Top Ten Films, 2008

Ως λιστόβιος μου είχε κακοφανεί πολύ που πέρσι ξεπέταξα σε ένα ποστ ό,τι λίστα είχα (τραγούδια, άλμπουμς, ταινίες) χωρίς το παραμικρό σχόλιο, οπότε φέτος είπα έστω ένα ποστάκι για τις ταινίες να το κάνω ειδικά αφού για τα άλμπουμς στήθηκε ολόκληρο μπλογκ. Με την βοήθεια του t-drom στα γραφικά (καθώς οι δικές μου ικανότητες εξαντλούνται στο MS Paint) ακολουθεί μετά το άλμα η αγαπημένη μου δεκάδα ταινιών του 2008 χωρίς περιορισμούς για το αν κάτι βγήκε στην Ελλάδα ή σε τι μορφή.

~

του Barry Jenkins
Δυο hot young people περπατάνε, μιλάνε, κοιτάζονται, αγγίζονται, προβληματίζονται, ανακαλύπτουν τον εαυτό τους μαζί με τις γωνίες της πόλης γύρω τους και-τα-λοιπά: Είναι σοβαρά ό,τι ομορφότερο είδα φέτος. () Αν το DIY σινεμά είχε ποτέ του λόγο ύπαρξης, ήταν για να γυριστεί αυτή η ταινία. To Φλεβάρη επιτέλους σε διανομή στις ΗΠΑ. (site)

~

του Wes Anderson
-I don't wanna lose you as my friend.
-I promise, I will never be your friend.
-If we fuck I'm gonna feel like shit tomorrow.
-That's okay with me.
-I love you. I never hurt you on purpose.
-I don't care.

~

του Paul Thomas Anderson
Ρόλος καριέρας για τον Daniel Day Lewis, ταινία ζωής για τον PTA, που με αυτό τον δικό του 'Citizen Kane' καταγράφει την αρρωστημένη πορεία αλληλοεξάρτησης εκκλησίας και καπιταλισμού διαμέσου του 20ού αιώνα, αποδομώντας μεθοδικά το σύμπαν που μεγαλειωδώς έχει πρώτα χτίσει κατά τα εναρκτήρια 20 -βουβά- λεπτά του έπους του, όπου μόνοι ήχοι είναι οι καθηλωτικές ηλεκτρονικές συνθέσεις του Jonny Greenwood.

~

των Joel & Ethan Coen
Στη νιχιλιστική ανάγνωση ενός κόσμου που ό,τι του λείπει σε μοίρα το ισοφαρίζει σε ανθρώπινη βλακεία, το σύμπαν είτε αντιδρά πνίγοντας τον εαυτό του στο σκοτάδι (της ψυχής του Chigurh, του βυθισμένου δυτικού πολιτισμού), είτε διασκεδάζοντας τον εαυτό του κοιτώντας στον καθρέφτη (τις μουτσούνες του Pfarrer, του νοητικά νεκρωμένου δυτικού πολιτισμού). Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος ή, με τα λόγια του J.K. Simmons, "Report back to me when it makes sense."

~

του Lorent Cantet
Προσπαθώντας να αλάξεις τον κόσμο, έναν μαθητή τη φορά. Και έντρομος να διαπιστώνεις οτι όχι μόνο κανείς δεν πρόκειται να σου φωνάξει Oh Captain, My Captain με δάκρυα στα μάτια, αλλά οι διερευνητικές ματιές απορίας που στέλνεις στην απέναντι όχθη σου επιστρέφονται, συχνότερα απ'ό,τι το αντίθετο, αυτούσιες.

~

του Paolo Sorrentino
H πολιτική βιογραφία ως σαρκαστική ποπ όπερα και το overload πληροφορίας ως σάτιρα ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος, αν όχι πολιτισμού. Αναπάντεχα λατρεμένο, και με τον Toni Servillo σε ερμηνειάρα από τις λίγες.

~

του Andrew Stanton
Θα είναι άδικο να φλυαρήσουμε για μια ταινία ποίηση που τα λέει όλα δίχως λόγια.

~

του Woody Allen
Eξάλλου υπάρχει ο Woody για να κάνει όλο το μπλα-μπλα σε αυτή την πνευματώδη μελέτη του είναι και του φαίνεσθαι. Που με αφετηρία το "η ζωή είναι μικρή (και ανούσια!)", κρύβει πίσω από το περιτύλιγμα της σέξι κωμωδίας (και της Βαρκελονέζικης καρτ-ποστάλ) μια ματιά πίσω από τους αυτοπροσδιορισμούς και πέρα από την αδυναμία αλλαγής του ανθρώπου. Βασικά, ο ιδανικός συνδυασμός οξυδέρκειας και απλής, καλής διασκέδασης: o #1 λόγος για να πάει κανείς σινεμά.

~

του David Fincher
O Fincher πήρε στα χέρια του κάτι που προοριζόταν για 'Forrest Gump' των '00s και το έκανε αναπόσπαστο κομμάτι του σύμπαντός του, ένα μεγαλειώδες love story για τη φθορά, την αγάπη, το θάνατο. Και, σε μια πρωτιά για ταινία του αγαπημένου μου σκηνοθέτη, βγήκα από το σινεμά κλαίγοντας. Ακόμα σκέφτομαι τα τελευταία λεπτά και ανατριχιάζω...

~

του Tomas Alfredson
Eίναι πια πολύ σπάνιο μια ιστορία με βαμπίρ να έρχεται και να προσθέτει κάτι νέο στη Βίβλο, αλλά μια φορά τη δεκαετία συμβαίνει κι αυτό. Εδώ είναι οι ρυθμοί, η αριστοτεχνικά απλωμένη πλοκή, οι στοιχειωτικές ερμηνείες, και ένα τρυφερό όσο και creepy coming-of-age στόρι που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί, που κάνουν αυτό το σουηδικό αριστούργημα όχι μόνο ταινία που καρφώνεται εκεί και δε λέει να ξεκολλήσει από πάνω σου (την είδα πριν 8 μήνες και είναι σα να ήταν χθες), και όχι μόνο πρωταθλητή του word-of-mouth με εξασφαλισμένη υστεροφημία. Αλλά πάνω απ'όλα, το 'Låt den rätte komma in' είναι πολύ απλά κάτι καινούριο. Άντε με το καλό να βγει και σε καμιά αίθουσα για να το θαυμάσουμε και στη μεγάλη οθόνη...

13 σχόλια:

  1. 'Ελα ρε, πρώτη θέση!; Με συγκινείς, μαζί σου σ'αυτό. Και το ανακάλυψα μόλις 3 μέρες πριν, χωρίς να έχω ιδέα για το τί να περιμένω. Να πάτε να το δείτε όλοι, η καλύτερη ταινία μακράν της χρονιάς.

    Το Hotel Chevalier σκέτο, χωρίς το Darjeeling? Nice, αν και αυτό μαζί με το There will be Blood το βάζω στο '07. Και είχα μείνει με την εντύπωση ότι το είχα δει τότε, για φαντάσου...

    Τέλεια λίστα, τα κάνα-δυο κενά (#10, #6) θα τα καλυψω το συντομότερο. Και τον Button μόλις βγεί (άντε πια!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπώ το ότι έχεις στη λίστα σου το 'Entre Les Murs'.Για μένα ήταν μια από τις τρεις καλύτερες ταινίες που είδα φέτος...Δυστυχώς,έτυχε να πάω στην προβολή με δυο φίλους μου,οι οποίοι την βρήκαν από αδιάφορη ως βαρετή και μου έφαγαν τα αυτιά ότι δεν έχει καμία σχέση με Dead Poets' Society ή Dangerous Minds κ.α. παρεμφερή αμερικάνικα...Μάταια προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι απλά υπέροχη.

    Tο top-2 σου δεν το'χω δει ακόμα...Τον Benjamin Button τον περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον πάντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ στα περισσότερα σημεία της λίστας, με εξαίρεση του Wall-E (που προσωπικά μπροστά σε αυτό που είχα ακούσει και περίμενα μου φάνηκε 0) αλλά και το Into the Wild που imo δικαιούται θέση στη δεκάδα. Όπως και το Dark Knight για την ερμηνεία της χρονιάς. Όπως και το Κύμα :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή λίστα αν και δεν τα έχω δει όλα. Τον Button τον είδα την προηγούμενη βδομάδα και έπαθα την πλάκα μου, χαλαρά Best Picture. Δεν έχεις βέβαια τα In Bruges και Slumdog Millionaire που θα έμπαιναν πολύ ψηλά στη δική μου λίστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το Hotel Chevalier σκέτο, χωρίς το Darjeeling?
    Ναι μωρέ, δηθενιές, και καλά, να σηκώσουμε και κανά φρύδι. Μην με πολυπαίρνεις στα σοβαρά, το Darjeeling το λάτρεψα ολόκληρο. Aλλά αυτό το 13λεπτο λίγο περισσότερο. Still. Θα μπορουσα στο τοπ-10 των ταινιών μου να έχω βάλει μόνο τους τίτλους αρχής του Darjeeling.

    Αγαπώ το ότι έχεις στη λίστα σου το 'Entre Les Murs'.
    Το αδίκησα κιόλας. Θα κερδίσει ακόμα περισσότερο με το πέρασμα του χρόνου.

    με εξαίρεση του Wall-E
    Πολυεπίπεδο και φιλοσοφημένο σαν τις ταινίες του Brad Bird δεν ήταν, και όταν αρχίζουν όντως να μιλάνε κάπως απογοητεύεσαι είναι η αλήθεια. Αλλά με κάποιο τρόπο στο μισό χρόνο που έχει περάσει από όταν το είδα, μου έχει αφήσει μόνο τα καλά του στοιχεία.

    το Into the Wild που imo δικαιούται θέση στη δεκάδα
    Πολύ πιθανό. Την είχα πάρει στραβά στην αρχή την ταινία αλλά θέλω να την ξαναδώ σε κάποια φάση.

    Όπως και το Dark Knight για την ερμηνεία της χρονιάς.
    Αν ήταν να βάλω μέσα ταινία για μια ερμηνεία θα έβαζα το Tropic Thunder για τον Robert Downey Jr. που ήταν για μένα ο ηθοποιός του 2008. Επίσης το 'Dark Knight' είναι *gulp* υπερεκτιμημένο. (Και από εμένα.) Φαντάζομαι το έχω να γυροφέρνει κάπου γύρω στο #13-14.

    Όπως και το Κύμα :P
    Basta! Μετριότατη και συμβατικότατη ταινία. Κινείται πάνω σε σκέψεις που υπόσχεται, αλλά δεν ολοκληρώνει ποτέ.

    Δεν έχεις βέβαια τα In Bruges
    Δεν το έχω δει! *blushes*

    και Slumdog Millionaire
    Το βρήκα πλαστικό και εύκολο και κούφιο, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο έχει παραλύσει όλος ο πλανήτης!

    Από όλο αυτό το σετάκι οσκαρικών το μόνο που λυπάμαι πραγματικά που δε μπόρεσα να χωρέσω είναι το Gran Torino που έφτυσα αίμα αλλά δε μου πήγαινε να πετάξω τίποτα από την τελική μου δεκάδα, όλες τις ταινίες τις αγάπησα βαθύτατα με έναν τρόπο ή άλλον.

    Κι επίσης το 'Waltz With Bashir' που είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ και εδώ θα βρισκόταν άνετα στην 5άδα αλλά το είδα την τελευταία μέρα του 2008 και η λίστα είχε ήδη κλείσει, αλλά του έχω ήδη κάνει ρεζερβέ για εκείνη του 2009.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξανα-ποστάρω,απλώς για να συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ για το Dark Knight.Ω,ναι,κάποιος έπρεπε να το πει επιτέλους!Υπερτιμημένη.
    Πολύ καλή ταινία,δεν αντιλέγω,αλλά πήρε πολύ overpraise εξαιτίας του τραγικού γεγονότος με το οποίο (πάντα θα)συνδέεται.

    Πιστεύω πως,με τον καιρό,θα καταλάβουν και αυτοί που τώρα την αποθεώνουν ότι υπερέβαλαν κάπως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ta eida ore, apo proxtes (H' xtes) an den kano lathos...
    thanx gia anafora :D


    ps. molis girisa apo provoli "Benjamin" (se spiti vasili :D)... prepei na to ksanado stis 22/1.

    yooooooo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ε, είστε εντελώς ανούσιοι τελικά. :j

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το In Bruges δες το, εγώ ξετρελάθηκα. Θα ήθελα να ακούσω και την άποψή σου για το The Wrestler αν το είδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. To Wrestler είναι πρώτo στη στίβα των ταινιών που έχω να δω άμεσα, κι αμέσως από κάτω του μετακινείται τώρα το In Bruges.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. to let the right one in, ειναι η πιο υπερτιμημενη ταινια της χρονιάς...το slumdog millionaire και το milk ειναι πολυ ωραιες ταινιες, ενω μεγαλη εκπληξη ηταν το jcvd. Το Blindness ειναι ανετα στην δεκάδα, ενω το blockbuster της χρονιας για εμενα ειναι το Wanted...Αξιολογοτατο το Cj7. Ολες οι ταινιες του Woody allen απο το Melinda and Melinda μου τη δίνουν στα νευρα(και μιλαμε εχω τρελο κολημα με τον Woody allen). Tο In bruges ψιλοαδιάφορο. Βασικα το μονο για το οποιο συμφωνουμε ειναι ο Φιντσερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χρησιμοποιώντας τα σοφά λόγια του αθάνατου Ron Burgundy,

    "Agree to disagree?"

    :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή