'Survivor': D-U-M-B, Dumb

Spoilers μετά το άλμα για ένα ακόμα σερί απίστευτα διασκεδαστικό 'Survivor'.

Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με το σύμπαν όταν ένα 'Survivor' είναι αστειότερο από '30 Rock' και 'Office' μαζί. Αλλά η ανθρώπινη ηλιθιότητα είναι αήτηττη ακόμα και όταν διαγωνίζεται για το στέμμα της καλύτερης κωμωδίας. Απόψε, κατά τη διάρκεια του tribal council, και αφού είχα περάσει πρακτικά όλο το επεισόδιο φωνάζοντας στην οθόνη μου ("Δεν υπάρχει αυτό που βλέπω!" ήταν η συχνότερη ατάκα), ήρθε σε κορύφωση το φεστιβάλ ηλιθιότητας του Erik που ψηνόταν σε ολόκληρο το 40λεπτο, και μαζί το μεγαλύτερο και υστερικότερο σετ γέλιων που έχω ρίξει με οτιδήποτε this side of 'Arrested Development'.

Με τις γυναίκες να τον έχουν τυλίξει και να τον κάνουν Ο,ΤΙ θέλουν, ο Erik παρέδωσε την ασυλία του στην Natalie χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, ανοίγοντας τον δρόμο σε μια τελική τετράδα όχι μόνο 100% θηλυκή αλλά, πολύ σημαντικότερα, απαρτιζόμενη αποκλειστικά από άτομα που α) έχουν παίξει το παιχνίδι και δεν έχουν κάτσει να σκιάζονται κρυμμένες πίσω από τη δύναμη κάποιου ισχυρότερου παίχτη και β) δεν είναι ολοκληρωτικά και hopelessly ηλίθιες. Απλά αναρωτιέμαι. Αν η Cirie γύρναγε κι έλεγε στον Erik, ας πούμε "Μπορείς να κρατήσεις την ανάσα σου μέχρι να πνιγείς;", εκείνος θα κράταγε την ανάσα του μέχρι ναπνιγόταν;! Ευτυχώς αυτό δεν είναι φυσικώς δυνατόν (ο τρόπος της φύσης να προστατεύει τους θανάσιμα ηλίθιους συνανθρώπους μας) αλλά στο 'Survivor' τέτοιες δικλείδες ασφαλείας δεν υπάρχουν, κι έτσι αν ο ηλίθιος θέλει να πνιγεί, θα πνιγεί. Κι ας γελάνε εκείνη την ώρα στην ακτή όλοι μαζί του, νικητές και ηττημένοι, γλυκαμένοι και πικραμένοι.

Η Eliza είχε όπως πάντα τέρμα ανοιχτό στόμα και γουρλωμένα μάτια, ο Ozzy (ντυμένος με ένα πόντσο που θα ντρόπιαζε ακόμα και την Betty Suarez) έκανε eye-rolling to end all eye-rollings, o James πανηγύριζε γιατί επιτέλους έχασε κι επισήμως τον Τίτλο, η Amanda έλαμπε, η Cirie γέλαγε μοχθηρά σαν τον σατανά που απολαμβάνει την κυριαρχία του επί Γης, η Parvatti άστραφτε ένα κατάλευκο χαμόγελο προς όποιον κοίταγε, και η Natalie δε μπορούσε να πιστέψει την τύχη της. Ιστορικές στιγμές.

Τώρα, όπως είπα η τελική τετράδα μου μοιάζει απόλυτα ικανοποιητική, και αυτό είναι κάτι που δεν περίμενα ποτέ οτι θα συνέβαινε όταν οι καλοί παίχτες έπεφταν σαν τις μύγες στο πρώτο μισό του κύκλου. Όταν η αγαπημένη μου τριάδα των Fairplay, Yau-Man και Penner αποτελούσε ήδη παρελθόν, αν κάποιος μου έλεγε οτι στον τελικό θα αναμετρηθούν Cirie, Amanda και Parvati, και όλες θα έχουν πολύ μεγάλες πιθανότητας να κερδίσουν (και δικαίως!) μάλλον θα σταμάταγα να παρακολουθώ το show από τα νεύρα μου.

Όμως η Amanda έλαμψε τη στιγμή που πίστευα οτι θα κατέρρεε μετά την αποχώρηση του Ozzy, η Natalie ήρθε από το πουθενά για να δώσει θέληση και ενθουσιασμό και ιδέες και πάθος και bitchness, η Parvati άλλαξε το παιχνίδι με την εξουδετέρωση του Ozzy, και από τότε έχει βρεθεί στο επίκεντρο κάθε νικητήριας, game-changing κίνησης, και η Cirie...

H Cirie, μπορεί και να είναι η κορυφαία παίκτρια στην ιστορία του παιχνιδιού. Σύμφωνοι, δεν είχε παρά να εξουδετερώνει ηλιθίους, αλλά όπως κι αν το κάνεις, βρίσκεται σιωπηλά πίσω από κίνηση μετά από κίνηση μετά από κίνηση, κι ακόμα κι όταν είναι σχετικά στην απέξω (Amanda και Hidden Immunity) φροντίζει να μπει τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο που να βρεθεί σε θέση ισχύος ό,τι κι αν συμβεί στη συνέχεια. Και ανέφερα το πόσο σιωπηλά το έχει κάνει αυτό; Κατάφερε να φέρει όλο το παιχνίδι στα μέτρα της χωρίς να δημιουργήσει την παραμικρή έχθρα στο Συμβούλιο. The game is hers to lose.

M'αυτά και μ'αυτά φτάσαμε στο φινάλε, αυτή την Κυριακή υπενθυμίζω, κι όχι την άλλη Πέμπτη ως συνήθως. Μετά από μια σεζόν τόσο τέλεια και αστεία και σοκαριστική και αγωνιώδη, ομολογώ οτι δεν τολμώ να μπω στη διαδικασία πρόβλεψης για το φινάλε. Αλλά ξέρω οτι θα είναι απολαυστικό.