26/2-5/3: The Oscar goes to... Jon Stewart

Κάντε πίσω Paul Haggis, Ang Lee, George Clooney! Ο παρουσιαστής του Daily Show, Jon Stewart, ήταν ο μεγάλος νικητής της χθεσινοβραδινής 78ης απονομής των βραβείων Oscar. Με το βιτριολικό του χιούμορ να είναι παρόν σε κάθε στροφή της βραδιάς, ο εξαιρετικός κωμικός μας βοήθησε να τα βγάλουμε πέρα σε μια ακόμα ατελείωτη βραδιά που όπως ακριβώς και αυτές των προηγούμενων χρόνων διέθετε περισσότερη φλυαρία και λιγότερες εκπλήξεις από όσες θα θέλαμε.

Φυσικά το γελοίο της υπόθεσης είναι οτι η μόνη έκπληξη στις τελευταίες 3x8=24 απονομές μεγάλων βραβείων, συνέβη εις βάρος του 'Brokeback Mountain' και υπέρ του υπερεκτιμημένου 'Crash'. Δείγμα, αυτό, της "τόλμης" μιας Ακαδημίας η οποία αγνοώντας Χρυσές Σφαίρες, BAFTA και Σωματεία Παραγωγών, Σκηνοθετών και Σεναριογράφων (!), βράβευσε την πιο συντηρητική -για μια ακόμη φορά- επιλογή, ξεκαθαρίζοντας οτι η ριζοσπαστική της διάθεση δεν πρόκειται να ξεπεράσει την αναγνώριση χιπ χοπ τραγουδιών, κάπου στο άμεσο μέλλον. Φυσικά του χρόνου μεγάλος νικητής θα είναι το 'Flags of our Fathers' των Eastwood/Haggis, ενώ με κομμένη την ανάσα περιμένουμε να μάθουμε το θριαμβευτή της μεθεπόμενης απονομής. Η απορία μας θα απαντηθεί φυσικά όταν ανακοινωθεί ποιο θα είναι, μετα την Ευθανασία, τον Ρατσισμό, και τον Πόλεμο, το επόμενο Μεγάλο Θέμα με το οποίο θα καταπιαστεί ο πομπώδης textbook σεναριογράφος Paul Haggis.

Μέχρι να φτάσουμε στο τέλος της βραδιάς είχαμε υπομείνει ένα δίωρο red carpet που συναγωνιζόταν σε βαρεμάρα αυτό μιας τυχαίας βραδιάς στο Μέγαρο Μουσικής (υποπτεύομαι οτι φέτος η σοβαροφάνεια δε χτύπησε μόνο στο καθαρά δημιουργικό κομμάτι, αλλά επεκτάθηκε), ένα ανελέητο σερί αφιερωμάτων της Ακαδημίας σε ακαθόριστα είδη ταινιών (δε λέω, "ενδιαφέρουσα" η συνύπαρξη της Nora Ephron με τον Syndey Lumet στο ίδιο κλιπάκι) και μια ανεπανάληπτη κοιλιά στα τεχνικά βραβεία, που εντεινόταν από το γεγονός οτι για πρώτη φορά οι μεγάλες και οι τεχνικές κατηγορίες ήταν τόσο ξεκάθαρα διαχωρισμένες. Η εξιλέωση από ψηφιακούς θριάμβους τύπου 'Return of the King' δεν έρχεται με το αποκλείσουμε κάθε ταινία με μπάτζετ από τις σημαντικές κατηγορίες για μια χρονιά, παλικάρια.

Ο Stewart δεν περιόρισε καθόλου τον εαυτό του, και σατίρισε ανηλεώς τους πάντες, από τον εαυτό του και την ίδια την Ακαδημία, μέχρι τις διασημότητες και τους πολιτικούς, την πολιτική και την Πολιτική. Οι κορυφαίες του στιγμές περιελάμβαναν αναφορές στo φόρεμα-κύκνο της Bjork, στην μοναδική ευκαιρία του Hollywood να ψηφίσει για κάποιον νικητή, στην πειρατεία, στο ταμπεραμέντο του Russell Crowe και στα παιδιά του Steve Martin. Το ξενέρωτο κοινό, πιθανώς επειδή έβλεπε στη σκηνή έναν άνθρωπο να τους θάβει χωρίς σταματημό, δεν του απέδωσε όσο έπρεπε τα εύσημα. Πέραν του βασικού παρουσιαστή, την παράσταση έκλεψαν: ο Ben Stiller ως green screen man στην απονομή του βραβείου καλύτερων εφέ-- η εκθαμβωτική Keira Knightley-- ο μεγάλος Ang Lee σε μια από τις καλύτερες acceptance speeches που μπορώ να θυμηθώ, στην οποία ευχαρίστησε τους χαρακτήρες του (!)-- οι Meryl Streep και Lily Tomlin δίνοντας το τιμητικό βραβείο στον Robert Altman σα να ήταν κομμάτι κάποιας δημιουργίας του-- ο πάντα cool George που αυτοσαρκάστηκε όταν, χαριστικά και αδίκως, παρέλαβε το βραβείο β' ανδρικού ρόλου.

Αξέχαστο θα μου μείνει επίσης το άθλιο φόρεμα της πανέμορφης Charlize Theron, η εντελώς camp μορφή της Dolly Parton και το γεγονός οτι ευχές έστειλαν στη Felicity Huffman οι άλλες 4 desperate housewives από διαφορετικά παράθυρα (γιατί πώς να καταδεχτεί τώρα ολόκληρη Teri Hatcher να μιλήσει δίπλα στις -θεές- Eva Longoria και Marcia Cross?). Η παρουσία του Χρήστου Μήτση στον σχολιασμό της ελληνικής μετάδοσης ήταν διακριτική και περιοριζόταν λίγο-πολύ στα απαραίτητα, σε αντίθεση με τον over-the-top Ορέστη Ανδρεαδάκη ο οποίος έκανε διαγωνισμό άστοχου σχολίου με τον εαυτό του, για να μας πληροφορήσει τελικά περιχαρής αν κέρδισε ή όχι το Στοίχημα (χεστήκαμε). Περιττός.

Και για κλείσιμο, οι δύο μεγάλες παραλείψεις της βραδιάς. Πρώτη η απουσία του John Spencer από το μοντάζ όσων μας άφησαν μες στο 2005 (η Mary-Louise Parker τον ανέφερε στην νικητήρια ομιλία της στις Χρυσές Σφαίρες, αλλά για την Ακαδημία δεν ήταν αρκετά σημαντικός...), και δεύτερη η αθέτηση της υπόσχεσης του Philip Seymour Hoffman στον David Letterman οτι θα γάβγιζε στο πρώτο του Oscar. Δεν πειράζει όμως, διότι έτσι κι αλλιώς κάθε νικητής Oscar που σέβεται τον εαυτό του ξεφτιλίζει την καριέρα του ουκ ολίγες φορές μετά την πολυπόθητη νίκη, συνεπώς δεν ήταν ανάγκη να το κάνει από τώρα. Philip, άκουσέ με καλά. Βλέπεις τον Robert DeNiro και τον Al Pacino που σε χαιρετάνε? Γύρνα την πλάτη, και προχώρα με γρήγορο βηματισμό προς την άλλη μεριά. Ό,τι κι αν συμβεί, μην ακολουθήσεις το φως.

Fuck Paul Haggis!
Ah, Crash... Makes me wanna be a better racist...

This Week
Το ξέρουμε το γνωστό κλισέ. Όποτε μια σειρά θέλει να αφιερώσει επεισόδιο σε έναν περιφερειακό χαρακτήρα, ή σε κάποιον villain, το κάνει δείχνοντάς τον μας να πλένει τα δόντια του το πρωί που ξυπνάει. Στο Shield βλέπουμε τον Kavanaugh του Forest Whitaker να τα πλένει δύο φορές! Μικρές λεπτομέρειες σαν αυτή είναι που έχουν ανυψώσει τον χαρακτήρα του σε έναν από τους πιο συναρπαστικούς που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση, και διατηρούν την ίδια τη σειρά στην must list. Εντάξει, βοήθησε εδώ και η Gina Torres. To φινάλε του Kavanaugh-centric επεισοδίου είχε τέτοιο ηλεκτρισμό που πιθανότατα θα στείλει στον Forest Whitaker συστημένο το πρώτο του Έμμυ.

Αυτή η πρόταση γάμου στο Gilmore Girls ήρθε εντελώς από το πουθενά! Είναι υπέροχο όταν μια σειρά συνεχίζει στην 6η της χρονιά να εκπλήσσει σταθερά το θεατή. Όσο για την ερμηνεία του 'Ηollaback Girl' από τον Gil του Sebastian Bach, αυτή μπαίνει στις μεγάλες στιγμές της τηλεοπτικής σεζόν.

Το ίδιο ισχύει και για την αποστομωτική σκηνή του πρώτου ever Suit Up του Barney στο How I Met Your Mother! Πραγματικά, πόσες αναφορές μπορούν να χωρέσουν σε 10'' χωρίς διάλογο? Από Rambo στον James Bond, κι από εκεί στον Darth Vader, η Γέννηση του πιο λατρεμένου κωμικού μου ήρωα περιελάμβανε όλα εκείνα που τον κάνουν αυτό που είναι σήμερα! Ναι, ήταν Legendary.

Fuck Paul Haggis!
I think I've just stumbled onto a metaphor for something. Possibly a sequel to Crash. Like, um, Trash.

Still to Come
Της κακομοίρας γίνεται αυτή την εβδομάδα. Σημείωνετε γιατί χανόμαστε!

Το Battlestar Galactica κλείνει τη δεύτερη σεζόν του με ένα δίωρο shocker που προσφέρει απαντήσεις, ανατροπές, αποκαλύψεις και μια εκπληκτική νέα κατεύθυνση για τη σειρά! Παρασκευή 10/3.

Οι T-1000 και Πρόεδρος Palmer προσλαμβάνουν τον Noel Crane του Felicity στην covert ομάδα τους, η οποία απαντάει απευθείας στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, στο νέο πολυαναμενόμενο μιλιταριστικό δράμα των David Mamet και Shawn Ryan (The Shield, Angel). Τρίτη 7/3.

Ο 'Citizen Kane' των τηλεοπτικών σειρών, οι ανυπέρβλητοι Sopranos, επιστρέφουν για τελευταία φορά. Η ιστορία συνεχίζεται πολλούς μήνες μετά τα γεγονότα της 5ης σεζόν, και διαθέτει μετυαξύ άλλων την Julianna Margulies (E.R.) και τον Sir Ben Kingsley ('BloodRayne' :p) στο ρόλο του εαυτού του. Κάποια στιγμή θα δούμε και την Fergie των Black Eyed Peas ως στρίπερ. Εύγε. Κυριακή 12/3.

Ο Bill Paxton υποδύεται έναν πολύγαμο μορμόνο στο νέο δράμα Big Love του ΗΒΟ, ενώ τις 3 γυναίκες του υποδύονται οι Jeanne Tripplehorn, Chloe Sevigny και Ginnifer Goodwin ('Walk the Line'). Παίζει και η Amanda Seyfried ('Mean Girls', Lilly Kane στη Veronica Mars). Κυριακή 12/3.

Υπάρχουν όμως και αρκετές σειρές που ούτε αρχίζουν ούτες τελειώνουν! Αλήθεια! Όπως το House, που αυτή την εβδομάδα φιλοξενεί τον uber-cool Greg Grunberg (Felicity, Alias) και τον Adam Busch (Warren στη Buffy) που πολύ μου είχε λείψει. Έκανε καιρό φαίνεται να ξεπεράσει τα τραύματα που του άφησε η Willow, γιατί όσο νά'ναι...

Το 24 συνεχίζει να σπέρνει. Μας δείχνει το POV των τρομοκρατών, έχει Julian Sands και Sean Austin (εκπληκτικό payoff για το χαρακτήρα του), αυτή τη βδομάδα είδαμε Peter Weller και μείναμε και μαλάκες κιόλας, είχαμε αναφορά στην Jane Espenson (σεναριογράφος σε Buffy, Gilmore Girls), ενώ προσωπικά έκανα κι ένα standing ovation για τον πράκτορα Aaron Pierce και τον Curtis Manning, τους δύο unsung heroes που επιτέλους πήραν ένα κομμάτι της δόξας που εδικαιούντο. Και πάνω που το κεντρικό στόρι έχει πάρει για τα καλά φωτιά, στο διπλό επεισόδιο αυτής της εβδομάδας ξυπνάει ο θεός από το κώμα για να πάρει εκδίκηση (όοοοοοοοοοολε), επιστρέφει η Kimberly (το μεγάλο ρίσκο των showrunners) ενώ εμφανίζεται ο αντιπρόεδρος του Logan (που υποδύεται ο Ray -Twin Peaks, 'Good Night, and Good Luck.'- Wise) και καιρός ήταν, γιατί σε λίγο αυτός ο ανίκανος θα βουλιάξει τη χώρα. Αφήστε αυτόν να προσεύχεται, και βρείτε κάποιον άλλον για να μιλάει με τους τρομοκράτες!

Fuck Paul Haggis!
Όχι, δεν έχω κάτι να προσθέσω, απλά το θυμίζω για να μην ξεχνιόμαστε.

Quotes
How could I be so stupid?
(H ατάκα που δεν περιμέναμε οτι θα ερχόταν ποτέ η στιγμή που ο Jack του 24 θα έλεγε στον εαυτό του)

Here's the mini-cherry on top of the regular cherry on top of the sundae of awesomeness that is my life: after Shannon and I talked, I nailed her.
(O Barney του How I Met Your Mother εξιλεώνεται για το ντροπιαστικό παρελθόν του)

Maybe because I'm a Cylon and I've never seen you at any of the meetings.
(Έτσι καθησυχάζουν στο Battlestar Galactica αυτούς που φοβούνται πως είναι Cylons)

The president is at a loss for words.
(Αμέσως μετά, ο Mike Novick του 24 θα μας παρουσιάσει τον τροχό)

When your life is sucking you get drunk and sleep with inappropriate men. It's your thing. Whatever. I find it charming.
(O Alex του Grey's Anatomy περιγράφει στη Meredith τον εαυτό της)