The Wire: Κάτι περισσότερο από Dickens

“Omar comin', yo!”

Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί ποτέ στο ίντερνετ. Στο Hooded Utilitarian, ένα "quasi-blog/quasi-magazine hybrid devoted to cultural criticism" γράφτηκε ένα εκπληκτικό ακαδημαϊκό κείμενο για το Wire, το οποίο συμπεριφέρεται στη σειρά του David Simon σα να ήταν πράγματι βιβλίο σύγχρονο του Dickens. (Η σειρά έχει συχνά συγκριθεί με έργα του μεγάλου συγγραφέα.)

Οι συγγραφείς του κειμένου εξηγούν:

“The Wire began syndication in 1846, and was published in 60 installments over the course of six years. Each installment was 30 pages, featuring covers and illustrations by Baxter “Bubz” Black, and selling for one shilling each. After the final installment, The Wire became available in a five volume set, departing from the traditional three.”

Το κείμενο παραμένει in character για όλο το εύρος του, την ίδια στιγμή που προχωρά σε ουσιαστική κοινωνιολογική ανάλυση του αντικειμένου του.

“For one thing, The Wire’s treatment of the class system is far more nuanced than that of Dickens. Who could forget “Bubbles”—the lovable drifter, Stringer Bell—the bourgeoisie merchant with pretentions to aristocracy, or Bodie—who, despite lack of education or Victorian “good breeding”, is seen reading and enjoying the likes of Jane Austen? 

Yet these portrayals of the “criminal element” always maintain a certain realism. We never descend into the divisions of “loveable rogues” and truly evil villains of which Dickens makes such effective use. Odgen’s Bodie, an adult who uses children to perpetrate criminal activity, is not a caricature of an ethnic minority in the mode of Dickens’ Fagin the Jew.”

Το όλο εγχείρημα είναι ένα αληθινό αριστούργημα και αξίζει να το διαβάσεις από την αρχή ως το τέλος.

(via /Film)

.