Doctor Who: Cold Blood (2)


Σκληρό. Πολύ σκληρό. Huge spoilers μετά το άλμα.


Ας ξεκινήσουμε με τα μαλακά, που είναι το κλείσιμο της ιστορίας με τους Silurians, που στην πραγματικότητα κάθε άλλο παρά κλείσιμο ήταν, βέβαια. Διότι αυτό το 2ο μέρος της ιστορίας με θαυμαστό τρόπο κατάφερε να γιγαντώσει την ιστορία και τις διαστάσεις της, όπως μας είχε παρουσιαστεί την περασμένη βδομάδα. Μας γνώρισε έναν ολόκληρο υπόγειο πολιτισμό που όχι μόνο θέλει να βγει έξω, αλλά λαμβάνει την υπόσχεση ότι σε 1,000 χρόνια, θα μπορεί να το κάνει.

Δεν πιστεύω πως μπορεί κάτι τέτοιο να είναι τυχαίο, ακριβώς όπως και η αφήγηση από τον Σιλούριο γερο-σοφό δε μπορεί να είναι τυχαία. Για να δίνουν οι Chibnall και Moffat στην ιστορία τους τη διάσταση ενός παρελθοντικού θρύλου που δίνει πάσα σε ένα Σήμερα που δεν έχουμε ακόμα αντικρύσει (και από τη στιγμή ειδικά που ο αφηγητής μοιάζει να γνωρίζει πολλά πράγματα για τα οποία εμείς είμαστε ακόμα στο σκοτάδι), μπορούμε λογικά να περιμένουμε πως θα επιστρέψουμε σε αυτό το κομμάτι ιστορίας αρκετά σύντομα. Θα είναι σε αυτή τη σεζόν και συνδέεται με τη ρωγμή; Θα είναι στην επόμενη; Μήπως ο Moffat δεν έχει καν κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του; (Αν και δεν έχει δείξει τέτοια δείγματα ως τώρα.) Δεν ξέρουμε.

Αυτό που ξέρουμε, είναι η μοίρα του Rory και διάολε, ήταν πολύ σκληρή η μοίρα του. Στις 3 περιπέτειες που έζησε με τον Doctor έπεσε κι αυτός θύμα αυτού του μαγικού και σκοτεινού αυθορμητισμού του, και έπεσε μπροστά στη σφαίρα προκειμένου να τον σώσει. Όμως σα να μην έφτανε αυτό, ρουφήχτηκε κι από το Φως της Ρωγμής, έχοντας σαν αποτέλεσμα τη διαγραφή του από όλη την ιστορία. Ο Rory πλέον δεν υπήρξε ποτέ, και η Amy είναι ξανά έτοιμη για το Rio. What the fuck! Όπως είπα: σκληρό.

Δεν έρχεται σε τυχαίο σημείο αυτός ο θάνατος/διαγραφή. Μόλις στο προηγούμενο επεισόδιο, μια μη-περιπέτεια στημένη αποκλειστικά γύρω από αυτό το δίλημμα της Amy, η κοκκινομάλλα companion διάλεξε οριστικά κι αμετάκλητα τον Rory. Γιατί εκείνος της έδινε τη σιγουριά και την αγάπη που δεν είχε πάρει ποτέ από κανέναν στη ζωή της. Και εδώ, σβήνεται. Ξαφνικά ο Rory φαίνεται πως αποτελούσε ένα όχημα για τον χαρακτήρα της Amy- δεν ξέρουμε ακόμα προς τα πού. Αλλά αυτό το σκοτεινό και συναρπαστικό αίνιγμα (πλοκής και χαρακτήρων) δείχνει πόσο εξαιρετικός showrunner είναι ο Moffat.

Αν καθίσουμε να το σκεφτούμε, κάθε επεισόδιο της σεζόν μέχρι σήμερα (εκτός ίσως της ιστορίας με τα Daleks) είναι σε καλά μελετημένη σειρά, ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα της σεζόν. Δε θα μπορούσαν καν να είναι σε άλλη σειρά. Αναπτύσσουν χαρακτήρες και τις σχέσεις τους, και ολοκληρώνουν κομμάτι-κομμάτι μια φοβερή μυθολογία, με τρόπο που δεν έχει ξαναγίνει σε αυτό το show. Και τώρα, για πρώτη φορά, έχουμε μια χειροπιαστή απόδειξη του πόσο φοβερή και τρομερή είναι η απειλή.

Αυτό που ακόμα δεν ξέρουμε, είναι τι την προκάλεσε. Αλλά παίρνουμε ένα πρώτο hint: καθώς ο Doctor χώνει το χέρι του μέσα στη ρωγμή, αυτό που πιάνει είναι ένα κομμάτι ενός διαλυμμένου TARDIS. Η απορία που μεμιάς μου ήρθε στο μυαλό: είναι δυνατόν η έκρηξη που προκάλεσε τη σχισμή
να προήλθε από το TARDIS; Και πώς συνδέεται τελικά η Amy; Ή -όπως ίσως υπονοεί η αφήγηση- η Silurians;

Επιπλέον, μέσα από αυτή την δυσβάσταχτη σκηνή στο TARDIS όπου ο Doctor προσπαθεί να βοηθήσει την Amy να διατηρήσει την ανάμνηση του Rory, θυμήθηκα μια θεωρία που είχε γραφτεί κατά τη διάρκεια του 2-parter με τους Αγγέλους, όπου ένας μελλοντικός Doctor εμφανίστηκε για μια σκηνή και ψιθύρισε στο αυτί της Amy να θυμηθεί κάτι που της είχε πει όταν ήταν μικρή. Δε μπορώ πλέον, και με δεδομένο το πώς την ικέτευε να θυμηθεί τον Rory, να θυμηθώ ξανά εκείνη τη σκηνή και να αναρωτηθώ αν έχει σχέση. Αν γύρισε πίσω σε μια δεδομένη στιγμή της κοινής τους ιστορίας, για να της βάλει καλά στο μυαλό μια ανάμνηση. Συναρπαστικά πράγματα, πιστεύω. Το φινάλε αυτής της σεζόν θα είναι απίστευτο.

Και, εντάξει, μέσα σε όλα αυτά δεν σχολίασα και πάρα πολλά για το ίδιο το επεισόδιο που, νομίζω θα βρεθούμε όλοι σύμφωνοι, πως δεν ήταν και από τα πιο δυνατά της σεζόν. Η αγάπη του Doctor για την ανθρωπότητα ήταν πάλι το κυρίαρχο theme, και το πώς ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να κάνει τη διαφορά προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Όλα μια χαρά, η εκτέλεση ήταν κάπως παιδική σε σημεία, αλλά όπως είναι εμφανές από το κατεβατό που έχει προηγηθεί, είναι άλλα τα πράγματα για τα οποία θα θυμόμαστε το επεισόδιο.

Αντίο λοιπόν Rory. Εμείς θα σε θυμόμαστε.


.

16 σχόλια:

  1. ok nai os sinolo to epeisdio htan paidiko alla nai afto to finale htan skisimo kardias....eidika oti se 3 lepta vlpeis mia amy pond(ena vraveio tora)apo thn ekriji thimou kai ponou se mia amy pond pou perimenei thn paralia....kai kei na sou peta vlepontas ton eayto ths(edo apla proskinisa ton moffat!)kati leipei apo thn eikona...entajei den jero pos tha kleisei ayth h season alla o moffat exei to apeiro sevasmo apo mena....


    oso gia to rory eilikrina eyxomai na mhn exei xathei!!!afou katafere kai phre ena kommati apo to tardis ....den jero...perimeno ta epomena me trellh agonia!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To worst kept secret στην ιστορία του blog. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Well, δεν ξέραμε ότι θα τον έσβηναν από την ιστορία, for god's sake!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά, εγώ ομολογώ ότι... συγκινήθηκα, την ώρα που το έβλεπα. You know, the tear way... Και δε μιλάω για το tear in the wall, αυτό προφέρεται αλλιώς... Σε κάθε περίπτωση, η σειρά πραγματικά ανέβηκε level. Και παρόλα αυτά σέβεται την campy Doctor-Who παράδοση. Ο Moff είναι θεός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κι εγώ. Δεν έκλαψα, αλλά το βούρκωμα έτοιμο το είχα. Και δε με ένοιαζε καν τόσο ο χαρακτήρας, δηλαδή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα, ναι, δεν τον πήγαινα καν το Rory - σκατίφλωρος ήταν, Amy's worth so much more... Απλά, να, τόχω εύκολο ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Holy... shit.

    Κι εκεί που νομίζαμε οτι η μοίρα της Donna στην τέταρτη σεζόν ήταν σκληρή, έρχεται ο Moffat και μας βάζει τα goggles. :P

    Crossing fingers πάντως οτί θα ξαναδούμε τον Rory... αν το TARDIS ρουφήχτηκε απο τη σχισμή αλλά υφίσταται ακόμη, τότε σίγουρα υπάρχει ελπίδα και γι αυτόν. (Χμ, και το οτι με έκανε ο Moffat να νοιάζομαι τόσο για ένα χαρακτήρα που αυτος καθαυτός δεν μου έλεγε και πολλά, κάτι λέει για την γαματοσύνη του... ή έστω για το πόσο νοιάζομαι για τα αισθήματα της Amy μας)...

    Πάντως ένα είναι το σίγουρο: αυτό που ετοιμάζει ο Moffat για το τελος της σεζόν θα είναι εφάμιλλο αυτού που περίμεναν οι σκληροπυρηνικοί φανς απο το φιναλε του Lost. ( :P :P :P )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δε νομίζω ότι το TARDIS ρουφήχτηκε ακριβώς από τη σχισμή, κάτι άλλο πρέπει να παίζει λογικά. Από την άλλη, σκέψου το ενδεχόμενο να υπάρχουν όντως κάπου 'φυλαγμένα' όλα όσα ρούφηξε η σχισμή. Ο Rory. Οι στρατιώτες. ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ! Και να τολμήσω να υποθέσω ότι η σχισμή έχει ρουφήξει και τα Daleks που δεν θυμόταν η Amy να έχουν επιτεθεί στη Γη; Έχω μια λέξη: Κόλαση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εμ, αμα σκάσει το TARDIS θα πρεπει να κάνει φαντασμαγορικό μπαμ!

    It's a pocket dimension in there!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. na xesw ton anwnymo pou mas to eixe spoilarei to thanato last week edw... grrrrrr

    moving on, sunarpastiki tropi sta pragmata!!! o doctor giati mporese na aggiksei ti rwgmi k na balei k to xeri mesa xwris na epirreastei?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η μη επαφή μου με το νετ τις τελευταίες μέρες και η καθυστέρηση της ανάγνωσης στο spoiler του ανώνυμου έκαναν την θέαση του επεισοδίου spoiler free! Το φαινομενικά ανώδυνο two-parter γίνεται στο τέλος highjacked από την κυρίως πλοκή της σεζόν και σε κάνει να πετάς ένα μικρό επιφώνημα έκπληξης αν δεν είσαι από τους τύπους που βουρκώνουν με το παραμικρό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είχαμε δει πριν στο επεισόδιο ότι ο Doctor μπορεί με το screwdriver να αφοπλίζει άνετα τα όπλα των Sillurians, άρα δεν ήταν σε τόσο μεγάλο κίνδυνο
    O Rory το είχε δει αυτό; Εξάλλου μπορεί απλά να θεώρησε επάνω στην στιγμή ότι ο Doctor δε θα προλάβαινε να αφοπλίσει την Silurian.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Α, επίσης, επειδή το σκεφτόμουν, και είχα ξεχάσει να το αναφέρω, μπροστά στο τραγικό που συνέβη στο Rory: Επίσης τραγικό ήταν το ότι έκραξε άσχημα αυτή την κακομοίρα, σε φάση ότι δεν είναι "the best of Humanity"... Τουλάχιστον, της έδωσε το ότι μπορεί να επιτελέσει καλά το ρόλο της μητέρας, αν το βάλει στόχο (και της κάτσει; πολύ τυχαίο ήταν άλλωστε, και θέμα κακής στιγμής σε μεγάλο βαθμό) το ότι αυτή δεν τα κατάφερε. Και... how feminist... Δε μπορείς να είσαι απ' τους καλύτερους ανθρώπους, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορείς να είσαι η καλύτερη μαμά... Δεν ξέρω, κάτι δε μου κάθεται φιλοσοφικά στο όλο θέμα εδώ...

    Χμ, πάντως, ενώ έχω πει για ανθρώπους ότι θέλω "να σταματήσουν να υπάρχουν" (επισημαίνοντας ότι δε θέλω το κακό τους, απλά αυτό ακριβώς: να εξαφανιστούν από την ιστορία κτλ), δεν έχω χαρακτηρίσει κάποιον σε σχέση με το ranking του όσον αφορά την Ανθρωπότητα. Ίσως φταίει το ότι δεν πιστεύω στην ύπαρξη τέτοιου ranking - ακόμα και ο άνθρωπος που θα έχει κάνει το χειρότερο έγκλημα, πιστεύω ότι θα είναι victim of circumstance(s), έστω κι αν αυτές είναι, εν μέρει, αποτέλεσμα του μεγαλώματός του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @DT
    na perimenoume review gia to "Going Postal"?
    (den thymamai an eixes bgalei gia colour of magic kai Hogfather)

    http://www.imdb.com/title/tt1219817/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χμ, δώσμου 2-3 μερούλες μήπως το βάλω στο πρόγραμμα να το τσεκάρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή