The O.C. 3x01 The Aftermath

Ξεκίνησε χθες το βράδυ η 3η σεζόν της πετυχημένης teen soap opera. Το σήμα έχει αλλάξει, το font των credits επίσης (χάλι είναι, προτιμώ το παλιό), αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι ακριβώς στο σημείο που τα είχαμε αφήσει. Η πρεμιέρα από τη μία περιελάμβανε όλα τα στοιχεία που αγαπούν στη σειρά οι φαν, αλλά από την άλλη έμπλεκε πολύ σε ξένα λημέρια που καλά θα κάνει να αποφύγει παρακάτω.

Πραγματικά δηλαδή, ποιος βλέπει το O.C. περιμένοντας αστυνομικό δράμα? Εντάξει, έχουν την πλάκα τους οι ατάκες του Jimmy Cooper και του Seth σχετικά με τους "σχεδόν ανθρώπους" ανακριτές. Και αν μη τι άλλο δίνεται η αφορμή στην σκύλα που λατρεύουμε να μισούμε, τη Julie Cooper, να πέσει ακόμα πιο χαμηλά. Στην τελική γι'αυτό υπάρχουν αυτοί οι χαρακτήρες, για να σκαλίζουν τον πάτο του βαρελιού της ηθικής! Αλλά εντάξει, ως εκεί. Αυτοί μου φαίνεται οτι πάνε να το τραβήξουνε πολύ το αστυνομικό κομμάτι. Ήλπιζα οτι στο καλοκαίρι ανάμεσα στις σεζόν το όλο ζήτημα θα λυνόταν και η σειρά θα επέστρεφε στα γνώριμα λημέρια-- έρωτες, προδοσίες, ψέμματα, πάθη, και δε συμμαζεύεται. Αυτό ξέρει να κάνει, αυτό πρέπει να κάνει. Όχι 5λεπτες ανακρίσεις του Ryan και της Marissa.

Από κει και πέρα όμως, η πρεμιέρα παραδίδει τα αναμενόμενα. Μπόλικο δράμα, απειλές, εκβιασμοί, μπες-βγες στις φυλακές, κώματα, κληρονομιές, απώτεροι σκοποί... αυτά που ζητάει το αδηφάγο κανιβαλιστικό τέρας που ζει μέσα μας, δηλαδή. Και συναίσθημα. Οι σκηνές των 4 στην παραλία είναι ακριβώς το είδος των γλυκών παρενθέσεων που βάζουν τη σειρά ένα σκαλάκι πιο ψηλά από το 90210. Και φυσικά το χιούμορ. Αυτό ευτυχώς είναι πάντα εκεί. Ακόμα και στιγμές που πας να εκνευριστείς, είναι εκεί ο Seth για να πει την ατάκα του και να σου θυμίσει οτι it's just feel-good TV! Και η Summer, φυσικά! Ό,τι περιστρέφεται γύρω από τη Summer σε αυτή τη σειρά, είναι καταδικασμένο να λατρευτεί. Στην περσινή σεζόν η καλύτερη ατάκα και η καλύτερη σκηνή ήταν δικές της. Και εδώ που τα λέμε, τι να την ξεπεράσει? Ο αιωνίως αντιπαθής Ryan? Ή η παραδοσικά πανάσχετη Mischa Barton? Η οποία btw εδώ είναι περιέργως πολύ ομορφότερη, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται εντατικά μαθήματα ηθοποιίας. Θα περίμενε κανείς οτι μετά από 2 χρόνια ερμηνείας του εαυτού της, θα κατάφερνε επιτέλους να μην ενοχλεί. Αλλά κάποιες αξίες παραμένουν.

Κατά τα άλλα, ο Tate Donovan εξακολουθεί να αποτελεί έναν φρεσκότατο guest αέρα και είναι ευτυχές που περιορίζεται σε recurring ρόλο, διότι δε φθείρεται. Η Kelly Rowan σταθερά καλή μας παρουσιάζει τη νέα Kirsten, και η Jeri Ryan (του Star Trek: Voyager) αφήνει υποσχέσεις για μια αυθεντικά σχιζοφρενική και υποχθόνοια καρα-σκυλάρα που θα προσπαθήσει να μπει ανάμεσα στους Cohen. Από ένα μόνο βλέμμα!

All in all, μια ενδιαφέρουσα πρεμιέρα που αρχίζει μεν λίγο νωχελικά, δεν πατάει όσο θα ήθελα στο συναίσθημα, αλλά βλέπεται ευχάριστα και αφήνει υποσχέσεις για ενδιαφέροντα storylines (όσο, όμως, και πιθανές δημιουργικές παγίδες), κλείνοντας με μουσικό χαλί το τέλειο Blue Light των Bloc Party. Ούτε με κυάλι δε βλέπει τις κορυφαίες στιγμές της σειράς, αλλά έχουμε υποφέρει και πολύ χειρότερα.

Καλύτερη ατάκα:
Ισοπαλία--

• You have a hell of a girlfriend. And if you two ever get married, you'll have a hell of a mother-in-law. (Ο Sandy εκφράζει στον Ryan τη... λατρεία του για τη Julie Cooper)
• Summer, we have HBO-on-demand... Every season of Sex & the City! Knock yourself out. (Η Julie προσπαθώντας να ξεφορτωθεί τη Summer)