'Mad Men': For Those Who Think Young

15 μήνες μετά.



“Come on, let's twist again, like we did last summer,” τραγουδάει o Ernest Evans καθώς η 2η σεζόν ανοίγει 15 μήνες μετά τα γεγονότα της προηγούμενης. Η Peggy βλέπει πλέον τον εαυτό της ισότιμο συνεργάτη των αγοριών (το συναίσθημα δεν είναι αμοιβαίο) έχοντας προφανώς αδειάσει το μωρό της σε κάποιο μέρος που θα μάθουμε κατά τη διάρκεια των επόμενων επεισοδίων. Τα αστεία εις βάρος της δεν έχουν απαραιτήτως αραιώσει, απλώς ο Weiner ξέρει πλέον πώς να τα τοποθετεί με λεπτότερο τρόπο στο σενάριό του. Ή απλά μπορεί η πραγματικότητα της συνεργασίας τους με την Peggy για σχεδόν ένα χρόνο, να υποχρέωσε τα αγόρια να χαλαρώσουν τα σεξιστικά αστειάκια και να διατηρήσουν απλώς τα -ενδεχομένως ασυναίσθητα- μειωτικά σχόλια, τα οποία εκείνη όμως αγνοεί επιδεικτικά.

Η Joan, στους ήχους του 'Let's Twist Again', σφίγει το έτσι κι αλλιώς κολασμένα ασφυκτικό φόρεμά της ενόψει της συνάντησής της με τον πιθανό μελλοντικό πλούσιο άντρα-θήραμά της. Και στο γραφείο, η συμπεριφορά της επιβεβαιώνει τη διαφορετική της κατεύθυνση από εκείνη της Peggy, καθώς παρατάει το Xerox μπροστά στο γραφείο της, σαν εκδίκηση για τον τρόπο με τον οποίο μίλησε στην άτυχη copyrighter που βρέθηκε μπροστά της. Κάθε λέξη και συμπεριφορά της Joan σε όλο αυτό το περιστατικό, υπογραμμίζει την ανάγκη της για διατήρηση αυτού που η ίδια θεωρεί σωστή γυναικεία συμπεριφορά. Ψέγει τη μικρή επειδή έκλαιγε δημόσια (δεν είναι proper), αλλά εκδικείται την Peggy επειδή της φώναξε. (είναι οριακά 'αντρικό'.)

Σπάνια μια σειρά έχει καταφέρει να πει τόσα πολλά ενώ στην οθόνη συμβαίνουν τόσα λίγα.


“You know, there's other ways to think of things than the way you think of them,” λέει ο Duck στον Don σε κάποιο σημείο της πρεμιέρας της 2ης σεζόν του 'Mad Men', με όλη τη σοφία και την προοπτική που έχει αποκτήσει κάποιος που έχει φάει τα μούτρα του, που από ψηλά έχει πέσει στο μηδέν και έχει στη νέα του ανοδική διαδρομή έχει αντικρύσει όλα όσα θεωρούσε κατώτερα από αυτόν. Ο Duck είναι, ταιριαστά, ο μοναδικός από τους παλιάς γενιάς διαφημιστές που κοιτάει στο μέλλον και βλέπει εκεί και οτιδήποτε άλλο εκτός από μισητούς baby boomers που απέκτησαν την περιουσία του μπαμπά τους, άποψη που θυμόμαστε πολύ καλά οτι ενστερνίζονται όλοι οι υπόλοιποι μη-Pete Campbell συνεργάτες του Don, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου.

Το χάσμα των γενεών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που έμελλε να αλλάξει για πάντα το πρόσωπο της δυτικής κοινωνίας ήταν εκεί σαν προβληματισμός σε όλη την πρώτη σεζόν, και ξεκάθαρα θα συνεχίσει να απασχολεί τον Weiner και την ομάδα του. Ο Don συνεχίζει προτιμά τον συναισθηματισμό από, για παράδειγμα, το χιούμορ όταν θέλει να προωθήσει ένα προϊόν, κάτι απόλυτα συνεπές με τον χαρακτήρα του. Αυτό όμως που έχει αρχίσει να αλλάζει είναι οι μικρές νότες self-awareness που έρχονται μαζί με τα γηρατειά. (Όχι οτι είναι γέρος. Αλλά στα 40+ που είναι, αν δεν απατώμαι, η πραγματική ηλικία του Dick Whitman, έχει αρχίσει να αισθάνεται σαν ένας τέτοιος στην Αμερική του JFK.)


“Now I am quietly waiting for the catastrophe of my personality to seem beautiful again. And interesting, and modern.” Mια επίσκεψη στον γιατρό στην αρχή του επεισοδίου προσφέρει όχι μόνο ένα subtle recap για το πού βρίσκεται ο χαρακτήρας του από τότε που τον αφήσαμε, αλλά και ένα ταρακούνημα για τον ίδιο. Είναι αυτός ο λόγος που δέχεται τη συμβουλή του Duck και κοιτάει να προσλάβει το νεαρό ζευγάρι διαφημιστών; (Οι οποίοι, να υπογραμμίσουμε, έρχονται με χωρισμένα τα καθήκοντά τους, σε μια ένδειξη μεγαλύτερης εξειδίκευσης της επερχόμενης νέας εποχής.) Είναι αυτός ο λόγος που δοκιμάζει να διαβάσει το 'Meditations in an Emergency' του μποέμ τυπάκου στο μπαρ, μια ποίηση που δυο χρόνια πριν δε θα επέτρεπε ποτέ στον εαυτό του να κοιτάξει; (Kαι ποια ακριβώς του θύμισε αυτή η αναγνωστική εμπειρία; Τη Rachel; Ή μήπως τη Midge και το εξίσου μποέμ περιβάλλον της, που τόσο βάναυσα τον είχε απορρίψει;)

H απάντηση στο τι είναι αυτό που τον έκανε να κοιτάζει διαφορετικά το παρελθόν του (και, αναγκαστικά, και το μέλλον του) ίσως να κρύβεται στη συνεχιζόμενα άδεια οικογενειακή ζωή του. Η Betty ξέραμε ήδη οτι δεν έχει πάνω της ούτε ίχνος self-awareness, όντας πρακτικά παιδί ακόμα, αλλά ο Don για πόσο θα ξεγελάει τον εαυτό του; Όταν η θέα της θεάς January Jones σε ένδυση αρκούντως κολαστική για τα δεδομένα της εποχής δεν αρκεί για να τον κάνει να πει κούκου, τότε είναι ξεκάθαρο οτι ο φίλος μας ο Don Draper εξακολουθεί να νιώθει κούφιος. Με το μεγάλο του μυστικό συναντήθηκε, αλλά υπάρχουν πράγματα που συνεχίζουν να τον κατατρώνε.


“It's so important the setting in which the presidency is presented to the world.” Tα σχεδόν μποτοξαρισμένα (λόγω της προσοχής με την οποία αρθρώνονται) λόγια της Jackie Kennedy κατά τη διάρκεια ενός τουρ του Λευκού Οίκου το οποίο παρακολουθούν οι χαρακτήρες της σειράς σε ένα εξαιρετικό mid-episode montage που μας δίνει μικρές πληροφορίες για το πού βρίσκονται πλέον όλοι τους.

Ο Salvatore δαιτηρεί κάποιου είδους σχέση με θηλυκό που δεν ξέρουμε καταπιέζοντας φυσικά ένα κομμάτι του εαυτού του, του οποίου την ύπαρξη είχε μόλις αρχίσει να αναγνωρίζει. Ο Don αδιαφορεί όσο η αμέριστη προσοχή της Betty αφιερώνεται στη διακόσμηση του Λευκού Οίκου. Η Joan μένει παγερά αδιάφορη απέναντι στο σεξ με τον μάλλον ευκατάστατο υποψήφιο μηνστήρα της, κι αντ'αυτού προτιμά να εστιάσει στο στυλ της Jackie. Και την ίδια ώρα ο Pete Campbell, αυτό το μικρό καθαρματάκι που η σειρά έχει τόσο συνεπώς παραλληλίσει με τον ίδιο τον Kennedy, τα έχει όλα γραμμένα και παρακολουθεί κάποια αγνώστου ταυτότητας και προέλευσης science fiction περιπέτεια.

Ο τόνος για τη σεζόν έχει τεθεί. To be continued.


~Υστερόγραφα.

1. Hey, η Anne Dudek! Χαρήκαμε με το 'House' in-joke, τώρα θέλουμε και ρόλο με περισσότερο ζουμί. She can take it.

2. O John Slattery προβιβάστηκε σε κανονικό μέλος του καστ, καθώς στον πρώτο κύκλο αναφερόταν ως Special Guest Star ή κάτι παρεμφερώς ανούσιο. Δεν ξέρω τα πώς και γιατί, αλλά όντας ένας εκ των 3 αγαπημένων μου ερμηνευτών στο show, χαίρομαι που θα παραμείνει μαζί μας.

3. Ο ηθοποιός που έπαιζε τον πατέρα του Pete σκοτώθηκε σε κάποιο ατύχημα σχετικό με χιόνι κατά τη διάρκεια του χειμώνα (βαριέμαι να γκουγκλάρω τώρα). Αναρωτιέμαι αν αυτό θα αλλάξει καθόλου τα σχέδια του Weiner για το στόρι του Pete, καθώς εμφανώς δεν είχε τελειώσει με τον πατέρα του. Recasting; Ή μήπως ο Weiner θα ακολουθήσει κι εδώ τα βήματα του μέντορά του, και θα το παίξει α λα Nancy Marchand;

4. Eμ, δεν ξέρω αν υπήρξα αρκετά σαφής, αλλά μεταξύ January Jones και Christina Hendricks, κόλαση το επεισόδιο. Ηρεμία, έχουμε και καρδιές.

5. “Νoone makes Don Draper do anything!” Tα πιο σοφά λόγια που είπε ποτέ του ο Pete Campbell; Ποτέ δεν είναι αργά για κάποιον να αρχίσει να μαθαίνει σε ποιον μπορεί και πρέπει να πάει κόντρα, και υπό ποιες συνθήκες. Not all hope is lost.