Θα είμαι λίγο αιρετικός σε αυτό το ζήτημα, indulge me.
Είδα τον unaired πιλότο της σειράς λίγες ώρες μετά από το επεισόδιο που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα clip show από το μέλλον, το οποίο από μόνο του άξιζε τον κόπο ως πείραμα. Επιπλέον ανέδειξε τη μεγάλη διαδρομή που έχει διανύσει η σειρά σε αυτά τα λιγοστά της επεισόδια. Στον πιλότο ο Paul Ballard μιλάει με το Victor και φιλοσοφεί πάνω στην τάση της ανθρωπότητας να αποκαλύπτει κάθε φορά το χειρότερό της πρόσωπο. Στο πλαίσιο του πρώτου αυτού επεισοδίου αναφέρεται στην εκμετάλλευση, στον έλεγχο, στην απάνθρωπη σκληρότητα, στον κοινωνικό μας προγραμματισμό. (Αυτά ήταν μερικά μόνο από τα ζητήματα που άγγιξε η σειρά στην πρώτη σεζόν της.)
Αλλά με το 'Epitaph One' φρέσκο στο μυαλό μας, ο ίδιος ακριβώς μονόλογος μετατρέπεται σε έναν διαλογισμό πάνω στον τρελό χορό που έχει στήσει ο πολιτισμός μας στο χείλος του γκρεμού, και στο πώς η αυτοκαταστροφή μας ελκύει σαν ναρκωτικό που δε μπορείς να αρνηθείς. Συγκλονιστικότερα ακόμα, αυτές οι δύο σκέψεις καταλήγουν να αφορούν το ίδιο ακριβώς πράγμα! Η μία από αυτές τις θεωρήσεις αποκαλύπτεται στην πραγματικότητα ως αίτιο της άλλης, και άλλη μια πτυχή του Dollhouse γίνεται έτσι εμφανής.
Αλλά αυτές όλες οι μισομαγειρεμένες σκέψεις ανήκουν σε μια πιο ολοκληρωμένη ματιά στην πρώτη σεζόν-- what about the pilot; Χωρίς να ξεχνώ το πόσο λάθος ήταν σε πολλά του σημεία το show όπως εν τέλει βγήκε στον αέρα, και το πόσο τραγικός υπολογισμός ήταν η επανεφεύρεσή του ως procedural, θα ομολογήσω οτι δεν είμαι σίγουρος αν το 'Echo' είναι αληθινά προτιμότερο ως πιλότος.
Είναι προφανώς ένα καλύτερο επεισόδιο από το 'Ghosts', δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Υπνωτιστική και αρρωστημένα νουάρ ατμόσφαιρα, που επεκτείνεται από τον αφηρημένο τρόπο που σκηνές χύνονται η μία μες στην άλλη και φτάνει μέχρι την Badalamenti-esque μουσική, και σαφής αίσθηση της μυθολογίας και των χαρακτήρων. Όμως ως πιλότος, και μιλάω εδώ πάντα με την ασφάλεια που προσφέρει η μετέπειτα γνώση, δε μου κάθεται καλά.
Δεν είναι κανά φοβερό νέο ή έκπληξη αυτό. Με εξαίρεση, και πάλι κατά διαστήματα, το ικανό όσό και φιανομενικά ατελείωτο δίωρο intro του Firefly, κάθε άλλος πιλότος του Whedon είναι για τα σκουπίδια. Ο άνθρωπος απλά δε μπορεί να λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο ως σεναριογράφος! (Κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε καν ο Joss Whedon.) Το 'Echo' βρήκα πως όχι μόνο δεν ήταν ασαφές ως προς το premise της σειράς, αλλά παραήταν μωρουδιακή τροφή, κατά κάποιο τρόπο., χάρη στη χαρακτηριστική ευκολία και ταχύτητα με την οποία έφτανε σε σημεία που τώρα ξέρουμε πως είναι τεράστια check-points. Αυτή είναι μια τεχνική που μπορεί να σου έρθει ως γροθιά στο στομάχι, όπως είδαμε στο 'Epitaph One', αλλά που για πιλότος δεν είμαι σίγουρος οτι ενδείκνυται.
Δεν βγήκα από αυτό το 45λεπτο με κάποια φοβερή αίσθηση κατεύθυνσης, για τη σειρά ή για τους χαρακτήρες. Δεν ένιωθα κάποια ανάγκη να τους οδηγά. Το οτι ο Paul και η Echo χρειάστηκαν 6 επεισόδια για να συναντηθούν μπορεί να μας έσπασε τα νεύρα* (για λόγους που κυρίως αφορούσαν σε άλλα ζητήματα δομής και ρυθμού του show) αλλά αυτά ήταν εν τέλει απαραίτητα για να σκιαγραφηθεί η άσχημη πλευρά αυτού του Πρίγκηπα που έρχεται να σώσει την Ωραία Κοιμωμένη. Διατρέχει την πρώτη σεζόν της σειράς μια αίσθηση πως η Caroline είναι ακόμα και για τον Paul μια εκδοχή της Echo, μια φαντασίωση που γίνεται πραγματικότητα χάρη στο dollhouse, μια σκοτεινή εμμονή του που έρχεται να καλύψει κάποιο δυσαναπλήρωτο κενό του. Στο αρχικό πιλότο έχουμε πάρει shortcut. Όταν οι δυο τους γνωρίζονται δεν υπάρχει καθόλου αυτη πτυχή στη σχέση αλληλοεξάρτησής τους.
(*) Δε βγάζω την ουρά μου απέξω. Κι εγώ είχα λυσσάξει να μην κωλυσιεργούμε στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά κοιτώντας το από εδώ καταλήγω πως μάλλον δεν επρόκειτο για ένα από τα πράγματα που η σειρά έκανε λάθος στην αρχή.
Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά λίγη σημασία έχουν. Το show αυτό πάντα θα ήταν πολύ δύσκολο να βρει την ταυτότητά του (FITTINGLY ENOUGH) και όπως έχει πει ο Whedon, εν τέλει έφτασε εκεί που ήθελε, ασχέτως του οτι χρειάστηκε να ακολουθήσει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο. Πάντα θα υπάρχει το appeal τoυ road not taken, αλλά εφόσον ο τερματισμός του πρώτου γύρου βρίσκει το Dollhouse να θριαμβεύει, τα υπόλοιπα μικρή σημασία έχουν.
~-~-~
1. Φυσικά ασχέτως όλων των παραπάνω σκέψεων, όποιο κουστούμι του Fox είδε έστω αυτό τον πιλότο και σκέφτηκε "procedural!" τη στιγμή που το επεισόδιο ξεπετάει αυτό το element σε ένα εισαγωγικό μοντάζ των 5 λεπτών, εξακολουθεί να είναι για χαστούκια.
2. Την Claire πάντα 'phantom' την φώναζαν; Καθόλου dead giveaway!
3. Το κεφάλι μου ακόμα πονάει από το deja vu. Ζαλίστηκα προσπαθώντας να ξεχωρίσω:
α) Ποιες σκηνές θυμόμουν από άλλα επεισόδια
β) Ποιες σκηνές θυμόμουν από κλιπάκια που είχαν εμφανιστεί όταν ακόμα το επεισόδιο επρόκειτο να παιχτεί
γ) Ποιες σκηνές θυμόμουν από όταν είχα διαβάσει το σενάριο και τις έκανα visualize αργότερα όταν συνέβη η οπτικοποίηση σκηνικών και χαρακτήρων στην πορεία της σειράς.
4. H Ashley Johnson είναι η ξανθιά κοπελίτσα στο νοσοκομείο, που ο Whedon είχε υποσχεθεί (όταν οριστικοποιήθηκε πως ο πιλότος θα πήγαινε στα σκουπίδια) οτι θα την ξανάφερνε, σε κάποιο άλλο ρόλο. Και το έκανε.
5. Άρα για να καταλάβω, η όλη διαδικασία πήγε κάπως έτσι:
Joss:Έχω ένα show να σας προτείνω, είναι φοβερά πολύπλοκο και φιλοσοφικό και με περίπλοκη μυθολογία και χωρίς χαρακτήρες προς ταύτιση.
Fox: Γαμώ, σου εγγυόμαστε 7 επεισόδια!
[ΑΠΕΡΓΙΑ]
Joss: Αυτό είναι το σενάριο. Είναι φοβερά πολύπλοκο και φιλοσοφικό και με περίπλοκη μυθολογία και χωρίς χαρακτήρες προς ταύτιση.
Fox: Μμ. Γύρνα το.
Joss: All done!
Fox: *blergh*
Joss: Μήπως να κάναμε άλλο ένα πριν από αυτό για να εξηγούμε λίγο πιο συμβατικά τα πράγματα;
Fox: Ναι, μπράβο, κάντο αυτό.
Joss: All done!
Fox: Μμ. Μήπως να ήταν όλα τα επεισόδια σαν αυτό;
Joss: Μα αυτό έχει δομή procedural για να καταλάβει ο κόσμος--
Fox: PROCEDURAL! Amazing! Το ξέραμε οτι είσαι ιδιοφυία!
Joss: ...
Fox: AMAZING
Joss: Δηλαδή τον πιλότο εκείνον, τον πετάω...;
Fox: A MA ZI NGGG
Joss: OK, θα τον αφήσω εδώ να υπάρχει--
Fox: WHEEEE
Joss: OK, all done, αυτά είναι τα 3 πρώτα επεισόδια!
Fox: AMAZ-- erm, what thuh...;
Joss: Όχι; Δεν είναι...;
Fox: *sigh* Τι άλλα τέτοια έχεις υπόψη σου;
Joss: Έλεγα να κάνω μια ρομαντική κομεντί, και μετά ένα--
Fox: Joss, FOCUS man, ΔΕΝ θα κάνεις ΚΑΜΙΑ ρομαντική κομεντί, όλα τα επεισόδια ίδια θα είναι, get with the program, τι θα γίνει;
Joss: ...σκεφτόμουν αργότερα να κάνω ένα επεισόδιο τύπου 'The Most Dangerous Game'...;
Fox: AMAZING, φτιάχτο.
Joss: All done!
Fox: *sigh* Δεν γίνεται δουλειά. Μαζεύτε την παραγωγή για κανά μήνα λίγο να το συζητήσουμε καλύτερα το θέμα.
Joss: ΟΚ. Μήπως να κοιτάζαμε τη σειρά που σας είχα προτείνει...;
Fox: Μα δεν ήταν procedural, θα παίζει χάλια στις επαναλήψεις.
Joss: Ναι. ΟΚ. Αυτό ήταν το show όμως.
Fox: *sigh* Κάνε ό,τι νομίζεις, we give up.
[JOSS FIXES THE SHOW, MAKES UP FOR LOST TIME]
Joss: Τώρα;
Fox: Α, ακόμα εδώ είσαι;
Joss: Ναι, βασικά γύριζα το δεύτερο μισό του Dollh--
Fox: Mμ, ΟΚ, ναι, ό,τι πεις.
Joss: Βασικά δείτε αυτό το επεισοδιάκι να μου πείτε πώς σας φαίν--
Fox: AMAZING. Γιατί δεν τα έκανες από την αρχή τόσο γαμάτα;!;!
Joss: *cries*
Fox: AMAZING. Προλαβαίνουμε να το σώσουμε! Θα εξηγήσουμε σε όλους οτι προσπαθούσαμε μαζί να κατανοήσουμε το show και στο 6ο επεισόδιο γίνεται γαμιστερή η σειρά! Συνέχισε τη δουλειά!
Joss: All done!
Fox: AMAZING.
20th: Eμ, βασικά εγώ θέλω άλλο ένα επεισόδιο. Τυπικοί λόγοι, καταλαβαίνετε.
Joss: Δε με νοιάζουν τα προβλήματά σας, εγώ είμαι καλλιτέχνης.
20th: Κάποιο clip show ίσως;
Joss: Α το βρήκα, θα κάνω ένα πάφτηνο μετα-αποκαλυπτικό θρίλερ που θα σπάει τη φόρμα και θα είναι ό,τι πιο πειραματικό έχετε δει ποτέ, και θα το γυρίζουμε στα διαλείμματά μας ανάμεσα σε κολατσιό και κατούρημα!
20th: Whatever.
Joss: All done!
Fox: AMAZING!!
Joss: Ναι, και βασικά δεν κόστισε τίποτα.
Fox: A - M - A - Z - I - N - G .
Joss: Ναι βασικά--
Fox: Whatever. Renewed!
Joss: ...yeahbuhwhat;!
H συνέχεια το Σεπτέμβρη.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου