Mad Dogs: When in Mallorca

To γουστάρω ατελείωτα αυτό το πράγμα που κάνει η αγγλική τηλεόραση. Που απλά ξυπνάει ένα πρώι και αποφασίζει να ξεπετάξει ένα γαμάτο mini-series, απλά επειδή μπορούσε. Ούτε να πολυσκάει για season long ιστορίες, ούτε για 2ες σεζόν, ούτε για τίποτα. Έτσι απλά.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το Mad Dogs, μια έξυπνη παραγωγή 4 επεισοδίων του Sky, όπου 4 τυπικοί, καθημερινοί άντρες ξεκινούν για ένα τριήμερο ξεφάντωμα στη γραφική Mallorca. Και αυτό είναι ό,τι χρειάζεται να ξέρεις πριν κάτσεις να δεις τη σειρά από την αρχή ως το τέλος της - προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Αν την παρακολούθησες, έλα μια βόλτα μετά το άλμα να την κουβεντιάσουμε κιόλας.

Καταρχάς μου άρεσε πολύ το ίδιο το setting. Η ιδέα του να ρίξεις τέσσερις κοινούς μεσήλικες σε μια κατάσταση πέραν της καθημερινότητάς τους και να παρακολουθείς μετά τις αντιδράσεις πανικού τους, λειτουργεί πολύ καλά. Η σκηνή στο τέλος του πρώτου επεισοδίου, όπου και οι 4 έχουν κοκαλώσει στις καρέκλες τους με τον νεκρό Alvo στο τραπέζι μπροστά τους είναι ανεκτίμητη - και διαβεβαιώνει πέραν αμφιβολίας ότι είναι αυτό που δείχνουν κι όχι πχ κρυφοί επαγγελματίες εκτελεστές.

Στην εξέλιξη της σειράς μου άρεσε πολύ να παρατηρώ το πώς ο καθένας από αυτούς θα αντιμετώπιζε την πραγματικότητα ενός εγκλήματος. Ποιος πανικοβλήθηκε, ποιος αποτρελάθηκε, ποιος ήταν ήρεμος σε σημείο άγνοιας. Γενικότερα ήταν καλοσχηματισμένοι οι 4 χαρακτήρες, κι ακόμα κι έξω από αυτή την κατάσταση θα είχε ενδιαφέρον να τους βλέπουμε να αλληλεπιδρούν. Τα μυστικά τους αποκαλύπτονταν σιγά-σιγά, όπως και οι προσωπικές ευαισθησίες του καθενός. Συνδύασέ το αυτό με στιβαρή σκηνοθεσία και ένα κουαρτέτο πολύ καλών ερμηνευτών (πρώτος από όλους ο θεός Phil Glenister από το Life on Mars) και να πώς μπορείς με απλά και βασικά συστατικά να φτιάξεις καλή τηλεόραση.

Όσο αφορά στην εξέλιξη της ιστορίας, τα επεισόδια 2 και 3 ήταν ιδιαιτέρως δυνατά. Ενέτειναν το κλίμα αβεβαιότητας, ενός αόριστου μυστηρίου που πλανιόταν πάνω από όλη τη σειρά ούτως ή άλλως. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν πως το ίδιο το φινάλε δεν στάθηκε ακριβώς αντάξιο. Δεν θέλω να το πολυγκρινιάξω, γιατί μου άρεσε η σειρά, και η τελευταία σκηνή από μόνη της ήταν πολύ δυνατή - ο πιο ενδιαφέρων από τους χαρακτήρες σε μια πόζα μοναχικού πολεμιστή που θυσιάζεται για να γλιτώσουν οι σύντροφοί του, good stuff.

Απλώς αισθάνομαι πως εν γένει η σειρά δεν κατέληξε στο ενδιαφέρον σημείο που η ίδια υποσχόταν ή που έστω εμείς ως θεατές πιστέψαμε ότι θα έφτανε. Η λύση ήταν εν τέλει αρκετά προβλέψιμη ή έστω non-event αν προτιμάς. Γενικά, η υπέρβαση ποτέ δεν έγινε. Ήταν πάντα σαφές ότι αυτό που παρακολουθούσαμε ήταν κάτι πλαστό, και ήταν εξίσου σαφές ότι η μπατσίνα δεν ήταν μπατσίνα - ή έστω ότι ήταν διεφθαρμένη και δούλευε μαζί με τον νάνο.

Όμως ακόμα και χωρίς το κάτι παραπάνω, η σειρά με κράτησε και με διασκέδασε, ισορροπούσε με ωραίο τρόπο στο δράμα, στην αγωνία και στο μαύρο χιούμορ, κάπως σαν οι Coen να είχαν γυρίσει το Sexy Beast. (Αν και όχι εξίσου καλό, να εξηγιόμαστε.) Και κυριότερα, έδωσε μια ωραία ιστορία με 4 ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Βασικό storytelling, με την απλότητα και την οικονομία που μόνο η αγγλική τηλεόραση μπορεί να δώσει, ρεαλιστικά μιλώντας.

Μιας και ακούγεται ήδη πως ετοιμάζεται 2η 'σεζόν', Θα χαρώ να τους ξαναδώ αυτούς τους mad dogs. Όσους κι αν έχουν απομείνει.


.

11 σχόλια:

  1. Ολους τους ηθοποιους τους αγαπάμε απο αυτη την σειρα.

    Ενταξει το διδυμο του Life on Mars, τα παιδια είναι εξαιρετικά αλλα και και οι Warren Beesley εχουν παίξει σε αγαπημένες σειρές. ( το δε survivors με τον Beesley αν και αδικοχαμένο το θεωρω εξαιρετικό και βάζει τα γυαλια σε όλα τα post apocalyptic drama series)

    Τωρα για αυτη την σειρα εχω πει τα καλύτερα.

    Βρηκα αριστουργηματικό τον πιλότο (1st episode καλύτερα για να κολάει και περισσότερο με τις βρετανικές σειρες) γιατι ενω κάποιος μπορει να το βρει βαρετο, συμβαίνουν τόσα πράγματα, τόσα info και μια εκρηξη που ξέρεις οτι έρχεται. Στο δε τελευταιο επεισόδιο βλεπεις και τα connections των 4 επεισόδιων. Που ξεκίνησε που έφτασε.

    Τωρα στο τέλος ειχαμε το κλασικό πράγμα που ναι και μένα με ξενερώνει. Θεουλης ο Glenister και η μουσικουλα με την σκηνοθεσία super αλλα αυτο το τέλος παω για 2nd series αλλα μπορω να το αφησω και φλου σαν series finale οπως το σκέφτεσαι εσυ λιγο-πολυ με ξενερώνει. Το έπαθα στο terriers και τώρα εδω παλι ξανα.

    Αλλα για το είδος της και το μεγεθος της είναι must-watch TV.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δε με πειράζει τόσο που δεν ήταν καρα-σαφές το φινάλε, μου αρέσουν αυτά τα διφορούμενα. (Και στο Terriers επιμένω ότι δεν είναι διφορούμενο.) Απλά κάπου ένιωθες ότι ερχόταν κάτι μεγαλύτερο, που δεν ήρθε ποτέ. Αλλά εντάξει, μικρό το κακό.

    Κι επίσης συμφωνώ για το πρώτο επεισόδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Απλά κάπου ένιωθες ότι ερχόταν κάτι μεγαλύτερο, που δεν ήρθε ποτέ." αυτό ακριβώς.

    Πάντως θα ήθελα ένα closure παραπάνω να πω την αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. συμφωνώ με τα περισσότερα (με όλα, αλλά για μην καβαλήσεις καλάμι κι έτσι).

    μ' άρεσε πολύ, που έβγαιναν άπλυτα στη φόρα ή τέλος πάντων υπήρχαν μικρές κρίσεις στις σχέσεις τους, πράγμα λογικό, αν σκεφτεί κανείς την σκατοκατάσταση στην οποία βρέθηκαν. να πω την αλήθεια περίμενα πώς και πώς πότε θα χτυπηθούν και νομίζω ότι αυτή η σκηνή ήρθε με πολύ καλή κορύφωση, αν και με όσα είχαν ήδη ειπωθεί θα μπορούσε να είχε συμβεί νωρίτερα (κανείς δεν είχε χτυπήσει όμως τον άλλο).

    για το φινάλε εννοείται ότι κι εγώ περίμενα κάτι διαφορετικό, αλλά διαβάζοντας αυτό που λες για 2η σεζόν, ίσως να παίζει κι αυτό το ρόλο του, αν και για season finale θα μπορούσε να δώσει περισσότερα. από την άλλη σκέφτομαι ότι ανατροπή έγινε, απλά όχι κάποια που περιμέναμε. όπως είπες είναι 4 απλοί τύποι, άσχετοι με όλα αυτά. αλλά το να κάνει ο ένας απ' αυτούς κάτι τέτοιο στο τέλος, αποτελεί από μόνο του ανατροπή.

    anyway. great stuff. come on england

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. όπως είπες είναι 4 απλοί τύποι, άσχετοι με όλα αυτά. αλλά το να κάνει ο ένας απ' αυτούς κάτι τέτοιο στο τέλος, αποτελεί από μόνο του ανατροπή.

    Σωστός. Γι'αυτό και είχε τέτοιο effect η τελευταία σκηνή από μόνη της, πιστεύω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλή ήταν αλλά τις φάσεις "παλιοί φίλοι συνευρίσκονται όλοι μαζί, τα βγάζουν όλα στην φόρα" τις ψιλοβαριέμαι. Οι γκάφες τους όμως με τα διάφορα πτώματα είχαν πλάκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ψήνομαι πολύ να το δώ, κυρίως για το δίδυμο Glenister-Simm. Μπορώ να τους βλέπω να βρίζονται μπροστά απο εναν τοίχο για 90 λεπτά χωρίς να βαρεθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φοβεροί χαρακτήρες, και συναρπαστικές οι δυναμικές μεταξύ τους. Ειδικά στο τελευταίο επεισόδιο στη σκηνή που βγάζουν ο καθένας τα άπλυτα τους στη φόρα, πόσο θεϊκοί μονόλογοι/διάλογοι. Πάρα πολύ ωραία και τα 4 επεισόδια, και με ικανοποίησε αρκετά και το κλείσιμο. More please.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. (Χα το "τα βγάζουν στη φόρα" το βούτηξα apparently απ' το σχόλιο του Hellboy από πάνω. :P Εντελώς ασυναίσθητα, αλήθεια.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. kalo alla den mporw na xarakthrhsw kati seira otan exei molis 4 episodeia. Mhn to 3efthlhsoume kiolas.

    ΑπάντησηΔιαγραφή