Mad Men: Red in the Face


Συνεπέστατα ασυνεπής, ετοίμασα το σχολιασμό του νεότερου επεισοδίου "Mad Men" μετά τις απαραίτητες πλέον 4-5 μέρες. Γενικά στο νετ παρατηρώ οτι η σχετική ελαφρότητα του "Babylon" δεν εκτιμήθηκε όσο ευρέως περίμενα, με το 7ο αυτό επεισόδιο να θεωρείται περίπου επιστροφή σε φόρμα. Εγώ πάλι, χωρίς δα να φτάσω στο σημείο να πως οτι το "Red in the Face" δεν μου άρεσε, θεωρώ πως συνέβη το ακριβώς αντίστροφο.

Spoilers μετά το άλμα.

Μικρές λεπτομέρειες είναι που βασικά δε με άφησαν να απολαύσω το επεισόδιο όσο θα ήθελα (και θα έρθω στις πολλές εξαιρετικές του στιγμές αμέσως) όπως ας πούμε το φινάλε. Εκτός του ότι φοβόμουν σε όλη τη διάρκεια πως ο Roger θα αφήσει την τελευταία του πνοή σε αυτές τις σκάλες (βοηθά και η αναφορά στον Slattery ως "Special Guest Star" που με υποψιάζει πως ίσως είναι expendable ως χαρακτήρας), βρήκα την όλη ιδέα του Don πανηγυρικά out of character. Πότε έχουμε δει ως τώρα στη σειρά μια τέτοια επίδειξη κρύας υπολογιστικής σκέψης από τον Don όταν εκνευρίζεται? Είναι γενικά πιο ανοιχτό βιβλίο και από τη γυναίκα του, στην οποία θα επιστρέψω σε λίγο.)

Ο Roger, πιθανώς ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας του show, χάρη σε αυτή τη σκηνή πιθανώς υποβιβάζεται στην άκρη ενός κολεγιακού αστείου. Μπορώ να φανταστώ τον Weiner να γελάει καθώς ενέκρινε αυτό το κλείσιμο, αλλά μήπως έκανε τον Roger αυτό ακριβώς-- για γέλια? Έναν αδύναμο μεθύστακα με λανθασμένη αίσθηση κατοχής, και αδυναμία διαχείρισης αυτής? Κι αν ο φανταστικός John Slattery δε θα αφήσει ποτέ το χαρακτήρα του να γίνει κάτι λιγότερο από συναρπστικός, η Elizabeth Moss με απογοητεύει. Ειλικρινά, ο χαρακτήρας της είναι ο μόνος που αδυνατώ να διαβάσω στη σειρά, σχετικά με το τι είναι αυτό που την κινεί, τι είναι αυτό που τη συναρπάζει. Και δε νομίζω αυτό να συμβαίνει εκ προθέσεως-- ο Weiner έχει πλέον ανοίξει τα χαρτιά του για όλους τους κεντρικούς χαρακτήρες, και σε αυτό το σημείο πιστεύω θα έπρεπε να νιώθουμε πως γνωρίζουμε την Peggy. Εγώ δε νιώθω έτσι.

Ακριβώς στη μέση της πρώτης σεζόν, πλέον, δεν είμαι απόλυτα βέβαιος για το πού βαδίζουμε. Φυσικά εδώ θα είμαι για να το ανακαλύψω, αλλά αν subtextually η σειρά εκφράζει την αλλαγή φρουράς στην αμερικάνικη κοινωνία (δείτε πώς ο γερασμένος Cooper ειρωνεύεται το νεαρό Pete, όταν αυτός ενθουσιάζεται με τον Elvis και τον JFK, ξεκάθαρα σύμβολα ενός νέου κόσμου), τότε το ίδιο το text ποιο είναι? Ακόμα και στο ελλειπτικό "John From Cincinnati" είχαμε έναν χαλαρό αφηγηματικό ιστό, αλλά το "Mad Men" συνεχίζει να μοιάζει μια σειρά από βινιέτες που δίνουν στη σειρά έναν σχεδόν ανεκδοτολογικό χαρακτήρα ο οποίος, ειλικρινά, νιώθω οτι την υποβαθμίζει.

Ξεχωριστά η κάθε μία από αυτές συνεχίζει να είναι υποδειγματική, βέβαια. Πάρτε τη Betty, με τον ψυχίατρο να συνεχίζει στεγνά να τη δίνει στον Don, και παράλληλα να μας προσφέρει το "επίσημο" viewpoint της σειράς-- η Betty είναι ακόμα παιδί. Αυτό βάζει σε ένα πιο ενδιαφέρον context την αρκούντως creepy σκηνή της με τον μικρό Glenn ("...or Glenda") και κυρίως στηρίζει τη φανταστική αντίδραση με το χαστούκι.

Δεν είναι πάντως τολμηρό, όσο και ενδιαφέρον, το οτι ο Weiner επιλέγει συνειδητά ως Φωνή Λογικής μια φιγούρα που στα μάτια του κοινού είναι ξεκάθαρα στη λάθος θέση, ηθικά? Στους "Sopranos", η Dr. Melfi έτσι όπως ποτέ δεν έπαιρνε θέση και ποτέ δεν ενεργούσε στα πλαίσια της υπόλοιπης σειράς, έμοιαζε λίγο-πολύ με τη φωνή του δημιουργού. Δεν κρίναμε αυτή, γιατί ουσιαστικά δεν ήταν εκεί-- κρίναμε αυτά που έλεγε, αφού τα δεχόμασταν ως Αλήθεια. Εδώ όμως, ο Weiner φροντίζει να βρωμίσει το χαρακτήρα πριν καν μας τον συστήσει. Ο ψυχολόγος της Betty είναι ένα (ακόμα) σωβινιστικό γουρούνι που καταπατά κάθε θεμελιώδη έννοια προσωπικού απορρήτου. Έχει ήδη πράξει, συνεπώς το κοινό ήδη τον κρίνει. Και μετά καλούμαστε να κρίνουμε και τις εκτιμήσεις του, όχι πλέον ως αλήθειες από ένα ανώτερο πλάσμα, αλλά ως απόψεις ενός ακόμα προβληματικού ζωντανού χαρακτήρα. Έχω εκφράσει ξανά στο παρελθόν πόσο μεγάλο πρόβλημα έχω με την παρουσία ψυχολόγων σ σειρές, γιατί τείνουν να δίνουν απαντήσεις σε θεματικές που ο θεατής καλείται να ερμηνεύσει με τον τρόπο του. Εδώ όμως ο Weiner πετυχαίνει να προσφέρει μια επαγγελματική ματιά στον χαρακτήρα της Betty, δίχως όμως την ίδια στιγμή να μοιάζει με υπαγόρευση. Εύγε.

Αν όμως ήθελα να διαλέξω την αγαπημένη μου στιγμή του επεισοδίου, αναπάντεχα αυτή θα ήταν η μοναδική (και off screen) παρουσία της κυρίας Campbell. Η γυναίκα του Pete συνεχίζει να του πετσοκόβει την περηφάνεια του, έχοντάς τον μετατρέψει σε μια ζαρωμένη σκοτεινή φιγούρα στη γωνία, με τα χέρια ακουμπημένα πάνω στα γόνατα, ιδρωμένος, και αμίλητος καθώς δέχεται ένα ακόμα σετ διαταγών. Η παρουσία της γυναίκας του μόνο μέσω της φωνής της, την μετέτρεψε σε κάποιου είδους ανώτερο ον το οποίο ο Pete απλά δεν δύναται να κοντράρει. Και τι να κάνει? Υπακούει. Μόνη δίοδος, τα σαχλά και απεγνωσμένα αστεία που τον βλέπουμε να κάνει εις βάρος κάθε θηλυκού της σειράς από τον πιλότο. Φανταστικό.

2 σχόλια:

  1. Για τον Roger: νομίζω ότι θέλουν να τον ρίξουν στα Τάρταρα, προτού μάς αποχαιρετήσει. Να τον αποκαθηλώσουν στα μάτια όσων τον βλέπαμε ως πιο cool χαρακτήρα (κι έγινε πολύ πιο cool την ώρα της αποκάλυψης ότι τα έχει με την Christina Hendricks...). Η σκηνή στο μπαρ, όπου αντιλαμβάνεται πως οι κοπελίτσες λιγουρεύονται τον Don κι όχι τον ίδιο, δείχνει τη γκρεμισμένη ψυχολογία του και ο συμβολισμός της κατάρρευσης στις σκάλες είναι ψιλοπροφανής...

    Για τη Betts: Το πρώτο actual κέρατο στον Don (τον οποίο λατρεύει μεν, αλλά...) είναι, νομίζω, θέμα χρόνου...

    Για τον Don: Συμφωνώ, εντελώς out-of-character. Αλλά in-line με το βλέμμα του όταν έμαθε πως η γυναίκα του είχε φιλήσει Εβραίο για πρώτη φορά. Τότε σκέφτηκα ότι ταυτιζόταν (ως Εβραίος ο ίδιος), τώρα λέω ότι ψοφάει από ζήλια. Η δεύτερη αντιπαθητική στιγμή του από την έναρξη (η πρώτη παραμένει η ήττα που έφαγε από τη Rachel, η οποία έχει π-ά-ν-τ-α το πάνω χέρι στη σχέση τους, κι ας λένε ό,τι θέλουν οι σεναριογράφοι).

    Για τον Pete: Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα "σπάσει", αλλά δεν θα ξεσπάσει στη γυναίκα του, όχι. Μέσα στη Sterling/Cooper θα βγάλει όλα τα απωθημένα (στην Peggy; Ξανά;) και περιμένω σαν τρελλός να γίνει αυτό. Γιατί μού μοιάζει καλός ηθοποιός (είχες τις ενστάσεις σου, θυμάμαι)...

    Για την Peggy: ΟΚ, τι στο διάολο συμβαίνει; Έχει κανένα backstory αυτό το κορίτσι; Θα μας το δείξουν ποτέ; Ξέρουμε μόνο ότι πήρε τον Pete σε μία ξεπέτα για την οποία δεν έγινε ξανά λόγος, παρά μόνο ένα "ήμουν λιώμα, δεν θα ξαναγίνει..." κι αηδίες. Χαρακτήρας σας είναι, και νομίζω ψιλοκεντρικός. Δείξτε μας κάτι παραπάνω!

    Για το Glenn (...or Glenda!): ROFLMAO! Η ατάκα ζούσε στο βάθος του μυαλού μου και μού θύμισες πόσον καιρό το Some like it hot μένει σκονισμένο στο ράφι... Θα επανορθώσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aυτό για το οποίο δεν είμαι σίγουρος, είναι αν η ταπείνωση του Roger πρέπει να ιδωθεί ως μια χιουμοριστική παρένθεση ή όπως λες, ως πάτημα για την πτώση του. Μου αρέσει πολύ ο χαρακτήρας, και είναι φανταστικός ο ηθοποιός (αν οι ψηφοφόροι των Έμμυ δεν είχαν την πάθηση του Guy Pearce από το "Memento", θα μιλάγαμε για βέβαια υποψηφιότητα Supporting Actor του χρόνου) αλλά τα στοιχεία είναι πολλά και μαζεμένα. Εκτός της άτυπης κόντρας του με τον Don, και οτι λόγω του Roger η εταιρεία μάλλον έχασε τη δουλειά με τον Nixon, και στα προσωπικά του κατά διαόλου πάνε όλα-- το άδειασμα που έφαγε από την Joan στην αρχή του επεισοδίου ήταν επικό.

    Ο Vincent Kartheiser που παίζει τον Pete μου άρεσε από την πρώτη στιγμή στη σειρά. Αν είχα εκφράσει κάποια αβεβαιότητα λογικά θα είχε να κάνει με τον προηγούμενο ρόλο του (μου έσπαγε τα νεύρα στο "Angel". Πιο εκνευριστικός και από τη Dawn! LOL). Και σίγουρα θα ήταν πριν το "δικό του" επεισόδιο στο "Mad Men", όπου ήταν θαυμάσιος.

    Η Peggy φοβάμαι οτι είναι το μόνο σημείο της σειράς που οι σεναριογράφοι έχουν αστοχήσει. (ενδέχεται να ανήκει και ο Salvatore σε αυτή την κατηγορία, αλλά δίνω benefit of a doubt μέχρι να δούμε το επεισόδιό του.) Αυτό δεν το λέω γιατί μετά από 7 επεισόδιο δεν γνωρίζουμε ποια είναι αυτή η κοπέλα, αλλά διότι σε αντίθεση με όλους τους άλλους χαρακτήρες, η Peggy ήταν τα μάτια μας στον πιλότο. Ήταν η κοπέλα στην πρώτη της μέρα στη δουλειά, ήταν τοπ παραδοσιακό μέσο εισαγωγής του θεατή στο show. Η Peggy δεν είχε ένα δικό της spotlight επεισόδιο όπως ο Pete, η Betty, η Joan, o Roger κτλ, αλλά φοβάμαι πως οι σεναριογράφοι θεωρούν πως μας την έχουν "παρουσιάσει" από τον πιλότο. Εύχομαι να διαψευστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή