The Shield, Season 6, Episode 4

Spoilers για το 4ο επεισόδιο, ή πώς η έννοια του "απλώς καλού" για το Shield υπερβαίνει το αποκορύφωμα σχεδόν οποιουδήποτε άλλου τηλεοπτικού δράματος.

Μετά από το roller-coaster ride που ήταν τα πρώτα τρία post-Lem επεισόδια της σεζόν, η πλοκή πιάνει για λίγο το πίσω κάθισμα καθώς εδώ εισάγεται ένας νέος χαρακτήρας παρέα με ορισμένες ιδέες που μοιάζουν με set-up για το theme (και το arc) της υπόλοιπης σεζόν. Kαι ήταν ιδέα μου, ή το συγκεκριμένο ήταν ίσως το σενάριο του Shield με τα περισσότερα αστεία?

Η αγαπημένη μου στιγμή του επεισοδίου πρέπει να ήταν όταν ο -ολοένα και πιο συμπαθής- Billings κάρφωσε τον Dutch για την serial killer συμπεριφορά του, τη στιγμή που αυτός είχει, ουσιατικά, διώξει από το τμήμα την Tina. Ο Dutch αντεπιτίθεται αργότερα ( καθώς ο Billings του φωνάζει πως είναι πατέρας, ο Dutch του απαντάει υποτιμητικά "δύο Σαββατοκύριακα το μήνα") αλλά είναι περισσότερο μια κίνηση για τον πληγωμένο εγωισμό του, παρά ουσιαστική συνεισφορά στην ανακριτική διαδικασία. Ο Billings του έχει ξεκάθαρα πάρει τον αέρα.

Η άλλη ευχάριστη παρουσία ήταν αυτή του Alex O' Loughlin (γιος του Bon Scott των AC/DC) στο ρόλο του Kevin Hyatt, μελλοντικού αντικαταστάτη του Vic Mackey στην Strike Team. Ήρεμος, υπολογιστικός, αλλά και δυναμικός, ο Kevin έδειξε πως ξέρει να εκτιμά τους γύρω του, και αντιλαμβάνεται πώς ο Vic μπορεί να του είναι τεράστιο asset. Τον βλέπει σε δράση, τον παρακολουθεί στενά και κρίνει την κάθε του απόφαση, καθώς ο -για την ώρα- αρχηγός της ομάδας βάζει μπροστά όλη του την τεχνική και όλη του την -όποια- χάρη ώστε να κάνει καλή εντύπωση στους ανωτέρους του. Η μπλόφα της Claudette μπορεί και να είναι η καλύτερή της ιδέα ως σήμερα.

Θα κρατήσει όμως το λόγο της? Ο Aceveda της έφερε μια πολύ μεγάλη υπόθεση που μπορεί να την φτιάξει ή να την καταστρέψει, ως captain. Αν ο Vic καταφέρει, ως συνήθως, να φέρει αποτελέσματα, μήπως τότε η Claudette μπορεί και να κάνει πίσω στην δέσμευσή της προς τον Kevin? Και αυτός τελικά τι ακριβώς θέλει? Δεν είναι σαφές αυτό, διότι ο O' Laughlin κρύβει πολλά πίσω από τη μετρημένη συμπεριφορά του, για την ώρα. Η από κοινού τους απόφαση πάντως να συμπεριλάβουν τον Julian στη νέα Strike Team είναι μια φανταστική ιδέα. Όχι μόνο βγάζει νόημα στο context του show, αλλά δίνει και στο χαρακτήρα ένα ενδιαφέρον storyline για πρώτη φορά από τότε που αποφάσισε πως είναι straight. Θα έχει ενδιαφέρον να τον δούμε να λειτουργεί δίπλα στις παλιοφρουρές της ομάδας, έστω και για το λίγο χρόνο που απομένει μέχρι τη συνταξιοδότηση του Vic.

Aν υπάρχει όμως κάποιος που εμφανώς δε γουστάρει τον Hyatt, αυτός είναι ο Shane. Οι λόγοι προφανείς, καθώς στη θέση του Kevin βλέπει ακόμα τον Lem και το νό αυτό πρόσωπο (που μάλιστα θα πάρει και τη θέση του αφεντικού του) προστίθεται στη μακριά λίστα των ενοχών-συνεπειών του Shane. Και σα να μην έφτανε κι αυτό, ήρθε και αυτή η κούτα με τα καταραμένα βιβλία που είχαν στείλει στον Lem. Ο Shane τα κοιτάζει και μοιάζει χαμένος, ένα βήμα μακριά από την ομολογία. Μοιάζει νικημένος, κουρασμένος. Αλλά τελευταία στιγμή κουνάει το κεφάλι του και επανέρχεται στην πραγματικότητα. Μπορεί μέσα του να καίγεται να μιλήσει, αλλά ξέρει ρεαλιστικά πως αν ο Vic μάθει την αλήθεια θα τον σκοτώσει, και το ξέσπασμα στο νοσοκομείο ήταν μια ακόμα ένδειξη προς αυτό.

Το νοσοκομείο λοιπόν. Τι φανταστικό και subtle build-up έγινε από τις συγγραφείς του επεισοδίου, Elizabeth Craft & Sarah Fain, προς αυτό το συγκλονιστικό ξέσπασμα του τέλους? Από το όνειρο της Corrine στο teaser του επεισοδίου, στην άφιξη των βιβλίων, στον υπό προστασία πιτσιρικά που προσπάθησε τόσο πολύ να σώσει ο Vic, στο θάνατό του στα χέρια -και πάλι- του Shane. O Vic υποσυνείδητα κάνει τον παραλληλισμό των δύο θανάτων και ξεφεύγει σε ένα Emmy-worthy ξέσπασμα, χάρη στο οποίο αδειάζει από μέσα του ό,τι angst του είχε απομείνει από το θάνατο του φίλου του. Να σημειώσω τη φοβερή δουλειά στο μοντάζ (πιστεύω από την Angela Catanzaro, αλλά τα credits της γαλλικής τηλεόρασης δε με βοηθάνε), έτσι όπως κόβει μέσα κι έξω από το τζάμι κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος-- το αφεντικό της Strike Team τώρα μοιάζει ακόμα πιο ανεξέλεγκτο και ανήμερο θηρίο, έτσι όπως μόλις και μετά βίας βγάζει νόημα στα μάτια του θεατή. Απλά τέλειο.

Και πάλι, μοιάζει παιδικό παραμυθάκι μπροστά στο επόμενο επεισόδιο...