Doctor Who: The Big Bang


Και εγένετο τηλεόραση.


Φυσικά. Όταν κλείνεις με cliffhanger την επικείμενη διαγραφή όλου του σύμπαντος, είναι μόνο φυσικό ότι η λύση θα περιλαμβάνει μια δεύτερη γένεση, ένα νέο big bang. Μαζί με αυτό, ο Steven Moffat, αυτός ο υπέροχος, impossible man, ξαναγράφει τους κανόνες όπως αυτός γουστάρει, παραδίδοντας το πιο πλήρες και ικανοποιητικό φινάλε fantasy τηλεόρασης που έχουμε δει από την περίοδο ακμής της Buffy.

Πάμε λίγο να απαριθμήσουμε κάποια βασικά στοιχεία του επεισοδίου πριν περάσουμε σε μια γενική αποτίμηση της σεζόν. Το teaser ξεκινάει με μια alt-εκδοχή του 'Eleventh Hour', όπου ο ουρανός δεν έχει αστέρια-αλλά η μικρή Amelia τα θυμάται. Μια μυστηριώδης φιγούρα την οδηγεί στο μουσείο, εκεί όπου μεταξύ άλλων εκθέτονται τα απομεινάρια ενός Dalek, και η Pandorica. Με την επαφή και μόνο, η μικρή ανοίγει τη φυλακή. Είναι προφανές ότι όλα αυτά είναι ένα σχέδιο του Doctor που έχει βάλει την Amelia να τον απελευθερώσει από τη φυλακή, ώστε να γυρίσει πίσω και να προλάβει να σώσει το σύμπαν. Η Pandorica ανοίγει, μέσα είναι φυσικά αυτός που όλοι περιμέναμε: H Amy P-- H AMY POND! Το πρώτο μεγάλο WTF φτάνει πριν καν πέσουν οι τίτλοι αρχής, και όπως λέει και μια badass Amy στον νεότερο εαυτό της, "This is where it gets interesting."

Το 50λεπτο που ακολουθεί είναι μια φρενήρης, επική, αινιγματική, συγκλονιστική, και βαθύτατα προσωπική περιπέτεια, για τον Doctor και την ομάδα αναπάντεχων ηρώων που έχει μαζέψει γύρω του. Ο Rory είναι από πλαστικό, αλλά κουβαλάει ψυχή και ανθρωπιά γιατί βαθιά μέσα της, η Amy έτσι τον θυμόταν. Και έτσι εκείνος έμεινε πιστός, σχεδόν 2,000 χρόνια να φρουρεί μέρα-νύχτα την Pandorica, τη φυλακή που έκρυβε την αγαπημένη του ("Good on you, mate," όπως λέει και ο Doctor). Γύρισε από το πουθενά χάρη στην αγάπη της, τώρα την ξεπληρώνει, ακολουθώντας την μέχρι να γεννηθεί ξανά στο φυσιολογικό timeline.

Η River παγιδεύεται σε μια χρονική λούπα μες στο TARDIS και ο Doctor την σώζει, και κάπως έτσι του γεννιέται η ιδέα για το πώς να κάνει reboot στο σύμπαν. Σέρνει τον εαυτό του μέχρι την Pandorica, και την στέλνει στο διάστημα, στην καρδιά του εκρηγνυόμενου TARDIS, δημιουργώντας ξανά το σύμπαν από την αρχή, αλλά με ένα μεγάλο catch, μια μεγάλη θυσία: Εκείνος δε θα είναι εκεί για να το δει. Η έκρηξη θα σβήσει τη Ρωγμή, αλλά θα κρατήσει αυτόν από την λάθος πλευρά.

Σε μια συγκλονιστική στιγμή, ο Doctor σώζει το σύμπαν, αλλά βλέπει το προσωπικό του timeline να διαγράφεται. Παρατηρεί ότι τις τυχαίες στιγμές που ξαναζεί, η Amy μπορεί να νιώσει την παρουσία του, οπότε φτάνουμε στην πιο ανατριχιαστική σκηνή, στα 15'' που δένουν μεταξύ τους όλη τη σεζόν: O Doctor βρίσκεται στη στιγμή που η Amy αναγκάζεται να έχει κλειστά τα μάτια της λόγω των Αγγέλων, και σε ένα ριπλέι της αντίστοιχης σκηνής από το 'Flesh and Stone', της ψιθυρίζει αυτό που από τότε ξέραμε ότι είναι έκκληση ενός απεγνωσμένου μελλοντικού Doctor, κι εκείνη δίχως πλέον την όραση που ξεγελά, καταφέρνει να τον ακούσει, κρατώντας τον μέσα της για πάντα. Την εκλιπαρεί να μην ξεχάσει ποτέ αυτό που της είπε όταν ήταν μικρή.

Η Amy είναι ένας συναρπαστικός χαρακτήρας. Είναι η κοπέλα που έχει γνωρίσει την απώλεια, που από μικρή έψαχνε να στηριχτεί σε ανθρώπους που διαρκώς την πρόδιδαν κι εξαφανίζονταν από κοντά της. Πίστεψε στον φανταστικό της σωτήρα, γατζώθηκε πάνω σε μικρές φαντασίες, σε αυτά που βρίσκονται στην άκρη του ματιού, στη ζωή που βρίσκεται πέρα από αυτά που μας επιτρέπει να δούμε η κυνική πραγματικότητα. Γι'αυτό είναι ξεχωριστή, επειδή το να είναι ζωντανό κάτι στην καρδιά της, είναι αρκετό.

Στην φανταστική σκηνή του γάμου, η Amy ενώνει τις τελείες, αφήνει το ένστικτο να την καθοδηγήσει (ή ό,τι είναι αυτό που την κάνει να κλαίει όταν χάνει κάποιον αγαπημένο της και δεν ξέρεις πώς και γιατί), και θυμάται: Something old, something new, something borrowed, something blue. Ο imaginary friend, ο σωτήρας του κόσμου, ζει ξανά, επειδή η Amy δεν τον άφησε ποτέ να πεθάνει.

Δεν χωράει δεύτερη σκέψη για το τι με έκανε να αισθανθώ αυτό το επεισόδιο, όπως δεν χωράει και nitpicking που κοιτάει γρανάζι με γρανάζι τη λειτουργία και τους 'κανόνες' ενός παραμυθιού με συγκλονιστικές συναισθηματικές αλήθειες. Για να το θέσω αλλιώς, δε με νοιάζει γιατί υπήρχε το ημερολόγιο της River στον post-Doctor κόσμο. Με νοιάζει ότι ήταν εκεί, και με νοιάζει ότι η Amy τον θυμήθηκε. Μια ολόκληρη σεζόν ήταν στημένη πάνω σε αυτό ακριβώς το πράγμα. Η καρδιά μου νικάει τη λογική, και απλά παραδίνομαι.

Πάμε να το δούμε λίγο ευρύτερα το ζήτημα.

Ένα από τα κυριότερα ερωτηματικά όταν ο Moffat ανέλαβε τη σειρά, ήταν κατά πόσο θα μπορούσε την ιδιοφυή μαγεία των αυτοτελών επεισοδίων του να την εμφυσήσει σε μια ολόκληρη σειρά ιστοριών. Ναι, προφανώς είναι σπουδαίος σεναριογράφος, αλλά είναι showrunner; Νωρίς μες στη σεζόν, είχα εκφράσει την ελπίδα μου να φερθεί σε αυτή την πρώτη του 'σειρά' Doctor Whο, σα να ήταν ένα επεισόδιο. Και τα κατάφερε.

Η σεζόν ήταν ένα παζλ, ακριβώς το είδος του παζλ που μπορούσε πάντα να είναι αυτή η σειρά. Ο Moffat δεν περιορίστηκε στο να απλώνει μικρά hints για τη μεγάλη απειλή μέσα στα 11 επεισόδια που προηγούνται του φινάλε-τα έκανε όλα κομμάτι του. Σκεφτείτε το: To Doctor Who είναι μια σειρά όχι μόνο με ταξίδι στο χώρο και το χρόνο, αλλά και δίχως κανόνες επί της ουσίας. Ζούσα για τη στιγμή που θα εμφανιζόταν ένας άνθρωπος τρελός και με όραμα όσο μακριά φτάνει η φαντασία, για να γράψει αυτή τη σειρά στα όρια όσων μπορεί να είναι. Όπου τίποτα δεν είναι μια απλή αλληλουχία γεγονότων, όπου μια απλή επικοινωνία περνάει από ένα σωρό χρονιές, πρόσωπα, πλανήτες. Όπου η πραγματικότητα γεννιέται και καταρρίπτεται και μετά γεννιέται ξανά επειδή κάπου, κάποτε, παντού, πάντα, ένα μικρό κορίτσι δε σταμάτησε να πιστεύει στην ίδια της τη φαντασία.

Ενθουσιασμένος μετά το 'Eleventh Hour', έγραφα ότι ο Moffat μας δίνει την πρώτη γεύση ενός Doctor Who που εκμεταλλεύεται στο έπακρο την έλλειψη ορίων του. Τώρα, ενθουσιασμένος και εκστασιασμένος, μπορώ να πω ότι τον έχει παραδώσει.

Δεν είναι μόνο ο ίδιος o Doctor (ο καλύτερος ever), ένας υπέροχος φανταστικός φίλος, που πήγε στην άλλη πλευρά της ύπαρξης και ξαναγύρισε επειδή εμείς, η Amy, δεν τον παρατήσαμε ποτέ. Και δεν είναι μόνο η Amy (η καλύτερη companion ever), το κορίτσι που φαντάστηκε μια καλύτερη ζωή που της αξίζει. Ο Moffat πλαισίωσε τους δύο βασικούς του ήρωες με έναν boyfriend που προστάτευε την αγαπημένη του για 2,000 χρόνια, και με τη River Song, δηλαδή το απόλυτο χωροχρονικό ρομάντζο που αξίζει στον Doctor. Έκανε το TARDIS χαρακτήρα, περισσότερο από όσο ήταν ποτέ. Άφησε το συναίσθημα και το μοτίβο να υποδείξουν την πλοκή, και μετά φρόντισε να την δομήσει με τρόπο που καμία άλλη σειρά δε θα μπορούσε.

Και το ακόμα ωραιότερο; Μας λέει ότι δεν τελείωσε ακόμα. Και τα threads που παραμένουν αιωρούμενα υπονοούν πως ο γρίφος επεκτείνεται και στην επόμενη σεζόν-και τα hints του Moffat είναι ήδη εδώ. Ξέρουμε ότι η River σκοτώνει κάποιον, πιθανώς τον ίδιο τον Doctor. Ακόμα δεν έχουμε δει την πρώτη τους συνάντηση από τη δική της πλευρά. Την River που μπορεί να κάνει ακόμα κι ένα Dalek να ζητήσει έλεος. (Και btw λάτρεψα την μετρημένη χρήση των Daleks στο επεισόδιο.)

Ποια είναι στα αλήθεια η River Song; Τι είναι αυτό που θα αλλάξει για πάντα; Και πώς συνδέεται με τη συνεχιζόμενη αναζήτηση της αιτίας για την έκρηξη του TARDIS; Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της σειράς, αυτούσιο το καστ και οι χαρακτήρες συνεχίζουν για δεύτερη χρονιά. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς.


.

31 σχόλια:

  1. Fezes are cool!
    .
    .
    .
    Όχι γιατί είναι τόσο uncool που τελικά γίνονται cool αλλά επειδή το συγκεκριμένο φέσι μας δίνει ορισμένες σκηνές ανθολογίας. Α, και επειδή o Monsieur Papierwaite, ακόλουθος του Yog-Soggoth φοράει ένα, πράγμα που μου θυμίζει πως αν ποτέ χρειαστεί ο Moffat συγγραφείς ας περάσει από στην Telltale.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επιτέλους, αντί να έχουμε Dalek και Cybermen να τσακώνονται, είχαμε τον ίδιο το χρόνο και το σύμπαν ως απόλυτο εχθρό.

    Ελπίζω ο Rory να παραμείνει ως companion, μιας και έχει αρχίσει να ξεπερνά το Mickey Syndrome, και γιατί πρέπει επιτέλους να ξεπεραστεί το κόλλημα του NuWho με τις αποκλειστικά θηλυκές, γήινες companions. Ας μπει και κάποιος άλλος στους τίτλους κι ας κάτσει για ολόκληρη σεζόν επιτέλους.

    Χαίρομαι που το μυστήριο παραμένει και εξαπλώνεται και στην 6η σεζόν. Γιατί εκρήγνυται το Tardis;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. +1 για Rory. Γουστάρω πολύ το πώς αργά αλλά σταθερά φτάσαμε στο σημείο να έχει πλέον ο Doctor δύο companions αυτή τη στιγμή, έτσι για να σπάσει πια η ρουτίνα ρε αδερφέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Absolute and purely genius!!!
    αυτο το επεισοδιο ηταν ακριβως οτι ειπε ο matt smith σε συνεντευξη "if they have invested in the whole series then they will get a hell of a pay of"

    Καταρχιν ξεκιναει με ενα "WHAT?" οταν βλεπεις οτι η Amy ειναι μεσα στην Pandorica. Επειτα a love story which spans over millennia. TROMERO! O Rory εμεινε 2000 χρονια να φυλάει την Pandorica-Amy ΥΠΕΡΟΧΟ (και κλαμα η κυρια) αρα η Amy και ο Rory ειναι μεγαλυτεροι ηλικιακα απο τον Doctor.χμ...ενδιαφερον

    Επειτα αυτα τα μπρος πισω στον χρονο...η River... Και τωρα που ειπα River. Rule one: The Doctor lies. Το πιο αστειο imo river: I'm sorry my love. doctor: Hi honey, I'm home. Τι ηταν αυτη η στιχομυθια εξω απο το TARDIS που την ρωταει αν ειναι παντρεμενη?

    επειτα η amy επρεπε ο rory να πεθανει να γινει ρομποτ και να περασει 2000 χρονια απο την ζωη του προστατευοντας την για να καταλαβει οτι τον αγαπαει?...Amy Pond, the girl that didn't make sense.

    Βεβαια η σειρα με αφηνει με 2 μεγαλα ερωτηματα
    1 σε ποιον ανηκει η φωνη που ακουστηκε μεσαε στο Tardis στο τελος του Pandorica opens να λεει "Silence will fall" ?
    2 ποια στο @#$@#% ειναι η river και ποιον σκοτωσε? γιατι δεν νομιζω να ειναι τοσο απλο (το να εχει δλδ σκοτωσει τον doctor) κατι αλλο παιζει...

    και μισ τελευταια παρατηρηση ο Matt smith ειναι ξεβιδωμενος? πως χορευε ετσι στο γαμο της amy?

    και για να κλεισω Fezes are cool!

    ps1: δεν μπορω να περιμενω 6 μηνες για το Christmas special και μετα μεχρι τον Απριλιο για την season 6
    ps2: με αυτο το κουστουμι στο τελος δεν ηταν κουκλος ο matt? ε? οχι τωρα πεστε την αληθεια ηταν οχι απλως κουκλος ηταν θεος (δεν λεω την εκφραση που λεω συνηθως σε τετοιες περιπτωσεις γιατι θα πρεπει να λογοκριθει)!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο Matt Smith είναι πάρα πολύ γαμάτος και έχετε δικαίωμα όλες και όλοι να τον γουστάρετε κι ας είναι κακομούτσουνος.

    Σχετικά με την River, η αγαπημένη μου τρέχουσα θεωρία είναι ότι είναι... το επόμενο incarnation του Doctor. (LOL)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αν η river song ηταν ο doctor μετα την εγχειρηση ωπσ συγνωμη regeneration τοτε γιατι ειπε (στο time of angels νομιζω) η river "και για εμας που δεν μπορουμε να διαβασουμε τον κωδικο του συμπαντος?" που σημαινει οτι o doctor ηξερε κατι που εκεινη δεν ηξερε.αν η river ηταν ο doctor δεν θα το ηξερε?παντως ο Moffatt ειπε οτι στη series 6 θα μαθουμε ποια-ος ειναι η river και μαλιστα "River Song might turn out to be very different from people's presumptions as to who she really is."

    και ο matt δεν ειναι κακομουτσουνος :'(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Σχετικά με την River, η αγαπημένη μου τρέχουσα θεωρία είναι ότι είναι... το επόμενο incarnation του Doctor. (LOL)"

    Μετά τις 11 να γίνεται γυναίκα όπως στο Curse of Fatal Death; Χεχεχε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δυο λέξεις μόνο: motherfucking. masterpiece!

    Γεμάτο και απέριττο χωρίς τον παραμικρό φανφαρονισμό, απόλαυσα μέχρι και την πιο ασήμαντη ατάκα η στιγμή! In Moffat we trust, ρε γαμώτο!

    Το οτι άφησε plot threads για την επόμενη σεζόν απλά το κάνει ακόμα καλύτερο, δεν ασχοληθήκαμε καν με big bads και αηδίες, όλα ήταν εσωτερικά και προσωπικά. Και φυσικά κάνει σεζόν 5 και σεζόν 6 επικό δίπτυχο, I cannot fucking wait!

    Όσο για το όσα προείπατε για τον Matt, είναι πλέον το απόλυτο adorkable ασχημούλι πιπίνι για τρελλές ακολασίες...! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και φυσικά αγάπησα Rory, ο οποίος απο τότε που πέθανε έγινε x1000 φορές καλύτερος χαρακτήρας κι όχι απλά σύμβολο humanity για την Amy... και έχουνε και χημεία τα παιδιά, which is more than I can say for...lolololMickey....που στα πρώτα του επεισόδια στον NuWho τον πέρασα για τον gay BFF της Rose. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. οχι απλως τρελλές ακολασίες,Τρελες διαστημικες και kinky ακολασιες...και ενταξει δεν ειναι πολλυ ασκημουλι...μονο παραξενο πηγουνι εχει. Και σωμα καλο και ωραια μαλλακια και τελεια ματακια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μα αυτό είναι το θέμα! The Moff is Big, and the episode was a Bang!

    Πραγματικά, δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω.

    Το ότι δεν πηγαίναμε το Rory κάποτε, αλλά τώρα όχι μόνο απέδειξε ότι είναι για μεγάλες αγάπες, αλλά και ότι είναι ο καλύτερος - ο μοναδικός, βασικά - companion^2, companion-squared, a companion's companion (χαίρομαι BTW που αναγνωρίζεις την Amy ως 'την καλύτερη companion', εφόσον... είναι, ό,τι κι αν πιστεύουν οι Βρετανοί βλάκες και τα φλωρο-κουτσομπολο-περιοδικά τους!).
    Και, ναι, το θεωρώ επική νίκη του Moff, το ότι μας έκανε όχι απλά να συμπαθήσουμε και να εκτιμήσουμε τον MF Rory, αλλά το έκανε αυτό 'ορίζοντας' κιόλας το τι-χαρακτήρας-είναι.

    Επίσης, συνέχισε εδώ το feat που είχε ξεκινήσει απ' την αρχή της season, όπου 'επεξηγούσε' στο κοινό πράγματα που ως τώρα είναι σχεδόν δεδομένα για το Whoniverse, όπως το 'bow-ties are cool', μέσω του 'fezes are cool'. Μας έχει το Doctor να φοράει ένα, επειδή έτσι του ήρθε, και να λέει ότι είναι 'cool', επειδή... μπορεί. Και με το χαμό αυτού μετά, που γίνεται και ξεπερνιέται αμέσως - δύο φορές κιόλας, για να το πιάσουν όσοι δεν το πρόσεξαν με την πρώτη - μας το δείχνει γι' αυτό που είναι: μια παραξενιά του Doctor, που επιμένει σ' αυτήν μόνο 'επειδή του 'ρθε, και του έκατσε κι η φάση'.

    Ενώ είχε ένα σωρό πράγματα να ασχοληθεί, από την επαναδημιουργία του σύμπαντος όπως το γνωρίζουμε (εντάξει, σχεδόν - δε νομίζω, πχ, να έχουμε στ' αλήθεια αυτό το painting του Van Gogh) κι όλα αυτά. Και όχι μόνο το έκανε αριστοτεχνικά, αλλά εμένα, που έχω issue με τα χωροχρονοτέτοια, δε με ανάγκασε να καταφύγω σε 'ναι αλλά προχωράει την πλοκή' τεχνάσματα σε τίποτα που δεν... είχε σχέση με το ίδιο το Doctor Who (δηλαδή, το "ναι, αλλά πώς έφτασε ως τα σήμερα ο κόσμος, αφού δεν υπήρχε Doctor να τον σώσει από τόσα πράγματα over the years, που έχουμε δει ότι έγινε όντως τόσες φορές ως τώρα;" - αλλά επισημαίνοντάς το αυτό μου θυμίζω Trekkie, και σκάω).

    Άσε που βρήκε την πιο 'μαγική' στιγμή - και το μοναδικό, ουσιαστικά, τρόπο που έχω βρει τόσα χρόνια να ταιριάζει το 'something blue', FFS, στο old saying για το τι κάνει καλό έναν γάμο - για να κάνει το twist που, εμένα που αποφεύγω σαν το διάολο τα spoilers τουλάχιστον, με έκανε να πάρω αυτομάτως καταχαρούμενη έκφραση με το ότι "δε θα χάσουμε 'το ζευγάρι' - με τη hot,hot, hot Amy συγκεκριμένα, κυρίως - μετά το τέλος της season".

    Τα υπόλοιπα, για το πώς άνοιξε νέα ερωτήματα που πολύ θέλω να δω πώς θα απαντηθούν κτλ - ειδικά τη φάση με τη River Song, που εξ' αρχής πίστευα ότι 'είναι ο Doctor πιο-μετά' κιόλας - ειπώθηκαν ήδη. Αλλά ο Moff είναι μεγάλος, πολύ μεγάλος - πιο μεγάλος από τον Doctor (ακόμα κι απ' το αηδιαστικά μεγάλο μέτωπό του), πιο μεγάλος από ένα επεισόδιο (γι' αυτό και καταφέρνει άριστα να είναι τρομερός showrunner), πιο μεγάλος από ένα season!
    Και γι' αυτό κι εγώ προτιμώ να είμαι 'ερωτευμένη' μαζί του, κι όχι με έναν απλό χαρακτήρα του, που απλά ενσαρκώνει, όπως του πουν, ο Matt Smith. Γιατί ο Eleventh Doctor ζει, στο μυαλό του, και το προτιμώ αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλά, εννοείται οτι υπάρχουν πολλά ερωτήματα για τους κανόνες του Moffat και πως λειτουργουσε ολο αυτο με την ανυπαρξία, είμαι σίγουρος οτι υπάρχουν μερικά σακούλια παραδοξα σε όλο αυτο, αλλα ηταν τοσο καλογραμμενό το επεισοδιο που πραγματικά παύει να σε νοιάζει απο ενα σημείο και μετά.

    Ο χρόνος είναι ενα απο τα αγαπημένα μου στοιχεια του sci-fi και περιμενα ο Moffat να με συναρπασει μετα απο το Blink αλλα εδω πραγματικα ξεσαλωσε.

    Επισης μου αρεσει καθε φορα που ντυνει το συμπαν του Doctor Who και τους χαρακτηρες του στο scary farytale look του. Την περασμενη εβδομαδα είχαμε scary cyberman και τωρα scary dalek.

    Και, φυσικα Who doesn't like Rory now? Οχι τιποτ' άλλο αλλα του χρωστάμε και δυο απο τις καλύτερες ατάκες του επεισοδιου. "Oh, Rory, how can you be so human?", "Because right now, I'm not" και "Trust the plastic".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ah, και το confidential ηταν καλο. So, next season will be about Silence and Song. How about that?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. μια παραξενιά του Doctor, που επιμένει σ' αυτήν μόνο 'επειδή του 'ρθε, και του έκατσε κι η φάση'.

    Πολύ ωραίο αυτό το σχόλιο περί Doctor και coolness. Συμφωνώ απόλυτα.

    Αργότερα θα βάλω να δω και Confidential, επιβάλλεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συμφωνώ με όλα και ξετρελάθηκα με το επεισόδιο, αλλά έμεινα με μία απορία: τελικά γιατί δεν υπήρχαν πάπιες στη λίμνη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Α, έχω κι άλλη μία.

    Τελικά η Amy είναι ακόμα καψούρα με τον Doctor; Γιατί πήγε πάλι να τον φιλήσει στο γάμο της μπροστά σε όλους και κανείς δεν είπε τίποτα; (το ξαναείδα και σίγουρα κοιτούσε τον Doctor όταν είπε "Now you may definitely kiss the bride")

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Οι πάπιες εξαφανίστηκαν όπως σταδιακά εξαφανίζονταν και πολλά άλλα πράγματα κοντά στη Ρωγμή. Έτσι, όλοι ήξεραν ότι αυτό ήταν μια λίμνη με πάπιες, αλλά κανείς δεν είχε μια αρκετά ξεκάθαρη ιδέα που στα κομμάτια είναι οι πάπιες, όπως δηλαδή συνέβαινε και με την Amy και τους γονείς της. (Pond, get it? Heh.)

    Για το άλλο τι να σε πω. Θα δούμε του χρόνου. Κι εμένα μου φάνηκε περίεργο, αλλά από την άλλη άμα γουστάρεις κάποιον, τον γουστάρεις, τι να γίνει :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δυο. Χιλιάδες. Χρόνια. Όμως.











    Δεν πειράζει. Είναι ωραία. Και κοκκινομάλλα. Τη συγχωρούμε. Όπως ο Rory. Meh.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Εντάξει μωρέ παιδιά, ήταν και ο ενθουσιασμός της στιγμής. Έφερε πίσω στην ύπαρξη τον σημαντικότερο άνθρωπο που θα γνώριζε ποτέ ο κόσμος, λογικό ήταν να είχε ανάψει λιγάκι :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Εδώ μπαίνει στο Tardis και του λέει «Φεύγεις ενώ ακόμα δεν χαμουρευτήκαμε καν στους θάμνους;», κι εσείς κάθεστε και αναρωτιέστε αν είναι καψούρα… Για αυτό το λόγο είναι η καλύτερη companion ως τώρα (και εκφράζω την προσωπική μου άποψη): μπορεί να είναι και εμφανισιακά η καλύτερη, αλλά έχει το θέλω-παίρνω που ταιριάζει με το θέλω-κάνω του Doctor.

    Ομοίως αγάπησα το δέσιμο old-new-borrowed-blue με το Tardis, αν και το borrowed ήρθε κάπως βεβιασμένα στο παρά πέντε, θα προτιμούσα να είχε ειπωθεί σε προηγούμενο επεισόδιο. Ήταν εμβόλιμο της τελευταίας στιγμής; Ποιος ξέρει.

    ΥΓ Α, ναι, προς Mel: το blue σε σχέση με δώρο γάμου ανάγεται στη ρωμαϊκή παράδοση του κυανού να αντιπροσωπεύει αγάπη και πίστη (στην οποία αναφέρεται το σαφώς αγγλοσαξωνικό στιχάκι, που τελειώνει με “and a sixpence in her shoe”, αλλά δεν λέγεται πλέον).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Απ'ότι διαβάζω στη wikipedia είναι γνωστό χρόνια ότι το Tardis είναι δανεισμένο από έναν μπάρμπα time lord εν ονόματι Marnal

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πολύ σωστά το έθεσες για την Amy, ΤΖΩΤΖΙΟΥ. Συμφωνώ πραγματικά.

    Και σ' ευχαριστώ για το info, δεν το είχα ακούσει ως τώρα αλλά it rings true σε μεγάλο βαθμό (φαντάζομαι, επειδή... well, είναι...) - κι αν ήταν βεβιασμένο, ε, για το 'something blue --> cue the TARDIS', ε, άξιζε, θεωρώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Matt Smith με Orbital

    http://www.youtube.com/watch?v=sfJ1Qjdg_MY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σχετικά με το φέσι θα έλεγα ότι είναι ένα cultural reference στον Tommy Cooper http://en.wikipedia.org/wiki/Tommy_Cooper .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Για το επεισόδιο δε θα σχολιάσω τίποτα, παίζει να είναι το καλύτερο NuWho που έχω δει (μετά το Blink, μην ξεχνιόμαστε).

    Το μόνο που θα πω είναι ότι όταν τελείωσε φανταζόμουν τον David Tennant να κάθεται μπροστά στην τηλεόραση του και να μονολογεί: Αααα, ώστε έτσι παίζεται ο Doctor.

    Και μετά φανταζόμουν Billie Piper + Karen Gillan ... αχεμ, φτάνει πιστεύω! 8)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ps το επεισοδιο ουσιαστικα δεν μας εξηγει τιποτα απο τα ερωτηματα της season.μας λεει μονο πως ο doctor γλιτωσε απο την pandorica οχι ποιος ή τι δημιουργησε τα cracks η τι ειναι η σιωπη που θα πεσει...αρα ουσιαστικα ολη η season ειναι το first part και η 6η season θα ειναι το second part...that will be a tricky one.

    ελπιζω απο το blog σου να μας ενημερωνεις για τις εξεληξεις της επερχομενης 6 season

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ναι, Doctor Who όπως θα παρατηρήσεις δεν έχω αφήσει ασχολίαστο ούτε ένα επεισόδιο τα τελευταία 3 χρόνια, οπότε μείνε ήσυχος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Απ' ότι βλέπω άρχισαν στο ιντερνετ τα σχόλια του τύπου Μatt Smith > David Tennant και με ανησυχεί, γιατί όσο κι αν ΛΑΤΡΕΥΩ τον καινούριο, ο παλιός είναι Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο-Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι αυτά τα σχόλια έρχονται στις πλάτες αυτού του συγκλονιστικού φινάλε, είναι ότι γίνονταν από το πρώτο κιόλας επεισόδιο της σεζόν!

    Εγώ είμαι με χέρια και με πόδια υπέρ αυτής της άποψης φυσικά, ο Tennant δε μου άρεσε καν :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Well, Ο Tennant ηταν ο λόγος που αρχισα να βλέπω Doctor Who ξανα. Θεωρουσα οτι του πηγαινε κουτί ο ρόλος και για μενα ήταν τόσο iconic όσο ο Baker.

    Μα με το που είδα τον Smith, ηταν πραγματικά σαν να αναψαν φωτα ξαφνικά και να είδες όλες τις ατέλειες (βοήθησε και η αλλαγή στο γράψιμο, φυσικά).

    Ο Tennant ηταν κάπως σαν το psychic paper του Doctor. But once the illusion was gone, there was no turning back.

    ΑπάντησηΔιαγραφή