"Survivor: SJDS - TDK", 3: Actions vs. Accusations

“You. Are. Negative.”

Ουάο. Τίποτα, είναι απλά αυτή η πηγαία χαρά του να βλέπεις άσχημους ανθρώπους να ξεφτιλίζονται μπροστά στους πάντες, έτσι, ανηλεώς. Ούτε καν απόπειρα εξιλέωσης. Μπράβο “Survivor”, πάλι καλά δηλαδή, γιατί φοβόμουν τα χειρότερα. Έτσι, στεγνά. Μόνο μίσος και άρνηση και ρεζίλεμα και ξεκουμπίδια. Όχι, δε μπορώ να πω. Αυτό το ευτυχώς σύντομο arc του Τζον Ρόκερ ήταν απολαυστικό εν τέλει. Και για μπόνους πόντους, έφυγε και με Idol στην τσέπη. Υπέροχο.

Το θανάσιμο αμάρτημα του Ρόκερ βέβαια, εντός των πλαισίων του παιχνιδιού, ήταν ότι πολύ απλά έπαιζε άθλια. Δεν πάει να ήταν ο πιο δυνατός από όλους. (Άσε που δεν ήταν γιατί το μόνο που έκανε όλες αυτές τις μέρες ήταν να χάνει με κάθε πιθανό τρόπο.) Ο τύπος ήταν άνοιωθος. Απολογήθηκε ξανά και ξανά στον Τζέρεμι χωρίς να καταλαβαίνει πως και δικαίωμα στους απέναντι έδωσε έτσι χωρίς λόγο, αλλά και αποκάλυψε την κακή στρατηγική του στους συμπαίκτες του. “Ναι παιδιά βασικά προσπαθούσα να πετύχω κάτι για προσωπικό μου όφελος γι'αυτό σας παρέκαμψα όλους. Σόρι! Α, και τελικά απέτυχα, οπότε χέι! Εσείς οι 9 ξένοι άνθρωποι που δε θα έχετε λόγο στο αν θα μείνω ή θα φύγω από το παιχνίδι για καμιά δεκαριά μέρες ακόμα; Σόρι και σε εσάς! Για κάποιο λόγο!” Μα τι μπετόβλακας.

Το αποτέλεσμα ήταν να έχεις ένα ολόκληρο “Survivor” σύσσωμο εναντίον του Τζον Ρόκερ. Οι αντίπαλοι να του χώνονται επειδή είναι εμφανέστατα κρετίνος και αντιπαθής και bad sport (εκτός του ότι είναι ρατσιστής και ομοφοβικός), η κοπέλα του να είναι γενικά σε μια φάση “δε με παρατάτε όλοι σας μωρέ” και οι συγχωριανοί του ξαφνικά να διαπιστώνουν ότι Χμ! Ίσως και να μην πολυλέει η φάση να τον κουβαλάμε για πολύ επειδή και το παιχνίδι δεν ξέρει να παίζει, και τίποτα δεν προσφέρει, και όταν φτάσουμε στο merge οι άλλοι -που θα έχουν ΗΔΗ τα νούμερα- θα μας ξεσκίσουν. Άνετα βλέπω τον Τζος να πουλάει σε μελλοντικό αντίπαλο την αφήγηση πως “εγώ πέταξα έξω τον Ρόκερ, μην το ξεχνάς αυτό”.


Παρόλο που ξαφνικά λοιπόν το σύμπαν ήθελε ο Ρόκερ να πάει σπίτι του, ήρθε μια τελευταία στιγμή μέγιστους χιούμορ στο Συμβούλιο, με τη Ζάκλιν να κρίνει πως θα πάει να τα αποκαλύψει όλα ενώ προφανώς έπρεπε το όλο σχέδιο να είναι κρυφό από τον Ρόκερ, και τον Γουές με τον Τζος να είναι σε φάση “LOL παιδιά μα τι λέει αυτή χαχα ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ *evil stare*” και την άλλη να εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει. High comedy, πέρασα φανταστικά.

Προφανώς τα γύρω-από-τον-Ρόκερ πράγματα ήταν η όλη ενασχόληση του επεισοδίου, το οποίο δεν είχε χρόνο για πολλά-πολλά. Οι δοκιμασίες αυτή τη βδομάδα ήταν κι οι δύο μέτριες και βαρετές. Η προσωπική της αρχής παντελώς μονότονη και χωρίς συγκινήσεις και ανατροπές, η δε Immunity εντελώς αμήχανη ως προς τον μηχανισμό του σκοραρίσματος, πόσο άβολο το να κάνεις ένα σουτ και μετά να σέρνεσαι πάλι. Το μόνο καλό σημείο ήταν τα σπρωξίδια στο σημείο της συνάνατησης των αντιπάλων, αλλά ήταν πολύ λίγο. Και ήταν και προφανές ποια φυλή θα κέρδιζε πάλι ακριβώς επειδή το επεισόδιο -και η σειρά εν γένει ως τώρα- ήταν τόσο πολύ αφοσιωμένο στον Ρόκερ που οτιδήποτε άλλο λες και δεν υπήρε. Αν κέρδιζε η άλλη φυλή με το ζόρι θα ξέραμε τα ονόματά τους, όχι να υποπτευόμαστε και συμμαχίες κιόλας.


Οπότε ναι, χάρηκα αυτό το δίπτυχο επεισοδίων που χρονολόγησε την Ξεφτίλα Του Τζον Ρόκερ αλλά πραγματικά, αρκετά. Είμαι έτοιμος για την κανονική σεζόν τώρα πληζ. Αρκετό χρόνο χαραμίσαμε σε ένα ζώο αποχώρησε στο 3ο επεισόδιο, δηλαδή έλεος. Τουλάχιστον είναι ευχάριστο το πόσο αρνητική ήταν η όλη παρουσία του- μπορεί να ακούγεται afterschool special αυτό, αλλά πάντα θα χαίρομαι όταν τέτοια παραδείγματα προς αποφυγήν τα κρεμάμε σε ένα τόσο δημόσιο χώρο για να τα βλέπουν όλοι.

(Sidenotes. Δύο πράγματα. 1. Αναρωτιόμουν αν θα προλάβαινε και την “έχω και φίλους γκέι!” υπεράσπιση ο Ρόκερ πριν φύγει. He did not disappoint. 2. Η μακρά παράδοση της σειράς να ενθουσιάζεται με τη δυναμική 'καράβλαχος παππούς σε συμμαχία με γκέι' δε σταματά να με διασκεδάζει. Δηλαδή θέλω να πω θα ήταν κάτι το όντως παράξενο και συναρπαστικό αν δεν είχε συμβει στον actual πρώτο κύκλο της σειράς πριν 187 χρόνια. Αλλά όχι, ΟΚ. Η αλήθεια είναι πως θα με διασκεδάσει πολύ το ενδεχόμενο μελλοντικής συμμαχίας του Τζος με τον Κιθ, μέσω του Γουές πιθανότατα. Ο Κιθ είναι ακριβώς το hick καρτούν που φέρνουμε στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε 'Αμερικάνικος Νότος'. Μόνο “χα-γιάκ!” δεν έκανε. Ή έκανε, δεν είμαι σίγουρος.)

Και τώρα η σεζόν, υποθέτω; Με βάση τα όσα έχουμε δει ως τώρα, θα έλεγα Τζέρεμι. Η φυλή που χάνει διαρκώς είναι λογικό να έχει περισσότερους σωστά αναπτυγμένους χαρακτήρες (μετράω Τζος προφανώς, αλλά και Γουές και Μπέιλορ και Ντέιλ, στους ξεκάθαρα αναγνωρίσιμους), όμως η προσπάθεια των παραγωγών να μας κάνουν να μάθουμε πολύ καλά τον Τζέρεμι (αλλά και τη Νάταλι) παρόλο που η φυλή τους έχει παίξει ελάχιστα πέραν των δοκιμασιών, δείχνει πως θα πάνε πολύ μακριά. Ενιγουέι. Εγώ με τον Τζος και τη Μπέιλορ είμαι. Μετά από αυτό το παράξενο τρόπο που ψήφισαν στο πρώτο επεισόδιο, αλλά και το πώς που η δεύτερη αρχίζει να χτίζει σερί επιβίωσης σε συνδυασμό με την ξεκάθαρα ηγετική θέση του πρώτου, μου φαίνονται σαν ένα παράξενο είδος περίπου-συμμαχίας που δεν έχουμε ακριβώς ξαναδεί στη σειρά. Ελπίζω να φτάσουν πολύ μακριά.

Κατά τα άλλα, αντίο.