Μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού είναι οι φορές που μετά από ένα επεισόδιο ήμουν τόσο χώμα. Ο Shawn Ryan και η φοβερή ομάδα σεναριογράφων του κατάφεραν για μια ακόμα χρονιά το ακατόρθωτο-- να ξεπεράσουν την προηγούμενη. Το Shield είναι εδώ και αρκετές σεζόν ό,τι καλύτερο υπάρχει στην τηλεόραση, κι όμως κάθε φορά είναι και καλύτερο. Αν πέρσι είδαμε μια εκπληκτική Monica Rowling να θυσιάζεται για την πίστη της σε ένα καλύτερο αύριο, προσπαθώντας να σώσει τον Vic Mackey από τον εαυτό του, φέτος παρακολουθήσαμε σαστισμένοι το κτήνος αυτό να μη διαστάζει απέναντι σε τίποτε, καθιστώντας αναίτια τη θυσία της πρώην αρχηγού του.
Φέτος, ένας απίστευτος Forest Whitaker πλάθει μια καθηλωτική περσόνα νέμεσης, με ορισμένες σκηνές ξεσπάσματος που ντροπιάζουν τους σπουδαιότερους κινηματογραφικούς ερμηνευτές, η οποία όσο περισσότερο παρασύρεται στο βούρκο που τον τραβάει ο Mackey, τόσο πιο συναρπαστική γίνεται. Ο Kavanaugh της αρχής είναι ένας καθαρός, ηθικός μπάτσος, με πλήρως ξεκαθαρισμένα τα όρια της ηθικής του-- αλλά εμείς θέλουμε να αποτύχει. Κάθε φορά όμως που αναγκάζεται να σπάσει έναν προσωπικό του φραγμό, τόσο πιο ευάλωτος γίνεται απέναντι στους εχθρούς του, και όσο περισσότερους λόγους αποκτούμε στην πορεία για να τον αντιπαθήσουμε, τόσο εμείς, επεισόδιο με επεισόδιο, θέλουμε να χώσει στη στενή αυτούς τους δολοφόνους που δε δείχνουν ίχνος μεταμέλειας.
Η Strike Team νιώθει τον κλοιό να σφίγγει, τα ψέμματα να συγκεντρώνονται απειλητικότερα από ποτέ. Τη στιγμή ακριβώς που το άξιζαν λιγότερο, η Τιμωρία αποφασίζει να τους χτυπήσει με ό,τι όπλο διαθέτει. Έχοντας μετατραπεί από πολιτικό αστυνομικό δράμα σε μια απόλυτη σύγχρονη τραγωδία, το Shield αγωνίζεται και κερδίζει το δικαίωμα να οδηγήσει τους αντιήρωές τους στο σπαρακτικό φινάλε που αξίζουν, αλλά μόνο αφού τιμωρήσει και όποιον άλλο κάνει το λάθος να βρεθεί στο δρόμο τους. Οι παράπλευρες απώλειες της μάχης του Mackey με τον Kavanaugh πολλαπλασιάζονται καθώς η βεντέτα τους γίνεται όλο και πιο προσωπική.
Ο Ryan εμφανώς οδηγεί τη θρυλική πλέον σειρά του σε ένα φινάλε ανατριχιαστικό πέρα από κάθε φαντασία, αντλώντας στοιχεία από τις σεζόν που έχουν προηγηθεί και φροντίζοντας να μην αφήσει τίποτα ατιμώρητο. Από τους αυθεντικά τραγικούς ήρωες που βρίσκονται στο επίκεντρο της ιστορίας του, μέχρι τους περιφερειακούς παίχτες (ο ντετέκτιβ που βυθίζεται βήμα με βήμα στις serial killer ορέξεις του, ο γκέι αστυνόμος που αρνείται να δεχτεί τον εαυτό του), όλοι προορίζονται για ένα τέλος πιο τραγικό από αυτό που θα τους άξιζε αν δεν είχαν βρεθεί στην ακτίνα δράσης του μανιακού Vic Mackey. Του πιο βρώμικου, ανήθικου, συναρπαστικού χαρακτήρα που έχει κοσμήσει τη μικρή οθόνη από τότε που πρωτοεμφανίστηκε ο Spike στην Buffy, μια δεκαετία πίσω. Και όπως και η ιστορική δημιουργία του Joss Whedon, έτσι και αυτό το σκοτεινό διαμάντι του μαθητή του, Shawn Ryan, δε σταματάει να σοκάρει, να προβοκάρει, να καθηλώνει, να συγκλονίζει το θεατή, σε κάθε του στιγμή. Και με κάθε βοήθεια από ένα ανυπέρβλητο καστ (ποιος να το έλεγε αυτό για τον Walton Goggins πριν από 4 χρόνια...), αναμένεται να κλείσει τον κύκλο του εκρηκτικά. Πώς όμως προχωράς από το φινάλε αυτής της εβδομάδας? Περιμένω σε αναμμένα κάρβουνα.This Week
Θαύμασα το Heist αυτή την εβδομάδα, τη νέα σειρά του NBC, σκηνοθεσίας Doug Liman ('Mr. & Mrs. Smith', The O.C.), μια τραγική περίπτωση σαχλαμάρας που νομίζει οτι είναι η επιτομή του cool. Δηλαδή για όνομα, ακόμα και το 'Ocean's Eleven' είχε περισσότερα πρωτότυπα στοιχεία από τούτο εδώ το έκτρωμα. Στον πιλότο του Heist συναντάμε τις δύο αντίπαλες ομάδες-- κλέφτες και αστυνόμους. Και οι δύο απαρτίζονται από κινούμενα και ομιλώντα κλισέ. Ο κουλ μαύρος (ο Samuel Jackson πρέπει να ετοιμάζει μήνυση), ο ελαφρόμυαλος τεχνικός, η άγρια γκόμενα, η σκληρή μπατσίνα (διότι όλοι οι γυναικείοι χαρακτήρες οφείλουν να είναι σκληροί, φυσικά), και το δίδυμο lethal weapon (που τολμούν μάλιστα να κάνουν και αναφορά στην ταινία, θεωρώντας αφελώς πως αυτό τους απενοχοποιεί). Με εξυπνακίστικες κινήσεις της κάμερας, τυπική χαριτωμένα γκλαμουράτη μουσική επένδυση και με βεβιασμένα "άνετες" αμπελοφιλοσοφίες εν ώρα διάρρηξης (ποιος συζητάει για τη Μητέρα Τερέζα ενώ σπάει μια βιτρίνα?), το Heist κερδίζει με άνεση την αρνητική ψήφο της εβδομάδας. Κρίμα για την συμπαθέστατη Michelle Hicks που την πρωτογνωρίσαμε στο Shield.
Βιάστηκα να μιλήσω για το Prison Break? Το επεισόδιο της επιστροφής είναι γεμάτο σε ανατροπές βασισμένες στις προσδοκίες του κοινού, αλλά στο αποψινό κεφάλαιο τα πράγματα σκουραίνουν, δημιουργικά. Αληθινή ανατροπή έχουμε να δούμε από το πρώτο σερί επεισοδίων της σειράς, κι αυτό δεν αλλάζει στην ώρα-κλεψιά αυτής της εβδομάδας. Πρέπει να ομολογήσω, η σειρά το έκανε συνήθειο να πιάνει μαλάκα το θεατή, και ο θεατής συνήθισε να το απολαμβάνει, αλλά εδώ ξεκάθαρα πλέον ακροβατούν σε πρόχειρα σεναριακά μπαλώματα για να κερδίσουν λίγο ακόμα χρόνο. Φτηνό.
Πολλές συζητήσεις προκάλεσε η τελευταία ερμηνεία του ροκά Chris Daughtry στο American Idol. Για μια ακόμη εβδομάδα απέφυγε το theme του show βρίσκοντας ένα παραθυράκι που του επέτρεψε να ερμηνεύσει το δικό του στυλ τραγουδιού. Το έκανε με τον Stevie Wonder, και το έκανε και αυτή τη φορά με τον Johnny Cash. Τραγούδησε το 'Walk the Line' εξαιρετικά, ακολουθώντας το υπέροχο cover των Live, το οποίο όμως οι κριτές αγνοούσαν με αποτέλεσμα να θεωρήσουν δική του την εκτέλεση. Μερίδα των θεατών χαρακτήρησε hack τον Chris, κάτι που όμως δε θα επηρεάσει ευτυχώς την καλπάζουσα πορεία του προς τον τελικό.
Still to Come
Έχω σταματήσει εδώ και αρκετές εβδομάδες να νοιάζομαι για το The L Word, του οποίου η 3η σεζόν υπήρξε πιο παραπαίουσα και από το δεύτερο μισό της 2ης. Το φινάλε όμως προβλήθηκε χτες, ακόμα δεν το έχω δει, αλλά χάρη σε ένα τεράστιο γεγονός που συνέβη στη σειρά και δυστυχώς μου έγινε spoiler, το ενδιαφέρον μου εμφανίστηκε και πάλι. Όπου γάμοι και κηδείες, εγώ πρώτος πρώτος.
Το Lost συνεχίζει... σταθερά την ασταθέστατη πορεία του, και ήρθε επιτέλους η ώρα να μάθουμε το μυστικό του Locke. Μάλλον. Παράλληλα, στο νησί κορυφώνεται η αναζήτηση της αλήθειας σχετικά με τον Henry Gale (που κόβω τα... άκρα μου οτι δεν είναι Other), αλλά μέσα σε όλα αυτά εγώ ακόμα αναζητώ το χαμένο μου ενδιαφέρον.
Στις οθόνες μας ξανά το Smallville μετά από ενάμιση μήνα, ευτυχώς παρέα με τον Καθηγητή Fine. Ο James Marsters επιστρέφει στον scene-stealing φετινό του ρόλο για να βγάλει τη σειρά από το τρομακτικά αδιάφορο σερί επεισοδίων που ακολούθησε το εξαιρετικό 100ο της επεισόδιο.
Δύο αδιάφορες πλοκές μετά την οριστική επιστροφή της για φέτος, η Veronica Mars αναμένεται να επιστρέψει σε φόρμα αυτή την εβδομάδα με το επεισόδιο 'Rapes of Graff'. Πολλά αναμένεται να συμβούν, ανάμεσα στις εμφανίσεις των Alia Shawkat και Michael Cera του Arrested Development, το πέρασμα ενός παλιού γνώριμου, και την εισαγωγή ενός νέου σκηνικού που θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Σε κάτι σχεδόν σχετικό, με πολύ μεγάλη μου χαρά είδα σχεδόν όλο το εφηβικό καστ του Big Love του ΗΒΟ να ερμηνεύεται από σημαντικούς ηθοποιούς της Veronica. Kyle Gallner (Beaver), Tina Majorino (Mac) και φυσικά Amanda Seyfried (Lilly Kane), πακέτο από τη μία εξαιρετική σειρά στην άλλη.
Ήρθε η μεγάλη στιγμή στο West Wing. Την ερχόμενη Κυριακή, εκλέγεται ο νέος πρόεδρος! Τα τελευταία δύο επεισόδιο έκαναν εξαιρετική δουλειά φέρνοντας όλους τους παίχτες έτοιμους στην τελική ευθεία, και ετοιμάζοντας το έδαφος για τις εξελίξεις με τον Toby και τον επικείμενο θάνατο του Leo McGarry. Όλα αναμένεται να κορυφωθούν στη διάρκεια των επόμενων δύο ωρών, οι οποίες θα καλύπτουν την πολυαναμενόμενη εκλογική αναμέτρηση που προετοιμάζεται δημιουργικά κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων σεζόν.
Quotes
The She-Sheppard hot-chocolated me.
(Η Meredith Grey στην πιο λατρεμένη ατάκα που έχω ακούσει φέτος. Δε μπορώ να σταματήσω να την επαναλαμβάνω!)
Marshall, I should feel tremors of psychitude rock my body like a seizure. That was like a declawed pregnant cat on a porch swing idly swatting at a fly on a lazy Sunday afternoon.
(Ο Barney επιστρέφει στις γνώριμα cool, αν και φρικιαστικά λεπτομερείς, ατάκες του)
Sorry's what you tell your girlfriend when you finish too quick.
(Ο λοχίας του Unit δεν παίρνει ελαφρά τις δικαιολογίες)
If you made different choices from the beginning, none of us would be ripped up right now.
(Ο κοινωνιοπαθής εγκληματίας Vic Mackey ανατριχιάζει τους θεατές περιγράφοντας, χωρίς να το καταλαβαίνει, τον εαυτό του. Στο συγκλονιστικό Shield.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου