Spoilers για ένα επεισόδιο του Studio 60 που το περίμενα από την αρχή, κι επιτέλους ήρθε.
Όλο αυτό το 2-parter για μένα ήταν υπέροχο, έτσι όπως μας έδωσε τα backstories και των 3 πρωταγωνιστών του "μέσα" Studio 60, και κυρίως με τον τρόπο που έδωσε λίγο perspective στα όσα μας έλεγε η σειρά ως τώρα. Don't get me wrong, ο Sorkin ακόμα θεωρεί πως το alter ego του είναι μια μεγαλειώδης μεγαλοπρεπέστατη μεγαλοφυία, αλλά κοιτάχτε πόσο υπέροχα κι απλά εδώ μας είπε, χωρίς να το κάνει και μεγάλο θέμα, οτι πολλές φορές έτσι όπως είμαστε χαμένοι στον μικρόκοσμό μας ξεχνάμε κάποια σημαντικότερα ζητήματα. Κι ακόμα, το πώς υποκλίνεται μπροστά σε έναν ξεχασμένο θρύλο της κωμωδίας θυμίζοντάς μας (κάπως patronisingly, θα επανέλθω) οτι σε μια εποχή που οι περισσότεροι δεν έχουν ζήσει, το να είσαι δημιουργικός ήταν πράγματι μια πράξη ηρωισμού πολύ μεγαλύτερη από όσο πολλοί θεωρούν οτι είναι σήμερα.
Οι πλοκές του επεισοδίου έδεναν, σε σημεία, όμορφα μεταξύ τους συμπληρώνωντας η μία την άλλη, κυρίως θεματικά. Οι διάλογοι ήταν και πάλι φανταστικοί και σε πολλά σημεία γέλασα δυνατά. Κυρίως το στόρι του Matt με τις 3 bimbos που θέλουν να μπουν στο χώρο του entertainment προσέφερε πολλά ξεκαρδιστικά σημεία που, είμαι σίγουρος, είναι αληθινά περιστατικά από την καριέρα του Sorkin που θυμάται και γελάει μόνος του ("He WORKS for me!"). Το καλύτερο σημείο του επεισοδίου ήταν ένας μεθυσμένος Jack να ξεσπάει στον Danny σχετικά με το show που η Jordan αγόρασε για το κανάλι αντί του reality που αυτός ήθελε. Δίνει, και πάλι, κάποιο perspective σε όσα ο Sorkin θεωρεί σωστά. Και όταν είπα παραπάνω οτι περίμενα αυτό το επεισόδιο, δεν εννοώ το συγκεκριμένο per se, απλώς κάποιο που θα προσέγγιζε τα όσα συμβαίνουν (και έχουν ειπωθεί ως τώρα στη σειρά) με μια πιο σφαιρική ματιά, αυτήν στην οποία ο Sorkin με έχει συνηθίσει από τα άλλα δύο του shows. Το αυτό ισχύει και στο subplot με τον Matt και τον Simon στο stand-up comedy, όπου τα points του Simon χτύπησαν τον στόχο στο κέντρο. Άλλη μια μικρή παραδοχή του Sorkin για τα πράγματα που πολλές φορές δε μπορεί να δει κι ας είναι μπροστά στη μύτη του.
Τώρα, δεν είναι οτι δεν είχα προβλήματα με το επεισόδιο. Το storyline με τον βετεράνο μου έφερε μεν το χαζό χαμόγελο που είχα στο τέλος κάθε δεύτερου επεισοδίου του West Wing, αλλά ήταν σχεδόν επίπονα προφανές από πλευράς resolution. Δεν έχω καλά και ντε πρόβλημα με κάτι προβλέψιμο, ειδικά όταν η ανατροπή δεν είναι το point. Απλώς ΟΚ, είχα καταλάβει τι έπαιζε από την πρώτη στιγμή που είδαμε τον Eli, και ο Cal χρειάστηκε μια ώρα? Είναι χαζός or something? Και σχετικά με το πανέμορφο, κατά τα άλλα, φινάλε: "It's okay, you can say their names now?" ΕΛΑ ΤΩΡΑ! Τι είναι αυτά!? Παγωμένος σε μια γωνιά του πλανήτη ήταν ο Eli και ξύπνησε όταν η ιδιοφυία του Matt έλουσε με φως το σύμπαν και έλιωσε τους πάγους? Ήμαρτον! Αυτή η ατάκα σχεδόν κατέστρεψε τους όμορφους παραλληλισμούς στην ιστορία του γέρου με αυτή των συνεχιστών του. Σχεδόν. Προσωπική μου γκρίνια επίσης, η λιγοστή χρησιμοποίηση της Lauren Graham, αν και λάτρεψα το ύφος της όταν έριξε τα μούτρα της για να πάρει το τηλέφωνο του Matt... Κι ένα τελευταίο, αν και όχι δικό μου: προσωπικά δεν γνωρίζω το show που ο Nate Corddry αναφέρει στους onscreen γονείς του (το χρεώνω στο οτι δεν μεγάλωσα στην Αμερική) αλλά στις δεκα-τόσες κριτικές που διάβασα για αυτό το επεισόδιο, όλοι οι αρθρογράφοι, μηδενός εξαιρουμένου, σχολίασαν πως όσο ignorants κι αν θέλει ο Sorkin να χρωματίσει τους γονείς του μικρού, ήταν απλά αδύνατο να μην ήξεραν αυτό το show. Uh, sure, okay. Σας πιστεύω. :P
All in all, ένα επεισόδιο που το ήθελα, που είπε πολλά που ήθελα να πει, ήταν όσο σφαιρικό ήθελα να είναι, και του οποίο το σενάριο, από διαλόγους μέχρι ρυθμό και interweaving των ξεχωριστών plots ήταν υποδειγματικό. Απλά, 2-3 επιμέρους σημεία ο Sorkin θα έπρεπε να έχει σκεφτεί δυο φορές πριν τα δώσει στους ηθοποιούς. Και σε μια πιο ευχάριστη νότα, τα νούμερα ήταν και πάλι σταθερά, και δείχνουν πλέον να σταθεροποιούνται λίγο πιο κάτω από τα 8 εκατομμύρια. Αν το Friday Night Lights δεν κάνει παπάδες την άλλη Δευτέρα σε αυτό ακριβώς το timeslot, μπορεί και να υπάρχει ελπίδα τελικά για το Studio 60.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου