The Shield 7x10 'Party Line'


Better-late-than-never σχόλια για το 10ο φετινό 'Shield', μετά το άλμα.

Eίναι απλώς ιδέα μου ή έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν έχουμε ΙΔΕΑ τι θα συμβεί σε όλους αυτούς τους χαρακτήρες; Εντάξει, έχει ο καθένας της θεωρία του (και με 3 μόλις επεισόδια ακόμα, ας τις κρατήσουμε όλοι πια για τον εαυτό μας!) αλλα προσωπικά με βρίσκω να αλλάζω προβλέψεις μετά από σχεδόν κάθε act κάθε επεισοδίου. Τι απίστευτο και ανεπανάληπτο tangled mess είναι αυτό, άγιε μου Shawn Ryan.

Aς πούμε λίγο για τον Vic. Tον Vic που μετά από χρόνια τρεξίματος και ξεγλιστρήματος από την κάθε γωνία, βρίσκεται αυτή τη φορά τόσο πολύ με την πλάτη στον τοίχο, που ούτε το καταλαβαίνει. Ρεαλιστικά κοιτώντας το ζήτημα, δεν υπάρχει διαφυγή αυτή τη φορά. Το ξέρουμε όλοι μας, και το ξέρει πλέον μέχρι και ο Ronnie, ο οποίος του προτείνει να το σκάσουν σώζωντας ό,τι προλάβουν. Όμως ο ξεροκέφαλος Vic, o Vic που περνάει μέσα από φράχτες σπάζοντάς τους αντί πηδώντας τους (θυμηθείτε τον πιλότο), φυσικά και δεν θα πάρει οποιαδήποτε οδό πλην της ευθείας. Έχει πρόβλημα; Σιγά μην το αποφύγει! Θα το αντιμετωπίσει όπως ξέρει αυτός, και αυτό θα κάνει μέχρι να μη μπορεί πια.

Πόσο όμως ο Ronnie να το υπομείνει αυτό; Τώρα που και ο ίδιος αντιλαμβάνεται οτι δεν υπάρχει γυρισμός, τώρα που η δουλειά του θα τον φέρει απέναντι στον Vic, ποιο πλευρό θα επιλέξει; Μπορεί άραγε η σειρά να τελειώσει με τον Ronnie στο κυνήγι του Vic; To σίγουρο είναι οτι το κυνήγι του Shane καλά κρατεί, αλλά πρόοδος δε βλέπω να γίνεται. Blame it on Mara.

Πρέπει κανείς να θαυμάσει τη σταθερότητα αυτής της σκυλάρας, σε ευθεία αντιπαραβολή (σε μια απιστευτα έντονη τελική σεκάνς) με την Corrine, που έχει δει να της τραβάνε τον κόσμο κάτω από τα πόδια. Η μία δουλεύει με την αστυνομία, η άλλη εναντίον αυτής, ακόμα και στη δεινότερη των καταστάσεων. Λάθος γυναίκα πήρε ο Vic!

Όλες οι σκηνές με τον Shane και την οικογένεια ήταν nail-biters από τα σπάνια, έτσι μες στην ηρεμία και το απόλυτο φως τους. Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ να βλέπουμε την απειλή κάτω από τους ήχους μιας εκνευριστικής ορχηστρικής μουσικής και strings να νιαουρίζουν και να απειλούν οτι θα μας πνίξουν, και ανθρώπους να τρέχουν συνοφρυωμένοι ορμώντας από σκοτεινές γωνίες σε αποπνικτικά σοκάκια. Εδώ, τίποτα. Ησυχία. Μια φαινομενικά ευτυχισμένη οικογένεια, απολαμβάνει την αρμονία μιας υπέροχης καθημερινότητας. Ναι;

Τρώνε χαμογελαστοί τα burgers τους, ανακαλύπτουν τις χαρές πίσω από τις αρμονίες μιας μελωδίας στο πιάνο, βρίσκουν το χρόνο απλώς να κοιτάξουν ο ένας τον άλλον στα μάτια-- και η σειρά βρίσκει το χρόνο να μας το δείξει. Εκεί έγκειται και ο τρόμος, ο πανικός. Κάθε φωτεινό δευτερόλεπτο για τους Vendrells ήταν το εν δυνάμει τελευταίο τους, και σε κάθε ένα ήρεμο καδράρισμα, ήμουν διαρκώς στην άκρη της πολυθρόνας μου, αναμένοντας από στιγμή σε στιγμή κάποιο χτύπημα. Αριστοτεχνικό, διάολε. Απίστευτη δουλειά αυτές οι σκηνές, απίστευτη.

Και το κυνήγι του Shane στο μεταξύ δίνει την ευκαιρία για ένα ξεχασμένο στοιχείο από τις πρώτες μέρες της σειράς να επιστρέψει τώρα στην τελική ευθεία. Φυσικά! Το ζευγάρωμα Dutch-Claudette. Θυμίζοντας μας το λόγο που τους λατρέψαμε ως δίδυμο για 4 χρόνια, οι συγγραφείς τους φέρνουν ξανά μαζί για (τελευταία;) υπόθεση, τη σημαντικότερη όμως όλων. Και απολαμβάνω κάθε της στιγμή.

(Αλλά να μην ξεχνάμε στο μεταξύ το spin-off μας, ε; Εξακολουθώ να περιμένω πώς και πώς την επίσημη ανακοίνωση του 'Dutch & Billings!' και το ξέρω πως το ίδιο περιμένετε όλοι.)

(By the way, πόσο συνεπές με το χαρακτήρα του, και αστείο ταυτόχρονα, είναι το φοβερό man-crush του Steve για τον Ronnie; Fun!)

Kαι τώρα λοιπόν, τι; 3 επεισόδια ακόμα έμειναν, και ο Vic μοιάζει παγιδευμένος σε μια κατάσταση από την οποία δεν υπάρχει σωτηρία. Ακόμα και η απεγνωσμένη του προσπάθεια να εξολοθρεύσει μόνος του το μεξικάνικο καρτέλ και μαζί την εύνοια του αφεντικού της Olivia, μοιάζει αβέβαιη. Κάτι μου λέει οτι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι κάποιος σαν τον Aceveda που κερδίζει τελικά τους πόντους, και η σκηνή που ξυλοφόρτωσε τον Pezuela μου το απέδειξε. Αφού με σόκαρε πανηγυρικά, φυσικά. Είναι η τελευταία του ελπίδα, αλλά ποια απειλή να πρωτοκανονίσει ο Vic; Τον Aceveda; Τον Shane; Το barn; Tην γυναίκα του;

Επιστρέφω σε αυτό που έλεγα στην αρχή: μπορείς σε αυτό το σημείο να δεις τόσους διαφορετικούς πιθανούς (και ταιραστούς τρόπους) για το downfall του Vic Mackey, που δεν ξέρω καν γιατί μπήκα κάποια στιγμή στον κόπο να προσπαθήσω να μαντέψω...

4 σχόλια:

  1. Απίστευτη επεισοδιάρα, με ορισμένες memorable σκηνές. Ξεχωρίζω.
    1. Τον Σέιν να παίζει πιάνο(!!) και να χορεύει ο γιος του.
    2. O Bικ να παίζει με το ανοιχτό τηλέφωνο στα χέρια, όταν πήγε στην Κορίν στην αρχή του επεισοδίου. Απίστευτη έντασα σ' αυτή τη σκηνή.
    3. Τον φοβερό διάλογο βγαλμένο από early season 1 μεταξύ Βικ και Ασεβέντα στο δρόμο, που ώθησε τον Ασεβέντα στην άλλη σοκαριστική σκηνή τους μπουνιδιού στον Πεσουέλα.
    4. Την Κλωντέτ στο τέλος να μιλάει στη Μάρα. Στιγμή που με ανατρίχιασε.

    Δεν ξέρω αν έχεις δει τη season 2 του Mad Men που είναι καταπληκτική, αλλά σε ένα ιδανικό κόσμο, το The Shield, θα έπρεπε να έχει καπαρώσει ήδη τα Emmy του χρόνου.
    Κι ερώτηση κρίσεως. Η αγαπημένη μου σεζόν είναι η 5η. Μετά όλες οι άλλες εξίσου. Είναι μέχρι στιγμής η 7 αν όχι καλύτερη στα ίδια επίπεδα με την 5η;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. !! άγιε μου Shawn Ryan !!!1

    η λιακαδα(?) πριν απο την καταιγιδα!


    bsg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. se afto to epeisodio den einai pou pidiodousan stin pisina? makari mesa sta alla 3 epeisodia H Mara na deiksei kai ligo mounaki! :D :D :D

    kala, fisika kai exo faei friki me to pos erxetai to telos, kai ego apo tin akri tou kanape parakoloutho... ouf!

    DEN.

    EXO.

    ALLA.

    NIXIA.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ που δεν είχα νύχια εξαρχής, τώρα κοντεύω να φάω τους αγκώνες μου!

    Είναι μέχρι στιγμής η 7 αν όχι καλύτερη στα ίδια επίπεδα με την 5η;
    Είναι άνετα καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη πλην της 5ης, αυτό είναι σίγουρο. Δεν είμαι έτοιμος ακόμα πάντως να τη βάλω πάνω από εκείνη, θέλω όχι μόνο να δω το φινάλε, αλλά να το χωνέψω κιόλας. Θυμήσου να το συζητήσουμε κατά το Γενάρη με τη γενικευμένη ανασκόπηση του 2008. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή