δεν ήταν εκεί από επιλογή. Όπως θέλαμε να υποψιαζόμαστε, η Adele δε γνώριζε τίποτα. Και σε αντίθεση με ό,τι υποψιαζόμασταν, η πλήρης εικόνα ήταν ίσως το πιο αρρωστημένο πιθανό σενάριο.

Η συγκλονιστική φύση της ίδιας της ιστορίας, που περνάει την αλληγορία του Dollhouse σε πρώτο επίπεδο κάνοντάς την απόλυτα κυριολεκτική, θα πρέπει λογικά να έκανε κάθε θεατή να κρέμεται στην άκρη της θέσης του από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ξεχάστε ιτς μικρές κοιλιές στην αφήγηση, τα παράλληλα subplots, τις περσόνες της Dushku. Εδώ δεν υπήρχε φόρμα, υπήρχε μόνο μια ιστορία γραμμένη και παιγμένη με στόχο να ανοίξει μάτια. (Αν πρέπει να βρω κάτι αντίστοιχο στο υπόλοιπο σύνολο δουλειάς του Whedon, θα πρέπει να ανατρέξω στο 'The Body' από τη Buffy, όπου όπως και ο ίδιος λέει στο commentary του DVD, ήταν το επεισόδιο όπου σκότωσε την αλληγορική διάσταση της σειράς.)

Οι συνταρακτικές μεταπτώσεις του χαρακτήρα της Priya/Sierra (υποδειγματικά δομημένη και τακτοποιημένη χρονικά η ιστορία, με τρόπο που έκαναν τις μεταβολές ακόμα πιο επίπονες), παιγμένες με αποστομωτικό τρόπο από μια Dichen Lachman που εκκωφαντικές επιβεβαιώνει όσους από την πρώτη μέρα θεωρούσαμε πως ο Whedon επέλεξε λάθος Κούκλα για πρωταγωνίστρια, είναι μόνο το κερασάκι σε αυτή την τούρτα. Κάθε μικρή λεπτομέρεια συνεισέφερε στο εντυπωσιακό αποτέλεσμα, από τις πρώτες ηθικές αναζητήσεις του Topher (που ξέρουμε πού θα τον οδηγήσουν) στην απόγνωση μιας DeWitt που αναγκάζεται να γίνει ακριβώς το τέρας που είναι αλλά περιστασιακά κατάφερνε να δικαιολογήσει στον εαυτό της, κι από τον ερωτοχτυπημένο Victor μέχρι τα μικρά αγγίγματα του Keith Carradine στο ρόλο του ανώτερου της Adele, που υποπτεύομαι πως έχει ακόμα μέλλον. Και φυσικά, η μικρή βοήθεια που προσέφερε ο Boyd στην Echo, για όταν έρθουν τα δύσκολα.

Το πρόγραμμα προβολής των υπολοίπων 9 επεισοδίων (που μη γελιέται κανείς, θα είναι τα τελευταία) μόλις έγινε κατά τι πιο περίπλοκο και "άντε να αδειάζουμε" εκ μέρους του Fox, αλλά δεν ήθελα αυτό να μπει στη μέση της συζήτησης ενός τόσο συγκλονιστικού επεισοδίου. Ειδικά από τη στιγμή που προσωπικά έχω υιοθετήσει μια εντελώς ζεν αντιμετώπιση για το όλο ζήτημα: Πήραμε ήδη 13 επεισόδια περισσότερα από όσα περιμέναμε, και επιτέλους αυτή τη βδομάδα πήραμε το πρώτο εξ αυτών που νιώθω αληθινά ευγνώμων που υπάρχει. Στοιχηματίζω οτι η σειρά έχει ακόμα μέσα της 3-4 από δαύτα, οπότε ας το απολαύσουμε όσο κρατάει.

(Και με την προϋπόθεση οτι η Dichen Lachman και 2-3 ακόμα μέλη του καστ θα βρουν άμεσα δουλειά του επιπέδου που τους αξίζει.)

.

7 σχόλια:

  1. Πράγματι, υπέροχο επεισόδιο, το καλύτερο του 2ου κύκλου μέχρι τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά με καθήλωσε! Εξαιρετικά εντυπωσιακό, το αγαπημένο μου επεισόδιο ως τώρα. Θέλω ακόμα να πιστεύω πως δε θα κοπεί, μη μου το χαλάς :(((

    Nα διορθώσω ότι το Adelle γράφεται με 2 l. Καμιά σχέση με την τραγουδίστρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προσωπικά δε θρέφω ψευδαισθήσεις για 3η σεζόν... Απλά ελπίζω να έχουμε ένα proper φινάλε, μιας και τα επεισόδια τα τελευταία δεν έχουν γυριστεί ακόμα. Άμα τα 9 επεισόδια που απομείνανε είναι όλα έστω 60% όσο καταπληκτικά όσο αυτό, θα είμαι ικανοποιημένος.

    Τις προάλλες κοιτούσα μια λίστα με τις αγαπημένες μου σειρές, και με τρόμο διαπίστωσα ότι ελάχιστες από αυτές δεν τσεκουρώθηκαν: Buffy the Vampire Slayer, Dexter, Sex and the City και Six Feet Under. Όλες οι υπόλοιπες είτε παίζονται ακόμα αλλά κινδυνεύουν (Dollhouse, Skins) είτε έφαγαν πόδι πριν το 100άρι: Veronica Mars, Pushing Daisies, Wonderfalls, Firefly, Roswell.... Μερικές φορές σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί να ασχολείσαι με το άθλημα αφού η φράση "Μου αρέσει αυτή η σειρά!" καταλήγει συχνά να είναι καταδίκη. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιατί ακόμα και κάτι σαν το Freaks & Geeks σε 17 μόλις επεισόδια μπορεί να σου δώσει τόσα πολλά πράγματα που αξίζει τον κόπο και μόνο γι'αυτό. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. wraio epeisodio alla h seira pleon einai poly anish mia panw mia katw

    elpizw sta epomena 9 epeisodia na kanoun ena swsto wrap up mias k oloi kseroume pleon oti den 8a yparxei 3os kyklos

    h sierra epaikse teleia eidika stis skhnes tou idrymatos

    epitelous den eixame thn aosmh echo na pairnei ola ta plana

    h 3ada adelle-sierra-topher einai telika to ermhneytiko sthrigma ths seiras

    ante k o boyd

    elpizw na aksiopoih8ei se seira o topher, gia mena einai h apokalypsh ths seiras san persona,san ermhneia,san xarakthras

    dexter simera pou to teleytaio epeisodio htan vgalmeno apo tis kalyteres stigmes 1ou/2ou kyklou



    46+2.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. pragmatika lathos koukla.xathike na eixan dwsei stin echo ena toso endiaferon backstory anti gia to booooring xaraktira tis Caroline? ekei den ftaiei k i Dushku, den exei kati na dwsei sto xaraktira tis :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το καλύτερο επεισόδιο της σαφώς καλύτερης 2ης σεζόν του Dollhouse. Επιτέλους άρχισα να απολαμβάνω αυτή τη σειρά γιατί πέρυσι απόρησα πολλές φορές γιατί την έβλεπα. Πραγματικά συναρπαστικό επεισόδιο.

    Συμφωνώ σε όλα μαζί σου εκτός από το "με τη γνώση ότι σε βλέπουν έτσι κι αλλιώς τόσο λίγοι που δεν έχεις τίποτα να χάσεις." Αν η σειρά ήταν έτσι ειλικρινής από την αρχή και είχε ένα μοντέλο πολλών (ουσιαστικών) χαρακτήρων όπου θα ξεπηδούσε η Echo σε συνδυασμό με ένα σφιχτό σενάριο τότε θα είχε μπόλικο κοινό από την αρχή.

    Τώρα τη σκηνή τρόμου στο Instinct και την "Nikita" σκηνή στο Belonging να το πάρω σαν καθαρή αντιγραφή ή σαν κλείσιμο του ματιού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή