Spoilers για ένα από τα καλύτερα Grey's της σεζόν.
Kάθομαι τώρα δέκα λεπτά στο κενό blogger και προσπαθώ να αποφασίσω τι ήταν σημαντικότερο σε αυτό το επεισόδιο. Αυτή η ώρα ήταν τόσο πλήρης σε όλα της που αδυνατώ να ξεχωρίσω μια εξέλιξη, μια ερμηνεία, μία στιγμή. Το βρήκα, θα πάω αλφαβητικά!
Έχω εκφράσει ξανά και ξανά τη λατρεία μου για την Addison ως χαρακτήρα (σε οποιαδήποτε άλλη σειρά θα είχε φύγει τη στιγμή που θα έπαυε να είναι ζευγάρι με τον πρωταγωνιστή) και για την Kate Walsh ως ερμηνεύτρια. Εδώ έχουμε μια από τις πιο υπέροχες στιγμές της στη σειρά, σε ένα επεισόδιο όπου δεν επικεντρώνεται καν σε αυτή. Φυσικά και αναφέρομαι στο φινάλε όταν και πετάει το δαχτυλίδι της στο νερό, δηλαδή απλά κοιτάχτε το πρόσωπό της! Προηγουμένως έχει αποδεχτεί το οριστικό τέλος της σχέσης της με τον Derek, καθώς αυτός βρίσκει την ευτυχία δίπλα στη Meredith. (και πολύ αστεία σκηνή εκείνη όπου ο chief ομολογεί τη σχέση του με την Ellis και οι δυο πρώην δεν τον ακούνε γιατί τρώγονται μεταξύ τους.) Βy the way, φοβερή ιδέα για το επεισόδιο να ανοίξει και να κλείσει με δυο flip images των δυο τους στη μπανιέρα. Μου θύμισε το περσινό super bowl classic, υπό μία έννοια, έτσι όπως οι δύο σκηνές αποτελούν δύο διαφορετικά άκρα του ίδιου φάσματος. Ναι, οι δυο τους είναι ευτυχισμένοι, ναι, κάνουν μπάνιο μαζί. Αλλά στην αρχή, αγκαλιασμένη στην ίδια πλευρά της μπανιέρας, αποφασίζουν να προσποιηθούν πως είναι κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν, κάτι που έχουν πια συνειδητοποιήσει μέχρι το φινάλε, ξαπλωμένοι πλέον σε αντικρυστές μεριές της ίδιας μπανιέρας.
Πάμε Alex? Άλλη λατρεία από κει. Είδε την Izzie να γλυστρά από τα χέρια του πέρσι με την έλευση του Denny και τώρα μοιάζει αποφασισμένος να είναι σωστότερος απέναντί της. Είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί της (duh, really. Who isn't?), περίμενε τόσο καιρό, και όταν επιτέλους είδε την ευκαιρία, την άρπαξε... μόνο για να τη δει να τον απορρίπτει κατάμουτρα. Κι όμως, είδατε πόσο classy ήταν η αντίδρασή του? Μπορεί να έχει όντως αλλάξει? Και, με τον Derek και την Meredith επισήμως πλέον μαζί, θα είναι ο Alex με την Izzie το φετινό κεντρικό will-they-or-won't-they ζευγάρι της σειράς?
Cristina και George... wow... οι δυο τους έχουν φοβερή χημεία στην οθόνη και κρίμα που δεν έχουμε περισσότερες ευκαιρίες να τους βλέπουμε να μοιράζονται σημαντικές σκηνές. Η ικανοποίηση της Cristina από τα καλά λόγια του George, εναλλασόμενη με της εσωτερική της πάλη για το τι οφείλει να κάνει για την περίπτωση του Burke, ήταν συναρπαστική. Ο George καθηλωτικός, είτε προσπαθούσε για μια ακόμη φορά να αποδείξει τον εαυτό του στα αδέρφια του, είτε με πλάγιους τρόπους επιχειρούσε να μιλήσει στον Burke για την κατάστασή του. Περισσότερο όλων, προσκυνώ τους δυο τους για τη σκηνή όπου προσπαθούν να πουν στον πατέρα του George οτι έχει καρκίνο. Αυτή που μου πούλησε απόλυτα τη σκηνή ήταν η Sandra Oh, που παρέδωσε τις ατάκες της με το τυπικά παγωμένο και ανέκφραστο ύφος της Cristina που ήρθε σε ευθεία αντιπαράθεση με το επίπονο και συγκινησιακόά φορτισμένο του T.R. Knight, ο George του οποίου δε μπόρεσε καν να ολοκληρώσει μια πρόταση.
Και θα κλείσω, όπως και το επεισόδιο, με τη Miranda. (όχι, δε θα σας τραγουδήσω απόψε...) Η Chandra Wilson ξέρουμε εδώ και καιρό πως αξίζει όσα Έμμυ της φέρει το μέλλον, αλλά απόψε μάθαμε οτι μπορεί να τραγουδήσει κιόλας! Η ερμηνεία της στο God Bless the Child με άγγιξε περισσότερο από όσο θα ήταν λογικό να με αγγίξει μια μητέρα που νανουρίζει το μωρό της, αλλά there you have it. Και, όπως και με τη φωνή του Denny σε προηγούμενο επεισόδιο, έτσι κι εδώ το σύνηθες pointless narration αντικατατάθηκε από κάτι με πολύ μεγαλύτερο συναισθηματικό αντίκτυπο. Εδώ, το γνωστό summing up των storylines του επεισοδίου έγινε από τη μελωδική φωνή της Bailey, καθώς αυτή επηρεασμένη από τα όσα έβλεπε γύρω της, ανθρώπους να παραμελούν αυτούς που αγαπάνε εις βάρος της δουλειάς τους, αποφάσισε πως δεν είναι όσο κοντά θα ήθελε στο παιδί της. Απλά υπέροχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου