Doctor Who: Victory of the Daleks

Victory; Σχόλια μετά το άλμα για το πρώτο non-Moffat επεισόδιο της εποχής Moffat.

Το 'Victory' υπογράφει ο Mark Gatiss που είχε γράψει επεισόδια εποχής για τις 2 πρώτες σεζόν του Davies, καλά επεισόδια, αλλά ποτέ από τα highlights των σεζόν τους. Ομοίως κι εδώ νομίζω. Δύσκολα το λες κακό το επεισόδιο που σήμανε την επανείσοδο για τα καλά των Daleks στο σύμπαν του Who, αλλά ταυτόχρονα έχει προβληματάκια που το κάνουν περισσότερο σημαντικό ως set-up πραγμάτων που θα έρθουν.

Αρχικά, το ξεκάθαρο πρόβλημα είναι ο ρυθμός του επεισοδίου, που στα 40 λεπτά του δεν προλαβαίνει καθόλου να αναπνεύσει και να αναπτυχθεί καταλλήλως σε κανένα από τα βασικά του σημεία. Πριν προλάβουμε να χωνέψουμε το creepy σκηνικό των Daleks ως βοηθών του Churchill και πριν μπούμε σε μια διαδικασία να αναρωτηθούμε "ρε λες;" ή έστω ένα "εεε τι στα κομμάτια...;" σκάει η ανατροπή και ταυτόχρονα εξήγηση του τι πραγματικά συμβαίνει. Ο επιστήμονας αποκαλύπτεται ως δημιούργημα των Daleks στη δεύτερη σκηνή του στην οθόνη, τα παλιά Daleks καταστρέφονται πριν καλά-καλά εισαχθούν τα καινούρια, γενικά όλο το επεισόδιο νιώθεις πως είναι ένα 2-parter συμπιεσμένο στο μισό του φυσικό χώρο.

Βγάζοντας λοιπόν έξω το βασικότατο αυτό πρόβλημα, ότι δυσκολευόμουν σε όλη τη διάρκεια να προλάβω να νοιαστώ πραγματικά για οτιδήποτε, διάφορα επιμέρους στοιχεία με ικανοποίησαν ιδιαιτέρως. Ξεκινώντας από το ίδιο το setting. Γιατί ναι, αυτό είναι μεν το Τυπικό Επεισόδιο Εποχής που πάντα κλείνει την πρώτη 3άδα επεισοδίων κάθε σεζόν, αλλά ήταν επεισόδιο εποχής με Daleks και με μάχες στο διάστημα, με πολεμικά αεροπλάνα του '40 να εκτοξεύουν την τεχνολογία των Daleks εναντίον τους. Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ΚΑΙ εκρήξεις στο διάστημα; Ερμ, yes please;

Πολύ cool αυτό. Cool ήταν και το 'επί της ουσίας' του επεισοδίου. Δηλαδή η αληθινή επιστροφή των Daleks. Κοιτάχτε, δεν έχω πρόβλημα either way εγώ, μια απόφαση θέλω όμως. Θέλετε τα Daleks εξαφανισμένα κύριε Davies; Aς πάνε στην ευχή, θα σκεφτούμε κάτι άλλο. Θέλετε τα Daleks παρόντα κύριε Davies; Γαμώ, ας κρέμεται αυτή η διαρκής απειλή πάνω από το κεφάλι του Doctor. Αλλά για όνομα του θεού πια, αυτό το πράγμα είχε καταντήσει αρρώστια πια κάθε σεζόν με το Χα, εξαφανίστηκαν / Όχι απέμεινε ένα / Ωπ, τελικά είναι όλη η αρμάδα / Χαχα! Ξανασβήστηκαν από την ιστορία / Ουπς τελικά είχε ξεχαστεί σε ένα κουτί ΟΛΗ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ / Χιχι τα ξαναεξαφανίσαμε / Όχι έμεινε ένα που έγινε μισός άνθρωπος / Ουάου, το ένα ξεκλείδωσε τη χωροχρονική κλειδαριά κι απελευθέρωσε όοολη την αυτοκρατορία ΚΑΙ τον δημιουργό / Α, τους ξεκληρίσαμε ξανά με ένα μαγικό λεβιέ / Α ναι όχι τελικά δραπέτευσαν πεντέξι / ΟΥΦ. (Ξέχασα τίποτα;)

Η ουσία είναι, ο Moffat αποφασίζει ότι ναι, ωραία όλα αυτά με το απλοποιημένο σύμπαν, αλλά εγώ θέλω τα Daleks μου. Και συνέβη αυτό ακριβώς σε αυτό το επεισόδιο, ο Mark Gatiss δείχνει απλά και ξεκάθαρα στην επανόρθωση όλης της αυτοκρατορίας με νέα μάλιστα, εξελιγμένα μοντέλα. Γιατί κακά τα ψέμματα. Doctor Who χωρίς Daleks δε γίνεται, οπότε γιατί να κοροϊδευόμαστε; Ας είναι εκεί. Ο Moffat και οι σεναριογράφοι του θα βρουν τι να τα κάνουν. Κι αν όχι δεν πειράζει, τουλάχιστον δεν δουλευόμαστε.

Είμαι σίγουρος ότι τα χρωματάκια κι ο σχεδιασμός των νέων Daleks θα γίνει σημείο φοβερής κόντρας και σπουδαίων αναλύσεων, αλλά για όνομα του θεού, μιλάμε για έναν εχθρό σε σχήμα αλατιέρας. Είναι αλήθεια ουσιαστικό σημείο τριβής το χρώμα του και η χροιά της φωνής του; Daleks, welcome back. Κι επισήμως. Αρκετά περιέργως, μου λείψατε.


Σημειώσεις:

1. Για ένα ακόμα επεισόδιο, Matt Smith και Karen Gillan μου άρεσαν πολύ. Η μεν Gillan έχει ένα αβίαστα παιχνιδιάρικο ύφος και νιώθεις ότι κάθε στιγμή το μυαλό της βγάζει σπίθες. Ο δε Smith ξέρει να πουλάει πολύ αποτελεσματικά σκηνές σαν αυτή του ξεσπάσματος απέναντι στο Dalek ("I am the DOCTOR!") αλλά και σαν αυτές όπου αναγκάζεται να βρει λύση σε αδύνατα διλήμματα (εδώ φυσικά το ότι έσωσε τη Γη αφήνοντας τα Daleks να επαναδημιουργηθούν, ακολουθώντας το δόγμα που λέει πως σώζουμε άμεσα ό,τι σώζεται και στη συνέχεια το βλέπουμε). Και το κάνει χωρίς να θυμίζει τον κατά καιρούς καρτουνίστικο τόνο που έπαιρνε ο Tennant ή τον υπερδραματικά over the top από την άλλη.

2. The cracks. Σαφές πια χωρίς αμφιβολία ποιο θα είναι το arc της σεζόν, όπως έχεις εξάλλου συζητηθεί και εδώ σε σχόλια προηγούμενου επεισοδίου. Το speculation με τις χρονολογίες και με το πότε και πώς ακριβώς διαδραματίζεται το 'παρόν' της Amy Pond τώρα θα φουντώσει. Πολλά στοιχεία δείχνουν πως η Amy έφυγε με τον Doctor από το δικό της 1992 or so, αλλά ακόμα κι αν έφυγε στο δικό μας σήμερα, γιατί δε θυμάται τα Daleks; Οι ρωγμές είχαν με κάποιο τρόπο ως αποτέλεσμα να διαγραφούν τα γεγονότα του 'Journey's End'; Kι αν ναι, θέλω να ξέρω πώς το έκαναν! (I kid! I kid, because I care.) Ή έχουμε περίπτωση παράλληλων πραγματικοτήτων που χύνονται η μία μέσα στην άλλη;

3. Την επόμενη βδομάδα, ο Steven Moffat για πρώτη φορά γράφει επεισόδιο με returning villain. (Αλλά είναι δικός του, οπότε δε μετράει :P) Weeping Angels! River Song! Μπορείτε να συγκρατηθείτε; Και υπάρχει περίπτωση να μην απογοητευτούμε;

.