Look, he's Taye Diggs!

Mια πρώτη εντύπωση από τη σειρά που αντικαθιστά το Lost για τους επόμενους 3 μήνες, και μαζί η πιο αστεία ιστορία από τις καλοκαιρινές συνεντεύξεις τύπου ενόψει της τρέχουσας σεζόν.

Ας ξεκινήσω με την ιστορία. Το καλοκαίρι, όταν όλα τα κανάλια παρουσιάζουν το χειμερινό τους πρόγραμμα σέρνοντας δημιουργούς και ερμηνευτές πάνω σε μια σκηνή να απαντάνε ένα κάρο ερωτήσεις δημοσιογράφων, δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος από τους σταρ θα χάσει την ψυχραιμία του και θα ξεσπάσει. Άλλες φορές κλαίγοντας, άλλες φορές γελώντας νευρικά ή, στην περίπτωση του Taye Diggs, κάνοντας επίκληση στην αυθεντία... του εαυτού του! Κατόπιν επίμονων ερωτήσεων που αμφισβητούσαν την πρωτοτυπία της σειράς Day Break (θα επανέλθω), το κατά πόσον το κοινό θα τη βρει ενδιαφέρουσα, το αν θα είναι ιδιαίτερα μπλεγμένη, το αν θα μπορέσει να πετύχει ως αντικαστάτρια του Lost, και άλλα στο ίδιο μήκος κύματος, ο πρωταγωνιστής Taye Diggs σηκώθηκε όρθιος και ξεστόμισε το αμίμητο "Είμαι ο Taye Diggs!! Πιστεύεις πραγματικά οτι θα υπέγραφα αν δεν ήταν καλό το υλικό??"

OK, μεγάλε. Δε θα σε αμφισβητήσουμε ξανά. Τώρα κατούρα και λίγο.

Πόσο καλό λοιπόν είναι το υλικό για το οποίο ο Taye Diggs! υπέγραψε? Το Day Break έχει αρκετά ριζικά προβλήματα να αντιμετωπίσει, και δεν έχει και όλο το χρόνο του κόσμου για να το κάνει. Το βασικό του κόνσεπτ είναι βασικά το Groundhog Day. Δεν το θυμίζει. Είναι. Ένας αστυνομικός ξυπνάει ένα πρωί και στα καλά καθούμενα συλλαμβάνεται για το φόνο ενός δικαστή τον οποίον ούτε που γνώριζε. Στη διάρκεια της μέρας φυλακίζεται και η ερωμένη του δολοφονείται στα χέρια μιας μυστήριας οργάνωσης. Το επόμενο πρωί ξυπνάει την ίδια ώρα, με τον ίδιο τρόπο, και στο ίδιο μέρος που είχε ξυπνήσει και την προηγούμενη, και σταδιακά συνειδητοποιεί αυτό που εμείς ξέρουμε εξαρχής, οτι δηλαδή θα ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά μέχρι να καταφέρει... θα δούμε τι ακριβώς. Κι εδώ βρίσκεται το βασικό πρόβλημα της σειράς. Ο θεατής είναι στο κόλπο από την πρώτη στιγμή, επειδή ακριβώς το Groundhog Day το έχουν δει και οι πέτρες, αλλά πρέπει να περιμένουμε τον Taye Diggs! να μας πιάσει. Πρέπει να κατανοήσει κάθε τι που συμβαίνει, να πιάσει τους κανόνες, να εξηγήσει στους συμπρωταγωνιστές του το παιχνίδι. Αλλά εμείς τα ξέρουμε όλα αυτά. Φανταστείτε μια ταινία με βαμπίρ που για τα πρώτα 40 λεπτά ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να καταλάβει τι είναι αυτά τα περίεργα πλάσματα με τα μυτερά δόντια, να τον περιμένουμε να συνειδητοποιήσει πως τρέφονται με αίμα, να τον ακολουθούμε καθώς εξηγεί στους φίλους του τι συμβαίνει, καθώς προσπαθεί να σκεφτεί έναν τρόπο για να τα καταπολεμήσει, και τα λοιπά. Εύχεσαι να βρεθεί κάποιος και να πει "ΟΚ, τον Δράκουλα τον ξέρετε? Ε΄, κάτι τέτοιο παίζει κι εδώ." Έτσι και στο Day Break. Σε ολόκληρη τη διάρκεια της διπλής πρεμιέρας περίμενα να βρεθεί κάποιος άγιος άνθρωπος να κάνει αναφορά στο Groundhog Day. "Θυμάσαι την κωμωδία με τον Bill Murray που ξαναζούσε την ίδια μέρα? Ε, αυτό μου συμβαίνει." Αντ'αυτού έχουμε μερικούς φαινομενικά ατελείωτους expositionary διαλόγους και σκηνές εύρηκα! του μπάτσου, που απλά εξηγούν το αυτονόητο.

Αλλά προσπερνώντας αυτό το στοιχείο, και κρατώντας τα στάνταρ σχετικά χαμηλά, αυτή η περιπέτεια είναι αν μη τι άλλο διασκεδαστική. Καταρχάς και μόνο τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το concept, χρειάζεται ιδιαίτερη ανικανότητα για να μην τα εκμεταλλευτείς σε ικανοποιητικό βαθμό, και ο showrunner Jeff Bell (Angel, Alias) μόνο ανίκανος δεν είναι. Έτσι, στα δύο πρώτα επεισόδια έχουμε ήδη λάβει μπόλικα hints για το πού μπορεί να κατευθυνθεί η ιστορία, ενώ το pacing των αποκαλύψεων και ο τρόπος με τον οποίον αρχίζουν να σχηματίζονται οι βασικοί χαρακτήρες είναι ιδανικά. Η δράση έρχεται σε γενναιόδωρες ποσότητες, ο βετεράνος σκηνοθέτης Rob Bowman των X-Files ξέρει καλά τη δουλειά του, και ο Taye Diggs! κάνει για έναν ικανό υπο-Jack Bauer. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα όλων, όμως, είναι η μικρή και καθορισμένη διάρκεια της σειράς. Σίγουρα, αν έχει επιτυχία μπορούν να υπάρξουν κι άλλες τέτοιες παρόμοιες μέρες για τον πρωταγωνιστή, αλλά για την ώρα μια συνομωσία που θα ανοίξει και θα κλείσει μέσα σε 3 μήνες είναι κάτι σαν φρέσκος αέρας σε μια σεζόν που έχει απορρίψει κάθε άλλο δράμα τέτοιας λογικής. Και στην τελική, δε θα με βρείτε να έχω ιδιαίτερα προβλήματα με ένα show που δίνει δουλειά στους Adam Baldwin και Mitch Pileggi. Τον πρώτο δεν τον χορταίνω, τον δεύτερο κάναμε μαύρα μάτια να τον δούμε!

Τελικά, το Day Break θα είναι μια σταθερή και καλή παρέα για τους μήνε που θα λείπει το Lost. Δε θα μπορέσει ποτέ να φτάσει τις καλές στιγμές του show του JJ Abrams, αλλά σίγουρα στο σύντομο διάστημα που θα μας κάνει παρέα είναι ιδιαίτερα απίθανο να προλάβει και να μας εξοργίσει όσο αυτό. Το μόνο που εύχομαι να ήταν διαφορετικό είναι αυτή η σοβαρότητα που αποπνέει σε κάθε δευτερόλεπτο. Γιατί έτσι αναγκάζομαι να πνίγω ένα γέλιο κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται στο κεντρικό concept, που σπουδαίο μπορεί να είναι αλλά με τη σοβαροφάνει δεν κολλάει καλά. Και ο πρωταγωνιστής-σταρ-παραγωγός μπορεί να λάμπει στις καταδιώξεις, αλλά όταν πρέπει να κάτσει και να μιλήσει, πνιγμένος μέσα στη σοβαρότητά του όπως είναι, δεν αντέχεται! Ειρωνικά, το μεγαλύτερο μειονέκτημα του Day Break είναι οτι ο Taye Diggs είναι ο Taye Diggs!, σοβαρός, σφιγμένος και self-important, ακριβώς σαν την ίδια τη σειρά. Αν όλοι χαλάρωναν λίγο και ακολουθώντας το παράδειγμα (ποιου άλλου?) του Bill Murray, απολάμβαναν λίγο Suntory time, όλα θα ήταν ακόμη καλύτερα.