Για πρώτη φορά φέτος, το Lost μου άρεσε περισσότερο από τη Veronica Mars! How 'bout that? Όχι οτι και από αυτής της εβδομάδας το επεισόδιο έλειπαν οι αφέλειες και ορισμένες απλουστεύσεις, αλλά η ιστορία της Rose και του Bernard ήταν απλή, όμορφη και συγκινητική, δηλαδή διέθετε όλες αυτές τις μικρές στιγμές που είχα αγαπήσει ως τώρα σε αυτό το ζευγάρι. Οι δυο τους ήταν οι δύο μοναδικοί αμόλυντοι χαρακτήρες του νησιού, και μετά το πρώτο τους φλασμπακ διατηρούνται έτσι, γιατί επιτέλους οι συγγραφείς δεν υπέκυψαν στον πειρασμό να εντυπωσιάσουν το κοινό τους με μια ιστορία φορτωμένη στις υπερβολές και τις ανατροπές, τακτική που έχει καταστρέψει τους μισούς χαρακτήρες της σειράς. Το ωραίο φινάλε, σε συνδυασμό με τις υποσχέσεις του Damon Lindelof, μας προετοιμάζει για ένα φρενήρες τελικό σερί επεισοδίων.
Η Veronica αντιθέτως, με απογοήτευσε. Για πρώτη φορά στα 2 χρόνια της σειράς ένιωσα πως ένα επεισόδιο τοποθετήθηκε άβολα και βιαστικά σε ένα σημείο όπου δεν ανήκε, απλώς για να γεμίσει κάποια κενά που υπήρχαν στο storytelling. Ο Dick είναι ένα κινούμενο ανέκδοτο για μια ολόκληρη σεζόν και ξαφνικά μαθαίνουμε οτι είναι σημαντικός? Άκομψο. Λίγο πριν μάθουμε ποιος είναι υπεύθυνος για την πτώση του σχολικού, θυμηθήκαμε να πούμε περισσότερα για τους μαθητές που σκοτώθηκαν? Άβολο. Πλοκές που υπονοείται έντονα πως σχετίζονται με κάτι σημαντικότερο, και τελικά δεν παίζουν τον παραμικρό ρόλο στη μεγάλη εικόνα? Άτεχνο. Α, και, το ανέμπνευστο αστείο για το "Brokeback Mountain"? Κλισέ. All in all, ένα επεισόδιο που ανήκε 4 εβδομάδες μετά την αρχή, όχι 4 πριν το τέλος. Και τότε ακόμα, μάλλον αδιάφορο filler θα το θεωρούσαμε.
See? It wasn't that hard! To Prison Break είχε και πάλι ανατροπές, δράση, αγωνία, γαμάτο ciffhanger, αίσθηση εξέλιξης στην πλοκή και *gasp* απόπειρα ανάπτυξης χαρακτήρων? Go Sucre!!
Η εμφάνιση του Alexis Denisof στο How I Met Your Mother μου έφερε χαμόγελο ως τα αυτιά, ειδικά χάρη στην υπόνοια οτι ο χαρακτήρας του θα είναι recurring! Ο χωρισμός Ted-Robin, εν τω μεταξύ, ήταν πιστευτός τόσο ως κατεύθυνση για τη σειρά, όσο και δραματουργικά.
Το όνειρο της Lorelai με τον σκύλο Paul Anka και τον αληθινό Paul Anka, ήταν απόκοσμα υπέροχο. Το φινάλε ήταν pure, unfiltered Gilmore magic, και η εμφάνιση του Jess καθαρτική και πάλι-- για τον ίδιο, για τη Rory, για τον Luke, και για τη σειρά. Η complexity αυτής της σεζόν μπορεί να έχει κακοφανεί στην πλειοψηφία των γλυκαμένων φαν του Gilmore Girls, αλλά μέσα από επεισόδια σαν αυτό υπογραμμίζεται το πόσο μπροστά από το κοινό τους είναι οι Palladinos.
Still to Come
Rejoice!! Το Alias επιστρέφει για τις τελευταίες του 8 ώρες! Αυτή την Τετάρτη στα 2 επεισόδια έχουμε ανατροπές, ξυπνήματα, επιστροφές, κι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα πρόκειται να δούμε όσο πλησιάζουμε στο μεγάλο φινάλε.
Μπορεί να μην έχει Lost αυτή τη βδομάδα, αλλά το Alias δε θα είναι ο μόνος διπλός JJ Abrams που παίρνουμε αντ'αυτού! Τα 2 πρώτα επεισόδια του νέου δράματος What About Brian (όπου ο JJ είναι executive producer) προβάλλονται αυτό το διήμερο, και οι πρώτες κριτικές μιλάνε για ενδιαφέρουσα αρχή και αρκετά υποσχόμενη συνέχεια, με το γενικότερο ύφος να θυμίζει διασταύρωση του Felicity με το thirtysomething.
Στρατιές guest stars στο West Wing για την κηδεία του Leo McGarry: η αναλύτρια Joey Lucas, η δικηγόρος Ainslee Hayes, ο ρεπόρτερ Danny Cancannon, η ακτιβίστρια Amy Gardner, o Αντιπρόεδρος Bingo Bob, ο πρώην Αντιπρόεδρος John Hoynes, η πρώην σύζυγος του Toby, Andy, και φυσικά η κόρη του Leo, Mallory, θα βρεθούν στο επεισόδιο που αποχαιρετά τόσο τον υπέροχο χαρακτήρα, όσο και τον λατρεμένο ηθοποιό John Spencer.
Μιλώντας για επιστροφές, έχει και το O.C. μερικές. Δύο σεζόν περιμέναμε τη στιγμή, και επιτέλους η Samaire Armstrong ξαναπερνάει από το Newport! Επιπλέον, η Navi Rawat μαζί με τον mini-Ryan κάνει κι αυτή την επανεμφάνισή της, κίνηση που με χαροποιεί ιδιαίτερα-- από την πρώτη της εμφάνιση στη σειρά είχα ιδιαίτερη συμπάθεια για τον trailer park trash χαρακτήρα της. Κι όλα αυτά σε μια περιόδο που η σειρά είναι καλύτερη από όσο έχει υπάρξει εδώ και κοντά ενάμιση χρόνο.
Με 3 από τις 4 νοικοκυρές του τίτλου να βρίσκονται πλέον εν μέσω απείρως πιο engaging storylines από αυτά στα οποία βρίσκονταν στην αρχή της σεζόν, και με το απαράδεκτο μυστήριο της Betty Applewhite (μαζί, λίγο-πολύ, με τον ίδιο τον χαρακτήρα της) να έχουν εγκαταλειφθεί εις βάρος ενός revisiting εκείνου της πρώτης σεζόν, το Desperate Housewives είναι πλέον ξανά ενδιαφέρον και αστείο. Η επικείμενη άφιξη του Kyle McLachlan στην Wisteria Lane με "υποχρέωσε" να δω 7 επεισόδια της σειράς σε ένα Σαββατοκύριακο και, εκ του αποτελέσματος, χαίρομαι γι'αυτό. Αν δεν ήταν για τον Dale Cooper, μπορεί και μην έβλεπα τα εν λόγω επεισόδια για πολύ καιρό, και θα ήταν κρίμα. Το multi-episode arc του πρωταγωνιστή του Twin Peaks στη σειρά, ξεκινάει απόψε.
Το άλλο arc που περίμενα, είναι στο Supernatural. H oικογένεια των Winchester ξεκινάει την αναζήτηση του δαίμονα που ευθύνεται για το θάνατο της μητέρας της οικογένειας, η οποία και θα οδηγήσει στο season finale. Σε αυτό το επεισόδιο θα κάνουν, δε, εμφάνιση και τα πρώτα vampires και άλλο που δεν ήθελα εγώ. Το επόμενό μου marathon θα είναι για αυτή τη σειρά.
Quotes
Honey, you and I both know it is not going to take that long.
(H Rose δίνει κουράγιο στον τραυματισμένο Locke, σε μια από τις υπέροχες στιγμές του πιο πρόσφατου Lost)
Thanks, boss.
(Ο Josh αποχαιρετά τον Leo στο West Wing, στην πιο συγκινητική στιγμή του 2006 ως τώρα)
Just because you wiggle your finger doesn't mean Dick's gonna come.
(Ο Dick Casablancas του Veronica Mars, σε έναν ακόμα γύρο του "fool the censor")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου