Doctor Who: The Girl Who Waited

Ένα σύντομο σχόλιο για λόγους πληρότητας στο blog, για το Amy-focused επεισόδιο της προηγούμενης βδομάδας.

Την απόλαυσα την ιστορία της διπλής Amy που συναντά -και παλεύει για την ίδια θέση στο χωροχρονικό συνεχές με- τον γερασμένο, προσπερασμένο από τον Doctor κι απ'τον χρόνο εαυτό της. Έδωσε πολλά πράγματα στην Karen Gillan να κάνει, που δεν είχε ξαναδοκιμάσει - αν ήταν στην Αμερική η σειρά, θα μιλάγαμε για το Emmy tape της. Ήταν φανταστική, γιατί ενώ οι μανερισμοί της ήταν ίδιοι, η βαρύτητά τους στο παίξιμό της είχε αλλάξει. Με τη βοήθεια και της απίστευτης δουλειάς στον τομέα του μακιγιάζ, πίστευες απόλυτα πως αυτό δεν ήταν απλώς ένα dress-up, ήταν η Amy μιας παράλληλης πραγματικότητας, ενός σπασμένου μέλλοντος όπου όλα έχουν πάει στο διάολο.

Βγάλε όμως έξω όλα αυτά, που έκαναν σε μεγάλο βαθμό το επεισόδιο να τσουλάει σα να κράταγε 20 λεπτά αντί για 40, και αυτό που μένει είναι διαδρομές τις οποίες έχουμε ξαναπερπατήσει. Η Amy ήταν το κορίτσι που περίμενε, το γνωρίζουμε - αυτό το επεισόδιο δεν ήρθε να προσθέσει κάτι στην ιστορία της, στην ουσία του χαρακτήρα της. Ο Rory είναι εκείνος που περίμενε και επέστρεφε πάντα γι'αυτήν. Το ξέρουμε κι αυτό. O Doctor είναι εκείνος που μοιράζει πόνο και απομάκρυνση από την ανθρωπιά του καθενός που τον πλησιάζει. Όλα αυτά τα πεδία τα έχουμε καλύψει. Εδώ απλά έρχονται ντυμένα με έναν (κυρίως λευκό) μανδύα μιας όμορφα φρικιαστικής 'Twilight Zone' τύπου ιστορίας, χτισμένη ώστε να οδηγεί σε ένα ηθικό δίλημμα ολίγον τι της πλάκας.

Ήταν εμφανές από την πρώτη στιγμή ότι ο Doctor έλεγε ψέμματα, ότι το παράδοξο των δύο Amy θα έπρεπε να λυθεί πριν το τέλος του επεισοδίου με τον πιο βίαιο κι επίπονο τρόπο, κι ότι τελικά ο Rory θα βρισκόταν απέναντι σε μια τόσο αδύνατη, αλλά την ίδια στιγμή τόσο προφανή επιλογή.

Αν κάτι κρατάμε από εδώ (πέραν των όμορφα spooky στοιχείων της ίδιας της ιστορίας δηλαδή), είναι το χρονικό σημείο στο οποίο η σειρά επιλέγει να σου υπογαμμίσει ξανά εκείνα τα οποία ήδη ήξερες: Ότι η Amy πάντα θα περιμένει τον Doctor, γιατί είναι ο παιδικός της ήρωας, ο φανταστικός φίλος που πάντα θα την σώζει - και πως ο άντρας πια Rory Williams, δεν έχει την ίδια ανοχή απέναντι σε όλα αυτά.

Καλό αυτοτελές επεισόδιο.


.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου