15 στιγμές για 5 χρόνια

Σαν σήμερα, μισή δεκαετία πριν, ήρθε στον κόσμο του ίντερνετ ένα μικρούλι blog ως απευθείας αντίδραση στο φινάλε του Six Feet Under. Όταν το είδα συνειδητοποίησα πως ήθελα να έχω ένα χώρο δικό μου, για να μοιράζομαι τηλεοπτικές εμπειρίες με όποιους έχουν διάθεση να μου κάνουν παρέα σε αυτή τη μικρή γωνιά του ίντερνετ. 5 χρόνια μετά, αυτή η παρέα κάθε χρόνο γίνεται και μεγαλύτερη, σε αναλογία αντίστροφη με τον ελεύθερο χρόνο μου. Ό,τι όμως κι αν συνέβη σε αυτά τα 5 χρόνια (και πολλά πράγματα συνέβησαν χάρη και σε αυτό το blog), και ό,τι κι αν συμβεί τα αμέσως επόμενα, αν ήμουν ποτέ σίγουρος για κάτι είναι ότι δε θα σταματήσω να δίνω εδώ ό,τι έχω.

Αντί γενεθλίων, 15 αξέχαστες στιγμές από αυτά τα 5 χρόνια, 15 στιγμές που λάτρεψα και που η κάθε μία τους με έκανε να αγαπήσω αυτό το μέσο λίγο ακόμα περισσότερο. Με τυχαία σειρά, off the top of my head:

~-~

H Sia τραγουδάει το 'Breathe Me' καθώς όλοι και όλα, τελειώνουν.

Το TARDIS, το Time Vortex, και η σύγχρονη εκδοχή του μουσικού theme των Ron Grainer και Delia Derbyshire. Σε όλες τις βερσιόν. Ποτέ τίτλοι αρχής δε με ενθουσίαζαν τόσο πολύ εν όψει ενός νέου επεισοδίου σειράς.

'Don't stop believing.' And cut to black.

“The hammer is my penis.”

Slow clapping για τον Coach Taylor. CLEAR EYES, FULL HEARTS. CAN'T LOSE!

The Omar, bitch.


Ταξίδι στο Λονδίνο για να δω σε αίθουσα το Serenity. “I'm a leaf in the wind. Watch how I soar.”

“Legen -wait for it- DARY!”

H Izzie βρίσκει νεκρό τον Denny υπό τους ήχους των Snow Patrol. Στo στόμα μου είχα γεύση από δάκρυα.

Το κήρυγμα του John από το Cincinnati. Μπορεί να σταματήσαμε να θυμόμαστε, αλλά δε θα ξεχάσουμε ποτέ.


“Cocksucker!”

Ο Conan και η απεργία. German disco light show!

Russell Hantz, King of Samoa.

H ομολογία του Vic Mackey.

-I love you, Penny. I've always loved you. I'm so sorry. I love you!

-I love you too.

-I don't know where I am, but...

-I'll find you, Des.

-I promise...

-...no matter what...

-...I'll come back to you.

-I won't give up.

-I promise. I love you.

~-~

Όχι ότι αυτές είναι όλες, φυσικά. Απλά η μνήμη και το ένστικτο σε αυτά με οδήγησε πρώτα. Τι πρόσωπα ή σκηνές θα ξεχωρίζατε εσείς από τα χρόνια που παρακολουθείτε τηλεόραση ταυτόχρονα με την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού;

.