The Zeros: My number 1, Firefly

FOX (2002)

Created by Joss Whedon

Τι κι αν δεν είδε καν ολόκληρη σεζόν, αν χρειάστηκε δύο πιλότους, αν παίχτηκε με ο,τι σειρά νά'ναι, αν δεν ευτύχησε να αποκαλύψει όλα του τα μυστικά, αν στηρίχτηκε σε μια εμπορικά αποτυχημένη ταινία για να βρει closure. Το Firefly αντιπροσωπεύει αυτό που για το προσωπικό μου γούστο είναι ο τέλειος συνδυασμός cool, old-school, δραματικού, χιουμοριστικού, φιλοσοφικού. Το έχω δει τόσες φορές που βαρέθηκα να τις μετράω. Έχω τραγουδήσει τη μπαλάντα του Jayne, έχω κάνει προσωπικό μότο το "I'll be in my bunk", έχω ντυθεί browncoat. Έχω χρησιμοποιήσει στην αληθινή μου ζωή τη φράση Can't Stop the Signal. Και τη φράση I aim to misbehave. Αναφέρομαι στο Serenity με τα αρχικά BDM, που φυσικά σημαίνει Big Damn Movie. Έχω ταξιδέψει στην Αγγλία για να δω την BDM στη μεγάλη οθόνη. (ΟΚ, όχι μόνο για αυτό, αλλά ήταν βασικό κομμάτι του σχεδιασμού.)

Το Firefly πρόλαβε στα 14 του επεισόδια να γίνει η τέλεια σειρά για μένα. Και αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις μεγάλες συγκρίσεις και τις υπερβολικές φράσεις, θα προσπαθήσω να εξηγήσω το γιατί.

~-~-~

Οι ήρωες.

Όλοι τους όμως. 9 (+1, το πλοίο) χαρακτήρες που για τον καθένα θα ήθελα να παρακολουθήσω ένα spin-off δεκατριών σεζόν, να τους βλέπω να τρώνε πρωινό, να παίζουν χαρτιά, απλά να κάθονται να μιλάνε, απλά να υπάρχουν. Όλοι τους αναπτυγμένοι με προσοχή, με λεπτότητα, με επίπεδα σκέψεων, ευαισθησιών, ιδεολογίας. Και για μοναδική ως σήμερα φορά, η μόνη περίπτωση που ο Whedon κατάφερε να δημιουργήσει έναν κεντρικό χαρακτήρα σειράς που όχι μόνο δεν είναι λιγότερο ενδιαφέρων από τους περιφερειακούς, αλλά τινάζει στον αέρα οτιδήποτε υπάρχει γύρω του ή έχει υπάρξει ποτέ στην κατηγορία του. Το οποίο με φέρνει στον...

Malcolm Reynolds.

Είναι ο Han Solo που θα πυροβολάει πάντα πρώτος, διάολε. Ο πεισματάρης επαναστάτης, το σύμβολο του βαθύτατου ουμανισμού και ακραίου φιλελευθερισμού που διατρέχει το σύνολο του έργου του Whedon, αλλά που όμως στον Mal και στο Firefly βρίσκει την πιο αμόλυντη και ποιητική έκφρασή του. Αιώνιος Browncoat, never gives up, nevers surrenders, είναι ο Angel και η παρέα που για πάντα θα δίνουν τη μάχη με το δράκο στο βροχερό σοκάκι, ξανά και ξανά και ξανά. Για την πάρτη του, για τη δική του ηθική, για τη δική του αντίδραση, για τη μία ζωή που θα αλλάξει, για τη μία νύχτα που θα κοιμηθεί και θα δει όμορφα όνειρα. Ο Nathan Fillion φτύνει ξερή οργή προς τους εχθρούς του, αποπνέει σκοτάδι και ελπίδα την ίδια στιγμή, και διαθέτει κωμικό timing που απλά δε βρίσκεις. Κάποιος το είχε πρωτογράψει, αλλά ως Mal, o Fillion είναι Harrison Ford και Bruce Campbell και Ian McShane, όλοι σε ένα. Το οποίο με φέρνει στο...

Καστ.

Οι ηθοποιοί είναι απλά εργαλείο των δημιουργών, καλλιτεχνικά σπάνια τους δείχνω ιδιαίτερη εκτίμηση, και τελικά δεν αποτελούν ποτέ παράγοντα για το αν μου αρέσει ένα έργο ή όχι. Αλλά δε γίνεται να μη σημειώσω , οτι ακόμα και με το προβληματικό του μάτι για κάστινγκ (hello, Eliza Dushku, David Boreanaz, Felicia Day- μην πετροβολείτε, λέω απλά αλήθειες, μεταξύ μας είμαστε) ο Whedon εδώ πέτυχε διάνα, τέλειο 10άρι, ό,τι θες πες, με κάθε έναν από τους ηθοποιούς του. Βρήκε μια μπαλαρίνα και την έκανε ηθοποιό με τον πιο απαιτητικό ρόλο της σειράς, δημιούργησε τον Nathan Fillion, έδωσε σε αιώνιους καρατερίστες υλικό για ρόλους ζωής, πήγε και βρήκε την Christina Hendricks, γενικά κέντησε. Απίστευτο, αλλά μιλάμε πραγματικά για τέλειο δεκάρι.

~-~-~

Η ουσία.

Η οποία είναι ότι ανέπτυξε με υπομονή μια αφήγηση που μας έφερε στην καθημερινότητα αυτών των περιθωριακών ηρώων. Ξέρετε αυτά τα shows μυθολογίας που παρεξήγησαν αυτό που έκανε ο Whedon στην Buffy και νομίζουν οτι το αναπαράγουν πνίγοντάς μας στο cliffhanger και τις ανατροπές και τις αποκαλύψεις. Είναι όλα τους λάθος, και το Firefly δείχνει το γιατί. Γιατί χωράς και την κυβερνητική συνωμοσία, και το τεράστιο αντι-εξουσιαστικό μήνυμα, και ό,τι άλλο large μπορείς να βάλεις στο μυαλό σου, αλλά δες πώς: Αφήνοντάς μας να παρακολουθήσουμε ληστείες-gone-wrong. Δείχνοντάς μας την River να χορεύει. Δημιουργώντας τους πιο τρομακτικούς εχθρούς που δεν είδαμε ποτέ. (Μέχρι την ταινία, anyway.) Ανοίγοντάς μας μικρούς φεγγίτες στις ασήμαντες λεπτομέρειες της προσωπικότητας του κάθε χαρακτήρα. Με τα γαμω-δεινοσαυράκια του Wash. Έτσι φτιάχνεις δράμα, όχι μπουκώνοντάς μας με ιστορία και πλοκή.

Ο Whedon

μέσα από trivial stuff στήνει ένα ολόκληρο κόσμο που ζει και αναπνέει, και πιστεύεις τον κάθε κόκκο σκόνης που σου έρχεται στα μούτρα καθώς τον περπατάς. Έχει την αποστειρωμένη καθαρότητα του προσωπείου του και τις βρώμικες γωνιές του περιθωρίου. Το Firefly είναι ένα παλιομοδίτικο καουμπόικο, έχει άλογα στο διάστημα, και με κάποιο τρόπο καταφέρνει να είναι στοχαστικό σαν το Deadwood, ποιητικό σαν τους Sopranos, ρεαλιστικό σαν το Wire. Γαμώτο, είπα δε θα έγραφα μεγάλες συγκρίσεις. Σβήσε το σχόλιο αν θες, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

~-~-~

Έχω ακόμα χιλιάδες

πράγματα να πω για αυτό το αριστούργημα, για το πώς ο Whedon μιλάει για το θρίαμβο του ατόμου μέσα από την καταδίκη της ασημαντότητάς του, για το πώς καταφέρνει με έναν συναρπαστικό τρόπο να διαλύει τα στεγανά με τον βαθύτατο πολιτικό προβληματισμό του. Ή για το πώς μπορεί και γράφει θρίλερ που γίνονται κωμωδίες και μετά capers και μετά γουέστερν και μετά (ημι-)σκληρο skiffy, και μετά υπαρξιακό δράμα (το 'Objects in Space' είναι από τα ομορφότερα πράγματα που έχω δει στη ζωή μου). Για την απίστευτη μουσική του Greg Edmodson που έβαλε μαζί στοιχεία από ό,τι κουλτούρα μπορείς να σκεφτείς για να δημιουργήσει αυτό που χρειαζόταν αυτή η σειρά. Για τον Whedon που ολοκλήρωσε (προκαλώντας διαρκώς τον εαυτό του γιατί είναι πραγματικός καλλιτέχνης) ένα έργο φύσει αδύνατον να στηριχτεί σε οποιοδήποτε ποπ στοιχείο, στήνοντας μια ολόδική του μυθολογία και σύστημα αναφορών, από το μηδέν.

Για τον Jayne,

για τον Wash που είναι leaf in the wind, για τον Book και την Inara και τα μυστικά τους που δε μάθαμε ποτέ, για το 'σκάκι' του Mal με τον Operative και για κάθε άλλη στιγμή, μικρή ή μεγάλη, σημαντική ή ασήμαντη. Κάθε μία από αυτές, είναι μια μικρή τελειότητα. Όλες μαζί, κάτι ακόμα μεγαλύτερο.
Joss Whedon, you have done the impossible, and that makes you mighty.

.