'Grey's Anatomy': I adore you, by the way.

Δε θα μπορέσω ποτέ να παρατήσω αυτή τη σειρά; Η περσινή σεζόν ακροβατούσε ανάμεσα σε κακή και αδιάφορη, και πάνω εκεί που είπα οτι το έκοψα η Shonda Rhimes ξαφνικά φέτος όχι μόνο επιστρέφει σε φόρμα αλλά θυμίζει και γιατί είχαμε αγαπήσει το show εξαρχής. Σχόλια μετά το άλμα για το πρώτο σετ 4 επεισοδίων (δύο συν τη διπλή πρεμιέρα) της 5ης σεζόν 'Grey's Anatomy'.

Ας θυμηθούμε τα λόγια του Richard όταν το χειρουργικό του πρόγραμμα βρέθηκε, αναπάντεχα, να έχει κατρακυλήσει στο #12 της κατάταξης των νοσοκομείων:

“Kάποτε ήμασταν το καλύτερο πρόγραμμα. Ένα νέο πρόγραμμα που κανείς δεν είχε ακούσει, που τους έστειλε όλους αδιάβαστους. Τότε, από τη μια στιγμή στην άλλη γεράσαμε, περιχαρακωθήκαμε, δεν ήμασταν πια προσεκτικοί, γίναμε σαν όλους τους υπόλοιπους, βολευτήκαμε. Όλοι σας αποτυγχάνετε κατ'εξακολούθηση, κι εγώ το άφησα να συμβεί. Όλοι μαζί, αποτύχαμε. Αυτό σταματά, και σταματά τώρα.”

Shonda, είσαι ιδιοφυία! Αφού παρέδωσε δύο από τις καλύτερες ώρες του show τα τελευταία 2-3 χρόνια, η δημιουργός πέταξε στο τέλος του διώρου κι αυτό το ξεγυρισμένο 'mea culpa' για να ταρακουνήσει εαυτόν και αλλήλους. Και δεν εκτιμάται μόνο το γεγονός οτι έκατσε και εκτίμησε με ψυχραιμία και αυτοκριτική τη στραβή κατεύθυνση της σειράς της, αλλά κυρίως οτι παρέδωσε. Γιατί μπορεί στα λόγια να υποσχόταν αλλαγές, αλλά πολύ απλά να είχε πλέον χάσει ό,τι ήταν αυτό που είχε στην αρχή.

To 'Grey's' που επέστρεψε λοιπόν μετά τις διακοπές ήταν και πάλι smart, funny & sexy όπως το ξέραμε, χωρίς να παρασύρεται υπερβολικά με τον εαυτό του, χωρίς να μισείς τους μισούς χαρακτήρες, χωρίς κάποιο storyline που να φωνάζεις στην οθόνη "ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΝ;!;!;!" ή ακόμα χειρότερα να μη σε νοιάζει καν τι σκέφτονταν. Έχει ξανά χιούμορ, είναι γλυκό, και έχει μερικά μαγικά αγγίγματα σε στιγμές που κάνουν την όλη διαδικασία να αξίζει τον κόπο.

• Για να μην το πολυκουράζουμε, πάμε μια λίστα πραγμάτων που με ικανοποίησαν σε αυτές τις 4 πρώτες ώρες, αρκετά ώστε να μην υπάρχει ξανά ούτε ως σκέψη στο μυαλό μου η προοπτική να παρατήσω το show:
• To 4o επεισόδιο, ολόκληρο. Πάρα πολύ αστείο, πάρα πολύ τρυφερό, quintessential 'Grey's Anatomy'.
• Η είσοδος του George και του πιτσιρικιού σε λάθος χειρουργίο ("Where'd that man's face go?") είχε ιδιαίτερα τέλειο comic timing.
• Και η σκηνή που η Bailey μένει αποσβωλομένη καθώς η Callie της αποκαλύπτει τον μεγάλο λεσβιακό της έρωτα με είχε να χτυπιέμαι από τα γέλια. Ομοίως και η follοw-up με τη Bailey να πιάνει την Erica σε φάση χαζέματος να κοιτάζει την Callie από μακριά.
• Και η επιστροφή του vajayjay!
• Ο νέος χαρακτήρας του Dr. Hunt, που απλά ξέρεις οτι για τις ανάγκες του show θα μετονομαστεί σε McHunky. Μπορεί να ήταν κάπως προφανής και να υπογράμμιζε διαρκώς τι είδους άνθρωπος είναι, αλλά μου άρεσε η χημεία του με την Cristina, πάω τρελά τον Lucius Vorenus (McVorenus;) και επίσης αυτό το νοσοκομείο χρειάζεται επιτέλους έναν άντρα γιατρό που δεν μπορείς εύκολα να τον φανταστείς εξώφυλλο στην Σούπερ Κατερίνα.
• To υπέροχο payoff στην πρεμιέρα με την τύπισσα που έκανε reset η μνήμη της κάθε 30 δευτερόλεπτα. Wow. Απλά wow.
• Και η ατάκα του Karev "You are on a spaceship."
• Είναι σε ωραία φάση οι Meredith και Derek. Δεν το περίμενα οτι θα άντεχα πλέον angst στη σχέση τους χωρίς να πετάω πράγματα στην οθόνη, αλλά να κι όμως που.
• Denny. Κάθε μικρή εμφάνιση του παραμικρού χιλιοστού. Δε θα το αφήσουν ποτέ να φύγει, ε; Καλά κάνουν.
• Για να επιστρέψω στο 4ο επεισόδιο, το δερματολογικό! Πόσο αστείος παράδεισος!
• Και για να πιάσω και τα 4 πρώτα με τη μία, Lexie. Την αγαπώ, την αγαπώ, την αγαπώ. ("I adore you, by the way.") Δεν είμαι σίγουρος πότε ακριβώς έφαγε ταμπλάς με τον George, ίσως να ήταν σε κάποιο από τα σημεία της 4ης σεζόν που ροχάλιζα, αλλά και μόνο για την σπαρακτικούλα σκηνή στο τέλος του 4ου που ο George την αφήνη σύξυλη για να πάει να γιορτάσει με τους φίλους του, την λα-τρεύ-ω. Καλύτερα να πάει με τον Mark, by the way, ο οποίος επειδή έτσι κι αλλιώς δεν κάνει τίποτα άλλο στη σειρά, δε θα τον χάλαγε καθόλου να κοιμηθεί και με άλλη μία γκόμενα που γουστάρει τον George.

Δεν είναι οτι δεν είχα τις μικρογκρίνιες μου κατά τη διάρκεια αυτών των 4 ωρών, αλλά είτε πολλές φορές η ίδια η σειρά με προλάβαινε (ο Alex να απολογείται στην Izzie, η Cristina να βάζει τις φωνές στην Meredith), είτε απλώς δεν είχαν και πολλή σημασία τελικά. (Η 'απειλή' του 3ου επεισοδίου... eh.) Γιατί στην τελική, για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό, έχω την αίσθηση οτι η Shonda έχει επιτέλους ξανά τον έλεγχο του υλικού της. Είναι αστεία όταν θέλει να είναι αστεία, είναι δραματική όταν θέλει να είναι δραματική, και είναι εκνευριστική όταν ξέρει οτι είναι εκνευριστική.

Κάποτε είχε την καλύτερη σειρά, αλλά βολεύτηκε και έγινε σαν τους άλλους. Απέτυχε. Αλλά αυτό σταματά, και σταματά τώρα. Welcome back, 'Grey's'.