Doctor Who: The Pandorica Opens (1)

Επεισοδιάρα αντάξια μιας φοβερής σεζόν, που δένει τα πάντα και οδηγεί στο -ψύχραιμα και αντικειμενικά- μεγαλύτερο cliffhanger που μπορεί να συμβεί.

To επεισόδιο σε πιάνει με το καλημέρα, περνώντας στο 5λεπτο cold open από όλη τη σεζόν, και δε σε αφήνει σε κανένα σημείο έπειτα. Από ένα όραμα του Vincent γεννιέται μάλλον ο αληθινά τελευταίος του πίνακας, ο οποίος περνά από τον Churchill κι από κει πάσα στην River Song, η οποία αποδρά από τη φυλακή για να κλέψει τον πίνακα από τη συλλογή της Liz Ten και στη συνέχεια να γράψει τις πρώτες λέξεις του σύμπαντος (φυσικά 'Hello Sweetie') που λειτουργούν και ως χάρτης συντεταγμένων για τον Doctor, ο οποίος έτσι την εντοπίζει να παριστάνει την Κλεοπάτρα στην Αρχαία Ρώμη προκειμένου να του παραδώσει τον προφητικό πίνακα. Αλλά μισό λεπτό, το καλό τώρα ξεκινάει, γιατί αυτό που απεικονίζεται στο χρωματιστό παραλήρημα του Vincent είναι κάτι που υποπτευόμασταν από τη στιγμή που ο Doctor έβαλε το χέρι του μέσα στη Ρωγμή: Τo TARDIS ανατινάζεται, πιθανότατα προκαλώντας τη Ρωγμή και μαζί με αυτήν, το τέλος του χρόνου.

Ωραίο αυτό φυσικά, γιατί τι άλλο θα μπορούσε να προκαλέσει μια τέτοια χρονοαπειλή, παρά το μεγαλύτερο time paradox του σύμπαντος, το ίδιο το TARDIS; Όπως και ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η θαυμαστή και τρομακτική απειλή που κρύβεται στην Pandorica, από τον ίδιο τον Doctor; Όσο κυλούσε το επεισόδιο, και ειδικά από τη στιγμή που όλοι οι εχθροί του Doctor μαζεύτηκαν γύρω από τον πλανήτη για το grand opening, ήταν προφανές ότι δε θα μπορούσε να είναι κάποια συγκεκριμένη η απειλή μέσα στην Pandorica. Άρα τι έμενε; Ο ίδιος ο Doctor.

Αυτό όμως που δεν περίμενα ήταν ότι το κουτί ήταν στην πραγματικότητα άδειο, και μόλις τώρα θα γέμιζε, όταν η συμμαχία των εχθρών θα φυλάκιζε εκεί τον Doctor για να μην προκαλέσει το τέλος του σύμπαντος. Ακόμα περισσότερο, με τίποτα δε θα μπορούσα να έχω προβλέψει πως το όλο σκηνικό ήταν ένα κατασκεύασμα ώστε να οδηγηθεί ο Doctor μαζί με την Amy εκεί ακριβώς που τον ήθελαν οι εχθροί του. Και μαζί και ο Rory, του οποίου η επανεμφάνιση ήταν ένα μεγαλειώδες WTF.

Και φτάνουμε κάπως έτσι σε ένα cliffhanger όπου ο Doctor φυλακίζεται στην Pandorica, η Amy σκοτώνεται από τον AutonRory, η River Song βρίσκεται παγιδευμένη σε ένα TARDIS που εκρήγνυται, και, α ναι, ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΒΗΝΕΤΑΙ. Αν μη τι άλλο, έχεις κάποια βάση να το θεωρήσεις ως το μεγαλύτερο cliffhanger όλων των εποχών, ναι;

Το επεισόδιο με είχε καθηλωμένο για 45 λεπτά, χωρίς να μου αφήνει ούτε ένα κενό λεπτό για να μπορέσω να επεξεργαστώ τα όσα έβλεπα. Ήταν ένα φοβερό αίνιγμα που δικαίωσε όλη τη σεζόν που είχε προηγηθεί, και που έδωσε αξία ακόμα και στις μικρότερες στιγμές χαρακτήρων και πλοκής. Δεν έγινε απλό ή προφανές σε κανένα σημείο, αλλά εκεί που πραγματικά καίγεσαι είναι όταν επιχειρήσεις να σκεφτείς τι θα συμβεί μετά, να ενώσεις τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί διαμέσου της σεζόν.

Όλα ξεκινούν και επιστρέφουν στην Amy, και δεν είμαι σίγουρος με ποιον τρόπο. Εδώ μαθαίνουμε μεν ξεκάθαρα πως όλο το επεισόδιο είναι μια φάρσα, μια παγίδα, κατασκευασμένη με βάση τις αναμνήσεις της- προκύπτει άρα το συμπέρασμα πως κάπου μέσα της ήταν ακόμα ζωντανή η ανάμνηση του Rory έστω σε ένα επίπεδο υποσυνείδητο, ίσως ως καθαρό ένστικτο. (Εξ ου και τα δάκρυά της όταν μιλούσε με τον Vincent.) Όμως τι συμβαίνει με την υπόλοιπη σεζόν; Υπάρχει ακόμα το πολύ βασικό θέμα: Γιατί η Ρωγμή την ακολουθεί παντού; Γιατί αυτήν; Η Ρωγμή έκανε την Amy ή η Amy τη Ρωγμή;

Έχει ενδιαφέρον να επιστρέψουμε λίγο στο 'Eleventh Hour', ένα επεισόδιο που εκτός από έξοχο παραμύθι από μόνο του, κι εκτός από την καλύτερη εισαγωγή χαρακτήρων και θεματικών που έχει κάνει ποτέ το NuWho, τώρα προκύπτει ότι μάλλον ήταν και γεμάτο με στοιχεία που οδηγούσαν κατευθείαν στο φινάλε. Ο Doctor λέει στην Amy ότι την πήρε μαζί του γιατί, βασικά, του ήταν αδιανόητη. Τη ρωτάει πώς είναι να ζει μια "impossible" ζωή. Μια αόρατη δύναμη οδηγεί το TARDIS πίσω στο σπίτι της Amy. Αυτό το τεράστιο διώροφο σπίτι, στο οποίο ένα 10χρονο κοριτσάκι ζούσε μόνο του, με την ανάμνηση μιας μητέρας άφαντης. Αυτό το τεράστιο διώροφο σπίτι όπου μια σκάλα οδηγεί από τον δεύτερο όροφο σε έναν τρίτο(;).

Οι συνειρμοί προφανείς. Η Ρωγμή ίσως είχε αρχίσει να τρώει την οικογένεια της Amy μέχρι που εμφανίστηκε ο Doctor και την πρόλαβε. Και ίσως το 'Lodger' να μην ήταν και τόσο ασύνδετο επεισόδιο. Ή ίσως και τίποτα από τα δύο να μη συνέβη. Ίσως απλά ο Doctor να την πήρε μαζί του επειδή είδε σε αυτήν κάτι το μαγευτικό, όπως ίσως ένα δυνατό πνεύμα που δεν αφήνει τους αγαπημένους της να χαθούν ακόμα και όταν τους καταπίνει ο ίδιος ο χρόνος. Και ίσως γι'αυτό ένας μελλοντικός Doctor γύρισε να τη βρει στο 'Time of Angels' για να της ψιθυρίσει στο αυτί μια παράκληση, να μην ξεχάσει ποτέ τι της είχε πει όταν ήταν μικρή. Διότι η δύναμη αυτής της κοπέλας, η δίψα της να κρατήσει ζωντανούς τους λίγους αληθινούς και ουσιαστικούς δεσμούς της ζωής της, ίσως να είναι αυτό ακριβώς που θα χρειαστεί ο Doctor για να σώσει το σύμπαν.

Ένα σύμπαν που βασικά έχει σβηστεί, μην ξεχνιόμαστε. Και μια Amy που είναι apparently dead από το πλαστικό χέρι του NotRory της. Δεν ξέρω καν πώς να προσεγγίσω το φινάλε μετά από αυτά που συνέβησαν στο τέλος αυτού του επεισοδίου, μπορώ μόνο να επιστρέφω ασταμάτητα και ακανόνιστα σε στιγμές που μου εντυπώθηκαν στη διάρκεια αυτής της φοβερής σεζόν και να προσπαθώ να ενώσω τις τελείες. Θα είναι μια μακρά βδομάδα.

.