FNL: Race matters

Λίγα καθυστερημένα σχόλια για τα τελευταία δύο επεισόδια Friday Night Lights...

Friday Night Lights 1x15 "Blinders"
Πρόκειται, πραγματικά, για ένα από τα πλέον ανεκτίμητα visuals της τρέχουσας σεζόν! Από τα δύο επεισόδια που εστίασαν στο συμβάν με τις ρατσιστικές δηλώσεις του Mac, νομίζω οτι περισσότερο θα μου μείνει το πείσμα της Tyra καθώς επιτίθεται στη Lyla, παρά το angst του Smash! Όχι οτι το παίρνω ελαφρώς, αλλά νιώθω οτι όλα αυτά τα "issue episodes" έχουν προ καιρού εξαντλήσει την όποια χρησιμότητα είχαν κάποτε στην τηλεόραση. Δεν είναι δα πως το κάθε debate έρχεται παρέα με ένα πλήρες σετ φιλοσοφικού debate και μακροπρόθεσμων συνεπειών όπως το Battlestar Galactica, για να το δεχτώ. Εδώ όλα ξεκινούν και τελειώνουν βολικά, με όλους να έχουν πάρει το μάθημά τους. Ugh.

Friday Night Lights 1x16 "Black Eyes & Broken Hearts"
Τελοσπάντων, προσπερνώντας το οτι βαριέμαι by default αυτού του είδους τις προσπάθειες, περνάω στις μικρές στιγμές της εβδομάδας, που έτσι κι αλλιώς είναι η δύναμη αυτής της σειράς. Φοβερή ιδεά να καταλήξουν η Julie και η Tyra στο Powder Puff παιχνίδι, αν μη τι άλλο γιατί έδωσε στην Adrienne Palicki κάτι ενδιαφέρον να κάνει, επιτέλους. Όσο για την κόρη του coach, και μόνο για την ανατριχιαστική σκηνή που ευτυχισμένος προπονείται μαζί της, μοιραζόμενος και μερικά insider tricks, θα άξιζε να υπάρχει το επεισόδιο. Όσο η σειρά μπορεί και μου δίνει κάτι τέτοιες μικρές στιγμές συναισθηματικής ανάτασης, θα βρίσκει στο πρόσωπό μου έναν ευχαριστημένο πελάτη. (Δεν το λέω μεταφορικά. Έχω εδώ το νου μου ώστε να μπορέσω να τσιμπήσω την ταινία του Berg μαζί με το Season 1 set, όταν με το καλό βγει.)

Τώρα, το θέμα με τα υποτιμητικά σχόλια του Mac εξερευνήθηκε περισσότερο στο δεύτερο επεισόδιο, κι ενώ ένιωσα πως ήταν ειλικρινές και προσπαθούσε να δείξει την οπτική του κάθε χαρακτήρα, δεν πετύχαινε εν τέλει τίποτα γιατί το κλείσιμο ήταν βιαστικό και βασιζόταν υπερβολικά σε δραματουργικές ευκολίες. Πόσο βολικό το οτι οι βάρβαροι φίλαθλοι των αντιπάλων ήταν τόσο άγριοι και επιθετικοί και ρατσιστές που έκαναν τον Mac να μοιάζει άγιος! Αλλά δεν αρκούσε αυτό, έπρεπε να έρθει και το περιστατικό με τους μπάτσους που φέρονταν σαν κολλεγιόπαιδα, για να υψώσει ο δικός μας (ο καλός) ρατσιστής το ανάστημά του και να προστατεύσει αυτούς που είχε βλάψει. Κι έτσι, ο Smash ανταλλάσει ένα βλέμμα όλο κατανόηση με την προσωρινή του νέμεση, και προσωράμε στα play-offs σα να μη συνέβη τίποτα. Wow. Εν ολίγοις, ρατσιστής από τον τόπο σου...

That said, εκτίμησα πολύ ένα-δυο πράγματα στη διαδικασία. Όπως το πως ο Smash συνειδητοποίησε σταδιακά τι συμβαίνει γύρω του, λες και οι φυλετικές διακρίσεις ήταν κάτι που δεν τον είχε απασχολήσει ποτέ του. Αν και δε μου άρεσε που είδα την κοπελιά να είναι ακόμα μαζί του, αν μη τι άλλο αποτελούσε τον κατάλληλο καταλύτη ώστε ο Smash να ευαισθητοποιηθεί. Από την άλλη, ο Mac μπορεί να υποστήριζε οτι δεν ήθελε να βλάψει κανέναν (και, ΟΚ, το καταλάβαμε! Χωρίς αυτόν, οι Πάνθηρες δε θα υπήρχαν! Ugh!) αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα λόγια πολύ εύκολα μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά. Το να στέκεσαι στο πλάι κάποιου επειδή υπερασπίζεσαι το δικαίωμά του να είναι ένα ανίδεο ρατσιστικό γουρούνι είναι κάτι απόλυτα σεβαστό. (και, ταυτόχρονα, περίεργα current.) Αλλά το να υποστηρίζει το ίδιο το show πως ο Mac είναι ένας άκακος παππούλης είναι μια άποψη περισσότερο απλουστευτική από αυτό που θα περίμενα να δω. Η απάθεια δεν είναι μια μορφή αποδοχής, εξάλλου? Ασχέτως από αυτή τη διαφωνία μου, όμως οι σκηνές του που οδηγούσαν προσ το φινάλε (εξαιρώντας όμως το ίδιο αυτό φινάλε) ήταν εξαιρετικές και αποτελεσματικές στο να θέσουν τον τόνο και το υπόβαθρο για αυτό τον χαρακτήρα. Αν όμως αυτό το διπλό επεισόδιο ήταν ουσιαστικά ένα παραγεμισμένο after-school special, δε θα έπρεπε το "μήνυμά" του να είναι κάπως πιο ξεκάθαρο, στην ίδια λογική με το στόρι του Smash και τα αναβολικά του? Food for thought.