Survivor: Nicaragua: Finale

Με μεγάλη καθυστέρηση, σχόλια για το τέλος της -εν τέλει- χειρότερης σεζόν Survivor της πρόσφατης μνήμης.

In retrospect, κακή σεζόν. Παρά τους παντελώς ηλίθιους και (κατά βάση) αδιάφορους χαρακτήρες, κάποια στιγμή το Survivor πήγε να δείξει σημάδια ζωής φέτος, κάπου εκεί γύρω που η Naonka έμοιαζε να παίζει τεράστιο ρόλο στη σεζόν και ο Sash πέταξε έξω τη Brenda. Όμως αυτό που συνέβη στο κρίσιμο εκείνο σημείο, ήταν πως αντί η σεζόν να πάρει φωτιά, απλά ψόφησε. Οι παίχτες που έμειναν έτρεχαν σπασμωδικά εδώ κι εκεί, κακές στρατηγικές, κακές συμμαχίες, κακοί τηλεοπτικοί χαρακτήρες...

Αποκορύφωμα, η διπλή παραίτηση, που με εξόργισε (εξ ου και δεν έγραψα άλλο έκτοτε) και με έκανε να νιώσω πως χάνω το χρόνο μου! Ένα επεισόδιο για να παραιτηθούν; Μπλιαχ. Αν θέλουν να φύγουν, ας φύγουν. Θα το ψειρίσουμε κιόλας;

Τεσπά, η ουσία είναι ότι τουλάχιστον κέρδισε αυτός που έπρεπε, και με αυτό εννοώ α) ο poster boy της ηλιθιότητας σε μια σεζόν ηλιθίων (δίκαιο) και β) εκείνος που πρέπει να του αναγνωρίσεις το commitment. Ο Fabio δέχτηκε να τον αποκαλούν οι πάντες με ένα ηλίθιο παρατσούκλι, for fuck's sake, απλά και μόνο για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός του. Κάτι τέτοια τα εκτιμάω εγώ. Επιπλέον, ήταν ίσως ο μοναδικός άνθρωπος σε όλο το καστ που πραγματικά συμπαθούσες (έστω και με έναν απόμακρα, "καλό-παιδί-για-πρωτοετής-μαστούρης" τρόπο) συν, όταν η μπάλα έκαιγε, έκανε τρεις διαδοχικές νίκες και έφτασε στον τελικό με το έτσι θέλω. Μάγκας.

Αλλά για στρατηγικές ας μη μιλήσουμε. Αίσχος. Καμία ψήφος δεν έβγαζε νόημα. Από την αρχή της σεζόν δηλαδή, όχι μόνο τώρα. Το φινάλε ήταν κατά κύριο λόγο βαρετό, πλην δύο πραγμάτων. Πρώτα, η μετάλλαξη του Dan σε actual παίχτη, τη στιγμή που του έλαχε να φύγει. (By the way, ποιο το νόημα να διώξεις τον Dan σε αυτό το σημείο; Γκχ, είπα δε θα μιλήσω για στρατηγικές.)

Δεύτερον, η τελευταία δοκιμασία ήταν γαμάτη σαν εικόνα, έστω κι αν ήταν τηλεγραφημένο το αποτέλεσμα- όπως εξάλλου συνήθως είναι σε αυτό το σημείο της κάθε σεζόν. Να πώς το καταλαβαίνεις:

To σενάριο "αν αυτός τώρα χάσει, είναι ΧΑΜΕΝΟΣ!" παίζει πάντα στο Survivor όταν φτάνουμε στην τελική δοκιμασία. Αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι ποιος είναι ο αφηγητής μας, με ποιον -προσπαθεί να- μας κάνει η σειρά να ταυτιστούμε. Εδώ, 'πρωταγωνιστής' ήταν ο Fabio. Άρα φυσικά και θα κέρδιζε. Στην πανομοιότυπη κατάσταση στη Samoa, 'πρωταγωνιστής' ήταν ο Russell, και ο αν-χάσει-χάνεται χαρακτήρας ήταν ο Brett (ο ποιός;). Άρα φυσικά θα κέρδιζε ο Russell.

Anyway, θα επανέλθω στο love-to-hate/hate-to-love troll σε λίγο, αλλά πρώτα δυο σχόλια για το Reunion και για το τελευταίο συμβούλιο. Η επανένωση ήταν απολαυστική, με έναν εντελώς σουρεάλ τρόπο, όπου οι μισοί παίχτες δεν καταλάβαινες τι λέγανε, η μάνα της Naonka πρακτικά αποκήρυξε την κόρη της, η Purple Kelly τιμωρήθηκε για την παραίτησή της με το να της φερθεί ο Probst σα να μην ήταν εκεί, την Holly να χαρίζει στον "Κροκοδειλάκια" Dan ένα ζευγάρια μπότες από δέρμα αλιγάτορα, και τον κόουτς Jimmy Johnson να εξηγεί πώς το Survivor του έσωσε τη ζωή. Good TV το όλο μισάωρο.

Αλλά ένα πράγμα δεν κόλλαγε. Καλά να αγνοεί ο Probst τους κομπάρσους, αλλά να αγνοεί πλήρως τον Sash; Οι φήμες, που εξηγούν και το απίστευτο μίσος προς το πρόσωπο του -έτσι κι αλλιώς γλοιώδους- Sash, αλλά και κάποιες περίεργες ψήφους, το σνομπάρισμα από τον Probst, όσο και το ολοστρόγγυλο Μηδέν που πήρε στην τελική ψηφοφορία, είναι η εξής: Ο Sash, λέει, όταν η Jane ήταν η επόμενη προς αποχώρηση, πήγε και της προσέφερε αληθινά λεφτά από το υποθετικό του εκατομμύριο, με αντάλλαγμα την ψήφο της, όπως και τις ψήφους άλλων μελών του Συμβουλίου που θα έπειθε, θεωρητικά, η Jane. Εκείνη φυσικά αρνήθηκε, τον κάρφωσε σε όλους, εξ και το σνομπάρισμα, το μίσος, το Μηδέν. ΟΚ. Περίεργο που το show έκανε ό,τι μπορούσε για να εξαφανίσει αυτό το στόρι, κυρίως επειδή εξηγεί πλοκή και characterization που αλλιώς δε βγαίνουν τα νούμερα, αλλά τι να κάνεις.

Τέλος με τη Nicaragua, θα είναι μια απολύτως ξεχάσιμη σεζόν, αν θυμόμαστε κάτι θα είναι πόσο ανούσια τρελή ήταν η Naonka που τελικά παραιτήθηκε μια βδομάδα πριν τον τελικό (FAIL). Στην αρχή της χρονιάς έγραφα πως η φημολογούμενη σεζόν Russell v Boston Rob θα ήταν overkill, αλλά μετά από μια Nicaragua των τραγικών συμμαχιών και του απάλευτου έως και ανύπαρκτου strategizing, ο Βασιλιάς της Σαμόα θα ήταν μάννα εξ ουρανού. Από την άλλη, ίσως και όχι. Θα δείξει.

Για την ώρα, αυτό που το CBS μας είπε για τον επόμενο κύκλο, είναι πως θα εισάγει το concept του Redemption Island, που θα πει πως όποιος ψηφίζεται εκτός παιχνιδιού, στην πραγματικότητα πάει σε μια εξορία, κάθεται εκεί, περιμένει τον επόμενο, μονομαχούν, ο νικητής παραμένει εκεί κτλ κτλ, μέχρι που κάποτε, κάπως, κάποιος θα ξαναμπεί στο παιχνίδι. Αυτό που κάνει αυτό το twist να διαφέρει από το concept των ναυαγών που επέστρεψαν στα Pearl Islands, είναι πως αυτή τη φορά όλοι γνωρίζουν το τρικ από την αρχή άρα θα παίζουν αντιστοίχως. Αν και ποτέ δε μίσησα το concept στα Pearl Islands όσο ο υπόλοιπος πλανήτης (σε μια σεζόν πειρατικού theme, η ιδέα πως κάπου στη θάλασσα έχουν επιβιώσει κάποιοι από αυτούς που παράτησες πίσω, δεν είναι τόσο κακή), εδώ όντως μοιάζει να προσθέτει μια ενδιαφέρουσα νέα δυναμική στο παιχνίδι, που θα κάνει τους παίχτες να σκεφτούν τρεις φορές πριν πάρουν μια απόφαση.

(Ή, απλά, δίνεται ένα ακόμα παραθυράκι επιβίωσης στον Russell.)

Όσο για το κατά πόσο θα επιστρέψουν και παλιότεροι παίχτες, το CBS ακόμα αρνείται να σχολιάσει, αλλά θα πόνταρα πως ναι. Ξέρουν πως η φήμη υπάρχει εκεί έξω, και το ότι έφερε Russell, Rob, Cirie, Rupert, Coach πίσω στο στούντιο, δεν μπορεί να ήταν τυχαίο. Ή μπορεί και να ήταν.

Οτιδήποτε πάντως θα είναι καλύτερο από τη σεζόν που μόλις τελείωσε.

.