Μετά το άλμα, spoilers για το τέλος μιας εποχής.
Ήταν... περίεργο. Από τη μία υπήρχαν πολλά γνωστά προβλήματα της γραφής του Davies που ώρες-ώρες γράφει τόσο βαριεστημένα που κάνει τον Tim Kring να μοιάζει με τον Joss Whedon. Αλλά από την άλλη, μπήκαμε όλοι σε αυτό το φινάλε με προσδοκίες στο θεό (κι ας ξέραμε οτι δεν έπρεπε), με άπειρες θεωρίες για τα πάντα, με ενθουσιασμό απλησίαστο στο παρελθόν, και το γεγονός οτι προσωπικά έμεινα ευχαριστημένος όταν έπεσε η αυλαία είναι μια νίκη τεράστια για τον απερχόμενο showrunner.
Πολύ απλά, συνέβαιναν πάρα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα σε αυτή τη μία για να προλάβω να σταθώ στα κατά τόπους σημεία που απογοητεύτηκα, και η γενική κατεύθυνση της σεζόν εν τέλει νομίζω με ικανοποιεί. Η άποψη στη γραφή του Davies να στήνει τις σεζόν πάνω στο συναισθηματικό ταξίδι των companions έχει και τα στραβά της (θα επανέλθω), αλλά αν μη τι άλλο δίνει δραματουργικά ολοκληρωμένες ιστορίες και κάποιες φορές κρύβει από πίσω κάποια ιδιαιτέρως δυνατά και τραγικά statements. Όπως πίσω στη σεζόν 2, όταν η ευκολία στη λύση υπερκαλύφθηκε από το πολύ ενδιαφέρον ταξίδι της Rose η οποία ταξίδεψε στο τέλος του σύμπαντος για να μπορέσει να βρεθεί με την διαλυμένη της οικογένεια, κάτι παρόμοιο συνέβη κι εδώ με τη Donna.
O Steven Moffat έχει στο παρελθόν χαρακτηρίσει τη Rose και τη Martha 'superheroes' στην ουσία τους. Γιατί αν και οι δυο τους προέρχονται από διαφορετικά backgrounds, εν τέλει αυτό που παρακολουθούσαμε ήταν η πορεία τους προς ένα σπουδαιότερο πεπρωμένο που περίμενε και τις δύο, εμφανέστατα φτιαγμένες όπως ήταν για σπουδαιότερα πράγματα. Έζησαν με τον Doctor, πήραν λίγη από τη λάμψη του, και έγιναν και οι δυο τους στρατιώτες. Υπερήρωες.
Η Donna δεν ήταν ποτέ έτσι, και αυτό ήταν εξαρχής το point της. Δεν γούσταρε τον Doctor όχι επειδή έτυχε να έρθει στη σειρά μετά από δύο συναπτά love stories, αλλά δεν τον γούσταρε γιατί ως ύπαρξη ήταν εντελώς ασύμβατος με αυτήν. Η Martha και η Rose μπορούσαν να τον αγγίξουν χωρίς να καούν, η Donna ήταν απλά μια temp (σύμφωνα με τα δικά της λόγια) που ποτέ δεν θέλησε ή αντιλήφθηκε οτι υπάρχει κάτι Σημαντικότερο. Το concept του Doctor είναι τόσο υπερβολικά έξω από τα όριά της, και μαζί και όλα ο κόσμος έχει να της δώσει, που εντελώς ταιριαστά και συμβολικά, όταν τόλμησε να ανοίξει το μυαλό της σε αυτά, τσουρουφλίστηκε.
Όσο και αν η πρώτη μου αντίδραση μετά το μελαγχολικό τελευταίο πλάνο της σεζόν ήταν 'γιατί τόσο σκληρός με τον ήρωά του;', ισχύει η διαπίστωση οτι μια ύπαρξη τόσο ισχυρή και σπουδαία δε θα μπορούσε παρά εν τέλει να ζει μόνη, καθώς όσοι πιάστηκαν στην τροχιά του απομακρύνονται είτε καμμένοι είτε απλώς τσουρουφλισμένοι. (και σοφότεροι) Αυτή η ιδιόμορφη ερμηνεία του 'everlasting death for the most faithful companion', μια κατάληξη απόλυτα συνεπή και retrospectively αναπόφευκτη, σώζει μια σεζόν εντυπωσιακά άνιση, και ένα φινάλε που κατά κύριο λόγο έπεσε στις παγίδες που ο ίδιος ο συγγραφέας του είχε στήσει την προηγούμενη βδομάδα.
Όσο λοιπόν και αν το 'Journey's End' απέφυγε το μισητό reset button που όλοι τρέμαμε, και όσο και αν ήταν σκάλες ανώτερο από το περσινό μίασμα φινάλε, εξακολουθεί να φέρει μπόλικα από τα signature προβλήματα της γραφής του Davies, και γενικά να απογοητεύει σε σημεία που η ίδια η σειρά είχε ατυχώς κάνει overhype από μόνη της.
Το ψεύτικο regenaration. Ακόμα και για μένα που η ιστορία μου με τη σειρά ξεκινά με τον Christopher Eccleston, το regeneration είναι ένα υπερβολικά iconic concept για να εκφυλιστεί απλώς σε ένα ratings boost. Το προηγούμενο επεισόδιο θα μπορούσε να έχει τελειώσει με χίλιους δυο τρόπους χωρίς να φέρει την αναγέννηση στο παιχνίδι, αλλά το έκανε για να διογκώσει τη συζήτηση, και ξεγλίστρησε με τον πιο προβλέψιμο και φτηνό τρόπο.
Μιλώντας για το χέρι, το οποίο ξαφνικάαπέκτησε μάλλον μαγικές ιδιότητες, τι σταματάει τώρα τον Doctor από το να δημιουργήσει μια νέα φυλή Time Lords ή απλώς από τον να εξαπατήσει οριστικά και αμετάκλητα τον θάνατο; Ας κόψει εκεί μερικά μέλη του να υπάρχουν καβάτζα, και όποτε πάει να πεθάνει θα αναγεννιέται στον εαυτό του, και ίσως δημιουργήσει και 5-6 κλώνους του για να έχει να παίζει. (Και να εξιτάρει και τη φαντασία του Captain Jack. Heh.)
Το καλό από όλη αυτή την ιστορία με τον 'three-fold man' ήταν οτι επιτέλους πήρε το οριστικό της κλείσιμο και η Rose την οποία μπορούμε τώρα να μην ξαναδούμε ποτέ, ευχαριστώ πολύ. Δηλαδή όλα ωραία και καλά με την επιστροφή της, αλλά όπως και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες, ήταν απλά εκεί. Όλες αυτές οι φανφάρες για τιςπαράλληλες πραγματικότητες που καταρρέουν ήταν απλά κωδική ονομασία για το οτι η Rose, o Mickey και η Jackie επέστρεψαν για 2 επεισόδια; Που είναι όλο το παράλληλο Torchwood; Κανάς στρατός, κάτι;
Τα ίδια και για τα υπόλοιπα 'Children of Time'. Όλοι τους είχαν το ασήμαντο plot thread τους διάρκεια 2 λεπτών, και στο τέλος όλοι τους απλώς... τηλεμεταφέρθηκαν από τους Daleks στο μπουντρούμι του Davros για να στέκονται εκεί χωρίς κανείς τους να κάνει τίποτα όσο η Donna έπαιζε με τους μοχλούς.
Το οποίο, επίσης, ΓΚΡΡΡ. Όπως είπα και παραπάνω εκτιμώ και χαίρομαι αφάνταστα το ρόλο και τη θέση της Donna σε όλη αυτή την ιστορία. Έπρεπε να είναι αυτή που θα έσωζε το σύμπαν, και έπρεπε να μην μπορέσει να το αντέξει, και όλο το σύμπαν να την ξέρει για πάντα και να γράφει τραγούδια γι'αυτήν και αυτή να μην το ξέρει κτλ κτλ, όλα αυτά είναι φανταστικά και δείχνουν μια εξαιρετική αίσθηση δραματουργίας από μέρους του Davies, ΑΛΛΑ! Τι ήταν αυτό το πράγμα εκεί με τους διακόπτες; Σοβαρά τώρα, πάτησε εκεί 3 κουμπιά και τα Daleks έκαναν σβούρες και ο Davros έμεινε από μπαταρία και μετά όλα τα Daleks καταστράφηκαν; (με μια ελπίδα ζούμε, οτι καταστράφηκαν οριστικά.)
Oυφ.
Τελοσπάντων, καθώς αποχαιρετάμε τις μικρές αλατιέρες ('Exterminieren!' LOL!) αξίζει να δώσουμε τιμητικό χαιρετισμό στον Dalek Caan, τον ήρωα που τα είχε σχεδιάσει όλα εξαρχής. Tώρα είναι κρίμα δηλαδή που συνέβη αυτό γιατί ξαφνικά πρέπει να μας νοιάζει περισσότερο το έκτρωμα το 'Daleks in Manhattan' αλλά από την άλλη μου αρέσει που ο Davies έπιασε διάσπαρτα στοιχεία και τα ένωσε με τόσο σωστό τρόπο. Έτσι, αυτό το απελπισμένο από την ίδια του την ύπαρξη ον, ο Dalek Caan, ήταν εκείνος που σχεδίασε την οριστική εξάλειψη του είδους του, αποκόβοντας ολόκληρη την αυτοκρατορία των Daleks από το time lock και αφήνοντάς τους να καταστραφούν οριστικά μέσα στα πλαίσια του 'κανονικού' timestream. Ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο κατάλαβα. (Αν και δεν ήταν σαφές πώς ακριβώς έφερε τον Doctor και την Donna κοντά, αλλά δε βαριέσαι τώρα. Τουλάχιστον εδώ δεν είχαμε μαγικούς διακόπτες.)
Μπόνους πόντοι από όλο αυτό το μπλεγμένο στόρι δίνονται γιατί τώρα έχουμε legitimate τρόπο να περιμένουμε να ξεκλειδωθεί και ο Gallifrey, που όπως και ο Davros πριν την επέμβαση του Caan έτσι και αυτός υπάρχει κάπου στην ύπαρξη, απλά πολύ δύσκολα προσβάσιμος. Και μαζί του φυσικά και οι Time Lords. Αναρωτιέμαι αν ο Davies σκοπεύει να αγγίξει κάτι από όλα αυτά σε κάποιο από τα Specials του 2009, ή αν θα περάσουν όλα ε σαχλαμάρες τύπου 'The Christmas Invasion'.
Βέβαια μια απορία που την έχω σχετικά με όλο αυτό το χρονοκλείδωμα, είναι το αν τώρα που ο Caan απελευθέρωσε τον Davros με στόχο να τον εξολοθρεύσει ολοκληρωτικά, έκανε ίσως ευκολότερη την διαρκή του αναγέννηση. Θέλω να πω, τον έβγαλε μέσα από το κλείδωμα για να τον ξεπαστρέψει, φαντάζομαι επειδή κλειδωμένος ή μη, υπήρχε κι αυτό από μόνο του ήταν επικίνδυνο. Όμως το να υπάρχει έστω κλειδωμένος, δεν είναι καλύτερο από το να υπάρχει στο 'ελεύθερο' timeline; Δεν είναι ευκολότερο να τον σώσει και τώρα κάποιος;
Ξανά-ουφ.
Ελπίζω απλά αυτό να ήταν το οριστικό τέλος της αυτοκρατορίας, που έφυγε με ένα σχέδιο τόσο arch που δεν είναι δυνατόν ποτέ να ξεπεραστεί. Δηλαδή ωραία, επιστρέφεις. Τι άλλο έχει να κάνεις πλέον, ως Dalek, καταλαβαίνετε;
All in all, όχι απογοητευτικό φινάλε, και με αυτό εγώ ψιλο-συμβιβάζομαι. Ειδικά από τη στιγμή που οδήγησε σε πλήρη κύκλο κάποιες από τις θεματικές του Davies από την αρχή της σειράς και κορυφώθηκε με αυτό το μοναχικό πλάνο του Doctor μέσα στο TARDIS, χωρίς clifhanger, χωρίς τίποτα. Απλά.
Next: Τώρα τι γίνεται; Μοιάζει εντελώς αντικλιμακτικό το να πρέπει ο Davies να βγάλει 4 stand-alone ιστοριούλες τώρα που ολοκλήρωσε με τέτοιο επικό τρόπο ένα run 4 χρόνων, και μετά να παραδόσει τα ηνία. Και η αρχή θα γίνει τα Χριστούγεννα με κάτι που στα γρήγορα όπως πέρασε, μου φάνηκε σαν την επιστροφή των Cybermen σε βουβή ταινία. Λοιπόν, για να ετοιμάζεται ο Moffat σιγά-σιγά.
To provlima tou Davis (ena apo, estw) einai oti se faseis skeftetai polu paidika. Kai den eimai sigouros an einai diko tou ellatwma i mia epivoli tis 'family frendly' pleuras tis seiras alla exei fanei toso sto persino "Clap your hands and say I believe' oso kai sto 'everybody call the doctor', 'Donna kanei svoures ta daleks' kai 'as rumoulkisoume tin gi pisw' fetos.
ΑπάντησηΔιαγραφήKai kata pasa pithanotita ftaiei autos. Kai o Moffat exei ta "everybody lives" tou alla den ta kanei na fainontai toso cheesy.
Tha diafwnisw mazi sou ston psilo-symbibasmo.
ΑπάντησηΔιαγραφήKlassiko episodeio Davies itane, dld sketi apogohteysi. To pio enoxlitiko, gia mena, htan pantws ta countdowns (metrisa 3). Pws mporeis na perimeneis kati a3iologo apo enan show runner pou anaparagei xwris kamia ntropi ola ta cliche tou eidous? Yparxei kaneis pou na ton pairnei sta sovara?
Episis, den sxoliases to gegonos oti vrethike me ti Rose gia 2h fora stin idia paralia, kai feygei legontas tin idia panw-katw ataka "den mporoume na 3anavrethoume POTE". Afou tin teleytaia fora den isxye, giati na isxyei twra? Gia poso xazous mas pernaei telika o RTD?
2 Doctores? Kai kaneis den enoxleitai apo tin idea? Kai o deyteros menei me ti Rose gia na exoume kai tin pita olokliri kai to skylo xortato? Ti eimaste 5xrona? Exw ante3ei na dw polla episodeia RTD (an kai merika ta paratisa kai ta 3anaepiasa polles fores mexri na ta teleiwsw), alla kapou les "ti diaolo? pws perimenei na ta katevasoume ayta amasita?"
Klassikos RTD, respect gia panta pou 3anaefere ton doctor stis othones mas, alla kako, kako, kako finale 3ana.
Asxeto: Exei dokimasei kaneis an doulevei to bbci stin ellada? (site tou bbc pou deixnei se epanalipsi ta episodeia tis proigoumenis bdomadas)
Το πιο ενοχλητικό με το φινάλε (ακόμη πιο ενοχλητικό και από τα plot holes και τον Doctor MkII, ακόμη πιο γελοίο κι από την ρυμούλκηση της Γης,δλδ έλεος!) ήταν η ακύρωση του "ταξιδιού" της Donna - μετά τη διαγραφή των αναμνήσεων της η Donna έκανε όλο αυτό το "ταξίδι" κατά τη διάρκεια του οποίου απλά... κοιμόταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη μια πολύ τολμηρή κίνηση εκ μέρους του RTD για μια κατά βάση παιδική σειρά αλλά από την άλλη όλο αυτό μας λέει πάλι τι; Ότι ο κεντρικός χαρακτήρας της σειράς είναι ένας μοναχικός, θυμωμένος θεός... (Σύσσωμη η παγκόσμια goth κοινότητα χασμουριέται) H λύσσα του RTD να βγάζει συναισθηματισμούς και κορόνες αυτολύπησης από τα πάντα σε κάθε του φινάλε (εκτός ίσως από εκείνο της πρώτης σεζόν) έχει καταντήσει ψυχαναγκαστική, βαρετή και προβλέψιμη. Κρίμα πάντως: η Tate ήταν για μένα μεγάλη αποκάλυψη σε αυτό το ρόλο (από τη Lauren Cooper και τη Geordie Georgie σε αυτό: καταπληκτικό!) και αν δεν ήταν εκείνη στο συγκεκριμένο ρόλο πολύ πιθανόν το φινάλε που είδαμε να ήταν ακόμη χειρότερο.
(@mo5hp3t3r: To BBCiplayer το έχω δοκιμάσει αλλά πρέπει να βρίσκεις συνέχεια διευθύνσεις server στην αγγλία - αν πάντως σου δουλέψει είναι φανταστικό!)
Χμ, ίσως η άπλετη κατανάλωση μπύρας κατά τη διάρκεια της προβολής να έχει να κάνει με το οτι ήμουν κάπως πιο ελαστικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήthan: Aw, εγώ βρήκα γλυκιά της ρυμούλκηση της Γης! (LOL)
mo5hp3t3r: Συμφωνώ με όλα σου τα προβλήματα με το επεισόδιο (ΝΑΙ! Τα countdowns!! Will they ever cease;!;) με ίιισως μια μικρούλα ανοχή στο θέμα του δεύτερου Doctor που όσο κι αν ήταν εντελώς κατασκευασμένο και βολικό και τεμπέλικο, δίνει μια ενδιαφέρουσα νότα στο πώς η Rose φεύγει για να ζήσει με τον Doctor όπως ήταν εκείνος όταν τον πρωτογνώρισε. Φυσικά όλα αυτά στη θεωρία, καθώς στην πράξη αυτή η ιδέα παρουσιάστηκε εντελώς βιαστικά και άτσαλα, όπως και γενικότερα το όλο δίλημμα του 'να φύγω με αυτόν ή όχι; Είναι ο Doctor που γνώρισα;' κτλ. Δεν μου άρεσε ακριβώς όλο αυτό, απλά κάπου εκεί μέσα υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιδέα.
polleslexeis: Το ταξίδι της Donna δε θα έλεγα οτι ακυρώνεται, καθώς τόσο σε επίπεδο ιστορίας είχε και θα έχει για πάντα impact στη σειρά, όσο και σε επίπεδο subtext θα εξακολουθεί να σημαίνει ο,τι θα σήμαινε αν πχ η Donna είχε απλώς θυσιαστεί για να σώσει τον κόσμο.
Φυσικά συμφωνώ απόλυτα οτι η Tate ήταν ένας μικρός θρίαμβος στο ρόλο, αφάνταστα καλύτερη από όσο θα τολμούσα ποτέ να περιμένω. Kι επίσης good call για αυτή τη διαρκή θέληση του Davies να πνίγει κάθε του ιστορία κάτω από ένα μανδύα σοβαροφάνειας ακόμα και όταν δεν λέει κάτι που δεν έχει ξαναπεί 100 φορές. Δηλαδή ναι, μου άρεσε η τελευταία σκηνή, αλλά θα μου άρεσε πολύ περισσότερο αν σχεδόν σε ΚΑΘΕ επεισόδιο αυτής της σεζόν δεν γινόταν το ίδιο μα το ίδιο point ξανά και ξανά.
Isws an eixe ta kotsia na skotwsei enan xaraktira (akoma kai tin Donna) na anevaine ligo stin ypolipsi mou o RTD. Tha symfwnisw me ton PL oti ti diegrapse ligo ti Donna san xaraktira ayto to telos.
ΑπάντησηΔιαγραφήH Rose zei happily ever after me ton Doctor, h Martha feygei apo epilogi tis kai kanei ayto pou goustarei kai mono i kaimeni i Donna den teleiwnei me a3ioprepeia ti season tis. Ti ithele i kakomoira? Na synexisei ta ta3idia tis me ton Doctor, alla oxi! De ftanei pou den mporei na tin parei mazi tou, tis diagrafei kai tis pio simantikes mnimes pou tha mporouse na exei. Pio a3ioprepes tha itan na pethanei....
Kai Btw prepei na pethanei mia companion estw stin epomeni season. To 3erw oti kati tetoio mporei na travmatisei mia paidiki psyxi anepanorthwta (ti diki mou isws :p), alla tosos kosmos exei pethanei sti seira. Krimas giati i Donna itan idaniki periptwsi gi ayto.
@pl: Agglia menw kai to xrisimopoiw poly to bbci (eidika gia ton doctor pou de me volevei i wra provolis tou, savato apogeyma). Apla rwtaga apo periergia giati ithela na to proteinw. Thanx for the info, den i3era oti paizei kompina.
Δηλαδή μόνο εγώ το βρήκα θεϊκή επεισοδιάρα ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν έτοιμος να γράψω ένα κάρο διθυράμβους , να το συγκρίνω με Galactica , αλλά τώρα με όλο αυτό το ψιλό-θαψιμοτέϊσον ψάρωσα
Πίσω στο καβούκι μου
Αν και δεν είμαι fun του doctor λέω να προσθέσω στη συζήτηση ένα από τα καλύτερα για μένα review του finale. Αντιγράφω από τον Observer αυτής της Κυριακής:
ΑπάντησηΔιαγραφήReview: 'Now that Davros is dead, I'm happy'
'A lot of people were looking forward to this. In my school one of my friends said it would be absolutely immense. And he was right. But why are Daleks so evil? They almost destroyed the whole universe. I really don't like Davros because he is very selfish. He is trying to take over the universe and that can't be right. Everyone should keep to themselves, that includes the Daleks. Now that Davros is pretty much dead, I am happy.
'There wasn't a boring moment in the episode. It looked exciting from the beginning. At times there was too much happening at once. I thought the Doctor would come back to become his old form, as the tenth doctor, but I didn't think there would be two of him at once. It was quite strange that Donna became a Time Lord too. She's usually daft. But then I suppose she was daft again at the end. I thought it was quite frightening because it looked like it would be the end of the universe.'
Review by Rufus Punt, aged 9
prepei na pethanei mia companion estw stin epomeni season
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά δεν είμαι υπέρ των θανάτων απλά για να υπάρχει κάποιος θάνατος, αλλά κοιτώντας το δραματουργικά ουσιαστικά ο Davies έχει σκοτώσει 2 από τις 3 companions απλώς χωρίς να τις σκοτώσει actually. Δηλαδή αν εκεί το πας ρε άνθρωπε, σκότωσέ τη να τελειώνουμε!
Υπάρχει αυτή η παρανόηση οτι μια 'παιδική ψυχή' δε μπορεί να αντέξει τον θάνατο στο entertainment του, αλλά την δίχως προηγούμενο σφαγή του 'Harry Potter' saga μια χαρά την άντεξαν όλα τους. Κοινώς, συμφωνώ μαζί σου. Κάποια στιγμή, κι ας είναι μόνο μία φορά, κάποια companion, κάπως, κάπου, πρέπει να πεθάνει.
azrael, βγες από το καβούκι σου γρήγορα! Αν εγώ ήμουν μετριοπαθώς θετικός και οι περισσότεροι βιαίως αρνητικοί, πρέπει να υπάρχει κάτι από την άλλη για αντιστάθμισμα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ανώνυμος: To review του 9χρονου Rufus ήταν ΤΕΛΕΙΟ. (LOL)