Community: Asian Population Studies

O σημερινός παροξυσμός φτάνει στο τέλος του με το φρέσκο Community, το οποίο μου άρεσε, δεν το λάτρεψα.

Αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ σε αυτή τη σειρά είναι το commitment τους στο continuity, ακόμα και στις μικρότερες λεπτομέρειες. Συζητάγαμε τις προάλλες με έναν φίλο τι στα κομμάτια συμβαίνει με το πόδι του Pierce, και αν πρόκειται το gag να καταλήξει κάπου. Όχι. Δεν πήγαινε κάπου. Απλά ο Pierce είχε χτυπήσει το πόδι του στο επεισόδιο με τον κήπο, και τον είδαμε να αναρρώνει σε 'πραγματικό χρόνο'. Γιατί έτσι ρολάρει το Community.

Με τον ίδιο τρόπο, έχουμε τον Τέλειο Rich του επεισοδίου με τα ζόμπι να επιστρέφει, και μαζί και εκείνο το ξεχασμένο (;) storyline με την Shirley και τον Chang. Αυτό μου αρέσει. Που ακόμα και παλαβές λεπτομέρειες κάποιου κουφού επεισοδίου α λα ζόμπι ή κήπου της Εδέμ, παραμένουν με συνέπεια και στη συνέχεια της σειράς. Απίθανο.

Αυτή η συνέπεια, που πάντα έρχεται με τις πλουσιότερες δόσεις χιούμορ εκεί έξω, με βοηθάει να απολαμβάνω ακόμα κι ένα επεισόδιο σαν κι αυτό, όπου βασικά δε συμβαίνουν και ιδιαίτερα Community-esque πράγματα. Αλλά από την άλλη, γουστάρω αρκετά τους χαρακτήρες που με νοιάζει αν η Shirley θα συγχωρέσει τον άντρα της ή με νοιάζει αν ο Jeff ζηλεύει τον Rich ή όχι.

Και δεν πειράζει να μας ενδιαφέρουν τέτοιου είδους πράγματα. Το λέω γιατί αγχώθηκε και η ίδια η σειρά κατά πώς φαίνεται, με το συναισθηματισμό της. Αλλιώς πώς να εξηγήσω το ψιλοφριχτό (έλα, μεταξύ μας είμαστε) φινάλε του επεισοδίου; Ήταν εμφανές ότι ο Jeff δεν έτρεχε μες στη βροχή για να πάει στην Annie - αν και αυτό θα ήταν αρκετά ανατρεπτικό (υπό την έννοια πως είναι το απόλυτο κλισέ) για ταιριάζει τέλεια στο Community. Ομολογώ πως για μια στιγμή ήμουν πεπεισμένος πως μίλαγε στον Chang, αλλά η κάμερα γύρισε και τελικά ήταν... ο Rich. Ieh, δεν πολυέβγαζε νόημα αυτό, ο Rich μέχρι τώρα ήταν απλά cardboard funny, δεν ξέρω τι έπρεπε να με κάνει να νιώσω αυτό το φινάλε. Ήταν απλά misfire, από αυτά που συμβαίνουν όταν η ανατρεπτικότητα γίνεται αυτοσκοπός.

Τελοσπάντων, μην το ψειρίσω άλλο αυτό, γιατί το υπόλοιπο επεισόδιο μου άρεσε αρκετά και ήταν και πολύ αστείο. Μερικά από τα καλύτερα:

> O βραχυκυκλωμένος Abed είναι ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ GAG.
> Black Michael Chiklis...
> ...white George Foreman...
> ...είναι το ίδιο πρόσωπο.
> Το slow clap του Chang που πέτυχε επιτέλους μετά από 2-3 εκκωφαντικές και ξεκαρδιστικές αποτυχίες.
> Το Chang ως pun.
> Quendra with a Q-U.
> It makes me so Chang-ry.
> Ξεμέθυστος Ian Duncan.
> Troy and Abed in the morning!

Βασικά αυτή η σειρά είναι ανίκανη να μην είναι αστεία, και οι μοναδικές φορές που με κρατάει σε μια κάποια απόσταση είναι όταν γίνεται υπερβολικά έξυπνη ακόμα και για τον εαυτό της. Αλλά εντάξει, δεν πειράζει. Καλύτερα να την πατάς από την εξυπνάδα σου, παρά να είσαι το υπόλοιπο 95% των κωμωδιών.

.