Το O.C. ήταν κι αυτή μια από τις σειρές που αναγκάστηκα να παρατήσω λόγω του φόρτου των διακοπών, αλλά το καλό που προέκυψε ήταν πως τα δύο εορταστικά φετινά επεισόδια ήταν και το πρώτο πράγμα που είδα το νέο έτος. Και αν πρόκειται για κάποιου είδους indication, τότε το τηλεοπτικό 2007 θα είναι λαμπρό!
The O.C. 4x07 "The Chrismukk-huh?"
Στο φανταστικό επεισόδιο 'Chrismuk-huh?', ο Ryan και η Taylor έχουν ένα ατύχημα που τους ρίχνει σε ελαφρύ κώμα (ό,τι διάολο κι αν σημαίνει αυτό), από το οποίο δεν μπορούν να ξυπνήσουν εκτός κι αν εκπληρώσουν κάποιου είδους αποστολή στο όνειρό τους. Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, ωστόσο είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά εδώ. Ο Schwartz και η κομπανία δεν περιορίζονται στα παιχνιδιάρικα what if? μονοπάτια, αλλά δίνει στην ιστορία μια αληθινή αίσθηση σημαντικότητας- οι δύο πρωταγωνιστές του ονείρου καταφέρνουν στο τέλος της ώρας πράγματι να αφήσουν στο παρελθόν εκείνο το κομμάτι του εαυτού τους που εμφανώς τους εμπόδιζε από το να προχωρήσουν με τις ζωές τους. Η ιστορία της Taylor ήταν κατά προφανή τρόπο διασκεδαστικότερη, αλλά του Ryan κατάφερνε και πάλι να είναι συγκινητική αλλά όχι shmaltzy. Οι bizarro εκδοχές του υπόλοιπου καστ με καταδιασκέδασαν, ιδιαίτερα η παντελώς mindless bimbo Summer που παντρευόταν μια εξίσου διασκεδαστική himbo εκδοχή του Che, η ice queen περσόνα της Kirsten Cooper (ναι, Cooper!) και φυσικά ο ενοχλητικά geek Seth. Στο φινάλε, με τον Ryan να διαβάζει το τελευταίο σημείωμα της Marissa, συγκράτησα και μια υποψία βουρκώματος.
The O.C. 4x08 "The Earth Girls Are Easy"
Το πρωτοχρονιάτικο επεισόδιο δεν ήταν εξίσου καλό, μάλιστα ήταν ίσως το λιγότερο καλό επεισόδιο της 4ης σεζόν, αλλά και πάλι είχε τις στιγμές που το φέρνουν να είναι άνετα καλύτερο από οτιδήποτε έχει δοκιμάσει η σειρά εδώ και δυο χρόνια. Φοβόμουν την τροπή που άρχισε να παίρνει η ιστορία με την Julie και το γραφείο συνοδών της, αλλά ευτυχώς όλο αυτό έχτιζε προς την αποκάλυψη του φινάλε, που πρέπει να πω πως ήταν και πολύ cool. Με το μπιτάκι της από πίσω, με το κοφτό μοντάζ που έπαιζε ανάμεσα σε δύο σκηνές, με το απαραίτητο "δεν είμαι αυτός που νομίζεις" και τελικά με τον Sandy να αντικρύζει την αλήθεια: Atwood. Hercules Atwood. Ιδιοφυές κάστινγκ! Το στόρι των παιδιών δε με χάλασε, επίσης. Μπορεί το είναι/δεν είναι έγκυος να τραβήχτηκε λίγο (σε σχέση με τις περασμένες σεζόν, βέβαια, εδώ το pacing της ιστορίας ήταν τουλάχιστον επιπέδου Shield) αλλά μερικά cool visuals από το πρωτοχρονιάτικο πάρτι των εξωγήινων έκαναν το όλο road trip να αξίζει.
The O.C. 4x09 "The My Two Dads"
Το πρώτο επεισόδιο του 2007 ήταν και πάλι ένα από τα καλύτερα της σειράς, αν μη τι άλλο για ένα και μοναδικό λόγο: o Sandy "#1 Dad" Cohen έριξε μπουνιά στην Ηρακλή, και έζησε για να πει την ιστορία!! (και προσέξτε πως το dramatic tension ελαφραίνει άμεσα με το αστείο του Snady) Εντάξει, μπορεί η όλη φάση με την θανάσιμη αρρώστια του Frank να ήταν τραβηγμένη, αλλά δε μπορώ να σταματήσω να απολαμβάνω το γεγονός οτι επιτέλους οι χαρακτήρες στο O.C. μιλάνε και φέρονται σαν κανονικοί άνθρωποι. Με άγγιξε η φοβία του Sandy οτι θα αντικατασταθεί από τον διορθωμένο Frank, και μου άρεσε η φυσικότητα με την οποία τα βρήκαν ο γιος με τον χαμένο του πατέρα. Μηδενικό δράμα απλώς και μόνο για να υπάρχει δράμα. Μόνο ιδέες. Επιτέλους.
Το οποίο με φέρνει στο subplot με τους Seth και Summer. (by the way, πότε ακριβώς πήραν αυτοί το δραματικό βάρος της σειράς αφήνοντας την κωμωδία στον Ryan? Wow!) Πέρσι μια ηλίθια σεναριακή ιδέα, κάτι σχετικά με την απόρριψη του Seth από το Brown και μια μαριχουάνα που κόλλησε εκεί με κάποιο τρόπο, τράβηξαν τη σειρά για 4-5 επεισόδια, αν είναι δυνατόν. Εδώ δεν πίστευα στα μάτια μου την ταχύτητα με την οποία εξελίσσονταν τα πάντα. Οι δυο τους είχαν αμφιβολίες, τις μοιράστηκαν με κάποιον, και μέσα από μια σειρά ανάλαφρων επεισοδίων προσπαθούν να λύσουν το ζήτημα.
Θέλω να κάνω και μια αναφορά στη Willa Holland η οποία προσελήφθη στη σειρά πέρσι για να παίξει, πρακτικά, μια νεότερη εκδοχή της Marissa αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη μοιάζει να έχει κάτι περισσότερο. Σαφώς την ευνόησε και η αλλαγή στην κατεύθυνση της σειράς, που έκανε τη Kaitlin λιγότερο ανθρωπόμορφο τέρας και περισσότερο μια φυσιολογική έφηβη, αλλά νομίζω πως και η ίδια σαν ηθοποιός είναι πολύ καλύτερη από τη Mischa Barton. Στη σκηνή αυτού του επεισοδίου όπου ο χαρακτήρας της αναγκάζεται να αυτοσχεδιάσει την απάντηση στην εργασία, η Holland με εντυπωσίασε και από το γενικότερο στόρι ένιωσα και πάλι πως αυτή και η Julie ζουν στιγμές πολύ καλύτερες από αυτές που η Marissa με την Julie είχαν ποτέ τους, ακόμα και στην πρώτη σεζόν. Ο Josh Schwartz δήλωσε με αφορμή το κόψιμο της σειράς, οτι δεν τον ενδιαφέρει να την συνεχίσει στο CW διότι θέλει να φύγει όσο είναι σε δημιουργικό ζενίθ. Αλλά κάπου πρόσθεσε οτι εξετάζεται το ενδεχόμενο ενός spin-off με τις Julie και Kaitlin, κάτι σαν anti-Gilmore Girls. Now, that? I'd be all over that.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου