Reruns: Entourage, Season 5

Eίδα που λέτε όλο τον 5ο κύκλο του 'Entourage' σε μια καθισιά, και ό,τι έχτιζε για σχεδόν μία σεζόν το διέλυσε με ένα τρίλεπτο στο τέλος. Συγχαρητήρια! Λίγα σχόλια μετά το άλμα...

Αναφέρομαι φυσικά στον από μηχανής θεό Marty. Που τη στιγμή που για μια φορά το show ήταν έτοιμο να φτάσει σε ένα αληθινό σημείο, με τους δύο κολλητούς φίλους να τα σπάνε επειδή η καριέρα του Vince είναι στη λεκάνη, εμφανίζεται από το πουθενά ο Martin Scorsese βασιζόμενος σε κάτι dailies πολύ αμφιβόλου ποιότητας για να σώσει όχι μόνο την εν λόγω καριέρα, αλλά και τη φιλία που βρέθηκε σε κίνδυνο για... τι; Δύο ολόκληρα λεπτά;

Πέρα από το τραγικό φινάλε, υπήρξαν ενδιαφέροντα πραγματάκια στη σεζόν που προηγήθηκε, όχι αρκετά όμως για να βγάλουν όμως το show από την κακή μου λίστα, των σειρών δηλαδή που ανά πάσα στιγμή θεωρούνται για μένα κομμένες, αλλά διατηρώ το δικαίωμα να τις ξαναπιάσω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και έχοντας πηδήξει τον οποιονδήποτε αριθμό επεισοδίων. (Είναι η γνωστή Κατηγορία Heroes.) Πράγματα σαν το πόσο ενοχλητικοί παραμένουν οι 4 φίλοι στις στιγμές που κάνουν παρέα (ρωτήστε τη Jamie Lynn Sigler, θα σας εξηγήσει τι εννοώ), το πόσο ενοχλητικά καρικατουρίστικος έχει γίνει ο Drama, παγιδευμένος για πάντα σε b-stories χωρίς κατάληξη, και πάνω από όλα το πόσο βαρετοί βαρετοί βαρετοίιιιιι είναι οι χαρακτήρες των Vince και Ε. Καθόλου αστείοι, καθόλου γοητευτικοί, απλά στέκονται εκεί σαν ξύλα και περιμένουν αστεία πράγματα να συμβούν σε όλους τους υπόλοιπους για να μας χαλάσουν το αστείο.

That said, μερικά από τα πραγματάκια που έκανε σωστά φέτος η σειρά, καθώς και άλλα τυχαία σχόλια:

• Περισσότερος Ari εν ώρα εργασίας. Very well done. Και duh, βασικά.
• Ο Vince σε ένα αληθινά δύσκολο μέρος επαγγελματικά. Για μια σειρά επεισοδίων έβλεπα κάτι που ποτέ δεν περίμενα οτι θα έκανε το 'Entourage'. Και μετά φυσικά το κατέστρεψε, λύνοντας ως δια μαγείας το πρόβλημα τη στιγμή ακριβώς που ο Vince αποφάσισε να δείξει οτι νοιάζεται για την κατάντια του.
• Η μάχη του Ari με τον Davies ήταν αστεία και με τέλεια κατάληξη. Bitch-slap, baby!
• Ο θάνατος του Alan ήταν ένα φριχτό plot device. Δεν το πίστευα.
• Από την άλλη η πιθανότητα να αναλάμβανε ο Ari το στούντιο ήταν έξοχη ιδέα, και κρίμα που η σειρά δεν τόλμησε να αλλάξει λίγο το στάτους κβο της.
• Το επεισόδιο με τα μανιτάρια και τον Eric Roberts; Κάντε μου τη χάρη.
• Η Μeadow Soprano με τον Turtle; Δεν ξέρω, για κάποιο λόγο αυτό μου κάθισε καλά.
• Αγάπησα τον χαρακτήρα του Werner! As far as fictional directors on 'Entourage' go, o Werner είναι μια σκάλα πιο πάνω από τον καραγκιοζάκο που έκανε το 'Medellin' και ξεχνάω τώρα πώς τον λέγανε. Walsh ίσως;
• Gary Cole στο καστ! Δεν ξέρω πού θέλουν να το πάνε με τον χαρακτήρα του, αλλά εκτιμώ τον ηθοποιό από τις μέρες του στο 'West Wing' και θα έχω του χρόνου τουλάχιστον ένα λόγο να παρακολουθήσω. Τώρα μου αρκεί να βρω 1-2 ακόμα και μπορεί να το σκεφτώ.
  
• Τελευταίο αλλά καλύτερο! Seth Green! Όπως λέει κι ο Bluthan, όλα τα επεισόδια του 'Entourage' πρέπει να τελειώνουν με κάποιον να δέρνει τον Seth Green! Είναι τέλειο αυτό το ongoing αστείο που έχουν φτιάξει εδώ, και γουστάρω το πόσο πολύ ο Seth είναι διατεθειμένος να εξακολουθεί να παίζει αυτή την καρικατούρα του εαυτού του. Seth, you're much better than this show!

Φεύγει πολύ-πολύ καλύτερα η σειρά σε μια γερή καθισιά, τελικά, παρά αυτός ο εβδομαδιαίος ψυχοβγάλτης στον υποίο υπέβαλα πέρσι το καλοκαίρι τον εαυτό μου. Μια χαψιά είναι έτσι κι αλλιώς, και κυλάει νεράκι. Εκτός από το επεισόδιο με τα 'shrooms, that is. Το μόνο που κύλαγε εκεί, ήταν η μπάρα του χρόνου του επεισοδίου. But still. Ραντεβού ξανά με το 'Εntourage' του χρόνου τέτοιο καιρό, I guess.