Terriers: Agua Caliente

O Hank και ο Britt περνούν λίγο ποιοτικό χρόνο με τους πρώην συναδέλφους τους.

Κάτι που ως ιδέα μου άρεσε πάρα πολύ, και ως εκτέλεση ακόμα περισσότερο. Γιατί ενώ είμαι φαν τέτοιων επανενώσεων, πολύ συχνά χρησιμοποιούνται για να τραβήξουν προφανείς παραλλήλους και να κάνουν κήρυγμα σχετικά με τη συναισθηματική κατάσταση των χαρακτήρων, να μας πούνε με πόσο έχουν αλλάξει κτλ κτλ. Όχι το Terriers. Που ίσως το έκανε μεν αυτό, αλλά με πολύ πιο υπόγειο τρόπο, και δίχως να είμαστε σίγουροι- δεν έχουμε ακόμα όλα τα στοιχεία εξάλλου.

(Αυτή είναι η μαγεία του να κρύβεις κάποια λόγια από το θεατή. Τα σωστά λόγια. Πολλές σειρές κάνουν το λάθος να μας έχουν δώσει όλες τις απαντήσεις για το παρελθόν και να βάζουν όλα τα ερωτηματικά στο μέλλον. Αυτό δεν είναι fun. Είναι βαρετό. Το Terriers μας δίνει το παρόν στο πιάτο, αλλά τις σκοτεινές γωνίες του παρελθόντος, τις φυλάει περήφανα.)

Ήταν λοιπόν πολύ χρήσιμο που είχαμε ένα τέτοιο επεισόδιο, κατά πρώτο και κυριότερο λόγο ώστε να δούμε έστω για μια φορά μαζί σε δράση τον Hank με τον πρώην συνεργάτη του. Είναι ωραίο που οι δυο τους κλικάρουν ακόμα, που δεν έχουν χάσει το ρυθμό τους και τη χημεία τους. Σε πείθει ότι όντως υπήρξαν κάποτε συνεργάτες, ότι υπήρξαν και φίλοι ακόμα, κάτι που κάνει το αμάρτημα του Hank ακόμα πιο βαρύ, ίσως και ασυγχώρητο.

O Mark δεν είναι μια καρικατούρα, ένας χάρτινος εχθρός ή ένα εμπόδιο που υπηρετεί σκοπούς πλοκής. (Λάτρεψα τη στιγμή στο τέλος του επεισοδίου που παραδέχεται στον Britt, ότι ο Hank "έχει τις στιγμές του".) Αυτό ακριβώς κάνει τη φιλία του Hank με τον Britt ακόμα πιο ανεκτίμητη, ακόμα πιο επίφοβη.

Ομολογώ πως το subplot με την Katie με είχε φοβίσει. Για μια στιγμή θεώρησα πως όλα γινόντουσαν ώστε ο Britt να τους πιάσει μαζί στο σπίτι και να τα μάθει όλα. Πόσο σαπουνοπερίλα θα ήταν αυτό; Χάρηκα που δεν έγινε έτσι, παρά δόθηκε μια ακόμα ευκαιρία στον Hank να υπογραμμίσει στον μοίχο καθηγητή της Katie να απομακρυνθεί από αυτήν, αλλιώς. Πραγματικά το κάνει για να προστατέψει τον κολλητό του, αλλά είναι ίσως ο λάθος τρόπος. Και ίσως να επιβεβαιωθεί έτσι ο Mark.

Ασχέτως όλων, η πιο γαμάτη σκηνή του επεισοδίου ήταν η θαρραλέα κίνηση του Britt να παραδώσει την κλεμμένη κοκαϊνη για να πάρει πίσω το κινητό και να τηλεφωνήσει στην Katie. Η σκηνή ήταν comedy gold!

Good stuff- και ένα ακόμα σχετικά αυτοτελές επεισόδιο που διδάσκει το πώς πρέπει να απλώνεται η αφήγηση και η ανάπτυξη χαρακτήρων σε μια σειρά. Το έχει ξανακάνει ο Ryan, με το Shield, που ξεκίνησε με μια πρώτη σεζόν παρόμοιας δομής και λογικής, αλλά άπαξ και πάτησε γκάζι στις τελευταίες της σεζόν, δεν προλάβαινες να μαζεύεις το σαγόνι σου από το πάτωμα. Κρίμα που το Terriers δε θα έχει ποτέ την ευκαιρία να φτάσει σε τόσο προχωρημένες σεζόν, αλλά κι αυτή η laid back ανάπτυξη που παίρνουμε ως τώρα, για μένα είναι εξίσου θαυματουργή.

.