Deadwood: The Catbird Seat

Huge spoilers για το προτελευταίο (προτελευταίο!) επεισόδιο του Deadwood.


Ύστερα από το εκπληκτικό επεισόδιο της περασμένης εβδομάδας, με τον Al να καταλαβαίνει επιτέλους το παιχνίδι του Hearst και να δίνει το πιο αποφασιστικό, για την ώρα, χτύπημα σε αυτή τη μάχη, το μόνο που θα μπορούσε να συμβεί σε αυτό το επεισόδιο θα ήταν μια απάντηση από τον Hearst, τόσο δυνατή που δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί αιτία πολέμου για τους κατοίκους του Deadwood.

Ο Hearst ως χαρακτήρας έχει κορυφωθεί με ανεπανάληπτο τρόπο στα 12 επεισόδιά του στη σειρά, όχι δίχως και τη βοήθεια του σπουδαίου Gerald McRaney (που και αυτή τη φορά με τρόμαξε κατ'επανάληψη-- όπως στη σκηνή που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Langrishe στο διάδρομο του ξενοδοχείου). Είναι ένας άνθρωπος, εκπρόσωπος του πολιτισμού σε έναν απολίτιστο τόπο- και γι'αυτό το λόγο θεωρεί πως είναι τόσο καλύτεροw, τόσο ανώτερος από τους βαρβάρους κατοίκους, που δε δίνει μία για το πώς θα αντιδράσουν κάθε φορά που τους πληγώνει. Μονολογεί πως "δεν φτιάχτηκε για να συνθλίβει το ίδιο του το είδος", πιθανώς γιατί πιστεύει πως αυτός και οι κάτοικοι του Deadwood δεν ανήκουν στο ίδιο είδος. Κι όμως, χτυπώντας τους ακατάπαυστα, κατάφερε χωρίς να το θέλει να τους κάνει πιο ανθρώπινους από όσο ήταν ποτέ τους. Ο Al δίνει προστασία στην Alma, ο Johnny και ο Dan βοηθούν την Jewel να ανέβει τις σκάλες (πότε το είχαν ξανακάνει αυτό?), η πενθούσα Lou στέλνει φαγητό για την Alma και τη Sophia, μιας που κατανοεί τον πόνο τους...

Ο Hearst, αρνούμενος να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους του Deadwood ως ίσους του, αδυνατεί να καταλάβει τον τρόπο σκέψης τους και διαπράττει το ύστατο αμάρτημα στα μάτια τους: δολοφονεί τον Ellsworth, ίσως τη μοναδική φιγούρα σε αυτή την πόλη που δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν. Γίνεται έτσι χειρότερος και από τον τελευταίο βάρβαρο, και στρέφει τους πάντες ενωμένους εναντίον του, αποφασισμένους να τον αποτελειώσουν (όπως κατέστη σαφές μετά και την ανατριχιαστική και ιδιοφυή σεκάνς όπου παρατηρούμε την αντίδραση κάθε κατοίκου στη θέα του πτώματος του Ellsworth πάνω στην περιφερόμενη άμαξα). Στέλνει την Trixie σε ένα σοκαριστικό ξέσπασμα εκδίκησης, τον Al στην αναζήτηση ενισχύσεων από τον καλό του φίλο τον Wu (και εδώ να δώσουμε ένα χειροκρότημα στον Κινέζο για τη μεγάλη του στιγμή, επιτέλους: "Wu, big man") και τον Seth ξανά έτοιμο να υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια την τιμή και το συμφέρον της Alma.

Με τους ανθρώπους του Wu να καταφθάνουν στην πόλη, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους μισθοφόρους του Hearst, και με τον τελευταίο να έχει στην ουσία ήδη εξαγοράσει τις επερχόμενες εκλογές, η κατάσταση δε θα μπορούσε να είναι πιο εκρηκτική. Εύχομαι η σεζόν να κλείσει με το αριστούργημα που της αξίζει αύριο, και να μη χρειαστεί να περιμένουμε απροσδιόριστο χρονικό διάστημα για τις τηλεταινίες ώστε να λάβουμε το resolution της καθηλωτικής σύγκρουσης του Hearst με το Deadwood.

...δεν το πιστεύω πως αύριο τελειώνει αυτή η σειρά.

2 σχόλια:

  1. molis tin teliosa xtes. opos ta les nomizo tha mou lipsoun oi xaraktires tis seira kai olo to vrisidi. eidika oi al, seth kai jane pou itan oi agapimenoi mou. i alitheia einai oti perimena kati pio aimatiro sto finale. nomiza oti apo auta pou eixan simfonisei tha epairnan ekdikisi etsi kai o hearst ekane ti kinisi tou. de perimena oti o al tha ton ipakoue gia na skotosei ti porni pou ton pirovolise. to ekane epeidi den eixan enisxuseis?
    ase pou nomiza oti sto telos tha ton etroge i mauri os ekdikisi gia to gio tis.
    i teleutaia skini me to al sta gonata na kanei kati pu stin proti sezon tha ekane i jewel einai exairetiki. nomizo oti tin megaliteri allagi xaraktira tin ekane o al mesa sti seira.

    ligo arga ta sxolia alla fetos tin anakalipsa ti seira kai auto logo sto blog sou
    thanks

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ για Al - εξάλλου αν ο Al συμβόλιζε κάτι από την ψυχή της Δύσης, έπρεπε να αλλάξει, αντιδρώντας στα νέα δεδομένα, στο νέο πολιτισμό.

    Anyway, φυσικά πάντα χαίρομαι όταν γίνονται τέτοια σχόλια σε 'αραχνιασμένες' αναρτήσεις. Επιβεβαιώνει και κάποιες από τις σειρές που θεωρούνται κλασικές, το ότι κόσμος τις ανακαλύπτει χρόνια μετά. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή