ένας ύμνος: Community

To Community ρίσκαρα βαφτίζοντάς το ως την καλύτερη σειρά του 2009, και μετά το προχθεσινό επεισόδιο αισθάνομαι απόλυτη δικαίωση. Δεν ξέρω από ποιον σπουδαίο εγκέφαλο βγήκε αυτό το έπος, αλλά χαίρομαι που απλά ήμασταν αρκετά τυχεροί για να το απολαύσουμε.

Για τις περισσότερες σειρές έρχεται η στιγμή που θα εστιάσουν για κάποιο επεισόδιο στον token comic relief χαρακτήρα τους, θα τον κοιτάξουν 'σοβαρά' ξεχνώντας γιατί και πώς τον δημιούργησαν να είναι όπως είναι, και είτε αποφασίσουν πως πρέπει να είναι ο εαυτός του, είτε αποφασίσουν πως πρέπει να αλλάξει για να πάει μπροστά, θα του το δείξουν πατροναριστικά μέσω των φωτογενών πρωταγωνιστών.

Το Community βάζει την παρέα να εξηγεί στον Abed τι πρέπει να αλλάξει στον εαυτό του για να σκοράρει καμιά γκομενίτσα, και αφού αυτός (και η σειρά) παίζει λίγο μαζί τους (και άρα μαζί μας), γυρνάει το επεισόδιο και τις συμβάσεις τούμπα, ανακοινώνοντας στη μέση του επεισοδίου πως βασικά είναι θεός για τον ίδιον, "σας ευχαριστώ πολύ αλλά κοιτάξτε στους καθρέφτες". Το αν θα αλλάξει ή όχι βγαίνει στο περιθώριο, το θέμα γίνεται το self-belief και μόνο, και σε μια φοβερή ανατροπή, είναι ο comic relief που διδάσκει τον φωτογενή Jeff κι όχι το αντίθετο.

Το επεισόδιο αλλάζει ταχύτητα, αλλάζει διαδρομή, και ξαφνικά μετατρέπεται σε έναν σουρεαλιστικό-έξω-από-αυτό-τον-κόσμο υστερικά ξεκαρδιστικό αγώνα του Jeff απέναντι σε έναν κομπλεξικό τύπο που θέλει να τον βάλει να φοράει σορτσάκια. Or something. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει οτι από το one-man show του Abed στην αρχή μέχρι το one-man show του Naked Jeff στη συνέχεια, αυτό που είδαμε στην οθόνη μας ήταν ξεκαρδιστικό σε σημείο ημικρανίας, η λογική άρχισε να πηγαίνει σε ένα εκθετικά απομακρυσμένο περίπατο όσο πέρναγε η ώρα, κι όμως όλα κατάφερναν με έναν απίθανο τρόπο να διατηρούν ένα φοβερό συναισθηματικό κέντρο. Είτε με τη διακήρυξη του Abed, είτε με κάτι σαν το φιλί του προπονητή στον Jeff μετά το τέλος της μπιλιαρδομαχίας τους. Αδερφικά πράγματα, τι συζητάμε τώρα.

Κωμικά highlights:
O Abed ως Don Draper. Hello-ooo, Abed!
O Abed ως κάτι-σαν-βαμπίρ.
Ο Abed ως οτιδήποτε-ήταν-αυτό-που-έκανε όταν πλησίαζε την ξανθούλα για 2η φορά.
Ο Abed και ο Troy ως Bert & Ernie, και το απίστευτα random αστείο (αυτοσχεδιασμός μαθαίνω πως ήταν) του Troy για την κηδεία. "Poor Dimitry."
O Jeff και το strip-pool.
O Dean και η αυξανόμενα άβολη αντίδρασή του στο strip-poker. "Ooh, sweaty!"
O Troy και η Shirley που διαρκώς μετέφραζαν τις ποπ αναφορές σε μαύρες αντίστοιχες.
Ο λευκός Abed / brown Joey. "That's racist."

Τι υπέροχα πράγματα.

.