Πρόλαβα οριακά πριν την έναρξη της 2ης βδομάδας! Μετά το άλμα, spoilers για την πρώτη γνωριμία μας με τον Paul, τους ασθενείς του, και την shrink του.
Νιώθω οτι πρέπει να ξεκινήσω από το τέλος. Το session του Paul με τη Gina ήταν συναρπαστικό όσο κανένα από όσα είχαν προηγηθεί (κι αυτό λεει πολλά γιατί ως εκείνο το σημείο δεν είχα βαρεθεί ούτε λεπτό με τη σειρά) τόσο γιατί αποκάλυψε πτυχές του που δεν περιμέναμε, όσο και γιατί τον έφερε στην ευάλωτη θέση του ασθενή, διαγράφοντας μεμιάς την όποια του πείρα.
Θα περίμενε κανείς έχοντας συνηθίσει τους ψυχολόγους-ιδιοφυίες στους οποίους μας έχει συνηθίσει το popular fiction, οτι ο Paul θα ήταν περισσότερο self-conscious κατά τη διάρκεια του session, αλλά προσωπικά βρήκα κάτι σχεδόν ντροπιαστικά (και υπέροχα) ανθρώπινο στη μετάλλαξή του. Έπεσε στις ίδιες παγίδες που ο ίδιος περιέγραφε οτι έστηνε στους ασθενείς του, αποτυγχάνοντας να τις αναγνωρίσει όταν η Gina κατάφερε να ρίξει έναν από τους τοίχους της άμυνάς του. Σίγουρα, η υπερβολή θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί σε κάποια σημεία (οι πολλαπλές επαναλήψεις του ονόματος Linda αντί Laura, ας πούμε) αλλά το point και η ιδεά κερδίζουν την παρτίδα.
Απρόσμενο στοιχείο για μένα ήταν το πώς ο Paul αποφάσισε να απευθυνθεί εκ νέου στην πρώην μέντορά του. Θεωρούσα πως την έβλεπε τακτικά, όμως στην πραγματικότητα την πήρε τηλέφωνο κατόπιν ενός φορτισμένου session με το προβληματικό ζευγάρι, μόνο για να διαπιστώσουμε στη συνέχεια πως ο αληθινός λόγος που χρειάζεται βοήθεια είναι η Laura. Και όπως και οι ασθενείς του πήγαν σε αυτόν πεπεισμένοι πως δεν χρειάζονται βοήθεια, παρά με μια ερώτηση κρεμασμένη στο γιακά τους (Μπορώ να διαγωνιστώ? Να πάω στο μνήμα των νεκρών παιδιών? Να κάνουμε έκτρωση?), έτσι κι ο Paul είχε έτοιμη την πρόφασή του, πρόφαση που φυσικά κατέρρευσε λίγα λεπτά μέσα στη θεραπεία.
Σημειώστε πώς η μόνη από όλους τους ασθενείς που δεν προσπάθησε να ξεγελάσει τον εαυτό της, ήταν η ίδια η Laura-- σε πρώτη ματιά έμοιαζε η πιο ασταθής και έτοιμη να διαλυθεί, αλλά εν τέλει ήταν το πιο self-conscious άτομο που είδαμε, συμπεριλαμβανομένου και του γιατρού της. Έχω την αίσθηση πως θα δούμε μια εντελώς διαφορετική Laura αυτή την εβδομάδα.
Από τους υπόλοιπους ασθενείς, ενώ απολαμβάνω για την ώρα τις ιστορίες όλων, ξεχωρίζω την Sophie γιατί μας δίνει το μεγαλύτερο παράθυρο στον χαρακτήρα του Paul. Βλέπουμε στις αντιδράσεις του μικρές εκλάμψεις του πατέρα που -θέλει να?- είναι, και την ειλικρινή του αγωνία για το μέλλον αυτής της κοπέλας. Όμως όλα τα sessions δίνουν τα σιωπηλά τους insights. Εκεί που ο λόγος διαχωρίζεται από την εικόνα, εκεί που το ψέμα διαχωρίζεται από την αλήθεια, φανερώνονται οι περισσότερες πτυχές του κάθε ανθρώπου. Έτσι κι εδώ, με το πώς ο Paul αντιδρά απέναντι σε έναν άνθρωπο σαν τον Alex και τις τάσεις αυτοκτονίας που του έχει επιφέρει μια ενοχή που δεν θέλει καν να παραδεχτεί.
Αρκετές από αυτές τις μικρές, character-defining στιγμές μας εξηγούνται στο session με τη Gina, αλλά με αρκετά μεγάλο κομμάτι του κεντρικού χαρακτήρα να παραμένει μυστήριο ώστε να μην νιώθω πως τον γνωρίζω όσο θα ήθελα. Εξάλλου, οι χαρακτήρες σε αυτή τη σειρά ξεδιπλώνονται με την ακρίβεια και τη μεθοδικότητα που ένα show μυθολογίας τύπου "Lost" θα όφειλε εξαρχής να λύνει τους γρίφους και τα μυστήριά του. Κινείται αντίστροφα, θέτοντας νέες ερωτήσεις για κάθε απάντηση που δίνεται, παρασύροντάς μας στην αγωνία της σκιαγράφησης ανθρώπων-αινίγματα.
Για να κλείσει μια εβδομάδα συναρπαστικών one-on-ones (ή two-on-ones) ήρθε την Παρασκευή το καθηλωτικό capper με την Gina της έξοχης Diane Wiest, επιβεβαιώνοντας πως (εκτός συναρπαστικού απροόπτου) θα είμαι εκεί μέχρι τέλους της αποκρυπτογράφησης.
Ως ψυχολόγος, θεωρώ οτι είναι η ίσως απο τις καλύτερες σειρές που έχουν βγει, όχι μόνο απο το HBO αλλά και γενικότερα!!! Είναι τόσο αληθινό, τόσο κοντά στην πραγματικότητα, τόσο intimate, που είναι σχεδον πορνογραφικό, τουλάχιστον για μας που είμαστε στο χώρο...Περιμένω με κομμένη την ανάσα τις επόμενες συνεδρίες, ίσως περισσότερο και απο αυτές με τους δικούς μου θεραπευόμενους....χαχα...just kidding
ΑπάντησηΔιαγραφή