Μια σειρά-θρύλος σαν τους Sopranos δε χρειάζεται συστάσεις. Ήδη τοποθετείται στις τάξεις των all time Mafia classics, δίπλα στο Godfather και το Goodfellas- κι ας μην έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της ακόμη. Η αλήθεια είναι οτι αναλογικά με την ποιότητά της, θα έπρεπε να με έχει ενθουσιάσει σε περισσότερα σημεία. Σαφώς, τα season finale των σεζόν 2 και 4 αποζημίωναν και με το παραπάνω, αλλά στην πραγματικότητα, παρά τα complex character arcs και τις πάντα ενδιαφέρουσες πλοκές, ποτέ πριν την σεζόν 5 δεν αισθάνηκα ερωτευμένος με το show. Αυτό εδώ αλλάζει και ταυτόχρονα προδιαθέτει για μια εκρηκτική 6η και τελευταία σεζόν.Το κεντρικό concept είναι πως βγαίνει από τη φυλακή μια ολόκληρη γενιά μαφιόζων οι οποίοι πασχίζουν να κερδίσουν εκ νέου το status που κατείχαν πριν τη φυλάκισή τους. Αυτό δημιουργεί πολλούς μπελάδες στον Tony που ως αφεντικό προσπαθεί να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Αρχικά ήμουν σκεπτικός απέναντι σην ιδέα καθότι την είχαμε ξαναδεί να εξερευνάται με υποδειγματικό τρόπο στην 2η σεζόν, την οποία και θεωρούσα καλύτερη όλων ως τώρα. Κι όμως, το συγγραφικό τιμ καταφέρνει κάθε τέτοια περίπτωση να τη χειριστεί με διαφορετικό τρόπο. Επιπλέον, ταυτόχρονα με την ώθηση στην πλοκή, έχουμε με το καλημέρα την προσθήκη πολλών ελπιδοφόρων νέων χαρακτήρων με εξέχοντα, προφανώς, αυτόν του ξάδερφου Tony Blundetto, ερμηνευμένο άψογα από τον Steve Buscemi. Η σχέση που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της σεζόν ανάμεσα στα 2 ξαδέρφια οδηγεί σε μια ενδιαφέρουσα κορύφωση, που όμως δεν είναι η μοναδική της σεζόν.
Πιο ενεργό ρόλο αναλαμβάνει και η Adrianna που παύει οριστικά να είναι η bimbo γλάστρα της σειράς. Με τα συγκλονιστικά Irregular Around the Margins και Long Term Parking η Drea de Matteo κερδίζει άξια το Emmy supporting ρόλου χάρη στην ευαισθησία με την οποία ζωντανεύει μια γυναίκα απελπισμένη και η οποία, αναγκασμένη να επιλέξει πλευρές στο πιο επικίνδυνο δίλημμα της ζωής της, βρίσκει παρηγοριά εκεί όπου δεν την περίμενε. Η εσωτερική μάχη συμφέροντος, εμπιστοσύνης, αγάπης και απελπισίας αποδίδεται με πόνο και αγωνία σε κάθε έκφραση της de Matteo που κακά τα ψέμματα, κερδίζει τη σεζόν.
Σε οποιαδήποτε άλλη χρονιά αυτά θα αποτελεούσαν με ευκολία τις κορυφαίες στιγμές- αλλά εδώ είπαμε αυτό δεν ισχύει. Τι να πρωτοξεχωρίσει κανείς? Στο πειραματικό The Test Dream, οι εφιάλτες του Tony του επιτίθενται ομαδικά, σε ένα reunion δολοφονημένων εχθρών, φίλων και συγγενών. Ένα επεισόδιο νωρίτερα (Cold Cuts του Mike Figgis), μέσα από λιγοστές υπνωτιστικές σεκάνς οι 2 αγαπημένοι συγγενείς του Tony βρίσκουν το χρόνο και την ευκαιρία να έρθουν κοντά- ή να απομακρυθούν οριστικά. Και φυσικά υπάρχει το All Due Respect, season finale, όπου παραδοσιακά κλείνει το εκάστοτε κυρίως storyline της κάθε σεζόν, αλλά πάντα με έναν τρόπο που δεν περιμένουμε. Εδώ το ενδιαφέρον μετατοπίζεται συνεχώς μεταξύ του πόλεμου με τη Νέα Υόρκη, και των δύο ενδοοικογενειακών (έναν με την κάθε "οικογένεια") μέχρι το αναπάντεχο φινάλε στην κατάλευκη, χιονισμένη γειτονιά.
Μέσα από την όλη διαδικασία φυσικά συνεχίζει να αναπτύσσεται ο χαρακτήρας του Tony Soprano (3 χρόνια από το θάνατο της μητέρας του, και οι σεναριογράφοι εξακολουθούν να του δίνουν νέα και όλο και πιο ενδιαφέροντα παιδικά τραύματα!), σε σχέση με το ποιος ήταν πριν τα συνταρακτικά γεγονότα του 4x13 (Whitecaps), με το ποιος είναι στα μάτια της ψυχολόγου του, και ποιος στα μάτια της οικογένειάς του. Ένας αληθινός χαρακτήρας-μνημείο για την pop culture, ερμηνευμένος από έναν σπουδαίο ηθοποιό, σε μια σειρά που φτάνει στο καλύτερο μέχρι σήμερα σημείο της.
EXTRAS
Στην λαμπρή παράδοση του ΗΒΟ, είναι λιτά έως ανύπαρκτα. Εδώ βρίσκουμε 5 commentaries από σεναριογράφους, ηθοποιούς και σκηνοθέτες (συμπεριλαμβανομένου και του Figgis). Αυτά.
Emmy Wins
Μεταξύ άλλων, η σειρά κέρδισε για πρώτη φορά την κορυφαία βράβευση- αυτή της καλύτερης δραματικής σειράς. Επίσης απέσπασε τα βραβεία β' ρόλων σε δράμα με τους Michael Imperioli, Drea de Matteo, για τις καθηλωτικές ερμηνείες των 2 τους στις δυσκολότερες από ποτέ στιγμές που διανύουν ως τηλεοπτικό ζευγάρι. Είπαμε, η de Matteo είναι ο,τι λαμπρότερο στην έτσι κι αλλιώς αριστουγηματική σεζόν και ευτυχώς αυτό αναγνωρίστηκε.
Κυκλοφορεί σε Region 1 και Region 2, ευτυχώς με το ίδιο απίστευτο cover.
Οι "Sopranos" ανήκουν στις αγαπημένες μου σειρές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΨιλο-εξεπλάγην που στην Αμερική έπιασε τόσο πολύ, καθότι η σειρά δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε πιασάρικη και θέλει μια κάποια προσοχή για να την *εκτιμήσεις* (αν θες απλά να την δεις, αυτό γίνεται άνετα χωρίς καθόλου προσοχή).
(Βέβαια, εδώ έπιασε το Six Feet Under...)
Τέλος πάντων κατάφερα να δω μέχρι και τον 4ο κύκλο στη ΝΕΤ, και μου κίνησες την περιέργεια για τη συνέχεια με αυτό το post. (Που παρεπιπτόντως σταμάτησα να διαβάζω μετά από την πρώτη παράγραφο φοβούμενος spoilers.)