Pilot Watch: Justice

Συντελεστές. O spy daddy Victor Garber πρωταγωνιστεί μαζί με τον Kerr Smith του Dawson's Creek και την Rebecca Mader (που δεν την ήξερα, αλλά θα την δούμε στο 'The Devil Wears Prada'). Οι δημιουργοί μου είναι άγνωστοι, αλλά ο παραγωγός είναι ο Jerry Bruckheimer των CSI και άλλων, oh, 675 procedurals.

Premise. Ομάδα μεγαλοδικηγόρων υπεράσπισης μοιράζει τα καθήκοντα: το μεγάλο αστέρι, Ron Trott, αναλαμβάνει τα media ενώ ο πιο συμπαθής Tom Nicholson μιλάει στο δικαστήριο.

Yada-Yada. Όπως και πέρσι με το Bones (το οποίο και αποτελεί το ζευγάρι του Justice για φέτος) έτσι και εδώ δεν υπήρχε αμφιβολία οτι θα το ακολουθούσα, τουλάχιστον στην αρχή: ο πρωταγωνιστής είναι υπερβολικά λατρεμένος για να το αγνοήσω, ακόμα κι αν επρόκειτο για ένα procedural του σωρού (όπως η σειρά του David Boreanaz). Το καλό είναι πως το Justice μου φάνηκε πολύ πιο ευχάριστο στην παρακολούθηση, και όχι αποκλειστικά χάρη στον Jack Bristow. Το έξυπνο gimmick είναι πως ο πρωταγωνιστής έχει στην πραγματικότητα λίγα πράγματα να κάνει μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, το οποίο σημαίνει πρακτικά πως από τη μέση του επεισοδίου και μετά το βάρος φεύγει από τον Garber (ο οποίος διασκεδάζει απίστευτα με τον χαρακτήρα του) και πέφτει στον Smith (που δεν είναι κακός). Προς μεγάλη μου έκπληξη και ευχαρίστηση, το ενδιαφέρον μου παρέμεινε αμείωτο. Η σειρά ασχολείται σε βάθος με πράγματα για τα οποία είμαι εντελώς sucker, όπως επιλογές ενόρκων, focus groups, shadow jury, μεγάλες σκηνές μέσα στο δικαστήριο... επιτέλους ένα δικαστικό δράμα που δε μας βγάζει το λάδι με 35 λεπτά περιφερειακές αηδίες και κανά πεντάλεπτο το πολύ μέσα στην αίθουσα! Επιπλέον οι χαρακτήρες είναι άμεσα διαχωρίσιμοι, σε αντίθεση με το βαρετό Shark. Η ίδια η υπόθεση βέβαια είναι όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη και μάλλον προβλέψιμα εξελισσόμενη, ενώ θα ήθελα σε ένα από τα πρώτα επεισόδια οι πρωταγωνιστές να υπερασπιστούν έναν ένοχο για να μου φύγει αυτή η φοβία ότι όλα σε αυτή τη σειρά θα είναι clean-cut.

Πρεμιέρα την ερχόμενη Τετάρτη.