τι άλλο έχει τις δευτέρες;

.

How I Met Your Mother, House και 24!

~-~

How I Met Your Mother 4x19 'Murtaugh': Το φοβόμουνα πολύ το επεισόδιο, γιατί μύριζε πως ήταν ένα από αυτά όπου ο Ted μας μαθαίνει ένα Πολύτιμο Μάθημα Ωρίμανσης, και φαντάζομαι πως σε μεγάλο βαθμό αυτό το πράγμα ήταν, αλλά οι Bays & Thomas μοιάζουν να έχουν μάθει πώς να γράφουν τον Ted με τρόπο που να μην γίνεται εκνευριστικός όπως παλιότερα. Εισάγουν στοιχεία self-deprecation όπως τη δική του λίστα με όλα τα πράγματα που κάνει ως γέρος (ή σε προηγούμενο επεισόδιο τραγικές ατάκες πεσίματος, τη σχέση του με την Karen, τον αυθεντικό γερμανικό τίτλος παράστασης του Brecht κτλ) ώστε να μη μας παίρνει να τον δούμε ως αληθινά πατροναριστικό. Good form για τους συγγραφείς, ευκαιρία για πολλά γέλια για εμάς.

Κατά τα άλλα, συνεχίζεται το διασκεδαστικό Spot the Belly! παιχνίδι για την Alyson Hannigan που εδώ κρύφτηκε πίσω από ταπεράκι και μπάλες του μπάσκετ και κιθάρα, για να μοιραστεί ένα σαχλότατο αλλά dependably αστείο b-story με τον Θυμωμένο Marshall-- Καλύτερη στιγμή το off-screen πέταγμα καρέκλας. Ενώ η Robin απλά στεκόταν στη γωνία και έλεγε Καναδέζικα αστεία, που φαντάζομαι δεν παλιώνει ποτέ. Έξτρα μπόνους πόντοι στο επεισόδιο για το χαρακτηρισμό του Lethal Weapon ως νουάρ. Αγαπώ.

~-~

House 5x19 'Locked In': Αφού δε ντράπηκαν να πέσουν σε Smallville-level homagοκλεψίματος οι συγγραφείς του House ξεσηκώνοντας σε ίσα μέρη MASH και Diving Bell and the Butterfly, δε μπορούσαν τουλάχιστον να μείνουν συνεπείς στο gimmick τους; Στα 15 λεπτά το επεισόδιο κωλώνοντας να πάει το πείραμά του ως το τέλος έστριψε προς την κανονική μορφή ενός τυπικού House επεισοδίου, και με αυτά είμαι αρκούντως ξενερωμένος φέτος. Εντελώς whatever. Κι επίσης ο Mos Def μιλάει περίεργα σε βαθμό ανησυχητικό.

(Τον Kutner τον πάω, πάντως. Όταν με το καλό πεθάνει η 13 και βρει ξανά την προσωπικότητά του ο Foreman και η σειρά πάρει ξανά το δρόμο της, ελπίζω ο Kal Penn να παραμείνει στα πλάνα των παραγωγών.)

~-~

24 7x16: Θα ομολογήσω οτι μπερδεύτηκα λίγο με αυτή τη μπλόφα του φινάλε αλλά η όλη εμπλοκή του Tony και το παίξιμό του από τον βοηθό του Jonas με κράτησε entertained για όλη την ώρα σε ένα από τα καλύτερα επεισόδια της φετινής σεζόν του 24. Ο Jon Voight εξακολουθεί να δίνει ρέστα ως ο καλύτερος κακός που είχε ως σήμερα η σειρά απολαμβάνοντας την μοχθηρότητά του αλλά δίχως να χάνει την απειλητικότητά του.

Το όλο θέμα της μόλυνσης του Jack βέβαια ψιλοαρνούμαι να το πάρω στα σοβαρά ως 'απειλή' μέχρι να, ερμ, όχι ψέμματα, αρνούμαι να το πάρω στα σοβαρά ως 'απειλή', τελεία. Το ενδεχόμενο ερωτικό τρίγωνο, από την άλλη, την έχει την πλάκα του. Σίγουρα υπάρχει κάτι εκεί, καθώς το δάκρυ το έριξε η Rene, αφήστε που έχουν και τέλεια χημεία. Ωστόσο εγώ σε άλλο σκηνή του ερωτικού τριγώνου θέλω σταθώ. Παρακαλώ κοιτάχτε προσεκτικά την παρακάτω φωτογραφία και μαντέψτε τι κοιτάει ο Larry.

(Κοιτάει αυτό που νομίζετε. Very nice.)

Kαι αυτό δεν ήταν το μόνο ξεκαρδιστικό κομμάτι του επεισοδίου! Το βλέμμα του Tim το πιάσατε όταν η Πρόεδρος του ανακοίνωσε οτι Chief of Staff κάνει τη Δράκαινα κόρη της; Ο άνθρωπος σχεδόν ούρλιζε "Ε; Αλήθεια; Αλήθεια;". Kάτι ούρλιαζε και ο κακομοίρης ο Aaron όταν η Δράκαινα του έχωσε με το ζόρι στο λαιμό τη δουλειά που θα οδηγήσει στο θάνατό του. :(

Μην ησυχάσει κι αυτός ο καημένος. Κάθε φορά που ξεφυσάει ελπίζοντας πως αυτή ήταν και η τελευταία φορά που θα πρέπει να επιβιώσει άλλη μια μέρα του 24... :(

Το καλό που τους θέλω, μην τον σκοτώσουν για να υπερασπιστεί τη Δράκαινα. Ούτε καν για να την ξεσκεπάσει. Από Jonas και πάνω είναι δεκτός μόνο ο θάνατός του, απλά το δηλώνω.

.