House 5x06 'Joy'
Very good. Σχόλια μετά το άλμα για το καλύτερο φετινό 'House'.
Τίποτα σε αυτό το επεισόδιο δε θύμιζε 'House', και προλαβαίνω να υποστηρίξω οτι αυτό είναι καλό όταν μιλάμε για μια σειρά που τόσο συχνά βρίσκεται παγιδευμένη στη φόρμουλά της. Από το άνοιγμα, γυρισμένο από τον Deran Sarafian σαν κάτι εφιαλτικό και εξώκοσμο, στον τρόπο με τον οποίο το επεισόδιο ξεκίνησε στήνοντας έναν παραλληλισμό αλλά κατέληξε σε έναν άλλον (ή κανέναν), στις δύο υποθέσεις που έτρεχαν ταυτόχρονα, στην τελευταία σκηνή, όλα βρίσκονταν σε έναν τόνο διαφορετικό του συνηθισμένου, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οι συγγραφείς μοιάζουν αυτή τη στιγμή να έχουν βρει μια λειτουργική ισορροπία και αυτό το επεισόδιο ήταν το καλύτερο showcase. Καταφέρνοντας να είναι μια έντονα συναισθηματική ιστορία για τον House (και την Cuddy προφανώς, θα επιστρέψω σε αυτό) αλλά ταυτόχρονα να μην χάνει τίποτα μη έχοντάς τον πρώτη μούρη σε κάθε πλάνο. Όχι μόνο η ιστορία της Cuddy, αλλά και πολλές ακόμα σκηνές μπόρεσαν να λειτουργήσουν στηριζόμενες στους β' παίχτες. Σκέφτομαι ιδιαίτερα εκείνη όπου 13 και Taub ψωνίζουν κόκα, που ακροβατούσε ανάμεσα στο buddy movie χιούμορ και το περιβάλλον δράμα της υπόθεσης. Καλή χημεία, σωστές αναλογίες, εντελώς ατυπική σκηνή, όσο και ενδιαφέρουσα.
Κι έχει πλάκα γιατί στην αρχή του επεισοδίου μας έκαναν να πιστέψουμε οτι θα είχαμε άλλο ένα focus στην 13 από τον τρόπο που μίλησε με το μικρό κοριτσάκι, και μπόρεσα να φανταστώ κόσμο να γκρινιάζει. Αλλά όχι μόνο έστριψαν μέχρι το πρώτο διαφημιστικό σε άλλη κατεύθυνση, αλλά οι νέοι παραλληλισμοί (της Cuddy με τους ασθενείς της βδομάδας) λειτούργησαν σε πολύ πιο υπόγειο επίπεδο από ό,τι μας έχει συνηθίσει εσχάτως η σειρά. Joy: τέλειος τίτλος για αυτό το επεισόδιο.
Και πρέπει σαφώς να αναφέρω πόσο με ικανοποίησε το φορμουλαϊκό μέρος του 40λέπτου. Φανσταστική ιδέα, όμορφη κορύφωση (σε μια τέλεια αντίθεση με το άλλο άκρο του φάσματος της χαράς, που αντιπροσώπευσε η Cuddy), ευκαιρία για μικρές στιγμές των νέων χαρακτήρων σε αντίθεση με αυτά τα υπερ-βαρέα focus επεισόδια που απλά απωθούν το θεατή (worst offender εκείνο του Taub, θυμάστε), και απίστευτη σκηνοθετική απόδοση. Πάει καρφί για Έμμυ σκηνοθεσίας αυτό.
Και για να τσιμπήσει και καμιά υποψηφιότητα β' γυναικείου ρόλου, επίσης: το επεισόδιο έδωσε στη Lisa Edelstein το δυνατότερό της υλικό από την αρχή της σειράς. Και δε με πείραξε η προβλέψιμη κατάληξη με τη μητέρα να κρατάει το μωρό της, διότι η αμέσως επόμενη σκηνή δικαιολογούσε το set-up. Πέραν του προφανούς λόγου, δηλαδή ενός φιλιού που ήταν in the making εδώ και χρόνια, η σκηνή με έκανε ένα με το πάτωμα ακριβώς λόγω του πόσο απογυμνωμένη ήταν.
Για μία επιτέλους φορά, ο House και η Cuddy σταματούν να παίζουν αυτό το σαδομαζοχιστικό παιχνίδι γάτας-ποντικιού-ξανά γάτας. Μπροστά στο χαμό της Joy (heh) οι δυο τους παύουν τις ψυχαναλύσεις, εγκαταλείπουν την ασφάλεια των διαρκών αντεπιθέσεων, και απλά στέκονται χωρίς να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Ο House δεν ξέρει γιατί προσπαθεί να της γαμήσει το μυαλό (και αυτό τον ενοχλεί), η δε Cuddy είναι αυτή τη φορά ανήμπορη να το εξηγήσει. Τι καλύτερο set-up για να μοιραστούν το πρώτο (;) τους φιλί.
I know.
Έγιναν κάποια αβέβαια βήματα καθώς ο Shore και το τιμ του προσπαθούσαν να βρουν τη σωστή ισορροπία μετά τη game-changing περσινή σεζόν. Νομίζω οτι έχουν και πάλι τον έλεγχο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Amesws to vrikes esi tha griniazoume!hehe!
ΑπάντησηΔιαγραφήNai poli wraio itan to epi!House kai cuddy kali xeimia alla i hameron kardia ou tha thelei panta tin cameron me ton house!
Kata ta alla kai i upothesi wraia kai to baby-drama provlepsimo alla wraia ektiligmeno!
Alla mia erwtisi exw...Twra pou house/wilson ta ksanavrikane(META po 4 mono epis!ax ti to thimithika kai eixa kali diathesi simera gia ti seira!) ti tha ginete twra?Giati perimena na traviksei o tsakomos toulaxiston mexri ta sweeps...
Εγώ χαίρομαι πάντως, γιατί το ένα πράγμα που δε άντεχε η σειρά θα ήταν μια ρήξη μεταξύ των δυο τους. Όσοι χαρακτήρες κι αν αλλάξουν, ο Wilson θα είναι πάντα ο ένας -και μοναδικός- απαραίτητος, κατά τη γνώμη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντικειμενικά καλό ήταν, μεν, δε με νοιάζει το story arc της Cuddy, δε. Το βρήκα ενδιαφέρον στο 2ο κύκλο, άντε και στον 3ο, αλλά τώρα δε με πείθει. Μου είναι το ίδιο αδιάφορο με τον επικείμενο ψόφο της 13.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο combo 13- Taub μου φάνηκε περιέργως ελκυστικό.
+1 για την ερμηνεία της Cuddy, ειδικά στην τελευταία σκηνή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε εκνευρίζει πάντως που προς το τέλος και αυτού του επεισοδίου (έγινε και στο προηγούμενο) έπαιξε τραγουδάκι (συνοδεύομενο από το απαραίτητο rotation σκηνών) για να... μας βοηθήσει να μπούμε στο κλίμα;
Τhis is NOT Grey's Anatomy! No need for manipulative stunts!
Δυστυχώς το ABC-fication κάθε σειράς που υπάρχει στην τηλεόραση είναι αναπόφευκτο. Ο 'House' το έχει ρίξει στα μοντάζ, το 'Gossip Girl' στην 'Desperate Housewives'-esque αφήγηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δηλαδή είμαι ανώμαλος που δεν ήθελα με τίποτε αυτό το φιλί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Μoonlighting" "jumped the shark" όταν ο Ντέηβιντ μαρκάλεψε την Μάντυ - θυμάστε?
Εδώ είμαστε ένα κλικ πριν το μαρκάλεμα αλλά και πάλι....
Το 'Moonlighting' όμως ήταν όλο στημένο γύρω από τη δυναμική των δύο πρωταγωνιστών του, το 'House' όχι. Άσε που το 'Office' έδειξε οτι τα μακροχρόνια will-they-won't-they ρομάντζα δε σημαίνει απαραιτήτως οτι θα καταπιούν τη σειρά όταν υπάρξει η ένωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήOk the inevitable!
ΑπάντησηΔιαγραφήPoio itan poio hot?
To house/cameron fili h to house/cuddy?
Ego psifizo to house/cameron giati aplos i jennifer morrison einai kouklara!
Κι εγώ με τον azrael είμαι. Και επειδή το μόνο Office που έχω δει είναι το αγγλικό, όπου η πλήρωση του will-won't ήρθε στο καταληκτικό χριστουγεννιάτικο και μετά έκλεισε η σειρά, δεν έχω παράδειγμα που να με κάνει αισιόδοξο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον, όπως είπα και αλλού, θα αρχίσουν House & Cuddy να τσακώνονται μιλώντας ταυτόχρονα επί δίλεπτο ανά επεισόδιο. Εκεί σας θέλω παλικάρια μου σεναριογράφοι (και λοιποί παράνομοι μεταφραστές υποτίτλων).
Και αυτό που ξέχασα να πω: είναι προφανής η διαφορά μεταξύ των δύο σειρών (τι ρόλο έπαιζαν David&Mandy και τι οι House&Cuddy), αλλά αυτό που διαπιστώνω είναι τι προσμονές έχει πολύς κόσμος (οι επονομαζόμενοι «χαντικοί») και πώς επηρεάζει αυτό την πένα των σεναριογράφων.
ΑπάντησηΔιαγραφή