Sunday Special #2-3: Lost double feature

To Lost συνεχίζει να προσφέρει και φέτος πολύ χώρο για συζήτηση, παρά το άνισο του τελικού αποτελέσματος. Σε μόλις 4 επεισόδια έχει δώσει μερικές από τις καλύτερες και χειρότερες στιγμές της πορείας του, ενώ το debate ανάμεσα στους σκληροπυρηνικούς φαν και τους όλο και περισσότερους αμφισβητίες είναι πιο ζηωρό από ποτέ. Επειδή λοιπόν είμαι κι εγώ διχασμένος ανάμεσα στον καλό και τον κακό εαυτό της σειράς, ορίστε μια διπλή αναδρομή σε 10 αξέχαστα storylines -όλα διασκεδαστικά με τον τρόπο τους- εμπνευσμένη από τις χειρότερες (σχεδόν κάθε απόπειρα σε μυθολογία) και τις καλύτερες (Jin-Sun flashback), αντίστοιχα, στιγμές της 3ης σεζόν. Για bonus, από 3 προτάσεις-προβλέψεις που πιστεύω οτι μελλοντικά μπορεί να κοσμήσουν τα αντίστοιχα top-5 τους.

Top-5 storylines που "ξεχάστηκαν" στην πορεία:

5. O Sawyer κλέβει όλα τα όπλα / Ο Dark Charlie.
Μετά από φοβερές μηχανορραφίες μεταξύ των δυο τους και την περάτωση ενός ψιλοαπίθανου σχεδίου, ο Sawyer παίρνει στην κατοχή του όλα τα όπλα του νησιού έχοντας τον Charlie με την μαύρη κουκούλα σαν sidekick. Μετά από 8 επεισόδια όπου όλοι συμπεριφέρονται σα να μην έχει γίνει τίποτα, ο Jack απλά απαιτεί από τον Sawyer να του επιστρέψει τα όπλα, κι αυτός εξίσου απλά το κάνει. Ο Charlie κατεβάζει την κουκούλα, και το επεισόδιο The Long Con είναι σα να μη συνέβη ποτέ.

4. Η κρίση προσωπικότητας του νησιού.
Αρχικά το νησί ήταν αυτή η μεταφυσική παρουσία που γιάτρεψε τον Locke ώστε αυτός να επιτελέσει το έργο Του κτλ (θυμηθείτε τη θυσία του Boone την οποία ο Θεός/νησί είχε ζητήσει από τον Locke ώστε να μην πάρει πίσω το δώρο του προς αυτόν). Αργότερα αυτά όλα τα ξεχάσαμε, και ξαφνικά το νησί ήταν αυτή η κοιτίδα ιαματικής ενέργειας που γιάτρεψε τη σπονδυλική στήλη του Locke, τον καρκίνο της Rose, τα άσφαιρα που βάραγε ο Jin. Και τώρα ξαφνικά μαθαίνουμε οτι τελικά το παιδί δεν είναι του Jin, ενώ ετοιμάζεται το έδαφος και για μια ψευδοϊατρική επεξήγηση του πώς ακριβώς μπορεί και περπατάει πάλι ο Locke. Καημένη Rose τι σε περιμένει...

3. Ο ακαθόριστος Ethan.
Tον γνωρίσαμε ως μια ψυχρή φονική μηχανή που χρειάστηκε να τον περικυκλώσουν 6 άνθρωποι με όπλα υπό βροχή για να σταματήσει να τους δέρνει έναν προς έναν, όπως όταν είχε σαπίσει στο ξύλο νωρίτερα τον Jack. Όμως αργότερα είδαμε τον ευαίσθητο Ethan που ήταν τελικά ένας κανονικός άνθρωπος ο οποίος συμπαθούσε την Claire και της φερόταν με τον γλυκύτερο τρόπο (ασχέτως που δυο λεπτά νωρίτερα είχε κρεμάσει τον καλό της φίλο από ένα δέντρο ύψους δεκάδων μέτρων). Απλά ακολουθούσε διαταγές! Μάλλον έχουν το φίλτρο του Πανοραμίξ στην κατοχή τους οι Others...

2. Ο στρατός της Ana Lucia / H τρελή Libby.
Η αποθέωση του randomness! Ο Jack συνωμοτεί με την Ana Lucia ώστε να δημιουργήσουν έναν στρατό που θα συγκρουστεί με τους Others, ενώ η Libby αποκαλύπτεται σε ένα buddum-buddum! σοκαριστικό cliffhanger οτι ήταν συν-wacko του Hurley από τις olden days του τρελοκομείου! Η αγωνία στο κατακόρυφο για να μάθουμε πού το πηγαίνουν οι σεναριογράφοι....*drumroll fill*....καιιιι οι δύο tailies τσιμπάνε από μια σφαιρούλα μετά από τρία δευτερόλεπτα.

1. Οι δυνάμεις του Walt.
Το άφταστο retcon! Το αποκορύφωμα της άρνησης! Στο πρώτο Lost Infinite Crisis, o Walt θα διαγραφεί από το continuity της σειράς, να μου το θυμηθείτε! Φυσικά μιλάω για το σημείο αναφοράς αυτού του νέου τύπου genre storytelling, για το New Sci/Fi 101. Πού είναι οι δυνάμεις του Walt? Οέο? Γιατί τον έβλεπε η Shannon σε οράματα? Γιατί τον ήθελαν οι Others? Γιατί η αρκούδα εμφανίστηκε λίγο αφού είδε μια εικόνα της σε ένα κόμικ κι ενώ όλο το νησί ήταν στο πόδι ψάχνοντας τον Vincent που συμπτωματικά είχε χαθεί ακριβώς όταν εμφανίστηκε η εν λόγω αρκούδα? Οέο? ΟΕΟ?? *...*

For future reference: Έχοντας μπει σε τόσο μεγάλο κόπο να σβήσουν κάθε ίχνος science fiction από τη σειρά, δεν πιστεύω οτι οι συγγραφείς έχουν ξαφνικά όρεξη να εισάγουν το concept της πρόγνωσης του μέλλοντος σε αυτήν. Ο Desmond θα συνεχίσει να "προβλέπει" χαζομάρες για δύο εβδομάδες, και όταν επιστρέψει η σειρά τον Φλεβάρη όλοι θα το έχουν ξεχάσει. Στο ίδιο πλαίσιο λογικής, δε θα αργήσει να εξηγηθεί και ιατρικά το πώς ο Locke μπορεί να περπατάει. Και φυσικά, το απόλυτο στάνταρ της κατηγορίας: δεν πιστεύω πως και οι ίδιοι οι παραγωγοί είχαν σοβαρές προθέσεις όταν εισήγαγαν το άγαλμα με τα 4 δάχτυλα στο περσινό season finale. Θα εκπλαγώ αν ξαναδούμε ποτέ αναφορά σε αυτό.


Top-5 αγαπημένα flashbacks:

5. Jin/Sun: The Glass Ballerina
Πρόσφατο classic, όπου οι δύο πιο σταθερά αγαπημένοι χαρακτήρες της σειράς συνεχίζουν να αποκαλύπτουν νέες πτυχές τους. Ή, πώς μπορεί το visual ενός γυάλινου αγαλματιδίου που πέφτει και σπάει, να γίνεται retrospectively τόσο ανατριχιαστικό.

4. Jack: All the Best Cowboys Have Daddy Issues
Με τέτοιο πατέρα πώς να μπορεί να σκάσει χαμόγελο ο άνθρωπος?! Το απόλυτο επεισόδιο για τον recurring χαρακτήρα του ανεύθυνου χειρούργου Christian, απαιτητικού και συναισθηματικά αποστασιοποιημένου πατέρα του καταπιεσμένου Jack. Έξοχο ψυχολογικό πορτρέτο μιας πλήρως δυσλειτουργικής οικογένειας, και οι καλύτερες ερμηνείες σε ολόκληρη τη σειρά για τους Matthew Fox και John Terry.

3. Jin/Sun: ...In Translation
Το λατρεμένο ζεύγος στο flip side των όσων είχαμε μάθει στο πρώτο τους flashback, λίγα επεισόδια νωρίτερα. Αριστοτεχνικά δεμένο από πλευράς continuity και άριστα μελετημένο σε ανάπτυξη χαρακτήρων, αυτό το επεισόδιο μας κάνει για πρώτη φορά να συμπαθήσουμε αληθινά τον Jin και να πανηγυρίσουμε όταν η Sun επιλέγει να του δώσει μια ακόμα ευκαιρία στην τελευταία δυνατή στιγμή. Σταθερά άψογοι ερμηνευτές, οι Daniel Dae Kim και Yunjin Kim εδώ μοιράζονται μερικές από τις πιο δυνατές δραματικές στιγμές όλης της σειράς.

2. Sawyer: Outlaws
To πιο καθοριστικό storyline για το κακό παιδί του νησιού. Ξεκινάει ως τυπική ιστορία εκδίκησης, αλλά μέχρι να ολοκληρωθεί -σοκαριστικά-, έχουν υπογραμμιστεί όλα τα στοιχεία του Sawyer που τον διακρίνουν και σήμερα ως χαρακτήρα. Και, σαν bonus, είναι από τις λιγοστές φορές που ένα flashback είναι τόσο άρτια συνδεδεμένο με ό,τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στο νησί.

1. Locke: Walkabout
Εδώ τι να πω, δεν ξέρω... Το Walkabout παραμένει ακόμα και σήμερα μια από τις αγαπημένες μου τηλεοπτικές ώρες οποιασδήποτε σειράς, εκεί ψηλά με το Once More With Feeling και το φινάλε του Six Feet Under, και το οφείλει αποκλειστικά στο flashback κομμάτι του. Δεν είναι απλώς οτι παραδόθηκε μια υποδειγματικά στημένη ανατροπή που με τα όσα έχουμε δει θα οφείλαμε να την έχουμε μυριστεί εξαρχής. Είναι κυρίως το μέγεθος της αφοσίωσης και της αγάπης που το σενάριο είχε απαιτήσει από το κοινό για τον κεντρικό χαρακτήρα. Τα σημαδιακά λόγια του John ("Don't ever tell me what I can't do!"), οι συγκινητικές νότες του Michael Giacchino, η συγκλονιστική ερμηνεία του Terry O'Quinn (που εδώ ως πληγωμένος Locke που πεισμωατικά αποφασίζει να πάρει ξανά τη ζωή του στα χέρια του, δείχνει ποιος είναι ο καλύτερος ηθοποιός αυτού του εξαιρετικού συνόλου), το αριστοτεχνικό σενάριο του David Fury, οι συναισθηματικά φορτισμένες λήψεις του Jack Bender... όλα τέλεια, και όλα μαζί συνθέτουν ένα επεισόδιο ακόμα αξεπέραστο-- το αριστούργημα της σειράς.

For future reference: Μην κοιτάτε μακριά! Το τρίμηνο hiatus θα περικλείεται από δύο επεισόδια των οποίων τα flashback είναι potential classics. Στο Kate-centric "I Do" της επόμενης εβδομάδας θα εμφανίζεται ο Nathan Fillion (need I say more?), ενώ στο πρώτο επεισόδιο του Φλεβάρη θα έχουμε το πρώτο ever Other-centric flashback! Kαι σε κάτι πιο μακροπρόθεσμο? Ανάμεσα στα πολυαναμενόμενα flashback όπου πιθανώς να μάθουμε πώς έμεινε ανάπηρος ο Locke, με ποιον τρόπο ο πατέρας του Locke εξαπάτησε τη μητέρα του Sawyer ή αν όντως ο Jack και η Claire είναι ετεροθαλή αδέλφια, το τρίτο μου ποντάρισμα θα το ακουμπήσω... στο επόμενο Jin/Sun-centric επεισόδιο! Όποτε κι αν έρθει!