Αυτή πρέπει να ήταν και η πιο βαρετή απονομή που έχω δει ποτέ μου για οτιδήποτε. Η Ellen ως host δεν απογειώθηκε ποτέ, ομιλία που να ξεχωρίζει δεν υπήρξε, τα clip shows ρούφηξαν και πάλι όλο το οξυγόνο του πλανήτη (και δεν υπήρχε καν ένας Jon Stewart για να τα σχολιάσει) και η γενικότερη προβλεψιμότητα δεν διακόπηκε παρά μια-δυο φορές σε ολόκληρη την τελετή.
Στα συν.
- Jennifer Hudson. Συγχωρήστε μου την έφραση, αλλά είναι ένα αληθινό American Idol. Και μόνο για το solo κορύφωσης "And I Am Telling You I'm Not Going" άξιζε όσα βραβεία θα ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να μαζέψει.
- Martin Scorsese. Ένας γίγαντας που επιτέλους πήρε αυτό που εδικαιούτο ξαναλαφρώνοντας τόσο τον εαυτό του όσο και όλο το Hollywood. (ενδεικτικό αυτού, η αποθέωση μετά την ανακοίνωση του ονόματός του.)
- Forest Whitaker. Τόσο επειδή τον λατρεύω, όσο και για την ομιλία του. Δεν είμαι σίγουρος για τι στα κομμάτια μίλαγε, αλλά μου άρεσε!
- Emily Blunt. Είμαι ερωτευμένος.
- Al Gore. Έκανε το καλύτερο αστείο της βραδιάς (όπου την επίσημη ανακοίνωση έκοψε η μουσική), έδωσε τον καλύτερο λόγο, το Inconvenient Truth του κέρδισε 2 Όσκαρ, και θύμισε σε περισσότερες από μία περιπτώσες γιατί είναι ό,τι πιο cool έχει παράγει ποτέ η πολιτική σκηνή.
- Pan's Labyrinth. Στα 3 αγαλματίδια, ήταν η 2η πιο πολυβραβευμένη ταινία της βραδιάς, αλλά έχασε γελοιωδώς το βραβείο καλύτερου ξενόγλωσσου φιλμ από το -εξαιρετικό- The Lives of Others.
- Μichael Mann. Λάτρεψα το απίστευτα random αλλά κι εμπνευσμένο κλιπ του για την αποτύπωσης της Αμερικής στο σελιλόιντ.
- Meryl Streep. Η παγωμένη ματιά της προς τις Emily Blunt (sigh... Emily Blunt...) και την Anne Hathaway (sigh... Emily Blunt...) ήταν ίσως το κορυφαίο μεμονωμένο highlight της απονομής!
Στα πλην.
- Little Miss Sunshine vs. United 93, Children of Men, Borat. Στο βαθύ μέλλον, σε 20 χρόνια από σήμερα, θα κοιτάζουμε τα ιστορικά των Όσκαρ και θα ανακαλύπτουμε οτι 3 από τις σπουδαιότερες αμερικάνικες ταινίες του νέου αιώνα (τα αριστουργήματα των Paul Greengrass, Alfonso Cuaron και Larry Charles) είχαν φύγει με άδεια χέρια. Την ίδια στιγμή, θα προσπαθούμε να θυμηθούμε τι στα κομμάτια ήταν αυτό το Little Miss Sunshine που κέρδισε 2 βραβεία. Get some perspective, people.
- The Departed. Στην Οσκάρεια λογική, το Departed είναι η μεγαλύτερη ταινία που δημιούργησε ποτέ ο Martin Scorsese. Όμορφα.
- Beyonce. Έκλαψε δάκρυα που δεν έπεισαν κανέναν ενώ η J-Hud παρελάμβανε το βραβείο της, ερμήνευσε το υπερβολικό "Listen" με τη χάρη και την υποβλητικότητα μιας Άννας Βίσση στο "Everything I Am" (δηλαδή σκούζοντας και κάνοντας συνεχείς μορφασμούς), προσπάθησε ανεπιτυχώς να out-sing την Hudson σε κάθε ευκαιρία.
- Diane Keaton. Εμ, ήταν μεθυσμένη?
- Ellen DeGeneris. Φέρτε μας πίσω τον Jon Stewart. 4 βαρετές ώρες δεν περνάνε άμα ο οικοδεσπότης δε μπορεί να κάνει το κοινό να γελάσει.
- Happy Feet. No Cars Go? WTF?
- Jack Nicholson. ΟΚ, επειδή κάποιος πρέπει να το πει: τι μαλάκας.
- Paul Haggis. Τι? Ήταν εκεί. Πάντα εκεί.
- Clips. Όχι. Άλλο Κάρβουνο.
Τα δικά μου σχόλια τα έκανα στο ιστολόγιό μου. Βασικά χάρηκα για την Mirren και τον Whitaker, οι υπόλοιποι δεν μου έκαναν ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Δεν είδα την απονομή, ίσως αν την δείξει σε επανάληψη απόψε, να κάτσω να την δω - όχι τίποτ' άλλο, αλλά να δω πόσο χάλια ήταν η Ellen DeGeneris!
ΑπάντησηΔιαγραφήDeparted για Best Motion Picture; Babel ρε παιδιά, Babel.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, και στον είπα τον Alan Arkin!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήταν η μέρα σου...
Kala... einai polu asteio pou kathe xronia ta Oscars mou thumizoun...like.. to Arthro 16! Gia kathe 'kalo', kathe point pou tha 'petuxoun' kai tha xaroume, tha paroun 2-3 Missing The Point Official Golden Statue Awards... (ksereis, auta pou exoun to agalmataki twn Oscars me stimeno ton popo kai katevasmeno to vraki, apo 24K gold fusika)
ΑπάντησηΔιαγραφήA, kai einai Ellen DeGeneres den einai? Read: DeGeneric Dyke.
ΑπάντησηΔιαγραφήωραια η προεκλογικη καμπανια του Go.. εεε... η τελετη απονομης των Οσκαρ εννοω.
ΑπάντησηΔιαγραφήσχολια:
-DeGeneres? που? εγω δεν την ειδα πουθενα -εντελως διεκπεραιωτικη, κριμα το καλο της χιουμορ! που σαι ρε Stewart και Billy?
-καλα για Nicholson πεστα χρυσοστομε! επιτελους καποιος να τον μαζεψει απο τις τελετες! επιτελους!
-Αν και για Sunshine δεν νομιζω πως συμφωνουμε γενικα (loved it!), το σεναριο θα προτιμουσα κι εγω να παει στον Λαβυρινθο.. Αλλα για Leben der Anderen δεν μπορω να πω πως δεν πανηγυριζω!!
-συμφωνω και επαυξανω για Borat (ΑΥΤΟ να παρει best picture ;p), United 93 (σκηνοθεσια!!), children of men (γενικα γιατι ετσι του πεταματου;).
-και επειδη κανενας δεν σχολιασε, αλλα εγω λατρεψα: loved Ferrel-Black-C. Reilly -θεοι!
-και την Jennifer Hudson δεν μπροω να τη συμπαθησω, σορυ. ας το επαιρνε οποιαδηποτε αλλη-ηταν ολες οι ερμηνειες μια και μια.
-α, και αλλο lol: ειναι ιδεα μου η μεσα στον ακαταληπτο λογο του ο Donnersmark (η οπως τον λενε) ευχαριστησε τον Arnie? δλδ W-what?!
Nai, euxaristise ton Arnie giati itan leei to protypo tou growing up kai ton enepneuse. Hey, to each his own... he grew up kai pige kai ekane auti tin TAINIARA pou dikaios katatropose to Pan's Lab.
ΑπάντησηΔιαγραφήThe Jack rules, einai trelos kai akompleksaristos kai mporei na kanei o,ti goustarei giati einai larger-than-life prosopikotita, pos na to kanoume. Kai ti kako ekane diladi se auti tin aponomi? Poly isixo ton eida. Gelage kai me ta asteiakia tou Jerry. To Britney-head itan gia tainia.
Genika fobera ta Oscar fetos me eksairesi to Crappy Feet kai tin cinematography pou exase to Children Of Men! Tin eidan katholou tin tainia? H "DeGeneris" mia to eixe (crowd work), mia to exane (opening monologue, ilektriki skoupa).
BRAVO sto Departed kai ton Marty, Little Miss Sunshine winner stis kardies mas!
OK, OK, το παραδέχομαι, το σχόλιό μου είναι copy-paste από σχόλιό μου σε άλλο blog. I will promptly sue myself for plagiarism. And for sharing the same views with me.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλεγα λοιπόν...
Ο Μάρτυ δικαιώνεται επιτέλους. Ο Travis Bickle μπορεί να επιστρέψει το πιστόλι στη θήκη του και να ξεκουραστεί...
Κατά τα άλλα, ψιλό by the numbers βραβεύσεις, θα έλεγα.
Αυτό το Little Miss Sunshine ήταν όντως τόσο καλό; Ίσως βέβαια το feel-good family-is-everything μήνυμά του (όπως το εξέλαβα εγώ από τα trailer και τα όσα διάβασα βέβαια, μπορεί κάλλιστα να κάνω λάθος) να κάθησε πιο καλά στην Ακαδημία από το σχόλιο πάνω στο φασισμό του Guillermo Del Toro. Oh well.
Μπράβο στον τεράστιο Forest Whitaker για την αναγνώριση που του αξίζει. Είναι ένας από τους σταθερά αλλά και σιωπηρά καλύτερους εν ενεργεία ηθοποιούς αυτή τη στιγμή και ήταν καιρός να το προσέξει και ο πολύς κόσμος επιτέλους.
Φάουλ για μένα η απουσία του σεναρίου του The Prestige από την κατηγορία Adapted Screenplay. Παίρνει το δικό μου βραβείο για φέτος πάντως.
Εν πάσει περιπτώσει, έχω καιρό να ενθουσιαστώ πραγματικά με τελετή των Oscar, και φέτος δεν αποτελεί εξαίρεση. Την τελευταία φορά που είδα την τελετή live, ο Marty έχανε με το Gangs of New York. Ίσως φταίει και το γεγονός ότι πλέον έχω μηδαμινό χρόνο, κι έτσι έχω χάσει πολλές από τις ταινίες που προτείνονται... If that doesn't spell "growing up", I don't know what does.
Και να φανταστείτε, δεν είδα καν την τελετή σαν εσάς, you lucky gits, you.
PS. Η αλλαγή των nicks της Gobias θα γίνει ένα από τα cult features αυτού του blog, έτσι δεν είναι; :P
@Bunny: Αγαπώ σχόλιο για DeGeneres και αναλογία με Άρθρο 16!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Citizen Mac:Ναι στα πάντα! [και στην ερώτηση του υστερόγραφου. ;-) ]
H ελαφρότητα της Ακαδημίας δεν είναι κάτι που μπορούμε να το πάρουμε ελαφρά. Σε έναν ολοένα και πιο πολιτικοποιημένο κινηματογράφο, αυτοί συνεχίζουν να αναδεικνύουν κάθε τι πιο ανώδυνο. Το Little Miss Sunshine μου άρεσε πολύ, στις Νύχτες Πρεμιέρας είχα περάσει υπέροχα και το πρότεινα σε όλους κατόπιν, πολύ πριν ξεσπάσει αυτή η θύελλα βραβεύσεων. Αλλά είναι πραγματικά μια ταινία στο επίπεδο 5-6 άλλων φετινών, σε τεχνικό, συναισθηματικό, ανθρωπιστικό ή πολιτικό επίπεδο? Είναι μια σημαντική ταινία? Είμαι σίγουρος οτι οι ίδιες συζητήσεις γίνονταν, πχ, και το '98 με το Shakespeare in Love, το οποίο ναι, έξυπνη ταινιούλα, αλλά σήμερα παραμένει σε όλα τα επίπεδα μια από τις πιο αστείες βραβεύσεις της Ακαδημίας. (Best Picture! Gwyneth Paltrow! 8λεπτη Judi Dench!)
Όσο για το Departed, αν είχε γυριστεί από οποιονδήποτε άλλο δημιουργό και το αποτέλεσμα ήταν η ίδια ακριβώς, καρέ προς καρέ, ταινία, όχι απλώς δε θα είχε νίκη, αλλά δε θα είχε ούτε καν υποψηφιότητα. (αδίκως)
Εσύ μου τον είπες τον Alan Arkin, αλλά με όσα μου συνέβαιναν χθες να είσαι σίγουρος ότι αν τον στοιχημάτιζα θα άλλαζαν τον φάκελο και θα έγραφε Eddie Murphy! :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: "The Departed. Στην Οσκάρεια λογική, το Departed είναι η μεγαλύτερη ταινία που δημιούργησε ποτέ ο Martin Scorsese. Όμορφα."
Όπως θα έλεγε κι ο Borat ".......... NOT!". Μάλλον το αντιλαμβάνεσαι κι εσύ ο ίδιος (ξάγρυπνος έμεινες χθες, δικαιολογείσαι!) αλλά ας επισημάνουμε το λογικό σου άλμα/σφάλμα εδώ, καλού-κακού!
Στην Οσκάρεια λογική, έτυχε αυτή τη χρονιά η ταινία του Scorcese να είναι καλύτερη από τις υπόλοιπες τις οποίες ανταγωνιζόταν. Αυτό απλά. Δε σημαίνει ότι αυτή είναι η καλύτερη του ταινία απαραίτητα -- μπορεί απλά η καλύτερη του ταινία τη χρονιά που βγήκε να είχε καλύτερους ανταγωνιστές, γι'αυτό και δεν πήρε τότε βραβείο. (Τώρα για το αν τις προηγούμενες φορές είχε όντως καλύτερες ταινίες, ή καλύτερους ανταγωνιστές δεν έχω ιδέα.)
This resumes our logical coherence session!
Exo ekneuristei me ta ellinika deltia eidiseon pou epimenoun na lene Giorgo Milioti ton George Miller! ("Ellinikos thriambos!" kai tetoia.) There's a reason pou to onoma tou pigkouinoanthropou einai George Miller. No respect? Den thelo na ypostirikso to tree-hugging freak pou eklepse to Oscar tis Pixar kai tou John Lasseter, alla ti mania einai auti pou exoume na metonomazoume me to etsi thelo osous exoun ixni greek heritage? (Parola auta omologo oti ego os Australo ton eixa kataxorisei sta Gobias Brain Files, molis simera ematha oti einai kai "Ellinas".)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Konstantinos: Fair enough. Σε κάθε περίπτωση, δεν ξέρουν να βλέπουν ταινίες. (LOL)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μηλλιώτης: Πρώτη φορά ακούω οτι είναι ελληνικής καταγωγής. Δηλαδή πάλι καλά που πέρυσι δεν διαβάζαμε για κάποιον Αλέξανδρο Πώνο.