Battlestar Galactica, Season 3, Episode 15

Σχόλια για το τελευταίο (ελπίζω) φετινό filler επεισόδιο του Battlestar Galactica.

Aν μετράω σωστά, από την επόμενη εβδομάδα μπαίνουμε στην τελική ευθεία της σεζόν με τη δίκη του Baltar, αποκαλύψεις, και άλλα τέτοια όμορφα, και δε θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος. Αυτό εδώ δεν ήταν με τίποτα ένα από τα χειρότερα filler επεισόδια, αλλά μπροστά στα όσα έχουν προηγηθεί σε αυτή τη σεζόν και στα όσα πιθανολογούμε πως θα έρθουν, αυτές οι ψευτο-poignant σαχλαμαρίτσες μοιάζουν ακόμα πιο αδύναμες. Την περασμένη εβδομάδα είχαμε τον Helo να εξερευνά τον εαυτό του, και προσωπικά δεν είχα κανένα πρόβλημα, μάλιστα το θεώρησα το καλύτερο ίσως self-contained επεισόδιο που έχει κάνει η σειρά φέτος. Αυτή τη φορά όμως επιχειρείται κάτι παρόμοιο για τον Adama και το ζεύγος των Chief-Callie, και για διαφορετικούς λόγους ένιωσα πως δε με ενδιέφερε κανένα από αυτά, όχι όπως εκτίμησα τις εσωτερικές μάχες του Helo στο "Woman King".

Στην περίπτωση του Adama, το κακό το έκανε ένα από τα προηγούμενα φετινά επεισόδια (εκείνο με τον Carl Lumbly του Alias στο ρόλο ενός πιλότου που ήξερε τον Bill από πριν τη γενοκτονία) καθώς το να πιάσουμε δύο ξεχωριστά threads από το παρελθόν του ίδιου χαρακτήρα θυμίζει άλλα shows, ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίον κανένα από τα δύο δε με έκανε να νοιαστώ. Όχι όσο νοιάζομαι για τον χαρακτήρα στο παρόν. Η προσπάθεια να του φορτώσουν ενοχές για τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσε ο Lee, βέβαια, είναι κάτι που μπορεί να παίξει στη συνέχεια (ο μικρός Adama πιθανότατα θα παίξει μεγάλο ρόλο στη Δίκη, και δε θα απέκλεια το ενδεχόμενο να βρεθεί αντιμαχόμενος με τον πατέρα του. Θα επανέλθω αμέσως.) αλλά αν είναι έτσι τότε η εισαγωγή αυτού του στοιχείου είναι κίνηση τελευταίας στιγμής. Όπως τέτοια κίνηση είναι και η ξαφνική αγάπη του Lee για τη δικηγορία, που apparently την είχε σε όλη του ζωή. Oh, really. Μέχρι και η μεταμόρφωση του Gunn σε νομικό καρχαρία στην 5η σεζόν του Angel ήταν πολύ πιο relevant από την επικείμενη ενασχόληση του Lee με τη δίκη του Baltar. Σχεδόν φτάνει τα επίπεδα randomness εκείνης της θρυλικά κακής αλλαγής πόστου στην αρχή της 6ης σεζόν του West Wing...

Και λέγοντας αυτά, δεν έχω καν αγγίξει ακόμα το πραγματικά αδιάφορο κομμάτι του επεισοδίου. (τουλάχιστον οι σκηνές του Adama είχαν εντυπωσιακό μοντάζ. Καθαρά επιφανειακό αυτό, αλλά τουλάχιστον είχες κάτι να θαυμάζεις. Και είχαν και τον Edward James Olmos, εντάξει? Κακές δε μπορείς να τις πεις.) Είμαι ο μόνος που νομίζει πως ο chief το έχει ρίξει στο φίκι-φίκι με την τύπισσα που τους κοίταγε πίσω από το τζάμι? Είμαι σίγουρος οτι έπιασα κάτι τέτοιο στην ατμόσφαιρα. (την έχουμε ξαναδεί αυτή, by the way? H κάμερα πήγαινε πάνω της με έναν τρόπο που υποννοούσε πως την γνωρίζουμε.) Σε κάθε περίπτωση, με αυτές τις forced εκδηλώσεις αγάπης εγώ δεν γελιέμαι. Από την πρώτη σκηνή του επεισοδίου ήταν προφανές πως οι δυο τους θα έρχονταν σε κάποια κατάσταση που θα τους έκανε να επαναξιολογήσουν τη στάση τους απέναντι στον γάμο τους, και εν τέλει αυτό συνέβη με τον πιο κλισέ πιθανό τρόπο.

Δεν ήταν όλα για γκρίνια όμως! Οι σκηνές του Adama με τη Roslyn ήταν χρυσός-- λατρεύω τη χημεία τους, και θαυμάζω το πώς επικοινωνούν οι δυο τους. Είμαι βέβαιος πως μια σκηνή μεταξύ τους χωρίς διάλογο θα ήταν εξίσου σαφής και πλούσια σε συναισθήματα με τον πιο φορτωμένο διάλογο που θα μπορούσε να σκεφτεί άνθρωπος. (εκτός από τον Paul Haggis. Για συναισθήματα μιλάμε.) Η ουσία είναι πως αυτή η σκηνή εξιλέωσε όλο το επεισόδιο για μένα. Ό,τι είχε προηγηθεί ήταν περισσότερο ξεχάσιμο (υπάρχει αυτή η λέξη στα ελληνικέζικα?) παρά ενοχλητικό, α λα "Black Market", οπότε αν θυμάμαι κάτι από το "A Day in the Life" θα είναι μάλλον αυτή η σκηνή με τους δύο πρωταγωνιστές.

Αλλά αρκετά με τις σαχλαμάρες. Την επόμενη εβδομάδα μπαίνουμε στο ψητό.