Battlestar Galactica, Season 3, Episode 17

*gasp*

S-P-O-I-L-E-R-S. Δεν ξέρω αν γίνομαι σαφής.
Πολύ-πολύ μεγάλα SPOILERS.


.........

Τhey went ahead and did it. Frak. Me.

Δηλαδή μιλάμε για έντονες σχετικές φήμες που πάνε πίσω μήηηνες και μήνες, αλλά ειδικά χάρη στο έξυπνο misdirection του επεισοδίου, η έκρηξη που έστειλε την Kara στον άλλο κόσμο (σε ποιον, όμως? Stay tuned. Speculation to come.) με έπιασε τόσο απροετοίμαστο που κυριολεκτικά τινάχτηκα από τη μια άκρη του σώματός μου στην άλλη, σκορπίζοντας στο πάτωμα και τα διάφορα συνοδευτικά τσομπ-τσομπ. (καλά που δε μου κάθισε και τίποτα στο λαιμό.)

Λοιπόν, σχόλια επί του επεισοδίου δεν έχω πολλά να κάνω, καθώς όλο περιστρεφόταν γύρω από την Kara και την αποδοχή του πεπρωμένου της. Ή έτσι νομίζαμε. Ή έτσι θέλουν να νομίζουμε οτι νομίζαμε. Αααα! Η ουσία είναι πως η Starbuck ήταν πάντα ο πλέον προβληματικός χαρακτήρας, όχι από πλευράς ανάπτυξης, αλλά στη σχέση της με τον κοινωνικό της περίγυρο. Σήκωνε πάνω της ενοχές για οτιδήποτε, και για τον οποιονδήποτε-- ο Lee παραδέχεται οτι τα πάει μια χαρά τώρα με τη Dualla, αλλά η Kara δεν θα μπορούσε ποτέ να αθωώσει τον εαυτό της για το affair και να δώσει μια σοβαρή ευκαιρία στο γάμο της. Κι αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα. Μισούσε τον εαυτό της τόσο, που ο θάνατος έφτασε να μοιάζει η μοναδική διέξοδος.

Έχουμε δει κατά καιρούς πάμπολλους ήρωες της cult κουλτούρας να διατρέχονται από αυτοκτονικές τάσεις και μια αυθεντική απαξία για μια ζωή που δε θεωρούν πως δικαιούνται, από τον Yorick Brown του Brian Vaughan μέχρι φυσικά τη Buffy του Joss Whedon, αλλά ποτέ ως τώρα οι τάσεις αυτές δεν ήταν όσο έντονες διαγράφονται στον ψυχισμό της Kara, και ποτέ κάποιος από τους ήρωες δεν είχε φτάσει στο σημείο της οριστικής παραίτησης.

Φυσικά όλα τα παραπάνω μπορεί να αποδειχθούν 100% άτοπα με το ξεκίνημα της επόμενης σεζόν. (ή με το cliffhanger αυτής? Ο Moore έχει υποστηρίξει οτι το φετινό κλείσιμο ξεπερνάει όλα όσα έχουν προηγηθεί.) Ο θάνατος της Starbuck είναι ιδιαίτερα πειστικός, αλλά έχουμε δει και πολύ πιο ακραία πράγματα να συμβαίνουν. Οι θεωρίες μετά από μια σύντομη περιήγηση στον πάντα διασκεδαστικό κόσμο του online fandom, κυμαίνονται από τα προφανή (η Kara είναι Cylon και αργά ή γρήγορα θα τη δούμε στη γνωστή γλιτσομπανιέρα) στα lame (εκτοξεύτηκε εκτός σκάφους την τελευταία στιγμή και τη μάζεψε ο Leoben που πέταγε κοντά της), κι από τα τραβηγμένα (οι Cylons την έσωσαν τελευταία στιγμή και θα την κάνουν να πιστέψει οτι είναι ένα από τα 5 μοντέλα, βουτώντας τη στη γλιτσομπανιέρα) μέχρι τα downright weird. (η Kara είναι το πρώτο υβρίδιο ανθρώπου και Cylon, γι'αυτό μεγάλωσε ως άνθρωπος αλλά τη στιγμή του θανάτου της θα μπουτάρει και το toaster κομμάτι της.)

Δε μπορώ να πω, ζούμε μεγάλες στιγμές! Προσωπικά όλα αυτά τα σενάρια τα βρίσκω το ένα πιο σαχλό και pointless από το άλλο. Αν πράγματι δεν έχει πεθάνει, η μοναδική θεωρία που δραμτουργικά βγάζει νόημα (δεδομένης της επιμονής των σεναριογράφων να μας δείχνουν πώς η Kara αποδέχτηκε το βάρος του πεπρωμένου της, και δέχτηκε να της ανοίξει ο faux Leoben την επόμενη "πόρτα") είναι όταν την ξαναδούμε, η Starbuck να έχει... boldly πάει εκεί που το Galactica ακόμα προσπαθεί να φτάσει.

Για την ώρα, ας μαζέψουμε τα σαγόνια μας από κάτω, ας υποκλιθούμε για μια ακόμα φορά στον υπέροχο Edward James Olmos (με μια σκηνή 30'' κατάφερε πάλι να με κάνει να μην έχω λόγια), κι ας αποχαιρετήσουμε την λατρεμένη (so say we all!) Kara "Starbuck" Thrace. Το emotional baggage της, έθεσε νέα στάνταρ για τους απανταχού βασανισμένους και πνιγμένους στην ενοχή χαρακτήρες. Κάτι μου λέει οτι θα τα ξαναπούμε... "Aurora".