Φοβάμαι πως για τις επόμενες 10 or so μέρες θα είμαι διαρκώς πνιγμένος (εξεταστική + Νύχτες Πρεμιέρας μαζί? Don't try this at home!) και κάποια post θα είναι κάπως συντομότερα από όσο θα ήθελα, όπως αυτό εδώ ας πούμε. Η εξερεύνηση των μητριαχρικών ενστίκτων της Betty ήταν συναρπαστική και θα προσφερόταν για ένα ωραιότατο και μακροσκελέστατο κειμενάκι, αλλά χρόνος δεν υπάρχει. Κάποια σύντομα σχόλια και spoilers για το επεισόδιο, μετά το άλμα.
Καταρχάς αυτό το τελευταίο πλάνο ήταν τόσο Sopranos που σχεδόν ούρλιαξα από τη χαρά μου. Μια ερώτηση όμως-- η Betty πράγματι πυροβολούσε (και απλά το μπάτζετ της σειράς δεν επέτρεψε να δούμε πουλιά να τρώνε σφαίρες) ή είχε πάρει κανά ψεύτικο οπλάκι προσπαθώντας να εδραιώσει τα όρια για τον γείτονά της αλλά δίχως τον κίνδυνο να κάνει όντως κακό? Γιατί αυτό θα ήταν τόσο passive-aggressive που νιώθω πως θέλω να κλάψω για την πάρτη της. Όχι πως δεν αρκεί η ευκολία με την οποία παραιτήθηκε από κάθε αξίωση καριέρας και επέστρεψε στον ρόλο της ως καλής μητέρας. Ακόμα και αυτό το ένα δάκρυ με το ζόρι κύλησε από το μαγουλό της. Wow.
Οι παράλληλοι ανάμεσα στην Betty και την Peggy (με λίγο από Joan) μπορεί τελικά και να είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του show, γιατί ουσιαστικά προσφέρουν μια χρονολόγηση του φεμινισμού εκείνη την εποχή. Δεν γνωρίζω ιδιαιτέρως πολλά για το θέμα, αλλά αν οι γυναίκες τότε ακόμα καθορίζονταν βάσει των σχέσεών τους με τους άντρες, η Betty είναι πρακτικά η μητέρα, αντιπροσωπεύοντας όλα όσα οι Dons της εποχής θέλουν να θυμούνται από το σπιτικό τους ή όσα εύχονται να είχαν. (της το λέει με περισσότερους από έναν τρόπους στο επεισόδιο, ένας εκ των οποίων επίπονα ευθύς.) Η Joan, πάλι, μέσα από την αντιπαράθεσή της με την Peggy για το ποια πιστεύει η καθεμιά πως οφείλει να είναι η θέση της γυναίκας, λέει πολλά για την εξέλιξη (γέννηση?) του φεμινισμού. Και οι δύο ενεργούν με καλοσύνη, απλώς βλέπουν τα πράγματα με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Περιμένω να εξερευνηθεί περισσότερο αυτή η πτυχή στα εναπομείναντα επεισόδια, ιδίως αν αποκαλυφθεί πως η Peggy είναι έγκυος, και μη μου πείτε οτι δε σας πέρασε από το μυαλό!
Θα προσπεράσω παντελώς οτιδήποτε είχε να κάνει άμεσα με τον Don και τους συναδέλφους του, καθώς περισσότερο τα πάντα εδώ συνέβαιναν ώστε να εξερευνηθούν οι γυναικείοι χαρακτήρες, και θα σχολιάσω μια στιγμή τον σκηνοθέτη αυτού του επεισοδίου-- ο Paul Feig, δημιουργός του Freaks & Geeks, δεν είμαι καθόλου σίγουρος για ποιον λόγο δεν στρώνεται να δημιουργήσει κανένα ακόμα αριστούργημα, αλλά ακόμα και όταν σκηνοθετεί επεισόδια σειρών άλλων ανθρώπων, η δουλειά του και οι επιλογές του με αφήνουν άναυδο. 30 Rock, Arrested Development, The Office, Weeds, και τώρα ακόνισε τα δόντια του και στο δράμα με το Mad Men, και εξαιρετικά αποτελέσματα. (και μόνο για αυτή την τελευταία σκηνή, δηλαδή!)
ΟΚ, είπα δυο σάλτσες, έκανα και το Paul Feig plug μου, επιστρέφω στις δουλειές τώρα. Αργκχ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου