Where we at: Hung

Πώς είναι φέτος το Hung;

Χάλια, για να μην το πολυλογούμε. Η πνιγηρή, μαύρα χιουμοριστική απόγνωση ενός οικονομικά διαλυμένου Detroit της πρώτης σεζόν έχει αντικατασταθεί από γενικευμένη δίχως λόγο μαυρίλα. Νιώθω, πολύ απλά, πως η σειρά έπαθε αυτό που πάρα πολλές σειρές παθαίνουν όταν ισορροπούν σε μια πολύ λεπτή γραμμή: χάνουν την ισορροπία επειδή εξαφανίζεται από μπροστά τους ο στόχος τους. (Στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά συχνό για μια πρώτη σεζόν να εξαντλεί ό,τι είχε να πει ουσιαστικά μια σειρά.)

Έτσι τώρα έχουμε ένα μίζερο σύμπαν να κατοικείται από ανθρώπους που δεν είμαι πια σίγουρος ότι ξέρουν κι οι ίδιοι γιατί ξυπνάνε το πρωί. Σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει τίποτα που να συμπαθώ πάνω σε κάποιον από αυτούς. Δε νιώθεις πως είναι απεγνωσμένοι άνθρωποι με στόχο- νιώθεις πως είναι μίζεροι losers πνιγμένοι μες στην ανούσια μαυρίλα. Και σε κακές πλοκές. Tanya και Lenore να μαλώνουν για το ποια θα είναι η νταβατζού του Ray; Η Jessica και ο εξαρχής παράλογος γάμος της; Μια ομάδα μπέιζμπολ για την οποία πρέπει να ξαφνικά να νοιαστούμε; Για όνομα. Who gives a fuck;

Σε όλο αυτό καθόλου δε βοηθάει το γεγονός ότι το Hung είναι πλέον λιγότερο αστείο από μια σειρά πραγμάτων που περιλαμβάνουν από έμφραγμα μέχρι τον Μάρκο Σεφερλή. Όπως είπαμε και παραπάνω, έχει χαθεί εντελώς η ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και στο δράμα. Για την ακρίβεια έχει χαθεί ΚΑΙ το χιούμορ, ΚΑΙ το δράμα. Διότι αν είναι να μιλάς για δραματουργικά στοιχεία τότε πρέπει να υπάρχει α) μια αίσθηση εξέλιξης σε αυτό που βλέπεις, και στο Hung αυτή τη στιγμή δεν υφίσταται τέτοιο πράγμα, νιώθεις τα πάντα κολλημένα στο βάλτο, και β) συνέπεια, έννοια παντελώς άγνωστη όταν από βδομάδα σε βδομάδα δε μπορώ να καταλάβω πού βρίσκονται σε οικονομικό ή συναισθηματικό επίπεδο οι χαρακτήρες σε σχέση με το προηγούμενο επεισόδιο.

Στο χθεσινό επεισόδιο υπήρξαν μια-δυο ενδιαφέρουσες ιδέες. Η μία φυσικά τηλεγραφημένη από την αρχή του επεισοδίου, με τον βοηθό του Ray και την 'λευκή φάλαινα'. Προβλέψιμο, αλλά τι να κάνεις. Γλυκούλι. Αλλά κυριότερα, παντελώς άσχετο με την υπόλοιπη σειρά.

Η άλλη ιδέα, τα αισθήματα του Damon και το ποίημα για την αδερφή του. Σε 5 επεισόδια φέτος, αυτό είναι το μόνο πράγμα που με έχει ιντριγκάρει λίγο, αλλά βάσει της από γύρω σούπας, δεν έχω την παραμικρή ελπίδα να καταφέρει να κάνει το show κάτι σωστό με αυτή την ιδέα. Μόνο να προσθέσει στην wackiness και στη μιζέρια που, εντελώς λανθασμένα, πιστεύει ότι είναι η ουσία αυτού που έκανε στην πρώτη του σεζόν.

Δεν ξέρω για σας, εμένα μου έπεσε.

.