Έχω ξαναγράψει με διάφορες αφορμές ότι τα επεισόδια στα οποία κρίνεται πραγματικά η σπουδαιότητα μιας σειράς είναι, όπως λέει ο Βασίλης, “εκείνα που οι X-Men παίζουν μπέιζμπολ.” Αυτά δηλαδή στα οποία δεν υπάρχει μεγάλος κακός, δεν έχουμε αποκαλύψεις για τη μυθολογία, δεν χάνεται ο κόσμος. Απλά έχεις μισή ντουζίνα χαρακτήρες στην πίσω αυλή και, για 22 σελίδες, παίζουν μπέιζμπολ. Και μιλάνε.
Τώρα, οι χαρακτήρες του Terriers εδώ σίγουρα δεν έπαιζαν μπέιζμπολ. Κάτι τόσο light δε θα είχε θέση στον όλο και πιο σκοτεινό κόσμο της σειράς. Όμως είχες μισή ντουζίνα χαρακτήρες που απλά αλληλεπιδρούσαν για όλο το επεισόδιο. Και το επεισόδιο ήταν θαυμάσιο.
Απαλλαγμένοι προσωρινά από τα άγχη των κατασκευαστικών και του Lindus και της ψευτομελέτης, είδαμε απλώς τον Hank, τον Britt, την Katie, την Steph (την ήδη λατρεμένη, και τόσο αστεία, Steph) και την Gretchen να ζουν απλά τη ζωή τους. Κάτι που, δυστυχώς, μπορεί συχνά να αποδεικνύεται ακόμα πιο οδυνηρό. Την απάντηση, το κλειδί, το έδωσε ο ίδιος ο Hank στο φοβερό τέλος του επεισοδίου, συμβουλεύοντας την Katie να κρατήσει για πάντα μυστική την μνημειώδη γκάφα της να κοιμηθεί με τον καθηγητή της- ταυτόχρονα εξηγώντας όλα όσα του πάνε στραβά.
Ουσιαστικά ζητά από την Katie να ζήσει με τον ίδιο τρόπο που ζει ο ίδιος. Πάντα με μισές αλήθειες και με μισά συναισθήματα. Κάτι ήξερε ο Mark που πριν κάμποσα επεισόδιο είχε προειδοποιήσει τον Britt να προσέχει τον Hank, και ότι θα τον καταστρέψει κι εκείνον. Υπάρχει μια συγκλονιστική ιστορία εκεί πίσω, και διάολε θέλω να τη μάθω.
Για την ώρα παρακολουθήσαμε μια άλλη, αυτοτελή, ιστορία, από αυτές που συνήθως τις βαριόμαστε. Μόνο που αυτή, όπως και η ίδια η σειρά αν το σκεφτείς, ενώ ξεκινά ώς κάτι σχετικά ελαφρύ και ακίνδυνο, καταλήγει μια αληθινή γροθιά συναισθημάτων στο στομάχι. Γεμάτη προδοσία, πικρία, μυστικά και, ναι, μισές αλήθειες. Λίγο ο τρόπος με τον οποίον η ιστορία της ετοιμοθάνατης κερατωμένης συζύγου συνδεόταν έντεχνα (και μετρημένα) με τα character arcs των ηρώων μας, και λίγο το πώς σε οδηγούσε διαρκώς σε νέες ανατροπές, η κεντρική ιστορία του επεισοδίου σε παρασέρνει και σε παραδίδει τελικά σε μια τελευταία σκηνή σχεδόν δυσβάσταχτη, σαν αποκορύφωμα για όλες τις πράξεις και για όλες τις κουβέντες που ειπώθηκαν σε αυτό το 40λεπτο.
Το όλο επεισόδιο ήταν αστείο, ήταν συναρπαστικό, διασκεδαστικό, και εν τέλει συγκινητικό. Οι ερμηνείες όλου του βασικού καστ θαυμάσιες- αυτή η τελευταία σκηνή με ξεπερνά. Κρεμόμουν από τα χείλη τους κι από τις ματιές τους. Λίγο πριν τα μισά της σεζόν (της σειράς;) και νιώθω πως το σύμπαν αυτών των χαρακτήρων το παρακολουθώ για χρόνια ολόκληρα. Θέλω να δω τη συνέχεια τώρα, ακόμα κι αν αυτή θα έχει τους ήρωές μας σε μια αυλή, απλώς, να παίζουν μπέιζμπολ.
Όμως πάνω απ'όλα, με συναρπάζει αυτή η διαλυμένη φιγούρα ενός Dude-like τύπου που αναζητά τη συνείδησή του, τις ευθύνες του.
Ο Hank στο τέλος του προηγούμενου επεισοδίου πέταξε μια βόμβα στη Gretchen χωρίς να ξέρει αν είναι έτοιμος να διαχειριστεί τις συνέπειες- ακριβώς όπως δεν ήξερε αν είναι έτοιμος να διαχειριστεί τις συνέπειες του κουτιού της Πανδώρας που άνοιξε σκαλίζοντας την υπόθεση του Lindus. Μετά από αυτό το επεισόδιο, μάλλον υποπτευόμαστε πως τελικά το μότο αληθεύει: You can't teach an old dog new tricks.
Αλλά ίσως αυτό το Terrier να διαφέρει από τα άλλα. Έχει δρόμο ακόμα η ιστορία του.
.
exw pa8ei sok me ton donal logue.mou arese poly sto life,alla edw h ermhneia tou me 3eperna.to terriers exei kataferei mesa se liga eps na me kanei na noiastw gia olous tous xarakthres tou.i fucking feel for all of them.eksairetikh h teleftaia skhnh,ola afta pou perigrafeis and then some...
ΑπάντησηΔιαγραφήafto pou entypwsiazei akoma perissotero einai oti ta katafernei ola afta h seira xwris omws na "kopiazei"idiaitera.niw8eis oti ola einai fysika,realistika...exei gamato ry8mo.k panw ap'ola niw8eis oti ksereis hdh tous an8rwpous aftous k to pws antidroun (px.poios dn htan sigouros oti o hank 8a ths elege na mhn pei tpt?.k eimaste molis sto 6o ep!! :D
Να, χάρη σε αυτή την ανάρτηση, εντόπισα ακόμα μια λεπτομέρεια του The Good Wife που υποσυνείδητα μόνο ήξερα ως τώρα: η προϊστορία και η συνέχεια των χαρακτήρων που υπονοείται. Π.χ. στο πλέον πρόσφατο επεισόδιο της σειράς, όπου γνωρίζουμε τον (συμπαθέστατο και εδώ και στο Rubicon) αδελφό της πρωταγωνίστριας, η σκηνή με την αναμονή του ασανσέρ έχει μέσα δύο αδέλφια με τη δική τους, προσωπική τους ιστορία και κώδικες και ιδιωτικές στιγμές, δύο αδέλφια που αισθάνομαι ότι προϋπήρχαν, δεν δημιουργήθηκαν ξεκάθαρα ως ρόλοι για μια σειρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσχετο, αλλά θεώρησέ το ως μικρό nudge-nudge για κάτι που σου έχουμε πει αρκετοί αρκετές φορές :) Ελπίζω μόνο να μη το παρακάνουμε και σπαστείς και τελικά δεν σου αρέσει το The Good Wife.
Το Terriers (για να μην είμαι εντελώς εκτός θέματος) ήδη το προτείνω σε άτομα που τους αρέσουν ρεαλιστικοί χαρακτήρες ή/και φιλμ νουάρ.
Hey,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το "Then pretend" στο τέλος, νομίζω ότι τελικά ο Hank το είπε περισσότερο στον εαυτό του, με το βλέμμα που είχε, παρά στην Katie.
Κοιτώντας προς το άπειρο να προσπαθεί να δει κι αυτός πως θ' αρχίσει να "pretend" στον Britt και σα να σκέφτεται "τι είναι πάλι αυτό που μου έτυχε γαμώ; εγώ δεν ήθελα να συνεχίσω έτσι. είπα στην Gretchen ότι την αγαπάω, το έβγαλα από μέσα μου, να μην προσποιούμαι, αλλά πάλι στα ίδια πάω. ΓΑΜΩ!"
Ανώνυμε, κι εγώ δεν έχω λόγια. Κι εμένα μου άρεσε πολύ στο Life o Logue και ήξερα ότι εδώ θα έχει ρόλο που του πάει γάντι, αλλά κάτι τέτοιο δεν το περίμενα- όπως και δεν περίμενα όλη τη σειρά εν γένει να του δίνει υλικό τόσο απλόχερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήChameleon, έτσι ακριβώς το βλέπω κι εγώ. Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι η Katie θα προσποιηθεί ότι δε συνέβη τίποτα. Ή μπορεί να προσπαθήσει, αλλά δε θα τα καταφέρει. Και ίσως αυτό να δώσει και στον Hank το έναυσμα να προσπαθήσει να αλλάξει κι ο ίδιος.
Τζωτζίου, don't worry. Και μια πολύ καλή μου φίλη έχει αναλάβει πρόσφατα να με πείσει να δω, και τα έχει καταφέρει. Η σύγκριση που κάνεις εδώ τώρα με ψήνει ακόμα περισσότερο. Αυτή η ποιότητα σε σειρές να σε αφήνουν να ανακαλύψεις με αβίαστο τρόπο τους δεσμούς των χαρακτήρων (ή ακόμα καλύτερα, να τους υπονοούν, Firefly οέ οέ οέ) είναι από τα αγαπημένα μου πράγματα στην τηλεόραση. Σε πρώτη μελλοντική ευκαιρία θα δω Good Wife.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχικά σκέφτηκα ότι μα τι της λέει: Είναι δυνατόν; Είναι αδελφικός φίλος του ο άλλος, και τέτοια. Αλλά τελικά, είναι τόσο ryan -πες- που τι άλλο θα μπορούσε να της πει; Αφού πραγματικά είναι αδελφικός του φίλος. Δεν κοιτάει τρόπο. Κοιτάει αποτέλεσμα. Να μην τον σακατέψει. Μπράβο σε όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@dark θα το τσεκαρω
ΑπάντησηΔιαγραφήεπισης καπου καποτε εγραψες κατι για το john from cinicnatti
ξεκινησα χθες να το βλεπω,να ξερεις οτι αν τελικα κολλησω εσυ θα φταις για αυτο
α,κ το ρουμπικον συνεχιζει ναναι γαμω τις σειρες.ακομα κ αν δεν το ανανεωσουν για 2η σεζον,η 1η ειναι οτι καλυτερο παιζει τωρα που διακοπηκε το breaking bad.
Πολύ καλό επεισόδιο κτλ κτλ δεν έχω τίποτα να συμπληρώσω οπότε ας πω και γω πως το Good Wife ήταν ευχάριστη έκπληξη, πέρσι και φέτος. Και ο Alan Cumming, αν δεν υπήρχε ο Lithgow, ίσως άξιζε το emmy.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εκει που αποφευγεις ως ο διαολος το λιβανι σαπουνια, επαναληψεις ανωριμων χαραχτηρων και σχεσεων
ΑπάντησηΔιαγραφή[στη ζωη και] στην τηλεοραση με αποτελεσμα να βλεπεις ολο και λιγοτερα πραγματα,
φετος οτι πιο ενδιαφερον ηταν οι χαρακτηρες στο terriers με αποκορυφωμα [εως τωρα] αυτο το επεισοδιο και
βεβαιως η βασανιστικα αργη αλλα σιγουρα βεβαιη μεταστοιχειωση της γιατρινας σε [spoiler]
λογω ερωτα(!) στο sons of anarchy...
Είναι όντως καλό,πολύ καλό,τέλειο.Το λατρεύω αν δε κατάλαβες.Και σκάω γιατί πολλοί δεν το βλέπουν λόγω subs.ΔΕΝ θέλω να είναι γιά λίγους.Σε εμένα μου θυμίζει φάση Firefly στο εξής.Μόλις πρότεινα σε κάποιον να το δει η πρώτη αντίδραση ήταν,μπα δεν βλέπω εγώ τέτοια.Και μετά I want more.Τέλος πάντων ας το χαρούμε (όπως πολύ σοφά είπες)όσο υπάρχει
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Ανώνυμους- word. Συμφωνώ σε όλα. (Βάλτε ρε παιδιά κανά όνομα να συνεννοούμαστε όμως.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε @3.31, ναι το JFC το υπεραγαπώ, είναι μέσα στις πιο ξεχωριστές τηλεοπτικές εμπειρίες ever. Να το δεις- έχω καλύψει και όλα του τα επεισόδια στο blog.
Επίσης, μετά την αναφορά στο Firefly θέλω για μια στιγμή να σταθούμε και να αναρωτηθούμε αν ο Tim Minear είναι ικανός να σκοτώσει σειρές ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΩΔΙΑΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. Ο άνθρωπος είναι θαυματουργός, δηλαδή πραγματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ παιδιά, εμένα αυτό το επεισόδιο δεν μου άρεσε, σαν filler (ή feeler) μου έκανε. Επίσης δεν μου άρεσε ούτε το καινούριο fringe, μάλλον είχε κακό καιρό στη φάρμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον feeler. Ένας λόγος που είναι γαμάτη αυτή η σειρά είναι ότι δε μπαίνει σε καλούπια δομής και περιεχομένου. Υπάρχει επεισόδιο procedural, υπάρχει δράμα χαρακτήρων, υπάρχουν τα πάντα κάθε φορά σε διαφορετικές αναλογίες, αλλά με την ίδια γνησιότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@alexandros Δεν προκαλεί δυνατό κρότο, γι'αυτό δεν το βλέπουν πολύ. Είναι ουσιαστική και ανθρώπινη τηλεόραση. Ούτε Undercovers ούτε The Event.
Η έννοια του let something down δεν υπάρχει στην τηλεόραση. Απλά είναι μια ωρολογιακή βόμβα που αν κάποια στιγμή έχουμε την υπόνοια ότι όλα είναι μια χαρά στο Terriers θα πεταχτεί από μια γωνία ο προφέσορας και θα πεί ένα "nice time we have back then ;)" .
ΑπάντησηΔιαγραφή@darktyler thanks πάντως γιατί από εδώ άκουσα την σειρά και θα σε ευγνωμονώ αιώνια (sic).
με τετοιο τιτλο (terriers ρε πστ μου ? Terriers ?)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τοσο καλο υλικο
αμα παρει 2η σεζον δεν θα ξαναπω κακη κουβεντα για το ψαρο-λοστ και λοιπες hype σειρες
Αληθεια.
Πολυ,πολυ,πολυ ωραια σειρα αλλα σε οσους την εχω προτεινει απο χθες (που ειδα τα πρωτα 5 επεισοδια) με κοιτανε σαν χαζο.
Σαν εκπομπη για κυνηγοσκυλα ειναι ο τιτλος.
462