Melrose Place: Here comes the camp

Spoilers για το νέο Melrose Place που έχει κάτι από τη γοητεία του παλιού, μετά το άλμα.

Εκεί που το Melrose Place κερδίζει με νοκ άουτ το νέο 90210 είναι στο πόσο ξεκάθαρη αίσθηση του εαυτού του έχει. Εκείνο δεν ήξερε αν πρέπει να είναι σκουπίδι ή ευαίσθητο, δολοπλόκο ή αφελές, νεανικό ή νοσταλγικό, κυνικό ή συναισθηματικό, και τελικά ήταν απολύτως τίποτα. Εδώ, αυτή η σχιζοφρενικά απαρτισμένη δημιουργική ομάδα ξέρει πολύ καλά τι κάνει.

Οι Slavkin & Schwimmer (του Smallville, for fuck's sake) γράφουν χάρτινους χαρακτήρες που υπακούν στα πιο τεμπέλικα στερεότυπα αλλά το κάνουν με τρόπο που θα έκαναν την Sydney Andrews περήφανη.

Ο Davis Guggenheim (Οσκαρικός του Inconvenient Truth και λατρεμένος του Deadwood και λοιπού ΗΒΟ) σκηνοθετεί με δραματικά close-ups και ξεκαρδιστικά εμφατικές στροφές της κάμερας.

Η Sydney της Laura "Ποτέ δε θα σταματήσω να χαίρομαι που σε βλέπω" Leighton επιστρέφει από τους νεκρούς χωρίς καν να προσπαθήσουν στα σοβαρά να το δικαιολογήσουν, μόνο για να βρεθεί ξανά νεκρή στο άψε σβήσε και να στηθεί έτσι ένα εν δυνάμει Desperate Housewives-ικό (ή L Word-esque) μυστήριο που θα βγάλει έξω τον χειρότερο εαυτό του καθενός. Μεταξύ αυτών, και της ίδιας της Syd, μέσα από flash-backs που ελπίζω να μας αποζημιώσουν για τα απαίσια όσα δε θα έχει πια την ευκαιρία να ξαναπροκαλέσει. (Μέχρι το επόμενο reboot, that is.)

Ο Michael Mancini παραμένει ο άδoξος μπάσταρδος που λατρεύαμε να μισούμε και μαζί με τη Syd φέρνει το παλιό τόσο κοντά στο καινούριο που ψάχνεις να βρεις πού είναι οι ραφές. (Σε αντίθεση με το 90210 που ένιωθες οτι έβλεπες δύο shows άτεχνα κολλημένα μεταξύ τους.)

Το νέο καστ είναι πρόσωπα ιδανικά, όλα τους αθώα και γλυκά και τρυφερά αλλά όλα τους να απέχουν μια δραματική μάσκαρα από τα να μετατραπούν στα μεγαλύτερα και ανήθικα καθίκια. Πάρτε τη σκηνή που ο νεαρός nerdy σκηνοθέτης εξομολογείται στην αγαπημένη του οτι τελικά δεν ενέδωσε στην προσφορά του μεγαλοπαραγωγού. Η δυσκολία με την -υποτίθεται- οποία μεταπηδά κανείς από την απόλυτη ανηθικότητα στην self-righteous αθωότητα είναι σοκαριστικά απούσα από τις σημάνσεις του προσώπου του. Και απ'τις αντιδράσεις του δικού της.

Νέοι έτοιμοι για όλα! Η Doc Hooker που προσφέρει storyline πορνείας από τον πιλότο κιόλας (!), η χωριατοπούλα με τα μεγάλα απορημένα μάτια που κρύβει μεγάλα μυστικά, μοιάζει υπερβολικά με τη μικρή αδερφή της Jessica Simpson και αδυνατεί να φέρει στο πρόσωπό της την παραμικρή έκφραση που να τη διαχωρίζει από έναν Μικρό, Θηλυκό Keanu Reeves. Ο υιός Mancini, που καίει τα πάντα, και συν τοις άλλοις διατηρούσε και δεσμό με την πρώην ερωμένη -και σύζυγο- του πατέρα του. Πάρε και μια μικρή ιδέα αιμομιξίας νά'χεις!

Και η απόλυτη λατρεία, η αιμοβόρα publicist που όμως αχουτήμου, κρύβει πίσω από το σκληρό, αψεγάδιαστο προσωπείο της και τα 10ποντα στιλέτα της, την καρδιά ενός μικρού επαρχιωτόπουλου που προσπαθεί να πιάσει το μεγάλο όνειρο και είναι ερωτευμένη με το nerdy αφελές αγοράκι του διπλανού διαμερίσματος.

Όχι, δηλαδή αλήθεια, αν υπήρχε κάποιος λόγος για τον οποίον θα έβαλε κανείς να δει αυτό το επεισόδιο, πιστεύω πως θα τον βρήκε και επί της οθόνης. Η λέξη crap-tastic δεν ξεκινά να περιγράψει το νέο Melrose, και τις υποσχέσεις που αφήνει για τη συνέχεια. Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν: Όπως κι αν το δεις, παρά την πορνεία, την αιμομιξία, τους εκβιασμούς, τα μαχαιρώματα κτλ, εξακολουθεί να παραμένει σκιά μιας Amanda Woodward που οδήγησε άνθρωπο στο να κρεμαστεί στο γραφείο της εταιρείας του. Και επίσης, το cliffhanger ήταν προβλέψιμο γενικώς, χρειάζεται περισσότερο αιχμή και σοκ και λιγότερους Killers.

Aλλά απλώς, αυτό. Απολαυστικά άθλια τηλεόραση. It's the Melrose Place.

.