Πολύ σύντομα spoilers μετά το άλμα για το midway επεισόδιο της 4ης σεζόν 'Doctor Who'.
Ωραίο μια-κι-έξω επεισοδιάκι, μάλλον πιο ενδιαφέρον από τα συνήθη επεισόδια εποχής της σειράς, των οποίων δεν είμαι φαν. Μέρος της διασκέδασής μου οφείλεται σίγουρα στο πόσα καλοκαίρια πέρασα ως πιτσιρίκι καταβροχθίζοντας Agatha Christie mysteries με τις δεκάδες, και μέρος οφείλεται και στην απολαυστική Fenella Woolgar στο ρόλο της μεγάλης συγγραφέα, που πρόσφατα είχε κλέψει την παράσταση από όλους τους υπόλοιπους β' ρόλους στο 'Jekyll' του Steven Moffat.
Το επεισόδιο ακολουθούσε πιστά όλα τα beats ενός τυπικού Christi-esque μυστηρίου, μόνο που δυστυχώς δεν υπήρχε σε 40 λεπτά αρκετός χρόνος για να αναπτυχθούν πλήρως όλοι οι ύποπτοι και τα πιθανά μοτίβα τους σε βαθμό που πραγματικά all bets να είναι off. Έτσι αποφάσισα κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του επεισοδίου οτι οι ένοχοι θα είναι αυτή με το περισσότερο airtime (η Lady Eddison) και αυτός με το λιγότερο (ο ιερέας/γιος), και βασικά έπεσα μέσα. Αν και πήγαν να μας παίξουν διπλή μπλόφα με την ψιλο-random ύπαρξη και αποκάλυψη της Unicorn.
Ευχάριστο 40λεπτο, και σίγουρα ένα που είναι πολύ πιθανό να θελήσω να ξαναδώ σε τυχαία στιγμή σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο ιστορικό επεισόδιο με προσωπικότητες της αγγλικής ιστορίας έχει κάνει η σειρά, αλλά για να είμαι ειλικρινής περισσότερο με ενθουσίασε το promo για το επόμενο επεισόδιο, παρά αυτό που μόλις είχα παρακολουθήσει.
Σκιές. Steven Moffat. 2-parter. Be still my heart!
(Και κάνε και υπομονή επίσης, γιατί λόγω Eurovision την άλλη βδομάδα δεν έχει γλυκό.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου