FinaleWatch: Fringe

Yowza. Και μόνο για το τελευταίο 5λεπτο...

Nα κάνω το disclaimer μου από την αρχή. Βρίσκω εντελώς γελοία την απεικόνιση που επέλεξε το Fringe για τις παράλληλες διαστάσεις. Διαβάζεις ένα His Dark Materials όπου ο Pullman φαντάζεται από τις ρίζες τους ένα κάρο διαφορετικούς κόσμους. Άλλη ηθική, άλλες κοινωνικές δομές, άλλη βιολογία... Σκεφτείτε οτι κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, ο κόσμος όπως τον ξέρουμε θα δει να συμβαίνουν αμέτρητες χημικές αντιδράσεις ώστε να περάσουμε στο επόμενο. Για κάθε μία από αυτές που συμβαίνει με διαφορετικό τρόπο, η λογική είναι πως δημιουργείται ένα παράλληλο σύμπαν. Φανταστείτε τώρα τον ατελείωτο αριθμό παραλλήλων διαστάσεων που μπορούν να δημιουργηθούν. Και μετά μπορείτε να καταλάβετε γιατί αδυνατώ να πάρω στα σοβάρα κάθε απεικόνιση τύπου Doctor Who ή Sliders όπου η λογική είναι 'ο κόσμος μας αλλά αν οι Ναζί είχαν κερδίσει τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο'. Ουυυυ, τι μας λές. Οι πιθανότητες να πέσουμε σε παράλληλο σύμπαν που φέρει την παραμικρή ομοιότητα με το δικό μας είναι μηδενικές.

That said, το τελευταίο 5λεπτο ήταν απίστευτο. Το επεισόδιο είχε τις στιγμές του και μέχρι εκείνο το σημείο ("We're plugging a hole in the universe. What are you doing here;!"), και η κορύφωση με τον Jones και μπόλικα ψαρωτικά visuals λειτούργησαν αποτελεσματικά ως προς το να φέρουν τη σεζόν στο επόμενο επίπεδο. Και τότε, τα τελευταία λεπτά ήταν αυτό το επόμενο επίπεδο.

Να πιάσω την είσοδο της Olivia σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου ο Spock/William Bell αγναντεύει τον κόσμο από το ρετιρέ των Δίδυμων Πύργων; Ανοίγοντας έτσι διάπλατα τις πιθανές κατευθύνσεις της σειράς, με μοναδικό περιορισμό να είναι -κυριολεκτικά- η φαντασία των JJ, Kurtzman, Orci & Pinkner;

Ή μήπως να πιάσω το αληθινό season-stealing moment που ήταν η αποκάλυψη του ονόματος στην πλάκα του τάφου που επισκεπτόταν ο Walter; Για όλο το επεισόδιο είχα αρχίσει να πιστεύω πως ο ίδιος ο Walter ήταν το πιστό του αντίτυπο από την δίπλα διάσταση, το οποίο θα δικαιολογούσε και το πόσο, εχμ, διαφορετικός είναι. Όμως όταν το όνομα του Peter στην ταφόπλακα όχι μόνο τινάχτηκα από τη θέση μου, αλλά και ξαφνικά όλα έβγαζαν νόημα. Το πώς μιλάει ο Walter στον γιο του, το πώς τον κοιτάει, όλη του η συμπεριφορά τριγύρω του.

Η πράξη του να πάει να κλέψει τον Peter κάποιου άλλου Walter ειναι όσο φρικτή γίνεται, και στέλνει τη σειρά σε ακόμα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια κι από το ίδιο ακόμα το γεγονός της ύπαρξης παράλληλων διαστάσεων. Ο Walter που θυμάται ο Peter είναι ο δικός του Walter; Και αλήθεια, τι κάνει εκείνος ο Walter; Θα ερθει η στιγμή που θα δούμε τον John Noble να αντιμετωπίζει με ιερή οργή τον εαυτό του; O William Bell έχει θέση σε όλα αυτά, και ποια είναι αυτή;

Και μιλώντας για τον Bell, μπορούμε τώρα αν υποθέσουμε πως ο πόλεμος για τον οποίον μιλούσε στο μανιφέστο ήταν κάποιο είδους αντίσταση στην επίθεση κάποιας παράλληλης διάστασης; Και δεν το πιστεύω πόσες φορές έχω γράψει τη λέξη 'παράλληλη' σε ένα κείμενο 6 παραγράφων. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως θα απογοητευτώ πολύ όταν η σειρά γυρίσει στα MoW της μετά από αυτό το game-changing φινάλε.

.